20 χρόνια από το 1989: Πετυχημένη εκδήλωση του ΠΡΙΝ

21.06.09

Με αφορμή τα 20 χρόνια από το όχι στην κυβέρνηση Τζαννετάκη, αλλά και τα 20 χρόνια από την έκδοση του περιοδικού ΠΡΙΝ, η εφημερίδα ΠΡΙΝ διοργάνωσε εκδήλωση-συζήτηση, την Τετάρτη 1η Ιουλίου 2009, στη μεγάλη αίθουσα της ΕΣΗΕΑ. Στην εκδήλωση, στην οποία συμμετείχαν πολλοί αγωνιστές, φίλοι και σύντροφοι του ΠΡΙΝ και του ΝΑΡ, ομιλητές ήταν οι Γιώργος Δελαστίκ, διευθυντής της εφημερίδας ΠΡΙΝ, Γιάννης Ελαφρός, συντάκτης του ΠΡΙΝ και μέλος της Π.Ε. του ΝΑΡ και Γιώργος Μανιάτης, καθηγητής του Πανεπιστήμιου Αθηνών.

Την εκδήλωση άνοιξε ο σ. Γιάννης Ελαφρός, συντάκτης του ΠΡΙΝ και μέλος της Π.Ε. του ΝΑΡ, ο οποίος αναφέρθηκε στις προσπάθειες των ηγεσιών του ΚΚΕ και του ΣΥΝ να «θαφτεί» το κοινό πόρισμα ΚΚΕ-ΕΑΡ και οι κυβερνήσεις Τζαννετάκη και Ζολώτα, όπου ο ενιαίος ΣΥΝ –με τη συμμετοχή και τη σύμφωνη γνώμη του ΚΚΕ- συγκυβέρνησε πρώτα με τη ΝΔ και αμέσως μετά με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Στη συνέχεια ο Γ. Ελαφρός αναφέρθηκε στην «έλξη που έχει η επίσημη αριστερά πότε από τον έναν (ΠΑΣΟΚ) και πότε από τον άλλον (ΝΔ) πόλο του δικομματισμού. Αυτή η αδυναμία συνδέεται με τη στρατηγική ανεπάρκεια να εκφραστούν με αυτοτελή και ηγεμονικό τρόπο τα εργατικά ταξικά συμφέροντα, με αποτέλεσμα την υποταγή σε «λαϊκά μέτωπα» και «αντινεοφιλελεύθερες συσπειρώσεις», υπό την ηγεμονία τελικά μικροαστικών συμφερόντων.»

Κλείνοντας, ο Γ. Ελαφρός υπογράμμισε πως «Η Αριστερά παλεύει για όλη την εξουσία, όχι τη δική της, αλλά για την εργατική εξουσία-δημοκρατία και όχι για «αριστερή κυβέρνηση» (ΣΥΝ) ή «λαϊκή εξουσία-λαϊκή διακυβέρνηση» (ΚΚΕ), που τόσο η μία όσο και η άλλη υλοποιούνται χωρίς επανάσταση».

Στη συνέχεια πήρε το λόγο ο Γ. Δελαστίκ, διευθυντής του ΠΡΙΝ με αναφορές στα «πειράματα» στο χώρο του Τύπου εκείνης της περιόδου. ‘Οπως τόνισε «η εφημερίδα Πρώτη προετοίμασε το έδαφος για τη συμφωνία ΚΚΕ – ΕΑΡ, που οδήγησε στις συγκυβερνήσεις με τη ΝΔ (Τζαννετάκης) και την Οικουμενική με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ (Ζολώτας)». ‘Οπως ανέφερε ο Γ. Δελαστίκ «Αυτή η ριζική δεξιά στροφή του ΚΚΕ, που επιχειρήθηκε μέσω του ΣΥΝ, οδήγησε στην αριστερή αμφισβήτηση και την έκδοση του ΠΡΙΝ». Ο Γ. Δελαστίκ έκανε αναφορά στις δυσκολίες αλλά και στην αναγκαιότητα της συνέχισης της έκδοσης του ΠΡΙΝ.

Τελευταίος εισηγητής ήταν ο Γ. Μανιάτης, καθηγητής πανεπιστημίου, και ένας από τους αποχωρήσαντες του ΚΚΕ το ’89, ο οποίος επισήμανε τέσσερα ζητήματα:

Πρώτο, «ότι η αντίδραση του Αριστερού Ρεύματος που υπήρχε στο ΚΚΕ δεν ήταν τόσο επεξεργασμένη ιδεολογικά και πολιτικά ώστε να μπορέσει να αντιρροπήσει τη διαδικασία ενσωμάτωσης του ΚΚΕ στην αστική στρατηγική».

Δεύτερο, «την επικράτηση στη συγκρότηση του ΝΑΡ, από τη μία, ενός ιδιότυπου «οργανωτικισμού» κι από την άλλη, μια αντίληψη άρνησης της οργάνωσης που καταλήγει σε αυθαίρετο τρόπο λειτουργίας και δράσης».

Τρίτο, «την ελλιπή επεξεργασία του περιεχομένου του κομμουνιστικού ιδεώδους» και τέταρτο, «την ελλιπή συγκρότηση ενός ιδεολογικού μετώπου απέναντι σε ρεύματα ανορθολογισμού, μεταμοντερνισμού και λοιπά που φέρνουν στο προσκήνιο τις πιο αντιδραστικές αντιλήψεις της αστικής ιδεολογίας».

Στη συνέχεια, πήραν το λόγο αρκετοί σύντροφοι και φίλοι του ΠΡΙΝ που αναφέρθηκαν στην πολιτική συγκυρία εκείνης της περιόδου, αλλά και στην πορεία του ΝΑΡ μέχρι σήμερα.

Η εκδήλωση αυτή άνοιξε τον κύκλο παρεμβάσεων και εκδηλώσεων για τα 20 χρόνια από τη διάσπαση της ΚΝΕ και τα 20 χρόνια από τη δημιουργία του ΝΑΡ, που συμπληρώνονται το Σεπτέμβριο και τον ερχόμενο Ιανουάριο αντίστοιχα.

Εντύπωση προκαλεί ανυπόγραφο σχόλιο στο Ριζοσπάστη της Πέμπτης 2 Ιουλίου, το οποίο επιτίθεται στο ΝΑΡ δια μέσω της κριτικής σε άρθρο του Γ. Δελαστίκ στο Έθνος σχετικά με το 1989. Με τίτλο «Και αντι-ΚΚΕ και φιλο-ΠΑΣΟΚ» ο Ριζοσπάστης επιτίθεται στο ΝΑΡ και σε όσους διαφώνησαν το 1989 χαρακτηρίζοντάς τους «άλλο πόλο των δεξιών οπορτουνιστών στο κόμμα». Κρύβουν βέβαια ότι η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ μαζί με τους δεξιούς οπορτουνιστές του σημερινού ΣΥΝ διέγραψαν τους αριστερούς διαφωνούντες. Ότι Αλέκος και Αλέκα, ορθόδοξοι κομμουνιστές και ανανεωτικοί μαζί ψήφισαν υπέρ του κοινού πορίσματος ΚΚΕ-ΕΑΡ στα όργανα του ΚΚΕ το 1989.

Επίσης η ηγεσία του ΚΚΕ έχει επιμελώς «ξεχάσει» 20 χρόνια τώρα κάθε κριτική και αυτοκριτική αναφορά σε σχέση με τη συγκυβέρνηση Τζαννετάκη και Ζολώτα, δηλαδή με τη συγκυβέρνησή του και με τη ΝΔ και με το ΠΑΣΟΚ!

Όσο για την αναφορά του σχολίου του Ριζοσπάστη για το ΝΑΡ ότι «όσο για το φιλοΠΑΣΟΚ και μόνο η συμμετοχή του στις κινητοποιήσεις της ΓΣΕΕ φτάνει»...μόνο χαμόγελα μπορεί να προκαλέσει, όταν το ΚΚΕ συμμετέχει ακόμα στο προεδρείο της ΓΣΕΕ, ενώ οι ταξικές δυνάμεις και το ΝΑΡ είναι γνωστό ότι έχουν διατυπώσει την αντίληψη για ένα Νέο Εργατικό Κίνημα, και βέβαια στην πράξη πρωτοστατούν εδώ και πάρα πολλά χρόνια (πολύ πριν το ΚΚΕ ανακαλύψει το ΠΑΜΕ) σε ανεξάρτητες ταξικές πρωτομαγιές, σε αυτοτελείς σχεδιασμούς στο συνδικαλιστικό κίνημα και οργανώνουν την πάλη τους πέρα από το ημερολόγιο εκτονώσεων της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ αλλά και πέρα από την περιχαράκωση και τη μισή και αναποτελεσματική αντίσταση του ΠΑΜΕ. Έστω και 20 χρόνια μετά, ο κόσμος της Αριστεράς θα δεχόταν ευπρόσδεκτα μια αυτοκριτική του ΚΚΕ για τις συγκυβερνήσεις με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.