Εντείνεται η εκμετάλλευση, δεν επιστρέφει απλά

 

Από το μπλουζάκι του δεκάευρου μίας πολυεθνικής που φοράμε, υπολογίζεται ότι μόνο τα σαράντα λεπτά δίνονται για τους μισθούς — το ένα εικοστό πέμπτο του κόστους αγοράς. Κι όμως, αυτό που ζητούν διάφορες εταιρείες είναι να συμπιεστεί το κόστος παραγωγής λόγω κρίσης. Πόσο πιο λίγα, άραγε, μπορεί να πάρουν οι εργάτες/τριες των βιοτεχνιών στο Μπαγκλαντές και στο Βιετνάμ; Η αλήθεια είναι ότι στον πιο προνομιούχο δυτικό κόσμο, οι εργάτες εργοστασίων στη Γαλλία, οι οποίοι δούλεψαν αδιαλείπτως επί δύο μήνες μέσα στην πανδημία, είδαν να παίρνουν μόλις διακόσια ευρώ μπόνους, ποσό που με βάση το γαλλικό κόστος ζωής είναι αρκετά μικρότερο. Πριν λίγες μέρες, αποκαλούνταν ήρωες. Τώρα, και ενώ τα μέτρα χαλαρώνουν, αναγκάζονται να απεργήσουν.

Στη Γερμανία, ένα σκάνδαλο στην τρίτη μεγαλύτερη βιομηχανία επεξεργασίας κρέατος αποκαλύπτει το μέγεθος της εκμετάλλευσης πάνω στην οποία βασίζεται η γερμανική οικονομική ισχύς. Εκατοντάδες εργαζόμενοι βρέθηκαν θετικοί στον ιό, σε έναν χώρο όπου οι ρυθμοί παραγωγής δεν μειώθηκαν καθόλου. Σήμερα, γίνεται γνωστό ότι η εταιρεία δούλευε σχεδόν αποκλειστικά με νοικιασμένους εργαζόμενους από τις ανατολικές και βαλκανικές χώρες της Ευρώπης. Και η κωμόπολη όπου εδρεύει το εργοστάσιό της συνειδητοποίησε βίαια ότι ο κορονοϊός εξαπλώνεται ταχύτατα ανάμεσα σε κακοπληρωμένους ανθρώπους που κατοικούν πολλοί μαζί σε φθηνά διαμερίσματα, ενώ δουλεύουν υπερωρίες χωρίς μέτρα προστασίας. Αυτό είναι το τίμημα του φθηνού κρέατος στο super market αλλά και των κοινωνικών παροχών προς τους γηγενείς.

Στον εμφύλιο πόλεμο που αναζωπυρώνεται στη Λιβύη, Σύριοι μισθοφόροι πολεμούν πλέον και με τα δύο στρατόπεδα, σε έναν δεύτερο συριακό εμφύλιο επί λιβυκού εδάφους. Τραγική ειρωνεία; Ναι. Η εξήγηση όμως είναι απλή. Σε περιόδους μαζικής ανεργίας και φτώχειας, ο πόλεμος –εκτός των άλλων– αποτελεί οικονομική διέξοδο για τους φτωχούς. Η ιστορικός του πανεπιστημίου της Σόφιας, Ίσκρα Μπάεβα, ερωτώμενη στην αρχή της πανδημίας για το αν θεωρεί ότι ο κορονοϊός μπορεί να «λογικεύσει» και να «ευαισθητοποιήσει» τους κυβερνώντες ανά την υφήλιο, είχε δηλώσει απαισιόδοξη. Δεν συνέβη κάτι τέτοιο μετά την ισπανική γρίπη που άφησε 50 εκατ. νεκρούς, είχε σχολιάσει. «Αντιμετωπίζω με σκεπτικισμό τις προγνώσεις ότι η τρέχουσα πανδημία θα αλλάξει τον κόσμο προς το καλύτερο […]».

Εξετάζοντας τον κόσμο, αντιλαμβανόμαστε ότι δεν πρόκειται για μια επιστροφή στην κανονικότητα, μία απλή επανεκκίνηση των οικονομιών. Μία περίοδος μαχών απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλο τον κόσμο ξεκινάει.

Γιώργος Μιχαηλίδης, εφημερίδα ΠΡΙΝ, 17/5/2020