Πανδημία εκμετάλλευσης

 

Η…αγέλη του κεφαλαίου απαιτεί πογκρόμ απολύσεων και “ευέλικτα” κάτεργα

Δεν είμαστε τα «γρανάζια», αλλά οι δημιουργοί

Η «επιστροφή» στο νέο εργασιακό περιβάλλον της πανδημίας μοιάζει με είσοδο στην εργασιακή ζούγκλα. Φράση κλισέ; Ναι, αλλά τώρα οι λέξεις αποκτούν ακέραιο το νόημά τους. Αποκαλυπτική είναι η κυβερνητική πολιτική για τα μέτρα προστασίας από τον κορονοϊό. Σύμφωνα με σχετική εγκύκλιο, κάθε εταιρεία θα συντάξει μια δική της έκθεση συμμόρφωσης και θα τη φυλάξει στο συρτάρι της! Αυτό θα πει αυτό-ρύθμιση του άγριου καπιταλισμού της «ελεύθερης αγοράς». Ποιοι κρατικοί έλεγχοι, ή εργατικοί (Θεός φυλάξει!). Όλοι καταλαβαίνουμε τι μέτρα υγειονομικής προστασίας θα πάρουν οι «πιεσμένοι» εργοδότες.

Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει ως βασική οικονομική και κοινωνική αξία τις εταιρείες (πρωτίστως τις μεγάλες), κατ’ αντιστροφή του συνθήματος «χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά». Για την αστική πολιτική, οι εργαζόμενοι είναι κυρίως «γρανάζια», οι φιλεύσπλαχνοι τα θέλουν απλώς «λαδωμένα». Η κυβέρνηση και το κεφάλαιο θέλουν να αξιοποιήσουν τον χαμό της πανδημίας για να ολοκληρώσουν καταιγιστικά τις αστικές αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που προωθούνται μετά το 2010. «Να κάνουμε την κρίση ευκαιρία», που λένε στην ανατριχιαστική τους γλώσσα, θέλοντας να αξιοποιήσουν όσα κέρδισε ο Μητσοτάκης ελλείψει αντιπολίτευσης.

Ευτυχώς το κίνημα δεν έμεινε «σπίτι», όπως το καλούσε ο ΣΥΡΙΖΑ και ηττοπαθή (και ηττημένα) ρεύματα της Αριστεράς και της αναρχίας. Η Πρωτομαγιά αποτέλεσε μια έκπληξη, καθώς το ταξικό εργατικό κίνημα έσπασε τις κυβερνητικές απαγορεύσεις και ειδικά με τη μαζική συγκέντρωση στα Χαυτεία συσπείρωσε ευρύτερες δυνάμεις. Είχαν προηγηθεί μικρές και μεγαλύτερες μάχες μέσα σε καθεστώς ημι-παρανομίας. Μέσα σε αυτές αναδείχθηκε μια μαγιά αγωνιζόμενων ταξικών σωματείων και πρωτοπόρων συνδικαλιστών-αγωνιστών. Δεν είναι η πρώτη φορά. Παρά τις διαφορετικές διαδρομές, ταξικές δυνάμεις έχουν παραταχθεί από κοινού στις πανεργατικές απεργίες αλλά και στις απεργίες πρωτοβάθμιων σωματείων, σε κλαδικές μάχες αλλά και σε ευρύτερες κινητοποιήσεις στο Μουσείο, στην Καμάρα, στα Χαυτεία. Στις νέες κρίσιμες συνθήκες αυτό το δυναμικό, και όχι μόνο, πρέπει να οργανωθεί σε ανώτερο επίπεδο, με συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων και βήματα προς μια κίνηση πρωτοπόρων αγωνιστών για την εργατική χειραφέτηση.

Με στρατηγική ματιά μπορεί να ξεδιπλωθεί σήμερα η εργατική αντεπίθεση, με αιτήματα όπως: Καμία απόλυση, ολόκληροι μισθοί – ολόκληρη ζωή, άμεση καταβολή δώρου Πάσχα και κάθε παρακράτησης, επέκταση συλλογικών συμβάσεων, μείωση ωρών εργασίας (30ωρο) χωρίς μείωση αλλά με αυξήσεις μισθών, υγιεινή και ασφάλεια ενάντια στην εντατικοποίηση και την ελαστική εργασία, μόνιμες προσλήψεις για κάλυψη κοινωνικών αναγκών (και λόγω πανδημίας), έκτακτα αξιοπρεπή επιδόματα σε όσους θα εργάζονταν σε εποχικές δουλειές σε εστίαση, τουρισμό, πολιτισμό κ.λπ., επίδομα ανεργίας ίσο με τον βασικό μισθό, χωρίς αποκλεισμούς ,για όλους τους ανέργους και όσους αναζητούν εργασία. Μια αντεπίθεση με ανώτερες μορφές πάλης, μαζικές και απεργιακές, υπερβαίνοντας τις συμβολικές κινήσεις.

Ποιος θα πληρώσει; Το κεφάλαιο που είναι υπεύθυνο για την κρίση και την πανδημία, που έχει κλέψει τις ζωές μας. Εξάλλου, στην Ελλάδα οι μεγάλες επιχειρήσεις εμφανίζουν αυξανόμενη κερδοφορία τα τελευταία χρόνια (φρόντισαν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ). Ένα παράδειγμα μόνο: η Mytilineos AE ανακοίνωσε προχθές κέρδη 80,6 εκατ. το πρώτο τρίμηνο του 2020, 24% πάνω από πέρυσι. Παραπέρα, απαιτείται ρήξη με τις ευρω-μνημονιακές δεσμεύσεις, μη εξυπηρέτηση και διαγραφή του χρέους, τέλος στις εξοπλιστικές κούρσες, έξοδος από την ΕΕ που για μια ακόμα φορά έδειξε την… αλληλεγγύη της.

Γιάννης Ελαφρός, εφημερίδα ΠΡΙΝ, 10/5/2020