Σχετικά με τα «Κέντρα Κοινότητας» Κρατική ελεημοσύνη, σε τοπικό επίπεδο, με χρηματοδότη την ΕΕ

Το σημείωμα αυτό αποτελεί συνέχεια σχετικού σημειώματος του Απρίλη του 2016 με τίτλο «Σχετικά με τις ρυθμίσεις που αφορούν Δήμους στο νόμο 4368/2016 (Παράλληλο Πρόγραμμα)». Με το σημείωμα αυτό επιχειρούμε μια συμβολή στον πολιτικό εξοπλισμό της οργάνωσης γύρω από τις επονομαζόμενες «πολιτικές καταπολέμησης της φτώχειας» οι οποίες αποτελούν βασική πρόταση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και της ΕΕ.

Παράλληλα επιδιώκουμε τη σηματοδότηση μεγαλύτερης εμπλοκής μας με τα προβλήματα των πιο φτωχών και περισσότερο πληττόμενων τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας.

Εισαγωγή

Στη φάση υλοποίησης εισέρχεται ο θεσμός των Κέντρων Κοινότητας (ΚΚ), που θεσμοθέτησε στις αρχές του χρόνου η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, στο νόμο 4368/16 «Μέτρα για την επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου και άλλες διατάξεις.» Τα Περιφερειακά Επιχειρησιακά Προγράμματα (ΠΕΠ) εκδίδουν προσκλήσεις (υπάρχει ανοικτή πρόσκληση (ΑΤΤ24) στο ΠΕΠ Αττικής μέχρι τις 30.09), προκειμένου οι Δήμοι της Περιφέρειας Αττικής, να υποβάλλουν αίτημα χρηματοδότησης της ίδρυσης και λειτουργίας ΚΚ, από πόρους του ΕΣΠΑ 2014 – 2020. Επίσης με τη χρηματοδότηση του ΕΣΠΑ 2014 – 2020, οι Δήμοι – με ή χωρίς τη συνεργασία ΜΚΟ/ΚΟΙΝΣΕΠ, θα έχουν τη δυνατότητα να λειτουργήσουν Δομές Σίτισης και Βασικών Αγαθών, αλλά και Κοινωνικά Φαρμακεία.

Χαμένοι στην … οργάνωση

Η δήθεν «πρώτη φορά αριστερά» φαίνεται ότι στο πεδίο της καταπολέμησης της φτώχειας, από την «αριστερά» κράτησε μόνο, την «πυραμιδωτή» διάρθρωση των πολιτικών οργανώσεων της αριστεράς, αδιαφορώντας στη πράξη για την ουσία του όρου «αριστερά», βασικό συστατικό της οποίας είναι ο αγώνας για την εξάλειψη των αιτιών της φτώχειας… Έτσι λοιπόν σχεδιάζει έναν «ενιαίο Εθνικό Μηχανισμό (ΕΜ), ο οποίος θα συντονίζει τις πολιτικές κοινωνικής ένταξης, θα παρακολουθεί και θα αξιολογεί την εφαρμογής τους και θα προσδιορίζει τις προτεραιότητες, με βάση τις εκάστοτε ανάγκες, ώστε να ενισχύει την αποδοτικότητα και αποτελεσματικότητα του συστήματος κοινωνικής προστασίας.» (Οδηγός Εφαρμογής ΚΚ, σελ. 4-5)

Ο ΕΜ συνδέεται με τις Περιφέρειες και τους Δήμους (Δ/νση Κοινωνικής Μέριμνας, Κοινωνικές Υπηρεσίες Δήμων και Κέντρα Κοινότητας), η οποία καλείται να παράσχει την όποια στήριξη στους πληττόμενους από … ακραία φτώχεια. Τα ΚΚ θα ασκούν οργανωτικό – συντονιστικό ρόλο σε τοπικό επίπεδο. Συγκεκριμένα «… αποτελούν μία δράση «ομπρέλα» παρέχοντας υπηρεσίες οι οποίες ανταποκρίνονται και θα ενισχύσουν τις πολιτικές που ήδη υλοποιούνται ή προγραμματίζονται…» (βλ. κοινωνικό εισόδημα Αλληλεγγύης, Ταμείο Ευρωπαϊκής Βοήθειας για τους Απόρους, προγράμματα ΟΑΕΔ για ανέργους κά) (Οδηγός Εφαρμογής ΚΚ, σελ. 4)

Τα … «κάστανα απ’ τη φωτιά», στο κυβερνητικό σχέδιο αντιμετώπισης της φτώχειας, καλούνται να «βγάλουν», οι Δομές Σίτισης και Βασικών Αγαθών και τα Κοινωνικά Φαρμακεία, που θα ιδρυθούν σε επίπεδο Δήμου, όπως επίσης και τα όποια υπολείμματα δημόσιων κοινωνικών υπηρεσιών που έχει αφήσει όρθια η εξαετή «κατασταλτική» - όσο αφορά της δημόσιες δαπάνες – οικονομική πολιτική.

Συμπερασματικά λοιπόν, σχετικά με το κυβερνητικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της φτώχειας, προκύπτει ότι εθνικό και τοπικό κράτος σε ρόλο στρατηγού – τροχονόμου, κατευθύνουν τους ακραίως φτωχούς, άπορους, άστεγους κλπ στις διάφορες κοινωνικές δομές, των οποίων όμως η λειτουργία είναι στον… αέρα. Οι υφιστάμενες δομές σε Περιφέρειες και Δήμους έχουν δεχτεί ισχυρό πλήγμα σε προσωπικό, ενώ οι νέες στηρίζονται όπως θα δούμε και στη συνέχεια στην ευκαιριακή και πενιχρή – με βάση τις τεράστιες ανάγκες - χρηματοδότηση του ΕΣΠΑ.

Επίσης θα πρέπει να τονίσουμε ότι «πετώντας το μπαλάκι» της κοινωνικής προστασίας στους Δήμους, ενώ κυβέρνηση και ΕΕ κρατάνε τα κλειδιά του χρηματοκιβωτίου, δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για να ελαφρύνει η πίεση προς το κράτος και να μετατοπιστεί η πιθανή δυσαρέσκεια από τη κυβέρνηση προς τους δημάρχους. Επίσης η αυξανόμενη ζήτηση κοινωνικών υπηρεσιών από τους φτωχούς σε συνδυασμό με το περιορισμό των παροχών στους … ακραίως φτωχούς, αφήνουν περιθώρια στον εκάστοτε δήμαρχο να παράσχει … ειδικές εξυπηρετήσεις, προσδοκώντας σε ανάλογα οφέλη.

Να επισημάνουμε εδώ ότι η Παγκόσμια Τράπεζα όρισε την ακραία ή απόλυτη φτώχεια σε σημερινές τιμές στη διαβίωση με κάτω από 1,25 δολλ. τη μέρα, με την έλλειψη πρόσβασης σε επαρκή τροφή, καθαρό πόσιμο νερό και αποχέτευση, σε διαφοροποίηση με τη σχετική φτώχεια που ορίζεται ανά χώρα με τη διαβίωση με πόρους κάτω από το 60% του διάμεσου εισοδήματος σύμφωνα με την Ε.Ε. Ο διαχωρισμός υιοθετήθηκε από τον ΟΗΕ, αλλά και από την Ε.Ε. και τις κυβερνήσεις με προφανή σκοπό οι προνοιακές παροχές των κρατών να αντικατασταθούν από τα υποτυπώδη επιδόματα και συνδρομές που θα κατευθύνονται μόνο προς τους ανθρώπους που ζουν σε αυτή την κατάσταση της ακραίας φτώχειας. Έτσι, η ανεργία σε συνδυασμό με την κατάρρευση του κουτσουρεμένου συστήματος καθολικής, δημόσιας δωρεάν υγείας, παιδείας, πρόνοιας να μην θεωρείται ότι πρέπει να αντιμετωπιστούν, αλλά ως ένα δεδομένο καθεστώς, το οποίο απλώς η Ε.Ε., οι κυβερνήσεις διαχειρίζονται από τις ακραίες επιπτώσεις του σε αντιπαράθεση με τις παλιότερες διακηρύξεις περί εξάλειψης της φτώχειας συνολικά.

Πρωτοβουλίες… διαχείρισης της φτώχειας

Σκοπός του θεσμού του Κέντρου Κοινότητας «… είναι η υποστήριξη του Οργανισμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης ά βαθμού σε συνεργασία με την Οικεία Κοινωνική Υπηρεσία στην εφαρμογή πολιτικών κοινωνικής προστασίας και στην ανάπτυξη ενός τοπικού σημείου αναφοράς για την υποδοχή, εξυπηρέτηση και διασύνδεση των πολιτών με όλα τα Κοινωνικά Προγράμματα και Υπηρεσίες Κοινωνικής Αλληλεγγύης, που υλοποιούνται στην περιοχή λειτουργίας του Κέντρου Κοινότητας.» (αρ. 4.1, ΦΕΚ 21/21.02.2014)

Επισημαίνουμε ότι η συγκεκριμένη κυβερνητική πρωτοβουλία, είναι από τις ελάχιστες και γι’ αυτό προβάλλεται ως «ιδιαίτερα σημαντική», που αφορά την αντιμετώπιση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Ο νόμος που θεσμοθέτησε τα ΚΚ (ν. 4368/16), έγινε ευρέως γνωστός ως το «Παράλληλο Πρόγραμμα» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, που ήρθε για να άρει (;) τις κοινωνικές επιπτώσεις των τριών Μνημονίων… Επίσης πρόκειται για θεσμό άμεσα σχετιζόμενο με τη χρηματοδότηση της ΕΕ.

Αναφορικά με τις λειτουργίες των ΚΚ, σύμφωνα με τα αναφερόμενα τόσο στο νόμο 4368/16, όσο και στον Οδηγό Εφαρμογής και Υλοποίησης Κέντρων Κοινότητας, που εκδόθηκε από την ΜΟΔ α.ε., τονίζεται ότι αυτές σχετίζονται με τη «πληροφόρηση των πολιτών ως προς τα Προγράμματα Πρόνοιας και κοινωνικής ένταξης… υποστήριξη για την ένταξη των πολιτών σ’ αυτά… πληροφόρηση των πολιτών ως προς το Πρόγραμμα του Ταμείου Ευρωπαϊκής Βοήθειας προς τους απόρους… συνεργασία και παραπομπή αιτημάτων σε άλλες υπηρεσίες όπως κοινωνικοί ξενώνες συμβουλευτικά κέντρα, δομές ψυχικής υγείας, προγράμματα για μετανάστες, υπηρεσίες απασχόλησης κλπ… συνεργασία με την τοπική αγορά εργασίας.» Και βέβαια τη «παροχή συμβουλευτικής υποστήριξης … ανάπτυξη δράσεων δημιουργικής απασχόλησης παιδιών και επαγγελματικού προσανατολισμού εφήβων», αλλά και οργάνωση δικτύου εθελοντισμού και «ομάδων γειτονιάς για την ανάληψη κοινοτικών πρωτοβουλιών και την ενεργοποίηση των πολιτών …»

Με απλά λόγια «φάτε μάτια ψάρια και κοιλιά περίδρομο…» Την ώρα που οι ανάγκες για αξιοπρεπές μεροκάματο, ποιοτική δημόσια ασφάλιση, γιατρό και δάσκαλο στα δημόσια συστήματα υγείας και παιδείας εκτοξεύονται, η κυβέρνηση, με το χρήματα από το ΕΣΠΑ (σε μεγάλο βαθμό προερχόμενα από τη διαρκή φοροκλοπή όλων των ευρωπαίων πολιτών), θα σκορπίσει αρκετά εκατομμύρια ευρώ (στην Αττική 13,5 εκ. € για ΚΚ και 11 εκ. € για Δομές σίτισης/φαρμακεία), προκειμένου να «κάνει κουμάντο στη φτώχεια…»

Κυβέρνηση και ΕΕ τι λένε στη φτωχολογιά, μέσω της λειτουργίας των ΚΚ.; «Άνεργε δεν έχω δουλειά να σου βρω, αλλά θα σε βοηθήσω να βρεις ένα πρόγραμμα κατάρτισης … Άστεγε, δεν θα ξαναδείς κεραμίδι πάνω απ’ το κεφάλι σου, αλλά θα σου πω που υπάρχει κοινωνικός ξενώνας… (σ.σ. δεν εξασφαλίζεται η ύπαρξη θέσης) Πεινασμένε, δεν ξέρω αν θα ξαναγεμίσει το τραπέζι στο σπιτικό σου, αλλά θα σου βρω μια θέση στη δομή σίτισης…»

Διαμορφώνεται η μονιμοποίηση ενός ευκαιριακού χαρακτήρα άσκησης κοινωνικής πολιτικής. Βασικές κοινωνικές δομές και ανάγκες όπως είναι η εκπαίδευση, η υγεία, η κοινωνική πρόνοια/αλληλεγγύη, θα υπάρχουν στο βαθμό που υπάρχει η χρηματοδότησή τους.

Ενώ από τη μια μας δένουν με μόνιμα δεσμά με το χρέος, με μνημόνια για 99 χρόνια, ξεπουλούν τη δημόσια περιουσία κλπ, στις κοινωνικές υπηρεσίες η γαλαντομία τους εξαντλείται σε 2-3 χρόνια (το συγκεκριμένο πρόγραμμα διαρκεί 3 χρόνια), χωρίς καμία εξασφάλιση για μακροχρόνια χρηματοδότηση, κάτι που θα μπορούσε να γίνει μόνο με συνολική άλλη πολιτική, απεγκλωβισμό από την ΕΕ και τα προγράμματά της, γενναίες δημόσιες επενδύσεις κλπ

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι πρόκειται για θεσμό διαχείρισης – σε τοπικό επίπεδο - της ακραίας φτώχειας. Θεσμό που και η ίδια η λειτουργία του θέλει να …. «συμβάλει» στην αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας, προφανώς με ανεπαρκή και υποβαθμισμένα μέτρα βοήθειας.

Η παγιοποίηση της συγκεκριμένης λογικής, δημιουργίας αυτού του είδους δομών για την αντιμετώπιση/διαχείριση της φτώχειας και η επιλογή να έχεις τέτοια προγράμματα αντί πχ να χρηματοδοτείται απευθείας η κοινωνική υπηρεσία κάθε δήμου για να κάνει προσλήψεις, η αναπαραγωγή των ελαστικών σχέσεων εργασίας επιχειρεί να διαμορφώσει υλικούς όρους για την ουσιαστική αποδοχή του να ζούμε στη μιζέρια, να μοιραζόμαστε τη φτώχεια μας να αποδεχόμαστε τις πολιτικές που δημιουργούν τη φτώχεια. 

Τα Κέντρα Κοινότητας φορείς για την επέκταση της ελαστικής εργασίας

Για την επιλογή του προσωπικού των ΚΚ, σύμφωνα με τον Οδηγό Υλοποίησης και ειδικότερα στο κεφάλαιο «Διαδικασία στελέχωσης και επιλογής προσωπικού», τη χαμηλότερη μοριοδότηση για τους υποψήφιους εργαζόμενους στα ΚΚ, την έχει η εργασιακή εμπειρία σε αντικείμενα συναφή με ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και κοινωνική ένταξη. Μόλις 15 μόρια ανά μήνα… Αντίθετα υψηλότερα μοριοδοτείται η ανεργία (25 μόρια ανά μήνα), η επιμέλεια τέκνων, η μονογονεϊκή οικογένεια κλπ

Από τη στιγμή, που ούτε λόγος γίνεται από τη κυβέρνηση για θέσεις μόνιμης και σταθερής δουλειάς, επιδιώκεται να δοθεί «ένα μεροκάματο», στο πιο επιβαρυμένο κομμάτι των ανέργων (ανάπηροι, μέλη μονογονεϊκών οικογενειών κλπ) Και όταν λέμε για «ένα μεροκάματο» κυριολεκτούμε, αφού οι εργαζόμενοι στα ΚΚ, θα εργάζονται αποκλειστικά με συμβάσεις ορισμένου χρόνου ή έργου, για όσο διάστημα διαρκεί η χρηματοδότηση (μέγιστο τρία έτη) από το ΕΣΠΑ. Για το τι περιμένει τους εργαζόμενους μετά τη λήξη της συγχρηματοδότησης και με δεδομένη την οικονομική μέγγενη στην οποία βρίσκονται οι ΟΤΑ, θα πρέπει να ρωτήσουν τους συναδέλφους τους στα προγράμματα «Βοήθεια στο Σπίτι»…. Μεταξύ της Σκύλας της απληρωσιάς και της Χάρυβδης της απόλυσης/ανεργίας.

Ο αριθμός του προσωπικού ορίζεται με βάση τον πληθυσμό του δήμου με αστεία αναλογία. Ακόμη και με τα δικά τους μέτρα και σταθμά, το «αντιμετωπίζω/ανακουφίζω» τη φτώχεια για ένα δήμο 100.000 κατοίκων αναλογούν 3 (!!!) άτομα για να στελεχώσουν τη συγκεκριμένη υπηρεσία.

Εδώ αξίζει να σημειώσουμε παρόμοια χαρακτηριστικά συναντάμε και στα νέα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας στους δήμους. Τα κριτήρια επιλογής δεν είναι με βάση η σχέση με το αντικείμενο της θέσης και η κάλυψη αναγκών των δήμων αλλά μία μορφή «ενεργητικής πολιτικής» για την υποτιθέμενη αντιμετώπιση της ανεργίας.

Ξεχωριστή παράμετρος της λειτουργίας των ΚΚ, των Δομών Σίτισης και των Κοινωνικών Φαρμακείων, είναι η διασύνδεσή τους με τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις σε τοπικό – και όχι μόνο επίπεδο.

Συγκεκριμένα τα ΚΚ, χωρίς να υποκαθιστούν τις υπηρεσίες του ΟΑΕΔ, θα αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες για «…την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση του κόσμου των επιχειρήσεων για την αντιμετώπιση της ανεργίας στη περιοχή … την ύπαρξη συγκεκριμένης δυναμικής όσον αφορά την προσφορά εργατικού δυναμικού και ειδικοτήτων … την επαφή του κόσμου των επιχειρήσεων με αυτή των ανέργων..» (Οδηγός Εφαρμογής ΚΚ, σελ. 22)

ΜΚΟ, ΚΟΙΝΣΕΠ εργαλεία κατάργησης του δημόσιου χαρακτήρα των προνοιακών υπηρεσιών

Για τις δομές σίτισης, τα κοινωνικά παντοπωλεία και φαρμακεία, μπορεί ο δήμος να υπογράψει σύμβαση με ΜΚΟ ή ΚΟΙΝΣΕΠ για να τα λειτουργούν και ο δήμος να ασκεί επιτελικό εποπτικό ρόλο. Επίσης γύρω από αυτά μπορεί να συγκροτεί δίκτυο εθελοντών για τη διεκπεραίωση της λειτουργίας τους. Η κατεύθυνση αυτή αποτελεί ένα ακόμη σκαλοπάτι στις βαθύτερες αλλαγές του χαρακτήρα των δήμων και των παρεχόμενων υπηρεσιών τους.

Οι δομές σίτισης θα προχωράνε σε «ενέργειες για τη συνεργασία με επιχειρήσεις για εξεύρεση δωρεών, χορηγιών κλπ» (Οδηγός Εφαρμογής Δομών, σελ.11), ενώ τα Κοινωνικά Φαρμακεία θα υλοποιούν «ενέργειες για τη συνεργασία με φαρμακοβιομηχανίες, τοπικούς φαρμακευτικούς συλλόγους και επιχειρήσεις για τη προμήθεια φαρμάκων, υγειονομικού υλικού και παραφαρμακευτικών προϊόντων.» (Οδηγός Εφαρμογής Δομών, σελ.17)

Φτηνά και επικοινωνιακά

Τα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης, το πεδίο της «κοινωνικής ευαισθησίας», αξιοποιήθηκε περαιτέρω κυρίως από τις επιχειρήσεις ειδών πρώτης ανάγκης ως πεδίο δημόσιας προβολής τους, στις περισσότερες περιπτώσεις χωρίς κόστος. Το γνωστό σύνθημα «όλοι μαζί μπορούμε» στη πράξη σήμαινε ότι ο εργαζόμενος, ο άνεργος, ο συνταξιούχος, «βάζει» το περιεχόμενο (βλ. είδη πρώτης ανάγκης), ενώ οι εμπορικές επιχειρήσεις, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και βέβαια η …. Εκκλησία, τις περισσότερες φορές «βάζουν» μόνο τη σακούλα με το λογότυπο! Οι… «κοινωνικά ευαίσθητες» επιχειρήσεις, προσέφεραν λίγα αναλογικά με τις οικονομικές τους δυνατότητες και την κερδοφορία τους, προσδοκώντας μάλιστα και σε οφέλη από τη δωρεάν προβολή τους. Αυτή λοιπόν η διαδικασία, που μέχρι σήμερα γινότανε πρωτοβουλιακά, στο μέλλον θα οργανωθεί…. Σε «Στρατηγεία» των συγκεκριμένων πρωτοβουλιών θα αναδειχθούν τα Κέντρα Κοινότητας και οι Δομές Σίτισης, των οποίων οι όποιες παροχές θα έχουν … ονοματεπώνυμο.

Δεδομένο θα πρέπει να θεωρηθεί ότι η όξυνση της κοινωνικής εξαθλίωσης, οδηγεί τη πλειοψηφία των πληττόμενων σε «ό,τι υπάρχει και μπορεί να τους βοηθήσει.» Κανένας από αυτούς που το πιάτο τους δεν γεμίζει κάθε μέρα, δεν θα σκεφτεί αν από τη προσφορά της ά ή β΄ εταιρίας, του μπλε – πράσινου – κόκκινου δημάρχου, αποκομίζει οικονομικά ή άλλα οφέλη κάποιος…

Όχι στη διαχείριση της φτώχειας – Μαχητική διεκδίκηση των λαϊκών δικαιωμάτων και αναγκών

Και στην περίπτωση των ΚΚ, όπως και σε κάθε πτυχή της κοινωνικής πολιτικής, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, κινείται με βάση την αρχή «ηττηθήκαμε στη διαπραγμάτευση, κάνουμε ό,τι μπορούμε…», ενισχυμένο τελευταία με γενικές και αόριστες υποσχέσεις για την ανάπτυξη που έρχεται….

Το συγκεκριμένο δόγμα δεν επιτρέπεται να ταυτιστεί στη λαϊκή συνείδηση, με οποιαδήποτε μορφή αριστερής εργατικής πολιτικής.

Προφανώς, μετά από έξι χρόνια καπιταλιστικής κρίσης, μία διαδικασία κυβερνητικής ελεημοσύνης του «φαίνεσθαι» με τη χρηματοδότηση της ΕΕ, δεν πρέπει να γίνει ανεκτή από τον κόσμο του μόχθου, ο οποίος δεν πρέπει να παραμείνει θεατής στο χορό των δις που έχει στηθεί γύρω του.

Οι τοπικές αριστερές αντικαπιταλιστικές κινήσεις πόλεις, οι λαϊκές συνελεύσεις, οι εργατικές λέσχες, η φτωχολογιά οργανωμένη σε τοπικό επίπεδο, πρέπει να καταδικάσουν - εντός και εκτός των Δημοτικών Συμβουλίων – κυρίως εκτός, τα ΚΚ ως θεσμό κρατικής ελεημοσύνης. Αδύναμο να ελαφρώσει τα βάρη ανέργων, αστέγων και πεινασμένων, που διαρκώς παράγει η καπιταλιστική κρίση, δια χειρός εθνικών κυβερνήσεων, ισχυρών του πλούτου και της ΕΕ.

Αποτελεί πρόσκληση για το λαό μας, να επιτρέψουμε στην ΕΕ, να προβάλει το δήθεν «ευαίσθητο κοινωνικό της πρόσωπο», αναρτώντας εντός και εκτός των ΚΚ, πινακίδες που αναφέρουν ότι το έργο συγχρηματοδοτήθηκε από την ΕΕ… Αυτή που με συνέπεια καθημερινά ληστεύει τα δημόσια ταμεία, προς όφελος των δανειστών, ενώ με τις πολιτικές της αποδυναμώνει μέχρι καταργήσεως κάθε έννοια κοινωνικής πολιτικής.

Θα πρέπει να αποκαλυφθεί εμπράκτως η ανεπάρκεια του θεσμού, στη «γιατρειά» κοινωνικών πληγών όπως η ανεργία, η έλλειψη στέγης και τροφής, με την οργανωμένη - μαχητικά διεκδικητική προβολή σύγχρονων λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων και τη σύνδεση τους με τους κομβικούς άξονες της αντικαπιταλιστικής ανατροπής (κυβέρνηση, ρόλος ΕΕ, χρέος, μνημόνια κλπ).

Οι προσπάθειες για να συγκροτηθεί ένα πλαίσιο διεκδικήσεων, θα πρέπει να καταδεικνύει τη καπιταλιστική αγορά, την ΕΕ, τις επιχειρήσεις ως υπεύθυνες για την έξαρση της φτώχειας, της ανεργίας κοκ και υπό αυτή τη έννοια, αυτοί θα πρέπει να «βαρύνονται» με το οικονομικό βάρος της άμεσης ανακούφισης του συνόλου των πληγέντων. Ενδεικτικά σε αυτή τη κατεύθυνση θα πρέπει να συζητηθούν αιτήματα για γενναία φορολόγηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων σε κάθε δήμο για την κάλυψη των βασικών βιοποριστικών αναγκών των ανέργων, των φτωχών και αστέγων της συγκεκριμένης περιοχής.

Η θεσμοθέτηση και λειτουργία των συγκεκριμένων δομών από τους Δήμους, εγείρει ένα ακόμα θέμα. Δομές με ανάλογες λειτουργίες, λειτούργησαν τα χρόνια της κρίσης με πρωτοβουλίες τοπικών ή εργατικών συλλογικοτήτων. Συχνά προβάλλονταν ως «εμβληματικές μορφές του αντιμνημονιακού αγώνα.» Η υιοθέτηση πλέον των συγκεκριμένων δομών από το αστικό κράτος (τοπικό, εθνικό, υπερεθνικό), απαιτεί αυτοκριτική από τη μεριά του κινήματος. Όχι στην κατεύθυνση «παραχώρησης» των συγκεκριμένων λειτουργιών στο αστικό κράτος, αλλά στην ένταξή τους σε ένα ευρύτερο διεκδικητικό πλαίσιο, που θα συγκρούεται με τις αιτίες της φτώχειας και της κοινωνικής εξαθλίωσης και στα πλαίσια αυτά θα διεκδικεί άμεση, ποιοτική και πλήρη ικανοποίηση των άμεσων βιοποριστικών αναγκών (τρόφιμα, φάρμακα, στέγη κοκ) των θυμάτων της καπιταλιστικής κρίσης.

Παραπομπές

ΜΟΔ α.ε. (2016) Οδηγός Εφαρμογής & Λειτουργίας Κέντρων Κοινότητας, https://www.mou.gr/elibrary/Guide_KentraKoinothtas2016.pdf

ΜΟΔ α.ε. (2016) Οδηγός Εφαρμογής & Λειτουργίας Δομών Παροχής Βασικών Αγαθών,

Ν. 4368/16 (ΦΕΚ 21/21.02.2016), «Μέτρα για την επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου και άλλες διατάξεις»

Επιτροπή για θέματα πόλης - χώρου – περιβάλλοντος του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, 28/9/2016