Κλιμακώνεται η πάλη των αγροτών

ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

Κυβέρνηση, Ευρωπαϊκή Ένωση και ΔΝΤ παραδίδουν πλήρως την αγροτική παραγωγή στο ντόπιο και πολυεθνικό κεφάλαιο και γι’ αυτό επιτίθενται με πρωτοφανή σφοδρότητα σε βάρος των μικρομεσαίων παραγωγών και των εργαζομένων στην αγροτική παραγωγή. Το μπλοκ αγώνα πρέπει να συσπειρώσει τους φτωχομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους, τους μισθωτούς στον αγροτοδιατροφικό τομέα, τους ξένους εργάτες, τους μικρούς αυτοαπασχολούμενους του χώρου (π.χ. γεωτεχνικοί, ψαράδες, τεχνίτες, κλπ.).

Αναβρασμός επικρατεί το τελευταίο διάστημα στην ύπαιθρο. Αμέσως μετά την ανακοίνωση των μέτρων της νέας φοροεπιδρομής οι αγρότες όλης της χώρας προχώρησαν σε κινητοποιήσεις έξω από τις εφορίες. Πραγματοποιήθηκε συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη. Την Κυριακή 19 Ιανουαρίου πραγματοποιήθηκε πανελλαδική συνάντηση της επιτροπής των μπλόκων, στην οποία αποφασίστηκε να βγούν αγροτικά μηχανήματα στις πλατείες και να συγκροτηθούν κατά τόπους επιτροπές αγώνα, οι οποίες θα οργανώσουν τις κινητοποιήσεις στις περιοχές τους. Η αγανάκτηση είναι μεγάλη και παρατηρείται έντονη κινητικότητα στη φτωχομεσαία αγροτιά.

Παρά τον πυροσβεστικό ρόλο της αγροτοσυνεταιριστικής γραφειοκρατίας των ΠΑΣΕΓΕΣ και ΓΕΣΑΣΕ, που παζαρεύει τους όρους χειροτέρευσης της ζωής της φτωχομεσαίας αγροτιάς αλλά και της κομματικοκεντρικής λογικής της ΠΑΣΥ που παρεμποδίζει τη συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων και την υποβάθμιση του αντικυβερνητικού και αντιΕΕ προσανατολισμού από αγρότες που μπαίνουν στον αγώνα, υπάρχουν δυνατότητες να διαμορφωθούν νέοι όροι στο αγροτικό κίνημα, κόντρα στην ηττοπάθεια και την υποταγή.

Η κλιμάκωση της επίθεσης σε βάρος της φτωχομεσαίας αγροτιάς συμπίπτει με την έναρξη της ελληνικής προεδρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι προτεραιότητες της ελληνικής προεδρίας είναι η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των πολυεθνικών της ΕΕ, με στόχο τη προσαρμογή μισθών και παραγόμενων προϊόντων ειδικά του Νότου και της Ανατολής, στο επίπεδο των ανταγωνιστών της ΕΕ (Κίνα, Ινδία κτλ). Επίσης, η ενίσχυση της δημοσιονομικής και τραπεζικής ενοποίησης με ένα συνεχές μνημόνιο σκληρής επιτροπείας αλλά και η παραπέρα στρατιωτικοποίηση της Ε.Ε.

Η ανάληψη της προεδρίας γίνεται σε μια περίοδο έντασης και βαθιάς δομικής κρίσης του καπιταλισμού, μια κρίση υπερπαραγωγής που ρίχνει το ποσοστό κέρδους για το κεφάλαιο. Η πολιτική και οικονομική εξουσία ως αντίδοτο σε αυτήν επιλέγει τη πολιτική διαρκούς λιτότητας και των ιδιωτικοποιήσεων. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Οι δυνάμεις του κεφαλαίου σε τοπικό, περιφερειακό, πανελλαδικό και παγκόσμιο επίπεδο αναδιατάσσουν τις δυνάμεις τους για να δημιουργήσουν νέους δρόμους και όρους κερδοφορίας. Αυτό κάνουν και σε τοπικό επίπεδο στην επαρχία σε όλους τους κλάδους, συνεργαζόμενοι με τις τράπεζες (αναβαθμισμένος ο ρόλος της Τράπεζας Πειραιώς), τους ντόπιους καπιταλιστές, τη λεγόμενη Τοπική Αυτοδιοίκηση αλλά και τη γραφειοκρατία του αγροτοσυνεταιριστικού κινήματος. Όλοι αυτοί συμμετέχουν στο ξαναμοίρασμα της πίτας σε βάρος των λαϊκών αναγκών.

ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ ΚΑΤΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ - ΕΕ

Οι φτωχομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι και εργαζόμενοι στον αγροτοδιατροφικό τομέα βιώνουν στο πετσί τους την καπιταλιστική κρίση.

Η αρπαγή και το ξαναμοίρασμα της «πίτας», από το χωράφι μέχρι την πόλη, περνάει μέσα από το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, από την απαξίωση-κλείσιμο ή ιδιωτικοποίηση των συνεταιριστικών επιχειρήσεων, τη διάλυση της εργασίας και το ξεκλήρισμα ή την «προσαρμογή» όσων μικρομεσαίων παραγωγών αντέξουν. Πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι: θα τα βγάλουν όλα στο σφυρί δημιουργώντας ταυτόχρονα ζώνες εγκατάλειψης και απλήρωτης εργασίας για να σώσουν τα τομάρια τους. Δεν τους ενδιαφέρει ούτε η μείωση της παραγωγής, ούτε τα απλήρωτα προϊόντα, ούτε η απλήρωτη εργασία ούτε τα κλεισίματα επιχειρήσεων ούτε η ανεργία. Την ίδια ώρα οι ιδιωτικές τράπεζες (ειδικά η Πειραιώς), με λεφτά που έχουν πάρει από το ξεζούμισμα των λαών της Ευρωπαϊκής Ένωση μέσω των συνεχιζόμενων ανακεφαλαιοποίησεων, αναβαθμίζουν το ρόλο τους, προτείνοντας επιχειρηματικά σχέδια για να «σώσουν» ή και να ενωθούν με συνεταιριστικές δραστηριότητες (ήδη φτιάχνουν κοινά επιχειρηματικά σχήματα με πρώην Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών).

Κυβέρνηση, Ευρωπαϊκή Ένωση και ΔΝΤ παραδίδουν πλήρως την αγροτική παραγωγή στο ντόπιο και πολυεθνικό κεφάλαιο και γι’ αυτό επιτίθενται με πρωτοφανή σφοδρότητα σε βάρος των μικρομεσαίων παραγωγών και των εργαζομένων στην αγροτική παραγωγή. Δεν έγιναν όλα ξαφνικά. Η είσοδος της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση είχε ως αποτέλεσμα τη μετατροπή της χώρας από εξαγωγέα αγροτικών προϊόντων σε εισαγωγέα. Μειώθηκε ο αγροτικός πληθυσμός, συγκεντρώθηκε γη και παραγωγή σε λίγα χέρια με τη πλήρη παράδοση των πάντων στις ληστρικές δυνάμεις της αγοράς. Τριάντα χρόνια παραμονής στην ΕΕ προσάρμοσαν γεωργία και κτηνοτροφία στους νόμους της αγοράς με τον μανδύα των περίφημων «εθνικών στόχων», ενισχύοντας το κύκλωμα μεγαλοεμπόρων – τυποποιητών - βιομηχάνων μέσω και των επιδοτήσεων, συμβάλλοντας στην ενίσχυση της εξουσίας του κεφαλαίου σε τοπικό, περιφερειακό αλλά και πανελλαδικό επίπεδο.

Όλα αυτά τα χρόνια οι αντιδραστικές αλλαγές της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) και οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στο γεωργικό τομέα περιβάλλονταν πάντα με το «ένδυμα» της «προσαρμογής» στον ευρωπαϊκό μονόδρομο, συγκαλύπτοντας το βαθιά ταξικό τους χαρακτήρα.

Μια «προσαρμογή» που βάφτισε τα κέρδη και τα πλούτη του κεφαλαίου «εθνικό στόχο». Μια «προσαρμογή» που θεωρεί φυσιολογικές τις αυξήσεις στα λιπάσματα, τις ζωοτροφές και καθηλωμένες τις τιμές του παραγωγού. Μια «προσαρμογή» που θεωρεί φυσιολογική την κλεψιά σε βάρος του εργαζόμενου - καταναλωτή.

Η πολιτική αυτή συναποφασίστηκε αυτά τα 30 χρόνια στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης απ’ όλες τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, με την πλήρη συναίνεση όλων των δυνάμεων που συσπειρώνονται τώρα στο ΣΥΡΙΖΑ, στη ΔΗΜΑΡ και άλλες δυνάμεις της Αριστεράς με αντιευρώ προσανατολισμό σήμερα. Με την πλήρη συναίνεση των ΠΑΣΕΓΕΣ – ΓΕΣΑΣΕ - ΣΥΔΑΣΕ, αλλά και όλων αυτών που δημιούργησαν και δημιουργούν τα τελευταία 30 χρόνια αυταπάτες για την «κοινωνική Ευρώπη των λαών». Οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στην ύπαιθρο προχώρησαν στην πλήρη ενσωμάτωση και διάβρωση της συνεταιριστικής ιδέας.

Η πάλη αποκλειστικά και μόνο ενάντια στις αρνητικές συνέπειες της ΕΕ, η υποχώρηση από το αίτημα της εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση για αρκετά χρόνια, η διαταξικότητα των αιτημάτων αλλά και η συνδιαχείρηση των ΕΑΣ όπως ακριβώς τις διαχειρίζονταν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, αποτέλεσαν τη πολιτική τακτική του ΚΚΕ (παρά την αγωνιστική στάση των μελών του) συμβάλλοντας στην υποχώρηση του κινήματος. Σήμερα το ΚΚΕ υποτιμά τα μνημόνια, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ τα θεωρεί υπεύθυνα για όλα, ξεχνώντας την ύπαρξη της Ε.Ε.

Η αντικαπιταλιστική Αριστερά δεν πρέπει να υποτιμήσει τα μνημόνια. Τα μνημόνια αποτέλεσαν μια ποιοτική τομή και επιτάχυναν προειλημμένες αποφάσεις των κυβερνήσεων και της ΕΕ:

Πρώτον, συνέβαλλαν στο σπάσιμο της συμμαχίας του κεφαλαίου με μερίδα της συνεταιριστικής και εργατικής γραφειοκρατίας στην ύπαιθρο, με εγκατάλειψη τους στη δίνη των χρεών και της απλήρωτης εργασίας. Προσπαθούν να τους τακτοποιήσουν με νέα εθελούσια έξοδο (συνταξιούχοι 45-50 ετών!!!) και με τριετή αναστολή των ποινικών ευθυνών όσων διαχειρίστηκαν περιουσίες των συνεταιρισμών.

Δεύτερον, πούλησαν – έκλεισαν - περιθωριοποίησαν τις βιομηχανίες λιπασμάτων, τις γαλακτοβιομηχανίες Δωδώνη και Αγνό, τη βιομηχανία ζάχαρης, τη ΣΕΚΑΠ και άλλες παραγωγικές δραστηριότητες.

Τρίτον, επιτάχυναν τις διαδικασίες για το μητρώο αγροτών, τη νέα φοροεπιδρομή, τον συνεταιριστικό Καλλικράτη και την ταχύτατη διείσδυση των τραπεζιτών στην αγροτική παραγωγή.

Τέταρτον, κλείνουν ή ιδιωτικοποιούν ή αλλάζουν όλους τους μηχανισμούς του δημοσίου για να τους προσαρμόσουν στην αγορά, αλλάζοντας ταυτόχρονα τις εργασιακές σχέσεις, δίνοντας μεροκάματα και συντάξεις πείνας.

Οι φτωχομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι και εργαζόμενοι στον αγροτοδιατροφικό τομέα βιώνουν στο πετσί τους την καπιταλιστική κρίση. Υπάρχει ανάγκη να οργανωθεί η κοινή ανατρεπτική τους δράση. Εκτός από τη συμμετοχή των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στους αγροτικούς συλλόγους και τα σωματεία των εργαζομένων στην επαρχία, καθήκον μας είναι η συγκρότηση επιτροπών αγώνα αγροτών και εργαζομένων σε επίπεδο δήμων ή περιφερειακής ενότητας, ανεξάρτητων περιφερειακών κινήσεων συντονισμού, με κριτήριο ότι η «εθνική οικονομία» των παραγωγών του πλούτου θα συρρικνώνεται όσο η «εθνική οικονομία» του κεφαλαίου θα αυξάνει την κερδοφορία της. Σε σύγκρουση δηλαδή με λογικές διαταξικής εθνικής παραγωγικής ανασυγκρότησης. Σε αυτή τη λογική πρέπει να κερδίσουμε αγρότες, για να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε το σκόπελο της σχέσης τους με την ιδιοκτησία. Με αυτή τη λογική μπορούμε να αντιπαρατεθούμε επί της ουσίας και με την ακροδεξιά που ενισχύεται στα χωριά.

Συνοψίζοντας, όλα αυτά τα χρόνια έχει διαμορφωθεί από τη μια πλευρά το μπλοκ που ισχυροποιείται και κερδίζει και αποτελείται από: το αγροτοδιατροφικό κεφάλαιο, το οποίο αποτελεί μια από τις ναυαρχίδες ανάπτυξης και επέκτασης των ντόπιων καπιταλιστών, το κύκλωμα μεγαλέμπορων- βιομηχάνων (ζωοτροφών, λιπασμάτων, φαρμάκων), τους μεγαλοαγροτοκτηνοτρόφους, τις διοικήσεις των Ενώσεων Αγροτικών Συνεταιρισμών αλλά και όλο το πολιτικό προσωπικό τους προσωπικό.

Από την άλλη υπάρχουν οι φτωχομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι, στους οποίους μειώνεται το απαραίτητο για να ζήσουν εισόδημα, οι Έλληνες μισθωτοί στον αγροτοδιατροφικό τομέα («μόνιμοι» και εποχικοί), οι ξένοι εργάτες, και οι μικροί αυτοαπασχολούμενοι του χώρου (π.χ. γεωτεχνικοί, ψαράδες, τεχνίτες, άλλα επαγγέλματα που εξαρτώνται από την αγροτική παραγωγή).

Η συμπίεση των εισοδημάτων και των συνθηκών εργασίας των «από κάτω» γίνεται το τελευταίο διάστημα με βίαιο τρόπο ειδικά μετά τις ιδιωτικοποιήσεις και τη διάλυση των συνεταιρισμών. Τα νέα μέτρα λειτουργούν ενισχυτικά στην αποδιάρθρωση των καλλιεργειών και της κτηνοτροφίας, που έχουν άμεση σχέση με τη διατροφή του λαού. Είναι μέτρα καταιγιστικά και πολύπλευρα και αφορούν την: α) υπερδιόγκωση του κόστους παραγωγής και σε χαμηλές τιμές πώλησης για τον αγρότη – υψηλές τιμές αγοράς για το λαό στη πόλη β) χτύπημα της ντόπιας παραγωγής με τεράστιες εισαγωγές ομοειδών προϊόντων γ) ιδιωτικοποιήσεις δ) νέα βάρβαρη φοροεπιδρομή εξόντωσης ε) εξευτελιστικές συντάξεις στ) μεγάλη μείωση των χρηματοδοτήσεων με βάση τη νέα ΚΑΠ 2014-2020.

Ταυτόχρονα προωθούν τη λογική του αγρότη - καπιταλιστή πουλώντας φύκια και μεταξωτές κορδέλες στους άνεργους της πόλης, για δήθεν δυνατότητα επιστροφής στην ύπαιθρο και επίτευξης άνετης διαβίωσης. Σε αυτή την προσπάθεια, ιδιαίτερο ρόλο παίζουν οι λεγόμενες Ενώσεις Νέων Αγροτών που έχουν στηθεί με γραμμή της ΕΕ και των κυβερνήσεων.

Για όλους αυτούς τους λόγους σήμερα οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ευρύτερα της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς παρεμβαίνουν μέσα στους φτωχομεσαίους αγρότες καλώντας σε ξεσηκωμό για την επιβίωση της φτωχομεσαίας αγροτιάς, για να λυθεί το πρόβλημα διατροφής του λαού, για να ανατραπεί η πολιτική και η κυβέρνηση των μνημονίων, των τραπεζιτών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Από τα κάτω συντονισμός των αγώνων

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΠΑΛΗ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΙ ΑΝΕΡΓΟΥΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ

Από την μια η αντιδραστική, αντιαγροτική, αντιλαϊκή πολιτική κυβερνήσεων – ΕΕ και από την άλλη οι τεράστιες επιστημονικοτεχνικές δυνατότητες της εποχής μας δημιουργούν όρους για την ανάπτυξη νικηφόρων αγώνων των φτωχομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων, για να λυθεί το πρόβλημα της διατροφής με πλήρη κάλυψη των αναγκών του λαού, ποσοτικά αλλά και ποιοτικά. Δηλαδή για να γεμίσει το πιάτο του λαού με ποιοτική τροφή.

Στόχος του κεφαλαίου είναι να καθορισθεί το τι παράγεται και το πως παράγεται, να καθορίζονται τα πάντα από όσο γίνεται λιγότερους, έτσι ώστε να μπορούν να ελέγχουν πλήρως την κατάσταση.

Ο από τα κάτω συντονισμός των αγώνων, η αναβάθμιση του αντιΕΕ και αντικυβερνητικού χαρακτήρα των αιτημάτων και του προγράμματος, η πραγματική και όχι η συμβολική πάλη αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση για την ανασυγκρότηση του κινήματος στην ύπαιθρο.

Άμεσα, η δημοκρατική ανασυγκρότηση του αγροτικού κινήματος πρέπει να προχωρήσει ταυτόχρονα με την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Η αντικαπιταλιστική αριστερά πρέπει να συμβάλλει ώστε οι διαδικασίες και οι αγώνες να περάσουν στα χέρια των αγωνιζόμενων κόντρα σε ΠΑΣΕΓΕΣ – ΓΕΣΑΣΕ – ΣΥΔΑΣΕ – ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, παραμερίζοντας τους περιχαρακωμένους σχεδιασμούς επί χάρτου που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην ήττα. Η αντικαπιταλιστική Αριστερά πρέπει να συμβάλλει σε ένα αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής που θα ενώνει την εργαζόμενη πλειοψηφία, τους ανέργους και τα λαϊκά στρώματα και θα επιβάλλει την κοινή δράση όλων των δυνάμεων που καταλαβαίνουν ότι δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή πολιτική εντός της Ε.Ε, αποπληρώνοντας ένα χρέος από λεφτά που πρώτα μας έκλεψαν και μετά μας «δάνεισαν». Η αντικαπιταλιστική αριστερά πρέπει να ισχυροποιηθεί συγκροτώντας το πόλο της, μαχόμενη, σκεπτόμενη και ανεξάρτητη από την αστική πολιτική, ανεξάρτητη από την ρεφορμιστική και συνδιαχειριστική αριστερά για να είναι πραγματικά χρήσιμη για το λαό. Η αντικαπιταλιστική αριστερά πρέπει να κάνει βήματα στον αγώνα αλλά και στην επεξεργασία για μια ανώτερη διεθνοποιημένη και ποιοτικά αλλαγμένη , σοσιαλιστική παραγωγή με εργατική εξουσία για ένα μέλλον και μια κοινωνία που μας ανήκει.

Το αγροτικό ζήτημα αποτελεί σοβαρή παράμετρο, στην οποία πρέπει να απαντήσει ένα σύγχρονο κόμμα της κομμουνιστικής απελευθέρωσης. Γι’ αυτό είναι αναγκαίο να κάνουμε βήματα σε αυτή τη κατεύθυνση υλοποιώντας τις αποφάσεις του 3^ου συνεδρίου του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ Ε.Ε.

Αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης

ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Για την αντικαπιταλιστική Αριστερά ένα πρόγραμμα αντικυβερνητικής, αντιΕΕ και αντικαπιταλιστικής πάλης στο αγροτικο-διατροφικό μέτωπο, πρέπει να περιλαμβάνει:

Πρώτο, τη δημιουργία δημοκρατικών πρωτοβάθμιων παραγωγικών συνεταιρισμών της φτωχομεσαίας αγροτιάς. Συνεταιρισμοί ενταγμένοι σε μια σχεδιοποιημένη οικονομία με κριτήριο ότι θέλουμε να γίνουμε οι «ελεύθεροι συνεταιρισμένοι παραγωγοί», με κοινωνικοποιημένη τη γη και με εργατικό έλεγχο. Δεν πρέπει να ξεχνούμε και πρέπει να διδαχθούμε από τα λάθη της διαχείρισης στα πλαίσια του καπιταλισμού. Οι δημοκρατικοί πρωτοβάθμιοι παραγωγικοί συνεταιρισμοί θα είναι καπιταλιστικές επιχειρήσεις, όπου ο νόμος της αξίας θα νοθεύεται από τη συμμετοχή των αγροτών, τον έλεγχο των εργατών και την διεκδίκηση κρατικής ενίσχυσης με ταυτόχρονο μέτωπο ενάντια στη κυρίαρχη πολιτική.

Δεύτερο, τη δημιουργία ενιαίου δημόσιου φορέα τροφίμων, ερευνητικών κέντρων, κέντρων σποροπαραγωγής σε συνεργασία με τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς που θα συμβάλλει στην ανασυγκρότηση του παραγωγικού ιστού με κεντρικό σχεδιασμό και με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες.

Τρίτο, την εθνικοποίηση - κρατικοποίηση χωρίς αποζημίωση των τραπεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας (όλων των αγροτοδιατροφικών επιχειρήσεων).

Τέταρτο, την πάλη για την ικανοποίηση των άμεσων αναγκών επιβίωσης για να υπάρχουν όροι παραμονής στην ύπαιθρο όπως: καθυστέρηση - ανατροπή της ΚΑΠ, όχι στον νέο φόρο 13% από το πρώτο ευρώ και τη φοροκαταιγίδα. Κατάργηση των χαρατσιών σε σπίτια, οικόπεδα και αγροκτήματα για τους μικρομεσαίους αγρότες. Αφορολόγητο το οικογενειακό αγροτικό εισόδημα μέχρι 40.000 ευρώ. Να σταματήσουν οι πλειστηριασμοί και οι κατασχέσεις αγροτικών εκμεταλλεύσεων και σπιτιών. Όχι στις περικοπές των επιδοτήσεων και τους περιορισμούς της αγροτικής παραγωγής της νέας ΚΑΠ της ΕΕ για το 2014-2020. Άμεση μείωση της τιμής του αγροτικού ηλεκτρικού ρεύματος. Κατάργηση του ΦΠΑ σε όλα τα καλλιεργητικά μέσα και εφόδια για τη μείωση του κόστους παραγωγής. Κατάργηση των χαρατσιών του ΕΛΓΑ, ΟΓΑ και πλήρη δημόσια ασφάλιση της παραγωγής. Κατάργηση των χαρατσιών στα νοσοκομεία και στα Κέντρα Υγείας, στον ΕΟΠΥΥ, στα φάρμακα - βιβλιάρια υγείας, χωρίς όρους και προϋποθέσεις σε όλους τους αγρότες. Να είναι εγγυημένες οι κατώτερες τιμές πώλησης για τα αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα, που να καλύπτουν το κόστος παραγωγής και να εξασφαλίζουν ικανοποιητικό εισόδημα για αξιοπρεπή ζωή. Να ξαναδοθούν τα δώρα Χριστουγέννων - Πάσχα και το επίδομα άδειας στους συνταξιούχους του ΟΓΑ. Αύξηση της αγροτικής σύνταξης. Σύνταξη στα 60 χρόνια για τους αγρότες και στα 55 για τις αγρότισσες. Να σταματήσουν, αμέσως, τα αγροτοδικεία.

Κι ακόμα την πάλη ενάντια στην εμπορευματοποίηση του νερού για άρδευση και ύδρευση. Για δωρεάν επιστημονική επιμόρφωση.

Για απαλλοτρίωση της μεγάλης αγροτικής ιδιοκτησίας. Για ισοτιμία δικαιωμάτων όλων των εργαζόμενων της υπαίθρου ανεξάρτητα από χρώμα, έθνος και θρησκεία.

Πέμπτο, τη σύνδεση με τα περιβαλλοντικά ζητήματα, την παιδεία, την υγεία και το πολιτισμό.

Το πρόγραμμα αυτό μπορεί να το εφαρμόσει μόνο ο οργανωμένος λαός με στριμωγμένη την αστική τάξη και χωρίς τις κυβερνήσεις που επιβάλλουν αυτή τη πολιτική. Η διαγραφή του χρέους και η αποδέσμευση της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, με δημοκρατικό επανακαθορισμό των διεθνών μας σχέσεων θα ανοίξουν το δρόμο για την ανάδειξη των συλλογικών παραγωγικών δυνάμεων της εργαζόμενης πλειοψηφίας, που αποτελούν την κύρια παραγωγική δύναμη.

Ένας οργανωμένος λαός που θα του ανήκει η χώρα του, μακριά από τη μπότα των δανειστών, επηρεάζοντας και τους γειτονικούς λαούς, μπορεί να δημιουργήσει επαναστατικές καταστάσεις με στόχο την επανάσταση, για να ανοίξει ο δρόμος για μια κοινωνία χωρίς ατομική ιδιοκτησία, για μια κοινωνία στα χέρια των παραγωγών του πλούτου.

Βαγγέλης Νάνος, μέλος της Π.Ε. του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, εφημερίδα ΠΡΙΝ 2/2/2014