Ομιλία Σπ. Ρούμπα στην κεντρική συγκέντρωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Ομιλία του Σπύρου Ρούμπα, υποψήφιου ευρωβουλευτή, μέλος του Κ.Σ. της ν.Κ.Α. και της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην κεντρική εκλογική συγκέντρωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Αθήνα

Φίλοι και φίλες, συντρόφισσες και σύντροφοι,

Μπροστά στην τριπλή εκλογική μάχη της ερχόμενης Κυριακής θέτουμε την ανάγκη οι εργαζόμενοι, αγρότες, άνεργοι συνταξιούχοι, φτωχοί και νέοι άνθρωποι να σταθούν με το ίδιο πολιτικό κριτήριο. Να δώσουν ενιαία απάντηση. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απευθύνεται στον κόσμο της δουλειάς και ιδιαίτερα στο δυναμικό της Αριστεράς που αρνείται να ακολουθήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στην ολοκληρωτική ένταξή του στο στρατόπεδο του αντιπάλου. Με πρόταση να απορρίψει κάθε λογική πολιτικής αιχμαλωσίας-ψήφου στον ΣΥΡΙΖΑ για να μην έρθει η Δεξιά και ο Μητσοτάκης. Διότι η δεξιά πολιτική είναι ήδη στην κυβέρνηση και αυτήν καλούμαστε να ανατρέψουμε. Όχι εντός της Ε.Ε., με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη διαχείριση, αλλά σε ρήξη μαζί τους.

Το ζητούμενο δεν είναι η κυβέρνηση, ούτε αόριστα μια αντιπολίτευση. Το «φύγε εσύ, έλα εσύ», μεταξύ των δυνάμεων του αστικού διπολισμού, είναι ένα χιλιοπαιγμένο παιχνίδι, από το οποίο ο λαός δεν ωφελήθηκε ποτέ. Τσίπρας και Μητσοτάκης είναι διαφορετική όψη της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής.

Το ζητούμενο είναι να δυναμώσει ένα μαζικό πολιτικό ρεύμα -και εκλογικά-, που θα ορίζεται από το τρίπτυχο:

- Αντιπολίτευση στην επιχειρούμενη αντιλαϊκή πολιτική και τον αντιδραστικό δικομματισμό από την σκοπιά των εργατολαικων δικαιωμάτων.

- Ρήξη με τις κυβερνήσεις που την υλοποιούν, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και το Κεφάλαιο

- Ανατροπή για να κλονιστεί η κυριαρχία του κεφαλαίου, να ζήσει ο λαός καλύτερες μέρες.

Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε για μια αριστερή σφήνα, κόκκινη και ανατρεπτική, στο μνημονιακό πολιτικό σύστημα των ΣΥΡΙΖΑ, Ν.Δ., ΚΙΝ.ΑΛΛ./ΠΑΣΟΚ και όσων ψήφισαν τα μνημόνια. Που θα ανοίξει ρήγμα στο καθεστώς της ευρωμνημονιακής καπιταλιστικής βαρβαρότητας, η οποία καταδικάζει και εγκλωβίζει τους εργαζόμενους και τη νεολαία στην ευρωφυλακή μέχρι το 2060! Τα κέντρα του κεφαλαίου, η Ε.Ε., οι ΗΠΑ γνωρίζουν πως Τσίπρας και Μητσοτάκης στηρίζουν το καθεστώς αυτό και μας ζητούν να διαλέξουμε τον δικό τους διαχειριστή και δικό μας δεσμοφύλακα.

• Μαύρο στο ΣΥΡΙΖΑ και στην κυβέρνησή του για τα Μνημόνια που μας φόρτωσε, για την ταπείνωση και την υποταγή, για τον διασυρμό της έννοιας της αριστεράς.
• Μαύρο στη ΝΔ που ετοιμάζεται να συνεχίσει την πολιτική της τωρινής κυβέρνησης και να δώσει τα πάντα στο κεφάλαιο, στους εργοδότες και τα αφεντικά της ΕΕ
• Κατάμαυρο στους φασίστες και στον εθνικισμό!

Φίλοι και φίλες,

Ξεχωρίζουμε πέντε βασικούς φυσιογνωμικούς άξονες για αυτό το ρεύμα της ανυπόταχτης αριστεράς που έχει ανάγκη η εποχή:

Πρώτον, χρειαζόμαστε πρόγραμμα που θα αρνείται το προκαθορισμένο πλαίσιο, τη φυλακή ως το 2060 που θέτουν οι Συμφωνίες των κυβερνήσεων ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, με την αποπληρωμή του χρέους, τη σταθεροποίηση των μνημονιακών μέτρων, τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις εργατικών και κοινωνικών καταχτήσεων, τη μαζική ανεργία, ή την ελαστική και επισφαλή εργασία. Γενική πολιτική αποσταθεροποίηση και απειθαρχία, με αιχμή την ανατροπή των αιματηρών πλεονασμάτων και την άρνηση όλων των σχετικών δεσμεύσεων. Με κρίσιμους άμεσους πολιτικούς στόχους ανατροπής, ως συνέχεια και των κοινωνικών διεκδικήσεων του μαζικού κινήματος:

1. Αυξήσεις μισθών, επιδομάτων ανεργίας, συντάξεων
2. Προσλήψεις σε παιδεία, υγεία, κοινωνικές υπηρεσίες Δήμων και Περιφερειών και άλλους κοινωνικούς τομείς
3. Μείωση των ωρών εργασίας, δουλειά για όλους με όλα τα δικαιώματα και εθνικοποιήσεις με εργατικό και λαϊκό έλεγχο.
4. Δημόσια και δωρεάν κοινωνικά αγαθά, με μάχη κατά των ιδιωτικοποιήσεων
5. Προστασία της λαϊκής κατοικίας και συλλογικής κοινωνικής ζωής, ενάντια στους πλειστηριασμούς και την εμπορευματοποίηση των πάντων στις πόλεις μας και την ύπαιθρο.
6. Διαγραφή των χρεών των φτωχών λαϊκών στρωμάτων προς τράπεζες, κράτος (εφορία, ασφαλιστικά ταμεία), εταιρείες ρεύματος και νερού. Να πληρώσουν οι μεγαλοοφειλέτες για τα δανεικά και αγύριστα από τις τράπεζες και για την κατάχρηση του δημόσιου χρήματος. Τέρμα στις κατασχέσεις από λογαριασμούς και στους πλειστηριασμούς κατοικιών των λαϊκών νοικοκυριών

Δεύτερον, χρειαζόμαστε ρεύμα αριστεράς με πρόγραμμα αυτοτελούς πολιτικής υποστήριξης και προετοιμασίας της ρήξης με το πλαίσιο, άρα:

1. Έξοδος από την ΕΕ και την ευρωζώνη, για να ζήσει ο λαός σε ένα άλλο αντικαπιταλιστικό δρόμο για την ελληνική κοινωνία. Η ΕΕ συνεπάγεται 16,6 εκατ. ανέργους, 4,1 εκατ. άστεγους, 113 εκατ. που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, 10,2% των μαθητών που αναγκάζεται να εγκαταλείψει το σχολείο, μνημόνια διαρκείας και ανασφάλεια για το παρόν και το μέλλον μας, μεταφράζεται σε πολέμους και σφαγές λαών, όπως οι δεκάδες πόλεμοι που έχει οργανώσει και συμμετάσχει η ΕΕ μαζί με το ΝΑΤΟ (9 τα τελευταία 20 χρόνια).
2. Στάση πληρωμών, Άρνηση και διαγραφή του δημόσιου εξωτερικού χρέους. Να σταματήσει η ενίσχυση των τραπεζών με το δημόσιο χρήμα που μετακυλίεται στο δημόσιο χρέος. Να απαλλοτριωθεί ο πλούτος της ολιγαρχίας και των off shore. Εθνικοποίηση των τραπεζών και των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας και στρατηγικής σημασίας. Κατάργηση του Υπερταμείου.
3. Λαϊκή Κυριαρχία, με Απειθαρχία στην άθλια Επιτροπεία της ΕΕ και τη δικτατορία που αποτελούν το Δημοσιονομικό Σύμφωνο και το Ευρωπαϊκό Εξάμηνο. Ρήξη και σύγκρουση γιατί η ΕΕ στηρίζει τον αντικομουνισμό, εντείνει την καταστολή, τον αυταρχισμό, στηρίζει τις φασιστικές και ναζιστικές δυνάμεις.

ΌΧΙ και ΕΞΩ από την ΕΕ της φτώχειας, της ανεργίας, της κατάργησης της λαϊκής κυριαρχίας, της αντιπροσφυγικής υστερίας.

Τρίτον, έχουμε ανάγκη από ρεύμα αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής αριστεράς και πρόγραμμα με όρους διεθνισμού και συνεργασίας των λαών. Αυτό αφορά την κοινή πάλη με τους λαούς της Ευρώπης. Ειδικά στο σήμερα με την έξαρση του εθνικισμού, τις παρεμβάσεις της ελληνικής ολιγαρχίας και του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια για την τυχοδιωκτική διαμάχη για ΑΟΖ και οικοπεδοποίηση της θάλασσας και το παιχνίδι με τα 12 μίλια.

Ανάγκη για ρεύμα αντιιμπεριαλιστικό και αντιΝΑΤΟικό, αντιεθνικιστικό και διεθνιστικό/αντικαπιταλιστικό με προώθηση μορφών συνεργασίας των λαών της περιοχής.

Τέταρτον, απαιτείται κοινωνική πρακτική που να υποστηρίζει αυτό το πρόγραμμα, δηλαδή απάντηση με όρους νέου εργατικού κινήματος και συλλογικών κοινωνικών αγώνων γενικά. Τα προβλήματα δεν τα λύνει η διαχείριση που κάνουν Δήμαρχοι και Περιφερειάρχες, ούτε η ψήφος, ούτε οι κυβερνήσεις που υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου και της ΕΕ. Ειδικά σε μια περίοδο όπου προωθείται η λεγόμενη «κοινωνική συμμαχία», έχουμε τις γνωστές εξελίξεις με Συνέδριο ΓΣΕΕ κλπ., ζητούμενο είναι ένα ενωτικός μαζικός ταξικός πόλος συνδικάτων και εργαζομένων για οργάνωση πραγματικών αγώνων και όχι απλά για διαμαρτυρία, με αυτοτέλεια κινήσεων από τον υποταγμένο συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ.

Πέμπτο, είναι πιο επιτακτικό από ποτέ ένα ισχυρό ρεύμα αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής αριστεράς και απάντησης, συνολικής διεξόδου σε σοσιαλιστική /κομμουνιστική κατεύθυνση. Μιας αριστεράς που δεν θα βλέπει τον εαυτό της σαν αριστερό άκρο της νέας κανονικότητας και εντός των ορίων της αλλά έξω από αυτή. Στη διαμόρφωση μιας τέτοιας αριστεράς, θέλουν να συμβάλλουν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και δεκάδες αριστερές, αντιδιαχειριστικές, αντικαπιταλιστικές κινήσεις σε περιφέρειες και δήμους που συγκροτούν ένα μικρό μεν, αλλά αναγνωρίσιμο πια ρεύμα. Αυτή η αριστερά στέκεται όρθια και περήφανη και δίνει τη μάχη με 12 περιφερειακές κινήσεις και σε πάνω από 30 δημοτικά σχήματα, σε αρκετούς για πρώτη φορά, ξεπερνώντας τους 2.200 υποψήφιους/ες στα ψηφοδέλτια, με έντονη την παρουσία της νεολαίας που αποτελεί τον αστάθμητο παράγοντα του πολιτικού σκηνικού.

Αυτή τη αναγκαιότητα δεν την υπηρετεί η ΛΑΕ που προβάλει μια πολιτική πρόταση με όρους παραγωγικής ανασυγκρότησης του καπιταλισμού με εθνικό πρόσημο, με υποταγή ή ανοχή στους μακεδονομάχους και στον εθνικισμό. Οι απαντήσεις δεν θα έρθουν, κατά τη γνώμη μας, από το παρελθόν, με γραμμή επανάληψη του «παλιού καλού» ΣΥΡΙΖΑ που αυτή οδήγησε στην ήττα και την απογοήτευση.

Ούτε με τη μίζερη, ηττημένη λογική «κομματικής καθαρότητας» του ΚΚΕ, που ζητάει μονότονα από τον λαό «να βγάλει συμπεράσματα» αντί να συμβάλει τώρα σε ένα μετωπικό σχέδιο ρήξης με την αντεργατική πολιτική του κεφαλαίου, της Ε.Ε. και των κυβερνήσεών τους. Με την στάση του ξεκόβει την τακτική από τη στρατηγική, χωρίζει αντί να ενώνει, καθηλώνει αντί να εμπνέει, μάχεται καθετί στα αριστερά του. Αρνείται τους άμεσους ανατρεπτικούς πολιτικούς στόχους και την αναγκαία κοινή δράση της μαχόμενης Αριστεράς γι’ αυτούς.

Τέλος, μιλάμε όχι μόνο γενικά για την ανάγκη της επανάστασης και της εργατικής δημοκρατίας/εξουσίας σε μια κομμουνιστική κοινωνία, αλλά και επί της ουσίας, με καθολικό τρόπο, δηλαδή για:

• Ειρήνη, αντί του πολέμου
• Δημοκρατία, αντί του «κράτους διαρκούς έκτακτης ανάγκης»
• Εργασία για όλους με όλα τα δικαιώματα αντί της ανεργίας και ανασφάλειας
• Δημόσιο κοινωνικό όφελος, αντί του ατομικού κέρδους
• Γενικευμένη κοινοκτημοσύνη, αντί της απληστίας της ατομικής ιδιοκτησίας
• Συλλογικό κοινωνικό πολιτισμό, αντί ατομικού καταναλωτισμού
• Οικολογική ισορροπία αντί του βιασμού του περιβάλλοντος και της κλιματικής αλλαγής
• Ισοτιμία των δύο φίλων και χειραφέτηση της γυναίκας, αντί για ανταγωνισμό και αναπαραγωγή ρόλων που υποβαθμίζουν τη θέση της
• Απελευθέρωση του χρόνου προς όφελος της δημιουργικότητας και ελεύθερης κοινωνικής προσφοράς, αντί της υποταγής σε μια αποξενωμένη και αυταρχική εργασία ή την ανεργία ή την ανασφαλή απασχόληση

Φίλοι και φίλες, συντρόφισσες και σύντροφοι,

Λέμε δυνατά και μαχητικά:

ΝΑΙ στην Αριστερά που θα σηκώσει ξανά τις κόκκινες σημαίες με τις αξίες της Αριστεράς που δεν προσκύνησε ποτέ, που κοιτούσε το κόκκινο βάθος του ουρανού ακόμα και στις πιο μαύρες στιγμές.

ΝΑΙ στην αριστερά που θα βάλει ξανά την στρατηγική στο τιμόνι για τις σύγχρονες ανάγκες του κόσμου της εργασίας.

ΝΑΙ στην αριστερά που μάχεται ασυμβίβαστα για την ανατροπή της σύχρονης βαρβαρότητας

Στις 26 Μάη αλλά πολύ περισσότερο την επόμενη μέρα επιμένουμε με πείσμα σε Στάση και ψήφο ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ς !

Αθήνα, 20 Μάη 2019