Δηλώσεις Υποψήφιων ευρωβουλευτών: Γιατί τώρα με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Εφαλτήριο αγώνα το ευρω-ψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με τη συμμετοχή πρωτοπόρων αγωνιστών του μαζικού κινήματος και της ανατρεπτικής Αριστεράς. Κείμενα και δηλώσεις υποψήφιων ευρωβουλευτών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ:

ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ

Πρόεδρος σωματείου εργαζομένων στη λειτουργία Μετρό-ΣΕΛΜΑ, 

Υποψήφιος ευρωβουλευτής... υπό επιστράτευση, 

Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησαν τα μνημόνια και η ολομέτωπη επίθεση, βρεθήκαμε στο δρόμο. Μαζί μας βρέθηκαν και οι σύντροφοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Είναι ανάγκη λοιπόν η φωνή αυτών που αγωνίζονται να φτάσει στο ευρωκοινοβούλιο. Είναι ανάγκη, να σταματήσουν τώρα οι απολύσεις, να επαναπροσληφθούν όλοι οι απολυμένοι, δωρεάν υγεία και παιδεία για όλους και στήριξη των αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων και όχι των ιδιωτικών τραπεζών. Είναι ανάγκη να ξεκινήσει άμεσα η ανατροπή των αντιλαϊκών, αντεργατικών πολιτικών που μας κατακλύζουν αλλά και να αγωνιστούμε για την ολοκλήρωση αυτής της ανατροπής υπέρ των εργαζομένων.

Φυσικά όλα αυτά απαιτούν οι εργατικοί αγώνες να έλθουν ξανά στο προσκήνιο. Κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει πισωγύρισμα. Χρειάζεται όμως ο κόσμος της εργασίας να θέσει και πάλι μαζικά τα αιτήματα όπως ανατροπή του αυταρχισμού, της κρατικής βίας, της εργοδοτικής δεσποτείας, του απολυταρχισμού του κεφαλαίου και της ΕΕ, για δημοκρατία, δικαιώματα και ελευθερίες.

Τον σύγχρονο κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό τον βιώνουμε ως εργαζόμενοι στο μετρό, στο πετσί μας. Είμαστε επιστρατευμένοι από τις 27/1/2013, γιατί αντισταθήκαμε ως οφείλαμε: για τις απολύσεις, το ενιαίο μισθολόγιο, την συλλογική σύμβαση και γιατί έπρεπε να δείξουμε στον κόσμο γενικά ότι δεν είναι όλα τα σωματεία εργοδοτικά και ξεπουλημένα. Εγώ, παρ’ ότι είμαστε επιστρατευμένοι, έχουμε κάνει όλες τις απεργίες που έχει προκηρύξει η ΓΣΕΕ. Επίσης την Πρωτομαγιά κάναμε τετράωρη στάση, σπάζοντας την επιστράτευση στην πράξη. Και είμαι ο μοναδικός υποψήφιος ευρωβουλευτής στην Ευρώπη που είμαι επιστρατευμένος.

Αυτή η αταλάντευτα αγωνιστική μας στάση ως σωματείο είναι η αιτία που η κυβέρνηση εντείνει τις φασιστικές μεθοδεύσεις, απέναντί μας. Τελευταίο παράδειγμα μετά την απεργία της 1ης Μαΐου και λίγο πριν τις εκλογές, με κατεπείγουσα παραγγελία ο εισαγγελέας με κάλεσε για απολογία για τις απεργίες του Ιανουαρίου του 2013 στο μετρό. Όλες αυτές οι διώξεις που μου έχουν ασκηθεί είναι παράσημα για μένα. Δεν πτοούμαστε απ’ αυτές τις μεθοδεύσεις.

ΧΑΡΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ

Απολυμένος εργάτης, συνδικαλιστής από την "Ελληνική Χαλυβουργία"

Στους δρόμους κι όχι στους διαδρόμους!

Σε αυτές τις εκλογές στηρίζουμε ΑΝΤΑΡΣΥΑ, γιατί δείχνει το δρόμο της ανατροπής με πράξεις και όχι με λόγια, στους δρόμους και όχι στους διαδρόμους και τα κοινοβουλευτικά έδρανα. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύει για ένα εργατικό κίνημα το οποίο θα είναι ανεξάρτητο από την εργοδοσία, τα επιχειρηματικά συμφέροντα, τον υποταγμένο, κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό. Με συνδικαλιστές πρωτοπόρους εργάτες, που θα παλεύουν με όλους τους συναδέλφους τους για το καλό και το δίκιο της εργατικής τάξης συνολικά, και όχι για τα συμφέροντα των αφεντικών. Για συνδικαλιστές που δε θα υποτάσσονται στην κάθε αντιλαϊκή κυβέρνηση. Για εργάτες που θα φωνάζουν και θα απαιτούν την έξοδο από το ευρώ, την ΕΕ και το ΔΝΤ, που βρίσκονται πίσω από κάθε αντιδραστικό αντεργατικό μέτρο που έχουν λάβει οι κυβερνήσεις τα τελευταία 4 χρόνια των μνημονίων.

Ένα νέο εργατικό κίνημα των αναγκών και δικαιωμάτων είναι ανάγκη της εποχής, όχι κάποιο κατασκεύασμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Απαντά στα συμφέροντα των εξαθλιωμένων εργατών, και μπορεί να στηρίξει πραγματικούς ανατρεπτικούς αγώνες στους χώρους δουλειάς. Κόντρα σε λογικές διαπραγμάτευσης και συνδιαλλαγής με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, όπως κάνει ο… ΜΕΤΑ-ΣΥΡΙΖΑ συνδικαλιστικός χώρος, με τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα την εργατική Πρωτομαγιά. Αλλά και ενάντια σε λογικές «κανιβαλισμού» μέσα στο μαχόμενο εργατικό κίνημα, που επιδεικνύει το ΠΑΜΕ, το οποίο από τη μια επαγγέλλεται «αγώνες για λαϊκή εξουσία», και ευνουχίζει τα μάχιμα αιτήματα όπως η έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ μέσα στο κίνημα, και από την άλλη μετατρέπεται σε ουρά της ΓΣΕΕ και των εκτονωτικών πρακτικών της.

Με ένα νέο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα μπορούμε να αποκρούσουμε και να ακυρώσουμε διώξεις κατά αγωνιστών, όπως έγινε πρόσφατα με την κατάπτυστη δικαστική καταδίκη των απεργών χαλυβουργών, αλλά και με το πλήθος διώξεων κατά ανυπόταχτων σωματείων και αγώνων. Στη δημιουργία ενός τέτοιου εργατικού κινήματος πρωτοστατεί με κάθε της δύναμη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Για αυτό, ο κόσμος του αγώνα πρέπει να τη στηρίξει και εκλογικά στις 25 Μάη, αλλά μαζί της να συμβάλει σε πραγματικές τομές και ρήξεις στο εργατικό κίνημα από την επόμενη κιόλας ημέρα.

ΔΑΦΝΗ ΚΑΤΣΙΜΠΑ-ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ

μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ), με συμμετοχή στο Κοινωνικό Ιατρείο Θεσσαλονίκης.

Πολιτική και όχι μόνο κυβερνητική ανατροπή!

Στις επερχόμενες ευρωεκλογές απ’ τη μια παίζεται το ζήτημα της κυβέρνησης και της διαχείρισης της κρίσης και από την άλλη η θέση της λαϊκής πλειοψηφίας την επόμενη μέρα. Όσον αφορά στο πρώτο, πρέπει να καταβαραθρωθεί η κυβέρνηση και η διαπλοκή της σαπίλας. Που δίνει «γην και ύδωρ» για την παραμονή στην ευρωζώνη και την απολυταρχία της ΕΕ. Που πλειοδοτεί στην ανεργία ή τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, τη φτώχεια, την ανασφάλεια και την εξαθλίωση, στην ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων, στην κατάργηση και εμπορευματοποίηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και αγαθών (υγεία, παιδεία, νερό κ.ά) μέσα απ΄τις μνημονιακές δεσμεύσεις, ενώ παράλληλα μειοδοτεί στο ξεπούλημα των πάντων και υποθηκεύει ότι θα έχει απομείνει. Που καταργεί κάθε έννοια ελευθερίας και δημοκρατίας. Χρησιμοποιεί βία και τρομοκρατία και εγκολπώνει το φασισμό για να επιβάλει την πολιτική της.

Απ΄την άλλη, το μάσημα της καραμέλας «ας απαλλαγούμε απ΄ αυτούς και βλέπουμε» και η ενδοτικότητα στα «διλήμματα» που χρησιμοποιεί η ηγεσία της, εν δυνάμει κυβέρνησης, αριστεράς, δεν αποτελεί μόνο ηττοπαθή στάση. Προδιαθέτει σε μια μοιρολατρική αδράνεια και συναίνεση στο τι πρόκειται να ακολουθήσει. Με το πρόσχημα της «πάλης από τα μέσα», αποφεύγει τη ρήξη με την πολιτική της ΕΕ και της ευρωζώνης, με την καπιταλιστική τάξη πραγμάτων. Επιλέγει την παραμονή στην ΕΕ και το ευρώ, που σημαίνει αποδοχή του προτάγματος της ελεύθερης διακίνησης και του ελεύθερου ανταγωνισμού του κεφαλαίου και που συνεπάγεται μια πολιτική «δεμένη» με χρέος, διαρκή μνημόνια και επιτήρηση όπου, η όποια παρέκκλιση από την «επιβεβλημένη» δημοσιονομική πολιτική τιμωρείται και οποιαδήποτε παραχώρηση είναι αδύνατη ή έχει αντισταθμιστικό κόστος. Επιδείνωση, δηλαδή και όχι βελτίωση της κατάστασης της ποδοπατημένης και λεηλατημένης λαϊκής πλειοψηφίας. Γι αυτό και είναι επιτακτικό πρόταγμα η έξοδος από ΕΕ και Ευρώ. Για τους ίδιους λόγους, η παραπομπή της εξόδου από την ΕΕ στο μέλλον της λαϊκής εξουσίας, αποτελεί αρνητική και διασπαστική στάση.

Ως προς το δεύτερο, τη θέση της λαϊκής πλειοψηφίας την επόμενη μέρα, το βέβαιο είναι ότι ούτε θα επιστραφούν τα λεηλατημένα ούτε καν θα δημιουργηθούν όροι σ΄ αυτήν την προοπτική. Και οποιοδήποτε «φιλοδώρημα» της δοθεί, θα είναι τέτοιο και τόσο, όσο απαιτείται για να χειραγωγηθεί.

Η μόνη αισιόδοξη προοπτική είναι η ενίσχυση της τάσης ανάπτυξης και χειραφέτησης κινημάτων και αναβάθμισης του ρόλου τους, ώστε να ξεκινήσουν με άλλον αέρα νέοι αγώνες για δικαιώματα, αξιοπρέπεια, ελευθερία, δημοκρατία. Κινήματα των εργαζόμενων και των άνεργων, ντόπιων και μεταναστών, της νεολαίας και των συνταξιούχων, κινήματα κοινωνικά, αλληλεγγύης, αντιρατσιστικά, αντιφασιστικά, οικολογικά.

Ενίσχυση της πολιτικής επιλογής όσμωσης των κινημάτων σ΄ ένα μαζικό μέτωπο με σαφή ταξικό προσανατολισμό, που θα αποτελεί ανάχωμα στο τσουνάμι των μνημονιακών μέτρων αλλά και θα συγκρούεται για την κατάκτηση και υπεράσπιση των εργασιακών, κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων της λαϊκής πλειοψηφίας.

Ενίσχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, σημαίνει ενίσχυση εκείνης της Αριστεράς που, απέναντι στον καπιταλιστικό ευρωμονόδρομο της δουλείας και της λεηλασίας, ακολουθεί τον αντικαπιταλιστικό δρόμο, της εθνικής και πολιτικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας. Που απέναντι στη λογική της υποταγής προτάσσει την ανάγκη εξέγερσης. Που απέναντι στην πολιτική αδράνειας, χειραγώγησης ή διάσπασης των κινημάτων, επιλέγει την πολιτική ανάπτυξης και χειραφέτησης των κινημάτων και όσμωσής τους σε συγκρουσιακό μέτωπο. Που απέναντι στη λογική της διαχείρισης και συνδιαλλαγής επιλέγει την πολιτική της σύγκρουσης, για διαγραφή του χρέους και κατάργηση των μνημονίων, με έξοδο από ΕΕ και ευρώ, για πραγματική πολιτική κι όχι μόνο κυβερνητική, ανατροπή.

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΔΑΜΟΥ

Περιφερειακός σύμβουλος Θεσσαλίας και Γεν. Γραμματέας συλλόγου συνταξιούχων ΙΚΑ Ελασσόνας.

Αγροτική παραγωγή για τον λαό

Η συμμετοχή στο ψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι συμβολή στην ενίσχυση ενός πολιτικού και ιδεολογικού αντικαπιταλιστικού ρεύματος, το μόνο που δίνει ισχυρό αγωνιστικό παρόν σε όλες τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και του λαϊκού κινήματος. Οι καταστάσεις που ζούμε στην χώρα μας, απαιτούν στοχευμένες και ξεκάθαρες τακτικές επιλογές τοποθετήσεις και πρακτικές. Ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση, έξοδος από την ευρωζώνη, στάση πληρωμών και μονομερής διαγραφή του χρέους, εθνικοποίηση τραπεζών, και αγώνας για την έξοδο από τον εργασιακό μεσαίωνα με την ακύρωση των μνημονίων και την καταγγελία των δανειακών συμβάσεων, είναι κομβικά σημεία ενός οικονομικού και πολιτικού σχεδίου άμεσης δράσης των δυνάμεων της εργασίας ενάντια στις δυνάμεις της αστικής τάξης.

Ένα τέτοιο σχέδιο που δεν ταυτίζεται, αλλά μπορεί και πρέπει να συνδέεται με το στρατηγικό στόχο του σοσιαλισμού, μόνον η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτυπώνει σήμερα στον πολιτικό λόγο και στην πρακτική της.

Η παραμονή στην Ε.Ε. και η εφαρμογή της αντιαγροτικής πολιτικής της (ΚΑΠ) από τις εναλλασσόμενες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, είχαν και έχουν ολέθριες συνέπειες στους φτωχομεσαίους αγρότες της χώρας μας: Πλήρη κατάργηση του αγροτικού «κράτους πρόνοιας» με συνέπεια την εκρηκτική διόγκωση του κόστους παραγωγής, εξευτελιστικές τιμές στον καταχρεωμένο αγρότη και πανάκριβες τιμές και νοθευμένα προϊόντα στον εργαζόμενο καταναλωτή της πόλης. Συγκέντρωση του 50% της αγροτικής γης και της αγροτικής παραγωγής, στα χέρια μιας μειοψηφίας, στο 6% μεγαλοαγροτών - καπιταλιστών. Μαζικό ξεκλήρισμα της φτωχής αγροτιάς. Μείωση της παραγωγής σε βασικά αγροτικά προϊόντα. Μετατροπή της χώρας από εξαγωγέα αγροτικών προϊόντων (πριν την ένταξη στην ΕΟΚ) σε εισαγωγέα, με τεράστιο αγροτικό εμπορικό έλλειμμα.

Όλα τα παραπάνω επιδεινώθηκαν με τα Μνημόνια, το ξεπούλημα της ΑΤΕ και των θυγατρικών της αγροτικών βιομηχανιών, ιδιωτικοποίηση ΕΛΓΑ, με το «μητρώο» επιτάχυνσης του ξεκληρίσματος των αγροτο-εργατών, τη μετατροπή των Συνεταιρισμών σε ΑΕ μεγαλοαγροτών και με τη νέα πιο αντιδραστική αναθεώρηση της «ΚΑΠ».

Η μοναδική ελπίδα βρίσκεται στους ενωτικούς, αποφασιστικούς και νικηφόρους αγώνες, στα χέρια των ιδίων των φτωχομεσαίων αγροτών για: Προστασία της εγχώριας αγροτικής παραγωγής, μείωση του κόστους παραγωγής, χαμηλότοκα δάνεια, κατάργηση του ΦΠΑ, αντιμετώπιση της λειψυδρίας με σεβασμό στο περιβάλλον και μακριά από λογικές ιδιωτικοποιήσεων και νέων χαρατσιών. Το νερό δεν είναι εμπόρευμα. Απαγόρευση των γενετικά μεταλλαγμένων αγροτικών προϊόντων και τροφίμων που αυξάνουν τα κέρδη των πολυεθνικών και ελέγχουν την αγροτική παραγωγή. Πλήρη ισοτιμία κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων στους εργάτες γης, όχι στο ρατσισμό και την ξενοφοβία. Διπλασιασμό των εξευτελιστικών αγροτικών συντάξεων. Χορήγηση επιδοτήσεων μόνο σε μικροαγρότες και μικροκτηνοτρόφους, ιδιαίτερα για συνεταιριστική παραγωγή. Απαλλοτρίωση, της μεγάλης αγροτικής ιδιοκτησίας, διάθεσή της για συνεταιριστική παραγωγή.

Όλα αυτά τα δίκαια αιτήματα των φτωχομεσαίων αγροτών της χώρας, για να λυθούν ριζικά και οριστικά, απαιτούν την ανατροπή των Μνημονίων και της πολιτικής κυβέρνησης - ΕΕ – κεφαλαίου. Απαιτούν νέα κοινωνία, με αγροτική παραγωγή και προϊόντα όχι για τις ανάγκες της αγοράς, της χωματερής και του κέρδους, αλλά για τις ανάγκες των εργαζομένων.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ (ΑΛΕΚΑ) ΖΟΡΜΠΑΛΑ

δικηγόρος, μέλος της Κίνησης για τις Ελευθερίες και τα Δημοκρατικά Δικαιώματα της Εποχής μας (ΚΕΔΔΕ).

Για την ανατροπή του κράτους έκτακτης ανάγκης

Στην εποχή της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, της κρίσης κερδοφορίας του κεφαλαίου, στην Ελλάδα, παγκόσμιο πλέον οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό πείραμα των κυριάρχων ελίτ ΕΕ και ΔΝΤ, δεν γίνεται να παραμένεις στη σιωπή και απαθής απέναντι στις βίαιες οικονομικές- κοινωνικές μεταβολές, ούτε να αντιμετωπίζεις την ολομέτωπη επίθεση του κεφαλαίου με ελιτισμό και αυτοαναφορικότητα απέναντι στις πολιτικές διεργασίες. Και σίγουρα με μόνο τις εκλογές δεν αλλάζουμε τον κόσμο! Αλλά είναι ένα μέσο, μια πίστα αγώνα, στο δρόμο για τον κοινωνικό μετασχηματισμό.

Και εμείς, κομμουνιστές και κομμουνίστριες, έχουμε μάθει στην ιστορική διαδρομή, να δίνουμε μάχες, με πολλαπλότητα μέσων, συνδεδεμένες με τις ανάγκες των μαζικών κινημάτων στη δεδομένη ταξική συγκυρία. Με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ λοιπόν!

Για το κοινό μας όραμα, τον κοινωνικό μετασχηματισμό, την αταξική κοινωνία που δεν ταυτίζεται με τα ανελεύθερα, γραφειοκρατικά καθεστώτα και τις σταλινικές εκδοχές τους, που στοχεύει στην ταξική συμμετοχή μέσα από μορφές άμεσης δημοκρατίας, με αυτοοργάνωση, αυτενέργεια, αυτοδιαχείριση, μακράν λογικών ανάθεσης και κομματικής ηγεμόνευσης στο όνομα της εργατικής τάξης και που σέβεται την ανεξαρτησία κινημάτων, μειοψηφιών, της διαφορετικότητας, της ιδιαιτερότητας.

Για το μεταβατικό της πρόγραμμα με σαφή αντικαπιταλιστική, αντι-ΕΕ προοπτική (θεμελιώδης διαφορά με ΣΥΡΙΖΑ), με άμεση σύνδεση με τους αγώνες του σήμερα (θεμελιώδης διαφορά με ΚΚΕ, που ανέστειλε τη μάχη του σήμερα για ένα ομιχλώδες μέλλον) και με ξεκάθαρους, άμεσους πολιτικούς στόχους (διαγραφή χρέους, έξοδος από ΕΕ - ευρώ, εθνικοποιήσεις τραπεζών, εργατικός έλεγχος στρατηγικών παραγωγικών μονάδων κλπ).

Για τη συλλογική απάντηση στην επιχειρούμενη αυταρχική αναδιοργάνωση της εξουσίας, στο καθεστώς εξαιρετικών ρυθμίσεων, στον εκφασισμό της πολιτικής ζωής, στο νέο-ναζισμό και στα τάγματα εφόδου της ΧΑ, στο ρατσισμό, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα χαραγμένα με νεκρά κορμιά σύνορα της ΕΕ και του Αιγαίου, στο όργιο κρατικής βίας και καταστολής, που έχει ένα και μόνο στόχο: την εξόντωση σε θεσμικό, κατασταλτικό αλλά και συμβολικό επίπεδο του «εσωτερικού εχθρού», των πλέον δηλ. ριζοσπαστικών τμημάτων της κοινωνίας, που αντιστέκονται, αντιδρούν και αγωνίζονται, ώστε να επιτευχθεί η βίαιη αναδιανομή του πλούτου «από τα πάνω».

Και που το επιχειρούν με κάθε τρόπο: Συνταγματοποίηση του καπιταλισμού, κατάργηση και των ψηγμάτων Κράτους Πρόνοιας, Κράτους Δικαίου, κατάργηση κάθε εργασιακού δικαιώματος υφιστάμενου εδώ και 200 χρόνια, ιδιωτικοποίηση κάθε δημόσιου χώρου και δραστηριότητας, θέσπιση αυταρχικού θεσμικού πλαισίου (τρομονόμοι, κουκουλονόμοι, απαγόρευση διαδηλώσεων, ηλεκτρονικές παρακολουθήσεις), χημικός πόλεμος, φρονηματικές διώξεις, κυνήγι μαγισσών αγωνιστών αριστερών και αναρχικών, λογοκρισία-φίμωση κάθε αντίθεσης, επαναθεμελίωση, συστηματικά και σταθερά δηλ., του Κράτους του Νόμου και της Τάξης.

Επειδή λοιπόν, στην Ελλάδα του σήμερα έχουμε ένα λαό σε κατάσταση πολιορκίας, ένα κράτος έκτακτης ανάγκης με μανδύα αστικού κοινοβουλευτισμού, για τους λόγους αυτούς λοιπόν είναι απόλυτα λογικό, ηθικά επιβεβλημένο και πολιτικά αναγκαίο να το ανατρέψουμε.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΠΑΣ

Διευθυντής της Ψυχιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ιωαννίνων, ιδρυτής του καλλιτεχνικού σωματείου «Αθεράπευτοι».

Αισιοδοξία κι έμπνευση για συλλογική δράση

Η επιλογή μου να συνταχθώ με τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, προέκυψε από την πίστη ότι το βαθύτερο αίτιο των οξυμένων κοινωνικών προβλημάτων είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μηχανισμός του κεφαλαίου -ιδίως του γερμανικού- για την εκμετάλλευση των εργαζομένων της Ευρώπης και ότι το ευρώ είναι «όπλο», στα χέρια της οικονομικής ολιγαρχίας, για την επιβολή αντιδραστικών μέτρων σε βάρος των εργαζομένων. Για το δυσβάσταχτο χρέος δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι. Το πολυεθνικό κεφάλαιο μας χρωστάει, δεν του χρωστάμε.

Η λύση στα ζητήματα αυτά δεν ατομική αλλά συλλογική. Μπορούμε να κάνουμε πολλά μαζί. Σε αυτά τα πολλά συμπεριλαμβάνεται η κατάρτιση του συνολικού αντικαπιταλιστικού προγράμματος στην κατεύθυνση μιας σύγχρονης σοσιαλιστικής κοινωνίας που προϋποθέτει έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ, διαγραφή του χρέους με μια νέα σεισάχθεια, κοινωνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων υπό τον έλεγχο των εργαζομένων, βαθιά ανάπτυξη της δημοκρατίας και της συλλογικότητας. Όπως επίσης, η ανυποχώρητη και αταλάντευτη υποστήριξη και διεύρυνση των δικαιωμάτων όλων των ανθρώπων που ζουν απ’ την εργασία τους, τα άμεσα μέτρα για την αντιμετώπιση της εφιαλτικής και απαξιωτικής για τον άνθρωπο ανεργίας, η υπεράσπιση της φύσης και του περιβάλλοντος από τη ληστρική επιδρομή του κεφαλαίου. Τέλος, η ανάπτυξη της παιδείας και του πολιτισμού, για την απελευθέρωση του ανθρώπου από τα δεσμά της άγνοιας και την ανεμπόδιστη ανάπτυξη της προσωπικότητας του καθενός.

Πρέπει οπωσδήποτε να καταπολεμήσουμε την απελπισία και της παραίτηση στην οποία θέλουν να μας καταδικάσουν. Να σταματήσουμε την αναμονή και την ανάθεση σε άλλους να μας λύσουν τα προβλήματα. Να επικρατήσει η αισιοδοξία και η έμπνευση για συλλογική δράση. Σκοπός-πυξίδα, αυτής της συλλογικής δράσης, μια κοινωνία βαθύτατα ανθρωπιστική, που θα μεριμνά για την ικανοποίηση των αναγκών κάθε ανθρώπινης ύπαρξης αδιακρίτως.