Η θέση μας: για το ζήτημα της εξουσίας και των κυβερνήσεων

Το πρόβλημα της κυβέρνησης, του κράτους και της εξουσίας. Τα μέσα και οι δρόμοι της πάλης για την προσέγγιση της εξουσίας:

Η κρίση του πολιτικού συστήματος, η τάση ραγδαίας αλλαγής των πολιτικών συσχετισμών, και η επιτακτικότητα με την οποία μπαίνει για πολύ μεγάλα στρώματα του λαού το πρόβλημα της επιβίωσης, θα οξύνουν την αναζήτηση της συνολικής πολιτικής λύσης. Αν δεν υπάρξει διαφορετική απάντηση θα επανέρχονται διαρκώς οι απόψεις του «φρένου» και του «μικρότερου κακού» με εκφραστή μια όλο και πιο δεξιά «αριστερή» ή «προοδευτική» κυβέρνηση.

- Το πρόγραμμα της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης θέλουμε και πρέπει να οδηγήσει στην επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας, στην καταστροφή του αστικού κράτους, την ρήξη με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Δηλαδή να αναδειχτεί ότι στα πλαίσια του σημερινού κράτους και της ΕΕ, με άθικτη την εξουσία του κεφαλαίου, ούτε «αριστερή», ούτε άλλη «φιλολαϊκή» κυβέρνηση μπορεί να υπάρξει.

- Η πάλη για την εργατική εξουσία δεν είναι προϊόν μιας εκλογικής-κοινοβουλευτικής διαδικασίας (εξουσία με βάση το κοινοβούλιο, μέσα στο καθεστώς του κεφαλαίου και της ΕΕ), αλλά πολιτικός ταξικός αγώνας, που στοχεύει στη συγκρότηση οργάνων εργατικής πολιτικής και στην πορεία αντι-εξουσίας (δυαδικής εξουσίας) σε όλα τα επίπεδα και στο τσάκισμα του αστικού κράτους.

- Άρα το κρίσιμο σημείο σήμερα είναι να αναπτυχθεί προγραμματικά – θεωρητικά και πολιτικά πρακτικά η αντίληψη για τον επαναστατικό δρόμο, για το άλλο σχέδιο για την εργατική εξουσία – δημοκρατία, για τα όργανα της εργατικής πολιτικής που είναι αναγκαία και για τη σχέση που έχουν με την πάλη που διεξάγεται σήμερα. Πως δηλαδή συγκροτούμε όργανα ανεξάρτητου αγώνα και επιβολής της λαϊκής θέλησης σήμερα, πως συνενώνονται σε μια «Βουλή των κάτω», πως διαμορφώνουν τη δική τους Χάρτα των δικαιωμάτων της εποχής μας ενάντια στη σύγχρονη απολυταρχία κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ. Η προγραμματική αυτή ανάπτυξη της λογικής μας δεν πρέπει να είναι μια βερμπαλιστική «στροφή στην επαναστατική ρητορική». Αλλά μια συντεταγμένη προσπάθεια πολιτικής-στρατηγικής αναβάθμισης της παρέμβασής μας, ανάδειξης στόχων πάλης ενάντια στους μηχανισμούς του κράτους και της εξουσίας και οικοδόμησης άλλων εμβρυακών οργάνων.

(από την απόφαση της Π.Ε. του ΝΑΡ, 23/9/2012)