Απόφαση της Π.Ε., 18 Ιανουαρίου 2014

ΑΠΟΦΑΣΗ της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ του ΝΑΡ για την ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ, 18/1/2014

Α. ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΑΣΕΙΣ

1. Η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι, η νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα βρίσκονται αντιμέτωποι με την κλιμάκωση της αστικής επίθεσης και τις τραγικές της συνέπειες: ανεργία, λουκέτα, απλήρωτοι εργαζόμενοι, αιθαλομίχλη, θάνατοι από πυρκαγιές, θάνατοι ανασφάλιστων, μεγάλη υποβάθμιση Υγείας – Εκπαίδευσης και των άλλων δημόσιων υποδομών κλπ. Κλιμακώνεται η κρατική οικονομική βία και τρομοκρατία με κατασχέσεις, πλειστηριασμούς.

Καταγράφονται αντιστάσεις και αγώνες, που αποκτούν πιο συχνά διάρκεια και αποφασιστικότητα (π.χ. διοικητικοί ΑΕΙ, εργαζόμενοι και γιατροί ΕΟΠΥΥ), αλλά συνολικά η αντίσταση και η αγωνιστική συμμετοχή των εργαζομένων και του λαού είναι έντονα αναντίστοιχες με την επίθεση, παρουσιάζεται μεγάλη πτώση της λαϊκής αγωνιστικής κινητικότητας.

Την ίδια ώρα, το κρατικό χρέος μεγαλώνει, δεν θεωρείται «βιώσιμο» ούτε για τους αστούς μελετητές, οδηγεί σε αποστράγγιση των δικαιωμάτων και του επιπέδου ζωής της εργατικής τάξης, σε αρπαγή των πόρων των μεσαίων στρωμάτων και του δημόσιου πλούτου (ιδιωτικοποιήσεις κλπ.) Περίπου 33,6 δισ. πρέπει να δώσει το ελληνικό κράτος εντός του 2014 για την εξυπηρέτηση του χρέους, σχεδόν 16 δις. μέχρι τις ευρωεκλογές!

Η κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ επιμένει σε γραμμή υλοποίησης των μνημονιακών δεσμεύσεων. Επιδιώκει μέχρι την εκλογική μάχη του Μάη να περάσει κρίσιμες πλευρές των αντιδραστικών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων (π.χ. ιδιωτικοποίηση – ξεπούλημα του δικτύου διανομής της ΔΕΗ), τοποθετώντας το μεγαλύτερο μέρος των αντιλαϊκών φοροεισπρακτικών μέτρων για μετά τις εκλογές (ΕΝΦΙΑ, είσπραξη φόρου εισοδήματος, κ.α.)

Η κυβέρνηση ζητεί από Βερολίνο και Βρυξέλες να πάρει ως προεκλογικό δώρο μια εξαγγελία για ρύθμιση του κρατικού χρέους και για ευνοϊκή κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού 2014 και επόμενων ετών, την οποία να παρουσιάσει (μαζί με την ολοκλήρωση του «έργου» της Τρόικας το καλοκαίρι 2014) ως «έξοδο από το μνημόνιο» και αργότερα «έξοδο στις αγορές». Η ηγεμονεύουσα Γερμανία και η ΕΕ φαίνεται να επιδιώκουν την επιβολή νέου μνημονίου, έτσι ώστε να δεσμεύσουν τις ελληνικές κυβερνήσεις. Σε κάθε περίπτωση, με το νέο πλαίσιο που έχει επιβληθεί στην ευρωζώνη και στην ΕΕ κάθε κράτος – μέλος και ειδικά τα υπερχρεωμένα βρίσκονται υπό διαρκή αυστηρότατη επιτήρηση, που δεν επιτρέπει (εντός του πλαισίου ευρώ και ΕΕ) καμία παρέκκλιση.

2. Ιδιαίτερη σημασία έχουν οι εξελίξεις στην περιοχή. Με βάση και την αδυναμία του εργατικού λαϊκού παράγοντα να κλιμακώσει -μετά την εξεγερτική του παρέμβαση τις προηγούμενες χρονιές- την ταξική πάλη για τα δικαιώματά του κόντρα στις «κοσμικές» και στις ισλαμικές αστικές δυνάμεις, ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός παρεμβαίνει ουσιαστικά (σε Αίγυπτο, Ιράν, Τουρκία), θέλοντας να ελέγξει τις εξελίξεις. Το ίδιο επιχειρεί και στην αιματοβαμμένη Συρία με ένα γάμο συμφερόντων αυτή τη στιγμή με τη Ρωσία. Οι εξελίξεις δείχνουν ότι είναι λάθος να ξεχνιέται ο αμερικάνικος παράγοντας ή πολύ περισσότερο να αντιμετωπίζεται ως θετικό αντίβαρο στην Γερμανία. Το αντικαπιταλιστικό διεθνιστικό αντιπολεμικό μέτωπο κατά του ιμπεριαλισμού στην περιοχή πρέπει να αναβαθμιστεί στην παρέμβασή μας.

3. Οι τάσεις των εξελίξεων φέρνουν στο προσκήνιο τη δυνατότητα να εκδηλωθεί η διογκούμενη εργατική και λαϊκή δυσαρέσκεια και να λάβει εκρηκτικές μορφές, που μπορεί να οδηγήσουν σε μεγάλες πολιτικές ανακατατάξεις, θέτοντας το ερώτημα της ανατροπής. Το κυρίαρχο πολιτικό σκηνικό επικαθορίζεται αυτή η στιγμή από το ερώτημα για το πώς μπορεί να ελεγχθεί, περιοριστεί, ανακοπεί μια πιθανή δυναμική εμφάνιση της τάσης καταδίκης των κυρίαρχων –μέχρι σήμερα- αστικών κομμάτων. Ενισχύεται η τάση προς την πολιτική αστάθεια, ενώ βαθαίνει η κρίση του αστικού πολιτικού συστήματος.

4. Στις συνθήκες της κρίσης – ύφεσης – πιστωτικής ασφυξίας, έντασης των φανερών ή υπόγειων ενδοϊμπεριαλιστικών και ενδοαστικών αντιθέσεων, σαπίσματος και απονομιμοποίησης των μέχρι τώρα κυρίαρχων αστικών κομμάτων και του πολιτικού – οικονομικού προσωπικού υπάρχει έξαρση των οικονομικών και πολιτικών πολέμων, του ξεκαθαρίσματος λογαριασμών, της ανάδειξης σκανδάλων, με συλλήψεις πολιτικών, επιχειρηματιών και κρατικών υπαλλήλων. Μπορεί η κυβέρνηση να θέλει να τα στρέψει κατά αντιμαχόμενων αστικών μερίδων («Καραμανλικών», «Παπανδρεϊκών» κλπ.) αλλά ευρύτερα στον κόσμο αναδεικνύεται η σαπίλα ολόκληρου του πολιτικού συστήματος. Για να μην πάρει κατεύθυνση «κάθαρσης που κάνει ο Σαμαράς», «κάθαρσης που θα κάνει ο Τσίπρας», «κάθαρση που θα κάνει η Χρυσή Αυγή και ο φασισμός», αλλά να συνδεθεί με την ανάγκη αντικαπιταλιστικής ανατροπής πρέπει να αναδειχθούν οι βαθύτερες αιτίες, που βρίσκονται στο σύγχρονο καπιταλισμό (εξάλλου ανάλογα σκάνδαλα εμφανίζονται σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες, και τις ανεπτυγμένες και μέσα στα επιτελεία της ΕΕ), στην κυριαρχία των ΠΠΜ, στη διόγκωση του τραπεζοχρηματοπιστωτικού συστήματος, στη σύμπλεξη του κράτους με τα μεγάλα κεφαλαιοκρατικά συμφέροντα, στις ιδιωτικοποιήσεις, στις αντιλαϊκές εκστρατείες του ελληνικού κεφαλαίου (εξοπλισμοί, Ολυμπιάδα 2004) κλπ. Να απαντηθούν από τη σκοπιά του αντικαπιταλιστικού προγράμματος, με το όπλο της εθνικοποίησης, του εργατικού ελέγχου κλπ.

5. Η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου ζει την «αγωνία του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι». Φοβάται εκλογική συντριβή τον Μάη, ενώ ανησυχεί για το ενδεχόμενο κοινωνικής – αγωνιστικής ανάτασης ή και έκρηξης (βλέπε απόσυρση 25ευρου από νοσοκομεία). Δεν πρόκειται όμως να πέσει σαν «ώριμο φρούτο».

Ενόψει των ευρωεκλογών αλλά και γενικότερα θέτει τα διλήμματα «με την Ευρώπη ή εναντίον της» και «σταθερότητα (που θέλουν και οι αγορές) ή χάος», στριμώχνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ και συντηρητικές αντιμνημονιακές τάσεις. Παρόλα αυτά δεν μπορεί να πείσει, γι’ αυτό προσπαθεί να αντεπιτεθεί με κρατική τρομοκρατία απέναντι στον αγωνιζόμενο λαό, με άμεση ή και προληπτική καταστολή (ξυλοδαρμοί ΜΑΤ, συλλήψεις, απαγόρευση συγκέντρωσης ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλων οργανώσεων), με ιδεολογική τρομοκρατία απέναντι στην Αριστερά, στοχοποίηση αγωνιστών της και με αξιοποίηση του χαρτιού της «τρομοκρατίας». Στόχος της κυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και των φασιστών της Χ.Α. είναι η συντριβή του εργατικού λαϊκού κινήματος. Απέναντι σε αυτές τις επιλογές, το κίνημα και η μαχόμενη Αριστερά πρέπει να είναι έτοιμα να αντιμετωπίσουν εκτεταμένη καταστολή και προβοκάτσιες, όπλα που είναι μέσα στην ατζέντα της κυβέρνησης. Κλιμακώνεται η επικίνδυνη στοχοποίηση της επαναστατικής Αριστεράς με απαγορεύσεις, συλλήψεις και χαρακτηρισμούς από στημένα ΜΜΕ για «παρατρομοκρατική» ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Ειδική κυβερνητική προσπάθεια γίνεται ενόψει εκλογών, για όσο το δυνατόν μικρότερη εκλογική καθίζηση, με προσπάθεια ενίσχυσης και της αποχής (βλέπε ευρωεκλογές στο δεύτερο γύρο των δημοτικών).

6. Η ΝΔ επιχειρεί να εμφανιστεί ως δύναμη ευρωπαϊκής σταθερότητας, ενισχύοντας ταυτόχρονα το ακροδεξιό της προφίλ, σε μια προσπάθεια να κτυπήσει την Αριστερά και να ενσωματώσει μέρος των ψηφοφόρων της Χ.Α.

Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε μεγάλη κρίση. Με μικρή συσπείρωση στελεχών γύρω του ο Βενιζέλος επιδιώκει να κρυφτεί πίσω από την κίνηση των 58 ή άλλων «συμπαρατάξεων» (ακόμα και στις ευρωεκλογές), που αναδεικνύονται σε φερετζέ της μνημονιακής πολιτικής.

Πληθαίνουν οι αποκαλύψεις για τον εγκληματικό χαρακτήρα της Χρυσής Αυγής. Η νεοναζιστική οργάνωση δεν ανοίγει μέτωπα κατά της ουσίας της πολιτικής κυβέρνησης και ΕΕ. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν έκανε καμία κίνηση εναντίον της ελληνικής προεδρίας. Συγκρατεί το μεγαλύτερο μέρος της εκλογικής της επιρροής και διαπραγματεύεται το μέλλον της. Η ΝΔ κινείται με στόχο να μην επιτραπεί η συμμετοχή της Χ.Α. στις ευρωεκλογές. Αναζητούνται νέες ενσωματώσιμες εκφράσεις του ακροδεξιού – εθνικιστικού χώρου. Ανάγκη ενίσχυσης της αντιφασιστικής δράσης, σε πλήρη διαχωρισμό με την μνημονιακή κυβερνητική πλευρά.

Η ΔΗΜΑΡ βρίσκεται σε κρίση, με την ηγεσία να προσπαθεί να κατοχυρώσει κάποιες δυνάμεις για να διαπραγματευθεί (καταρχήν με τον ΣΥΡΙΖΑ). Συμμαχεί ακόμα και με τον μνημονιακό Λοβέρδο! Η δεξιά πτέρυγα βρίσκεται σε πορεία απόσχισης.

Οι ΑΝ.ΕΛ. δοκιμάζονται, καθώς δέχονται κυβερνητικά πυρά αποσταθεροποίησης, καθώς αποτελούν επιλογή για απογοητευμένους ψηφοφόρους της ΝΔ. Στην αστάθειά τους καθρεφτίζεται και η ανεπάρκεια μιας αντιμνημονιακής ρητορικής χωρίς αριστερό, ταξικό και αντικαπιταλιστικό πρόσημο και ιδεολογία.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι επιχειρούν μια επανεκκίνηση στις ευρωεκλογές, που παραδοσιακά καταγράφουν σχετικά υψηλά ποσοστά, προσπαθώντας ένα λίφτινγκ προς το λιγότερο διαχειριστικό, χωρίς βέβαια να συγκρούονται με την κυρίαρχη πολιτική. Απεναντίας υπερασπίζονται την ΕΕ.

7. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποκτά εκλογικό προβάδισμα, χωρίς όμως να εμπνέει. Τμήμα της αστικής τάξης και του κατεστημένου αρχίζει να βλέπει το ενδεχόμενο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, με λογική εκτόνωσης και ήττας της λαϊκής αντίστασης και πιέζει για το πλήρες πέρασμα του ΣΥΡΙΖΑ σε θέσεις διαχείρισης της κατάστασης εντός του πλαισίου της ΕΕ, του συστήματος και στην ουσία εντός των ορίων της «μνημονιακής αντεπανάστασης». Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ εντάσσεται σε αυτή την κατεύθυνση, μετατρέπεται σε σταυροφόρο της ευρωπαϊκής ενοποίησης και σε υπεύθυνη δύναμη (βλ. άρνηση να πάρει μέρος σε συγκέντρωση στις 8/1). Βαρύτατες ευθύνες επωμίζεται η αριστερή αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ.

Το ΚΚΕ βρίσκεται σε πολύ δύσκολη κατάσταση, καθώς αποκόπτεται ολοένα και περισσότερο από τις διαθέσεις του αγωνιστικού κομματιού και του κόσμου της Αριστεράς, και της ευρύτερης κομμουνιστικής. Σηκώνει ψηλά το θέμα της ΕΕ και της αποδέσμευσης απ’ αυτήν, αλλά από τη σκοπιά της ενίσχυσης του κόμματος και στην προοπτική της λαϊκής εξουσίας και όχι σαν μάχιμο αίτημα – σύνθημα του εργατικού κινήματος, που πρέπει και μπορεί και σήμερα να γίνει υπόθεση πάλης από ένα αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής. Στην πράξη, η ηγεσία του ΚΚΕ λειτουργεί ως ανάχωμα στο ξεδίπλωμα της πάλης, όπως με την άρνησή της στην κλιμάκωση του αγώνα σε μια σειρά κλάδους και μέτωπα, την ανυπαρξία αγωνιστικής παρέμβασης ενάντια στην ελληνική προεδρία και την ΕΕ, την διαρκή επίθεση –με τους πιο απαράδεκτους όρους- κατά της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.

8. Βασικό συμπέρασμα από τις εξελίξεις είναι ότι όχι μόνο είναι αναγκαίο, αλλά είναι και δυνατό να γίνουν σημαντικά βήματα το επόμενο διάστημα για να υπάρξει αριστερό εργατικό αντιΕΕ αντικαπιταλιστικό ρεύμα, με όπλο την επαναστατική τακτική που αποφασίσαμε στο συνέδριο. Μπορεί να υπάρξει ρωγμή στους συσχετισμούς υπέρ της γραμμής της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της βάρβαρης επίθεσης του κεφαλαίου και της υπεραντιδραστικής ανασυγκρότησής του, μέσα από την οποία επιχειρεί να υπερβεί την κρίση του.

Το επόμενο διάστημα είναι κρίσιμο, λόγω της κοινωνικής πόλωσης, αλλά και των πολιτικών εκλογικών μαχών του Μαΐου. Δεν μπορεί όμως να αντιμετωπιστεί με επιτυχία με μια απλή κινηματική γραμμή, ούτε με μια εκλογική τακτική. Απαιτείται ενιαία προώθηση, φυσικά με ιεράρχηση και επιλογές, της πολιτικής απόφασης του συνεδρίου, της πολιτικής λογικής που καταλήξαμε. Για παρέμβαση – συσπείρωση – συγκρότηση – ανάπτυξη σε όλα τα επίπεδα:

• Με αναβάθμιση και ισχυροποίηση του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση και προώθηση της συσπείρωσης των μαχόμενων δυνάμεων της κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης και παρέμβασης.
• Με συμβολή στην αντεπίθεση του εργατικού και λαϊκού κινήματος, και του αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής.
• Με ανάπτυξη της συνολικής μάχης κατά της ΕΕ (αγωνιστικής, πολιτικής, αποκαλυπτικής – διαφωτιστικής – ιδεολογικής)
• Με την πολιτική εξόρμηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και την προώθηση της μετωπικής συμπόρευσης
• Με την αποφασιστική συμμετοχή στις εκλογικές μάχες, με όρους κινήματος και λογική ανατροπής, με σαφή πολιτική ιεράρχηση της σημασίας τους: Ευρωεκλογές, περιφερειακές, μεγάλοι και εργατικοί δήμοι, λοιποί δήμοι.

Χρειάζεται ταυτόχρονα και ένα πολιτικό σχέδιο, μια πολιτική προοπτική όλης της παρέμβασής μας, από τη σκοπιά της αντικαπιταλιστικής ανατροπής. Ενάντια στην αντιδραστική επιδίωξη σταθεροποίησης του μνημονιακού καπιταλιστικού εφιάλτη (Σαμαράς και σία), πέρα από τη λογική της «αριστερής διαχείρισης» που μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφική «αριστερή παρένθεση» (ΣΥΡΙΖΑ κλπ.) ή το αριστερό κατενάτσιο που οδηγεί σε βέβαιη ήττα (ΚΚΕ), ένα ισχυρό αριστερό, εργατικό, αντιΕΕ, αντικαπιταλιστικό ρεύμα μπορεί να φέρει την ελπίδα για αντικαπιταλιστική ανατροπή. Απαραίτητο γι’ αυτό:

-  η αναθέρμανση της συλλογικής αγωνιστικής πάλης, η αντεπίθεση του κινήματος. Το ανέβασμα της απαιτητικότητας του λαού, η διεκδίκηση προγραμμάτων πάλης, που απαντούν στις ανάγκες του και συνδέονται με το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα

-  η αποφασιστική πορεία προς μια άλλη Αριστερά, προς τον πόλο της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής Αριστεράς, με απελευθέρωση και κέρδισμα δυνάμεων υπέρ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της μετωπικής συμπόρευσης. Έτσι, θα ενισχυθεί και η τάση της αναγκαίας ανατρεπτικής κοινής δράσης των μαχόμενων αριστερών δυνάμεων, που αποτελεί σταθερή επιλογή μας.

-  Η ενίσχυση των δυνάμεων της κομμουνιστικής απελευθέρωσης.

Β. ΜΑΖΙΚΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

9. Η πορεία προς τις εκλογικές αναμετρήσεις επιδιώκουμε να είναι πορεία κλιμάκωσης και αγώνων, πορεία ανάδειξης των εργατικών – λαϊκών αιτημάτων και διεκδικήσεων, πορεία αλλαγής του πολιτικού και ταξικού συσχετισμού δυνάμεων. Όξυνσης της απαιτητικότητας και της αποφασιστικότητας των μαζών, κόντρα στην μοιρολατρία, την ιδιώτευση, την εκλογική αναμονή. Ανάσχεσης, μπλοκαρίσματος και ανατροπής των αντιλαϊκών μέτρων, τόσο των νέων που θα έρθουν όσο και των παλιών, μαζί με την βάρβαρη αντιλαϊκή κυβέρνηση.

Άξονες πάλης το επόμενο διάστημα αναδεικνύονται:

- Ενάντια στην ανεργία, ενάντια στις απολύσεις σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Ενάντια στα λουκέτα στον ιδιωτικό τομέα και ενάντια στις διαθεσιμότητες – απολύσεις στο δημόσιο. Για προσλήψεις και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, με βάση το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης, για προστασία των ανέργων (συζήτηση και αξιοποίηση του σημειώματος του Γρφ. για την ανεργία).

- Για δουλειά και όχι δουλεία. Μάχη ενάντια στην απλήρωτη, ελαστική και μαύρη εργασία για την κατάργηση όλου του αντεργατικού μνημονιακού πλαισίου, την πλήρη επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, τις αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις.

- Ενάντια στη φοροληστεία, για την επιβίωση του λαού. Ενάντια στην υπερφορολόγηση, τα χαράτσια και τους πλειστηριασμούς, για να μην χαθεί ούτε ένα σπίτι. Ενάντια στο ριφιφί του κράτους στους μισθούς και στους τραπεζικούς λογαριασμούς των εργαζομένων.

- Ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας (ΔΕΗ, νερό, Ελληνικό κλπ.) Πάλη ενάντια στην περιβαλλοντική καταστροφή, το ξεπούλημα και την τσιμεντοποίηση του δημόσιου χώρου

- Για τις εργατικές λαϊκές ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα, κατά του ρατσισμού και της φασιστικής απειλής.

Απαραίτητο στοιχείο για το ξεδίπλωμα των αγώνων είναι η πολιτικοποίηση των αγώνων, με ενοποιητικό κρίκο την ανάγκη να ανατραπεί από το μαζικό λαϊκό κίνημα η «χούντα» κυβέρνησης – κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ και η κυβέρνηση που σήμερα την υλοποιεί. Απαιτείται ανατρεπτική προωθητική πολιτικοποίηση, ενάντια στις λογικές της εξαίρεσης (συνδικαλιστική γραφειοκρατία), της εκλογικής αναμονής (ΣΥΡΙΖΑ) ή της αναμονής της κομματικής ενίσχυσης (ΚΚΕ).

Η παρέμβασή μας είναι αναγκαίο να εκφράζει και την αμεσότητα για επιβολή κατακτήσεων και ρωγμών τώρα (ενάντια στην τάση διαρκούς εξαθλίωσης του λαού) και την πειστική σύνδεση των διεκδικήσεων με το ευρύτερο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα, ώστε μέσα στους αγώνες να οικοδομείται πιο βαθιά το αντικαπιταλιστικό, αντιΕΕ ρεύμα στην κοινωνία. Να πολιτικοποιείται και να παίρνει ταξικά, αντικαπιταλιστικά, αντιΕΕ χαρακτηριστικά το πλατύ αντιμνημονιακό, «αντισυστημικό» ρεύμα αποστοίχισης από το αστικό πολιτικό σύστημα, που αναπτύσσεται με νέα δύναμη μετά τον ορυμαγδό των αποκαλύψεων.

Επίσης, η αξιοποίηση της λογικής του αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής, με πρωτοβουλίες ενωτικής απεύθυνσης προς τις μαχόμενες δυνάμεις της αριστεράς, με στόχο την ανάπτυξη και κλιμάκωση της λαϊκής πάλης, μπορεί να δώσει παραπέρα ώθηση. Με αυτό τον τρόπο δημιουργούνται δίαυλοι επικοινωνίας στην βάση των αγωνιστών και των ρευμάτων της Αριστεράς που κινούνται σε κατεύθυνση ρήξης με την κυρίαρχη πολιτική.

10. Για τον αγωνιστικό σχεδιασμό στο συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα

Για το αμέσως επόμενο διάστημα, έως τον Μάρτιο, ξεχωρίζουμε:

Την πάλη ενάντια στο υπεραντιδραστικά αναδιοργανωμένο δημόσιο τομέα που δημιουργούν, ακρωτηριασμένο μέσω χιλιάδων διαθεσιμοτήτων – απολύσεων. Η κυβέρνηση, σε εφαρμογή της αντιδραστικής αντεργατικής επίθεσης και των δεσμεύσεων των μνημονίων, έχει προετοιμάσει τον «οδικό χάρτη» για τις 14.000 απολύσεις εντός του 2014. Αυτοί θα προέρχονται από υπαλλήλους ΔΕΚΟ και δημοτικών επιχειρήσεων, γιατρούς- εργαζόμενους ΕΟΠΥΥ, καθηγητές, υπαλλήλους σε Δήμους και ασφαλιστικά ταμεία, από πειθαρχικά και τους χιλιάδες υπαλλήλους που έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα το 2013 και τον Μάρτιο – Απρίλιο 2014 συμπληρώνουν το 8μηνό της και απολύονται. Πρόκειται για 1.800 σχολικούς φύλακες, 500 καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, 650 διοικητικούς υπαλλήλους των πανεπιστημίων και 1.300 υπάλληλους από τα υπόλοιπα υπουργεία.

Ταυτόχρονα, στον ιδιωτικό τομέα επιβάλλεται και «εμπεδώνεται» το νέο τοπίο, με την εφαρμογή όλων των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων που έγιναν θεσμικά τα τελευταία χρόνια. Καθημερινά πολλαπλασιάζονται οι ατομικές συμβάσεις με μισθούς πείνας, οι απολύσεις, τα κλεισίματα επιχειρήσεων, οι απλήρωτοι εργαζόμενοι, η κατάργηση και διάλυση δικαιωμάτων και εργασιακών σχέσεων. Προχωρούν σε παραπέρα μέτρα για την κερδοφορία του κεφαλαίου, όπως π.χ. με το άνοιγμα των εμπορικών καταστημάτων Κυριακές και νύχτα, το σχέδιο για παραπέρα μείωση των εργοδοτικών εισφορών, κ.α.

Η ταξική πτέρυγα και οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, χρειάζεται να παρέμβουν συγκεκριμένα και με σχέδιο το επόμενο διάστημα, αναδεικνύοντας κατ΄ αρχήν τη δυνατότητα μαχητικών αγώνων, που ακόμα και πρόσφατα έγιναν και με τη στήριξη της κοινωνίας (Διοικητικοί ΑΕΙ, καθηγητές, κ.α.). Αναδεικνύουμε την ανάγκη αλλά και τη δυνατότητα συντονισμού των αγώνων σε ένα ενιαίο, συντονισμένο μέτωπο την αμέσως επόμενη περίοδο.

11. Στον δημόσιο τομέα, η αγωνιστική πρόταση που καταθέτουν οι ταξικές δυνάμεις σε πολλούς κλάδους (και προωθούν ενιαία οι «Παρεμβάσεις» του δημοσίου) θέτει το εξής δίλημμα: Το 2014 ή θα είναι χρονιά των απολύσεων καθώς η διαθεσιμότητα εκεί οδηγεί (με αρχή το Μάρτη) ή θα είναι χρονιά αγώνων. Στόχος είναι να προχωρήσουν οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο σε ένα πολύμορφο αγώνα, με καταλήψεις, διαδηλώσεις, εκδηλώσεις και απεργίες, ο οποίος ξεκινάει από τώρα και φτάνει στο τέλος Φεβρουάριου - αρχές Μαρτίου με απεργιακές μορφές διάρκειας και αποφασιστικότητας.

…

Όλα τα παραπάνω επιδιώκουμε να συντονίζονται με τους ευρύτερους αγώνες και στον ιδιωτικό τομέα και συνολικά στην κοινωνία, στη βάση ενός περιεχομένου και αιτημάτων που θα στοχεύουν στην καρδιά της αντιδραστικής αντεργατικής επίθεσης και των μέτρων, «υπηρετώντας» το στόχο της οργάνωσης της αντεπίθεσης του λαϊκού κινήματος για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης.

12. Στον ιδιωτικό τομέα, μαζί με τη στήριξη στο μέτωπο του δημοσίου από τη σκοπιά των ευρύτερων εργατικών και λαϊκών συμφερόντων, στηρίζουμε τις προσπάθειες και πρωτοβουλίες που οργανώνουν τις μάχες σε κλάδους και χώρους δουλειάς, με στόχο και εδώ την ενοποίηση και την εμφάνιση ενός αγωνιστικού ρεύματος που θα δίνει τον τόνο για νέο γύρο αγώνων με πανεργατικά χαρακτηριστικά. Συμβάλλουμε στην πρωτοβουλία σωματείων για συντονισμό, καμπάνια και αγωνιστικές πρωτοβουλίες με τρεις βασικούς άξονες (απλήρωτη δουλειά, απολύσεις-ανεργία, ΣΣΕ) και επιδιώκουμε συσπείρωση δυνάμεων γύρω από αυτή.

Ταυτόχρονα συμβάλουμε σε μια νέα προσπάθεια για τους Συντονισμούς Πρωτοβάθμιων Σωματείων στις πόλεις και κεντρικά στην Αθήνα, που θα «γειώνεται» και θα συνδέεται με όλες τις αγωνιστικές προσπάθειες και τους επιμέρους συντονισμούς, ενοποιώντας σε ανώτερο και πανεργατικό επίπεδο τις μάχες. Προωθούμε και στον ιδιωτικό τομέα την ανάγκη για απεργιακή απάντηση τον Μάρτη, με αποφάσεις σωματείων παντού, πάνω στα ζητήματα απολύσεις-ανεργία, ΣΣΕ, μισθοί και όροι εργασίας, φτάνοντας εκεί μέσα από πολύμορφες δραστηριότητες (καμπάνιες, διαδηλώσεις, εκδηλώσεις, κ.α.).

…

14. Την περίοδο αυτή σε αρκετές γειτονιές μέσα από συλλογικότητες κατοίκων ξεδιπλώνονται δράσεις για λαϊκά προβλήματα που σχετίζονται με τα ζητήματα χαρατσιών, κατασχέσεων-πλειστηριασμών, διακοπών ρεύματος και νερού, κλείσιμο μονάδων υγείας, προβλημάτων στα σχολεία, αγώνες ενάντια στις χωματερές, για τη διατήρηση δημόσιων χώρων, για την αντιμετώπιση των διώξεων για τους αγώνες ενάντια στα διόδια, κ.α. Αρκετές εργατικές λέσχες, στέκια, κέντρα κ.α. με πολύμορφο τρόπο (εκδηλώσεις, εξορμήσεις, κ.α.) προσπαθούν να ανοίξουν και τα θέματα ανεργίας, κατάργησης της Κυριακάτικης αργίας κ.α. Είναι σημαντικό αυτές οι δράσεις να στηριχτούν και να ενισχυθούν με μαζικοποίησή τους και δυνάμωμα του αγωνιστικού ταξικού προσανατολισμού τους για την ανατροπή της επίθεσης. Οι συλλογικότητες να συντονίζονται ανά περιοχή μεταξύ τους και με την ταξική πτέρυγα που δρα στο συνδικαλιστικό κίνημα των εργατικών σωματείων της περιοχής και να οργανώνουν κοινές δράσεις και κινητοποιήσεις απέναντι στους τοπικούς φορείς του κράτους, δήμους, εφορίες, ΔΕΗ, τράπεζες κ.α..

Εργαλείο για την κλιμάκωση και το δυνάμωμα αυτών των αγώνων μπορούν να αποτελέσουν οι Συντονισμοί συλλογικοτήτων, που έχουν ήδη δημιουργηθεί σε Αττική και Θεσ/κη, στους οποίους χρειάζεται να ενταχτούν επιτροπές κατοίκων, πρωτοβουλίες, συνελεύσεις και άλλες συλλογικότητες, με επιμονή στην ενίσχυση του αγωνιστικού τους προσανατολισμού, της αυτοτέλειας τους από προσπάθειες καπελώματος, της ενίσχυσης της οριζόντιας δημοκρατικής τους λειτουργίας και της σύνδεσής τους με το υπόλοιπο εργατικό κίνημα.

Επίσης, σε μερικές περιοχές, δημιουργούνται ή δρουν ήδη συσπειρώσεις ενάντια στο φασιστικό φαινόμενο με διαφορετικό περιεχόμενο, μορφές και δυνάμεις που συμμετέχουν. Σταθερά παλεύουμε σε όσες από αυτές τις συσπειρώσεις συμμετέχουμε, μαζί με την ιδιαίτερη πλευρά της αντιμετώπισης της φασιστικής επιρροής και δράσης, να αναδεικνύουν και τις άλλες πλευρές του «δημοκρατικού» ζητήματος (κρατικός αυταρχισμός, κυβερνητική καταστολή, διώξεις, απαγορεύσεις κ.α.) και να παίρνουν θέση σε θέματα, όπως παράδειγμα η πρόσφατη απαγόρευση των συγκεντρώσεων τη μέρα ανάληψης της ελληνικής προεδρίας.

Γ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΕ, ΤΗΝ ΠΑΛΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΡΟΕΔΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ

15. Η σφραγίδα της ΕΕ και το γενικό περιεχόμενο της εκλογικής μάχης

Το επόμενο διάστημα λόγω ελληνικής προεδρίας, διαπάλης για την εξέλιξη του «ελληνικού προβλήματος» και ευρωεκλογών, το θέμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα σφραγίσει τις πολιτικές εξελίξεις και την πολιτική συζήτηση. Γι’ αυτό απαιτείται να συνδέεται κάθε δική μας παρέμβαση (από το μαζικό κίνημα μέχρι την θεωρητική δουλειά) με το ζήτημα της ΕΕ. Να προετοιμάσουμε και μια ειδική έκδοση του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση.

Οι επερχόμενες ευρωεκλογές αντικειμενικά παίρνουν χαρακτήρα δημοψηφίσματος για την στάση του λαού απέναντι στην κυβέρνηση και την ΕΕ. Θα παίξουν αποφασιστικό ρόλο στην συνέχιση ή όχι αυτής της πολιτικής. Θα κριθεί η στάση απέναντι στην ΕΕ και τον καταστροφικό ρόλο που έχει παίξει μέχρι τώρα.

Η αστική τάξη βάζοντας μπροστά την στρατηγική της καθορίζει σαν δίλημμα των εκλογών το «ναι ή όχι στην Ευρώπη». Πάνω σε αυτό θα στηρίξει όλη της την τακτική απειλώντας και εκβιάζοντας ότι η απόρριψη των μνημονίων και γενικά η επιλογή σύγκρουσης με την ΕΕ μας οδηγεί στην «απόλυτη καταστροφή».

Απέναντι σε αυτόν τον πολιτικό εκβιασμό οι μαχόμενες δυνάμεις του κινήματος και της αντικαπιταλιστικής αριστεράς πρέπει να σηκώσουν το γάντι, βάζοντας στην προμετωπίδα της πολιτικής τους την ανάγκη της ρήξης και της αποδέσμευσης από αυτόν τον στυγνό μηχανισμό του κεφαλαίου, των πολυεθνικών μονοπωλίων και των τραπεζιτών. Επιχειρηματολογώντας πειστικά και τεκμηριωμένα ότι λύση στα λαϊκά προβλήματα μπορεί να βρεθεί μόνο στα πλαίσια ενός άλλου αντικαπιταλιστικού δρόμου για την ελληνική κοινωνία σε ρήξη με τα μνημόνια και το χρέος, με το κεφάλαιο και την ΕΕ, με στόχο την εξουσία των εργαζόμενων.

Με βάση τα παραπάνω οι πολιτικοί μας στόχοι στην μάχη των ευρωεκλογών είναι:

α) Η συμβολή μας στην ήττα, συντριβή του κυβερνητικού, μνημονιακού, αστικού μπλοκ δυνάμεων με όποια μορφή και αν εμφανιστεί καθώς και της ακροδεξιάς / φασιστικής τους εφεδρείας, με όποια μορφή και αν εμφανιστεί επίσης, ώστε να μην μπορεί να σταθεί πολιτικά η κυβέρνηση, να σηματοδοτήσει την οριστική πολιτική της κρίση.

β) Η έκφραση, ενίσχυση και ο εργατικός, αριστερός και τελικά αντικαπιταλιστικός «χρωματισμός» του πλατιού και αναπτυσσόμενου αντιευρώ, αντιΕΕ ρεύμα του λαού. Να δεχτεί πλήγμα η αστική στρατηγική στην καρδιά της.

γ) Να ενισχυθεί αποφασιστικά η αντικαπιταλιστική αντιΕΕ ανατρεπτική αριστερά και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Οι δυνάμεις που δίνουν με συνέπεια και χωρίς ταλαντεύσεις την μάχη στους αγώνες για την ανατροπή της βάρβαρης πολιτικής κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ και της άθλιας κυβέρνησης που την υπηρετεί. Που σηκώνουν το γάντι της μάχης για την ρήξη / αποδέσμευση από την ευρωζώνη και την ΕΕ, από αυτήν την σύγχρονη Ιερά Συμμαχία του κεφαλαίου.

16. Οι βασικές εξελίξεις και η στάση μας απέναντι στην ΕΕ

Η Ε.Ε. ήταν είναι και θα είναι μηχανισμός του κεφαλαίου, των πολυεθνικών πολυκλαδικών μονοπωλίων, στην μάχη για την ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης στην Ευρώπη και την κατεδάφιση των δικαιωμάτων της, για την κατάκτηση ενός παγκόσμιου ρόλου του ευρωπαϊκού κεφαλαίου στον ανταγωνισμό του με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Αυτό είναι το βασικό κοινωνικό και ταξικό περιεχόμενο του πολιτικού θεσμού της ΕΕ.

Παράλληλα η ΕΕ μέσα από την «απελευθέρωση των αγορών και του ανταγωνισμού», μέσα από το συνολικό πολιτικό και θεσμικό της οικοδόμημα ενισχύει αποφασιστικά τον ρόλο των ηγεμονικών ιμπεριαλιστικών χωρών και των ΠΠΜ που εφορμούν από αυτές τις χώρες, και σε πρώτη γραμμή της Γερμανίας και των δορυφόρων της, βαθαίνει την ανισοτιμία οδηγώντας σε διπλή εκμετάλλευση των χωρών της «δεύτερης» και «τρίτης» ταχύτητας, της εργατικής τάξης και των φυσικών τους πόρων.

Μέσα από τον μηχανισμό της ΕΕ καταργείται κάθε έννοια δημοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας. Όλες οι αποφάσεις μεταφέρονται στα πιο κλειστά, πολυεθνικά όργανα, απρόσιτα στους λαούς, όργανα είτε κατευθείαν του κεφαλαίου (ΕΚΤ), είτε με την καθοριστική του επίδραση της ένωσης ευρωπαίων βιομηχάνων της και των λόμπι που λυμαίνονται τους λαούς της Ευρώπης. Κορωνίδες σε αυτήν την αντιδραστική πορεία αποτελούν η κατοχύρωση του «ανεξάρτητού ρόλου της ΕΚΤ» δηλαδή η δυνατότητα των ευρωπαίων τραπεζιτών να καθορίζουν κατευθείαν την οικονομική πολιτική των κρατών, o αποφασιστικός ρόλος των «διορισμένων οργάνων» (ευρωπαϊκή επιτροπή), η κατοχύρωση και επιβολή της τρόικας, που η χυδαία γραφειοκρατία των Βρυξελλών υπερασπίζεται σαν μοντέλο που πρέπει να επιβληθεί στους λαούς της ευρωζώνης και της ΕΕ.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα η ΕΕ βαθαίνει ποιοτικά τον αντιδραστικό της χαρακτήρα, με πυρήνα τους μηχανισμούς της οικονομικής διακυβέρνησης: κατοχυρώνεται η «μνημονιακή πολιτική» (με ή χωρίς τυπικό «μνημόνιο»), δηλαδή η εξοντωτική λιτότητα, η υπερφορολόγηση, η διάλυση και το ξεπούλημα των δημόσιων αγαθών, η ακρωτηριασμένη δημοκρατία ενός κράτους σε μόνιμη «έκτακτη ανάγκη», σε μόνιμη θεσμικά θωρακισμένη πολιτική της ΕΕ. Η υποχρέωση για «ελλείμματα 0,5% του ΑΕΠ», η υποχρέωση για 1/20 μείωση του χρέους κάθε χρόνο, οι τροϊκανές συνθήκες νροπιαστικής εποπτείας μέχρι να αποπληρωθεί το 75% του χρέους, η προέγκριση και η επιστροφή των προϋπολογισμών, τα διαρκή πρόστιμα, η περικοπή των όποιων κονδυλίων του ΕΣΠΑ για όποιον δεν συμμορφώνεται με αυτήν την πολιτική και η απαίτηση θεσμικής –συνταγματικής- κατοχύρωσης αυτής της βαρβαρότητας στο εθνικό δίκαιο είναι η τερατώδης εξέλιξη αυτού του μηχανισμού.

Σημαντική πλευρά των εξελίξεων είναι η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, με ιδιαίτερη αντίδραση ισχυρής μερίδας της γαλλικής αστικής τάξης στην «γερμανική Ευρώπη» (αλλά και της Ιταλίας και με άλλο τρόπο της Βρετανίας). Διευρύνεται η κρίση εμπιστοσύνης στην ΕΕ και η αντίδραση απέναντί της, η οποία παίρνει δυστυχώς κυρίως ακροδεξιά – εθνικιστική φυσιογνωμία, λόγω και της απαράδεκτης στάσης ευρω-ενσωμάτωσης της ρεφορμιστικής ευρωπαϊκής Αριστεράς. Διαμορφώνεται ένα σκηνικό κρίσης και απαξίωσης, πάνω από την ΕΕ της φτώχειας, της ανεργίας, του αυταρχισμού, του πολέμου και του ρατσισμού. Την ίδια ώρα προωθούνται (και μέσω ελληνικής προεδρίας) η αντιδραστική συμφωνία για την Τραπεζική Ένωση στην ΕΕ και η εμπορική συμφωνία ΕΕ – ΗΠΑ (αντίστοιχα και με Καναδά). Η διατλαντική εμπορική συμφωνία προωθείται στα κρυφά, γιατί έχει επονείδιστους όρους για τα εργατικά λαϊκά συμφέροντα και το περιβάλλον.

17. Η Ε.Ε., οι εξελίξεις και το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα

Όλες αυτές οι εξελίξεις αναδείχνουν και τεκμηριώνουν το συνολικό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα που προβάλλει το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Η παραμονή στην ΕΕ, η εφαρμογή των κανονισμών και συνθηκών της οδηγεί αντικειμενικά σε φτώχια και εξαθλίωση της εργαζόμενης λαϊκής πλειονότητας, γι αυτό επιβάλλεται η ρήξη / αποδέσμευση από το ευρώ και την ΕΕ. Ο ορυμαγδός των αποκαλύψεων για την τεράστια κλεψιά της αστικής τάξης και του πολιτικού της προσωπικού αποδεικνύει πια όλο και πιο καθαρά ότι το χρέος αυτό δεν είναι δικό μας, δεν πρέπει να το πληρώσει ο λαός και άρα στον στόχο για «παύση πληρωμών, μη αναγνώριση και διαγραφή του χρέους». Όλος αυτός πλούτος που καταλήγει στα χρηματοκιβώτια λίγων καπιταλιστών επιβεβαιώνει την δυνατότητα άμεσης βελτίωσης της ζωής του λαού, κατάργησης της λιτότητας σε μισθούς και συντάξεις. Η γενικευμένη σαπίλα του αστικού πολιτικού συστήματος, δείχνει την ανάγκη για μια επαναστατική τομή, για την τιμωρία και το πέταγμα όλου αυτού του πολιτικού κόσμου, την δημιουργία μιας συντακτικής συνέλευσης που θα επιβάλλει μια άλλου τύπου δημοκρατία με κέντρο τον κόσμο της δουλειάς.

Συνολικά οι τελευταίες εξελίξεις κάνουν δραματικά πιο επίκαιρη την ανάγκη ενός ριζικά διαφορετικού αντικαπιταλιστικού δρόμου στην ελληνική κοινωνία, με προοπτική την επαναστατική αλλαγή και την εξουσία των εργαζόμενων.

18. Για ορισμένα ζητήματα της πολιτικής-ιδεολογικής πάλης

α) Το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύουν για την αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από την ΕΕ, με διεθνιστική προοπτική, για την ανατροπή και διάλυση της ΕΕ, για μια άλλη διεθνοποίηση στα Βαλκάνια, την Ευρώπη, τον κόσμο ολόκληρο. Αυτό σημαίνει ότι παλεύουμε για ρήξη με τον ιμπεριαλιστικό αυτό οργανισμό, από θέσεις ταξικές, αντικαπιταλιστικές, διεθνιστικές, σαν κρίκο του αντικαπιταλιστικού προγράμματος. Ανοίγουμε πολιτικό, ιδεολογικό μέτωπο με τον ευρωμονόδρομο, αλλά και με τον δεξιό ή ακροδεξιό, εθνικιστικό και ρατσιστικό «ευρωσκεπτικισμό», που σε τελική ανάλυση επιδιώκει μια καλύτερη θέση της δικής του αστικής τάξης απέναντι στις άλλες.

β) Η ΕΕ δεν μεταρρυθμίζεται. Η ΕΕ υψώνεται σαν ένας πολιτικός μηχανισμός των πολυεθνικών και των τραπεζιτών, πάνω στις διεθνοποιημένες καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, ενισχύοντάς τις παραπέρα. Είναι μηχανισμός ακόμα πιο ανεξέλεγκτος και προφυλαγμένος από τα «εθνικά» αστικά κράτη. Μόνο η αποκοπή από αυτόν τον μηχανισμό μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για αλλαγές σε όφελος της εργατικής τάξης και των λαών.

γ) Ο δρόμος αυτός σημαίνει ρήξη/αποδέσμευση από την ΕΕ. Ο στόχος αυτός δεν μπορεί να θολώνει, να υποκαθίσταται από άλλους (πχ διάλυση) ή να περιορίζεται μόνο στην ρήξη με την ευρωζώνη. Η οξύτητα της αντιπαράθεσης, η ανισομετρία των χωρών και των κινημάτων σημαίνει ότι ο στόχος της «διάλυσης» αυτού του μηχανισμού δεν μπορεί παρά να περνάει μέσα από την αποδέσμευση χωρών ή ομάδων χωρών, και τελικά την διάλυσή του. Αν δεν προβάλλεται από σήμερα ο στόχος της αποδέσμευσης και παραπέμπεται η πάλη για αυτόν στον μακρύ ορίζοντα της «διάλυσης» τότε δεν απαντάμε στα ερωτήματα που μπαίνουν από την πολιτική-ταξική αντιπαράθεση.

δ) Η πάλη για την έξοδο από την ευρωζώνη είναι άρρηκτα δεμένη με την πάλη για την έξοδο από την ΕΕ. Είναι αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι διαχωρίζονται. Πρώτον γιατί ο αντίπαλος είναι ο ίδιος. Οι τραπεζίτες, οι πολυεθνικές, η αστική τάξη, γραφειοκρατία των Βρυξελλών κλπ. Δεν μπορεί να φεύγει κανείς από την ευρωζώνη με επιλογή του κινήματος, διακυβεύοντας την σταθερότητα του ευρώ και η ΕΕ και να μην αντιμετωπίσει «πόλεμο» από το ιμπεριαλιστικό κέντρο. Δεύτερο γιατί το θεσμικό πλαίσιο της ευρωζώνης και της ΕΕ συνολικά, είναι σχεδόν ταυτόσημο, έτσι ώστε οι δρακόντιες συνθήκες πρακτικά να ισχύουν για όλες τις χώρες. Το τελευταίο μάλιστα διάστημα οι συνθήκες της ευρωζώνης έρχονται πιο κοντά με το συνολικό πολιτικό και θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ. Η πάλη κατά της ευρωζώνης έχει σχετική αυτοτέλεια, παραμένει όμως μετέωρη και ευάλωτη σε διαχειριστικές λογικές, αν δεν δένεται συγκεκριμένα με τον συνολικό αντιΕΕ, αντικαπιταλιστικό αγώνα.

ε) Με βάση τα παραπάνω στην μάχη των ευρωεκλογών η ρήξη / αποδέσμευση από ευρώ/ΕΕ δεν μπορεί παρά να είναι στην προμετωπίδα της όποιας πολιτικής / εκλογικής συμμαχίας.

19. Η ΠΑΛΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΡΟΕΔΡΙΑΣ

Στηρίζουμε την «Πρωτοβουλία Αγώνα 2014 για την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ», η οποία συγκροτείται στην Αθήνα και πανελλαδικά. Η πρωτοβουλία αυτή συγκροτείται στην περίοδο της ελληνικής προεδρίας και σε αντιπαράθεση με την πολιτική της. Μπορεί να αποτελέσει όχημα έκφρασης των αντιΕΕ διαθέσεων από πλατύ φάσμα σχημάτων, συλλογικοτήτων και αγωνιστών με στήριξη και από οργανώσεις της «εκτός των τειχών» αριστεράς. Στις κινητοποιήσεις και στις άλλες δραστηριότητές της θα επιδιώξουμε να ανταποκριθούν σωματεία, σύλλογοι, μαζικοί φορείς κλπ. για να συμβάλλει στην κινητοποίηση των εργαζόμενων ενάντια στην ΕΕ και την κυβέρνηση το κρίσιμο αυτό διάστημα.

Ένα πρώτο πρόγραμμα παρέμβασης περιλαμβάνει: 21-22 Μάρτη, παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού, ενάντια στην Ευρώπη φρούριο του ρατσισμού, της φασιστικής απειλής και της ξενοφοβίας. 1-2 Απρίλη, ημερομηνίες που θα πραγματοποιηθεί το τελευταίο άτυπο ECOFIN στην Αθήνα, οργάνωση διεθνούς «αντισυνόδου» και διαδήλωση με τη συμμετοχή πολιτικών και κοινωνικών συλλογικοτήτων.

Δ. ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ

20. Κρίσιμες μάχες καλείται να δώσει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ το ερχόμενο διάστημα. Με ενισχυμένη την αυτοπεποίθηση των μελών και των αγωνιστών της, με μεγαλύτερη ενότητα και ωριμότητα είναι δυνατό να ανταποκριθεί στις πολύ αυξημένες ευθύνες και καθήκοντα που βρίσκονται μπροστά της και να κάνει ένα άλμα τόσο στην ανάπτυξη της γραμμής και της αντικαπιταλιστικής φυσιογνωμίας της, όσο και στο άνοιγμα σε χιλιάδες αγωνιστές των κινημάτων κα της αριστεράς, που αναζητούν μια άλλη αριστερά.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να αναπτύξει την αυτοτελή της παρέμβαση το επόμενο διάστημα, πολύ πιο αποφασιστικά και ολοκληρωμένα από ότι μέχρι τώρα. Με συγκεκριμένες καμπάνιες, εκδηλώσεις, υλικά και πλατύ άνοιγμα στους εργαζόμενους. Στόχος είναι να εμφανίζεται παντού, σε κάθε θέμα, σε κάθε μέτωπο. Βασικό ζήτημα της αυτοτελούς παρέμβασης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτελεί το ζήτημα της ΕΕ, με αφίσα, φυλλάδιο, κύκλο εκδηλώσεων – συζητήσεων κλπ.

21. Σε κρίσιμη καμπή βρίσκεται το ζήτημα της μετωπικής συμπόρευσης. Πρέπει να υπογραμμίσουμε τη σημασία της συνεπούς και σταθερής παρέμβασης του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε όλη αυτή την πορεία, με σταθερότητα στο αναγκαίο πολιτικό πλαίσιο και ενωτικό πνεύμα. Αποτελεί σημαντική επιτυχία η διαδήλωση της 8/1 και όλη η μάχη που δόθηκε, πολύ περισσότερο γιατί φάνηκε πως με πρωτοβουλία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί να επιτυγχάνονται βήματα σε μια μάχιμη και ανατρεπτική πολιτική μετωπική συμπόρευση, όπως έγινε με την κοινή στάση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του ΕΕΚ, της ΚΟΑ, της ΟΚΔΕ, του Σχεδίου Β και άλλων δυνάμεων (όπως Ροσινάντε), γεγονός αναμφισβήτητα θετικό.

Στη συνέχιση της διαδικασίας, επιμένουμε αποφασιστικά, με ειλικρίνεια και προοπτική, στην υλοποίηση της απόφασης του 3^ου συνεδρίου και των αντίστοιχων αποφάσεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Υπογραμμίζουμε την ανάγκη η συζήτηση των διαφόρων απόψεων για την μετωπική συμπόρευση να γίνει δημόσια και μπροστά στους αγωνιστές, γι’ αυτό προτείνουμε τη διοργάνωση ανοικτών συζητήσεων στις μεγάλες πόλεις, με θέμα Αριστερά και ΕΕ, όπου να τοποθετηθούν οι δυνάμεις της συμπόρευσης.

Ε. ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

22. Οι εκλογές έχουν ορισθεί για 18 και 25 Μαΐου και τη δεύτερη Κυριακή θα γίνουν μαζί και οι ευρωεκλογές (παρότι εκκρεμούν ενστάσεις για να γίνουν μαζί πρώτη Κυριακή τοπικών εκλογών και ευρωεκλογές). Ο εκλογικός νόμος παραμένει ο ίδιος.

24. Στις φετινές εκλογές

Στόχος μας είναι να παρέμβει η αντικαπιταλιστική Αριστερά σε όλες τις περιφέρειες και σε περισσότερους δήμους, γεγονός που θα έχει μεγάλη σημασία για την πανελλαδική παρέμβαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, ως ισχυρό πολιτικό ρεύμα.

25. Οι εκλογές για δήμους και περιφέρειες είναι πολιτικές, η αντιπαράθεση και τα κριτήρια παρέμβασης είναι πολιτικά. Τα ρεύματα που εμφανίζονται έχουν αναλογίες με τα ρεύματα που εμφανίζονται στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό. Η τάση αυτή ενισχύεται από το γεγονός ότι πάρα πολλές πλευρές της επίθεσης και των επιπτώσεών της στους εργαζόμενους περνάνε μέσα από τις πολιτικές στο τοπικό κράτος. Νέο στοιχείο θα είναι η πιθανή εμφάνιση σε αυτές τις εκλογές και σχημάτων της Χ.Α., αλλά και δυνάμεων από το αντιμνημονιακό τόξο (ΕΠΑΜ, Δεν πληρώνω).

Βασικά πολιτικά ρεύματα που θα παρέμβουν στις τοπικές εκλογές είναι: Το ρεύμα της αντιδραστικής ανασυγκρότησης – επίθεσης στην εργαζόμενη πλειοψηφία, το οποίο με βάση και τις διεργασίες που γίνονται θα εμφανισθεί με διάφορες παραλλαγές και συνδυασμούς. Ενδιαφέρουσες είναι οι κοινές υποψηφιότητες ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ή η προσπάθεια εμφάνισης συνδυασμών αυτού του ρεύματος χωρίς επίσημη κομματική στήριξη (χωρίς επίσημες υποψηφιότητες ΝΔ-ΠΑΣΟΚ).

Το ρεύμα της «αριστερής» κυβέρνησης – διαχείρισης που εκφράζεται από το ΣΥΡΙΖΑ, που όμως σαν αντίληψη επικοινωνεί με αντιφατικό τρόπο και με τμήματα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και εντός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Το ρεύμα διαμαρτυρίας – καταγγελίας με παράλληλη εγκατάλειψη των ανατρεπτικών πολιτικών στόχων και άρνηση άμεσου αντικαπιταλιστικού προγράμματος πάλης που εκφράζεται από το ΚΚΕ.

Το ρεύμα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς που επιδιώκουμε να συγκροτείται και:

α. να προωθεί ένα πλαίσιο στόχων πάλης αντικαπιταλιστικής ανατροπής, με έμφαση στις εργατικές λαϊκές διεκδικήσεις και κρίσιμους πολιτικούς στόχους ρήξης και σύγκρουσης με τους πυλώνες αυτής της πολιτικής (μνημόνια, χρέος, ευρώ-ΕΕ), όχι ιδεοληπτικά αλλά σαν αναγκαιότητα (βλ. σημείωμα του γραφείου για τις «αυτοδιοικητικές» εκλογές), συμβάλλοντας στη συνολικότερη πάλη για αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης.

β. να έχει αντισυνδιαχειριστική λογική που διαχωρίζεται με τις πολιτικές και του τοπικού κράτους και των οικονομικών συμφερόντων του κεφαλαίου (και του τοπικού κεφαλαίου), προτάσσοντας ένα αντικαπιταλιστικό πλαίσιο στόχων πάλης και για τα λεγόμενα τοπικά ζητήματα.

γ. να προτάσσει τη συγκρότηση μαζικού λαϊκού κινήματος και στην πόλη – δήμο – γειτονιά στην κατεύθυνση συγκρότησης συλλογικών οργάνων διεκδίκησης και επιβολής της λαϊκής θέλησης, σαν αναγκαίος όρος και προϋπόθεση για να επιτευχθούν στόχοι πάλης που θα συμβάλουν στην επιβίωση και την ανατροπή.

Οι αριστερές αντικαπιταλιστικές κινήσεις πόλης πρέπει να τοποθετούνται: Για την πολιτική περίοδο, την κυβέρνηση, την Ε.Ε., το Δ.Ν.Τ και το στόχο της ανατροπής της επίθεσης. Για το ρόλο περιφερειών, δήμων ως τμήματα του τοπικού κράτους και ιμάντες εξυπηρέτησης των συμφερόντων του κεφαλαίου και του πολιτικού συστήματος. Με κριτική στάση απέναντι στις τοπικές αρχές και τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, παρατάξεις, τις θέσεις τους και τη δράση τους την προηγούμενη περίοδο. Για τους στόχους που θα παλέψουν (στόχους δεμένους με τα συνολικά εργατικά – λαϊκά και τα τοπικά προβλήματα). Για τη συγκρότηση και ενίσχυση των συλλογικοτήτων αγώνα-λαϊκών οργάνων του κινήματος επιβολής της λαϊκής θέλησης. Να υιοθετείται μια ανατρεπτική αγωνιστική λογική, που ξεκαθαρίζει ότι οι όποιες ρωγμές και κατακτήσεις μπορούν να επιτευχθούν μόνο με την προϋπόθεση συγκρότησης ενός ισχυρού μαζικού ανατρεπτικού λαϊκού κινήματος, με όργανα λαϊκής συγκρότησης και πάλης, ενώ για συνολική υλοποίηση των στόχων πάλης απαιτείται αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης και άλλη κατάσταση. Απέναντι σε διαχειριστικές λογικές, ξεκαθαρίζουν με ποιο στόχο συμμετέχουν στις εκλογές (ενίσχυση του αγώνα για τα όργανα λαϊκής συγκρότησης και πάλης, ενίσχυση μέσα και έξω από το δημοτικό συμβούλιο της φωνής της εργατικής τάξης και των φτωχών καταπιεσμένων στρωμάτων, συμβολή στην αποκάλυψη των αντεργατικών – αντιλαϊκών πολιτικών και διαπλοκών των τοπικών αρχών, δυνάμωμα της αγωνιστικής συλλογικής δράσης των κατοίκων για τις εργατικές ανάγκες και τα δικαιώματά τους), το ιδεολογικό στίγμα που καθορίζει τη φυσιογνωμία τους.

Επιδιώκουμε αποφασιστικά και δημιουργικά οι αριστερές αντικαπιταλιστικές κινήσεις πόλης να τοποθετούνται υπέρ της ανάγκης μιας άλλης Αριστεράς και ενός άλλου μαζικού κινήματος, να ασκούν κριτική στην πολιτική ΣΥΡΙΖΑ – ΚΚΕ και να διαχωρίζονται απ’ αυτή, να ξεκαθαρίζουν ότι δεν θα υπακούσουν σε εκβιαστικά διλήμματα ή σε συναλλαγές στον β’ γύρο των εκλογών. Απ΄ αυτή τη σκοπιά επιδιώκουμε οι αριστερές αντικαπιταλιστικές κινήσεις σε επίπεδο δήμων να στηρίξουν τις αντίστοιχες αντικαπιταλιστικές κινήσεις στην περιφέρεια, ευρύτερα το ρεύμα ανατρεπτικής αντικαπιταλιστικής αντιΕΕ Αριστεράς, έτσι ώστε να δημιουργείται ένα πολύμορφο αντικαπιταλιστικό ρεύμα που κινείται στην ίδια κατεύθυνση και δεν λεηλατείται από το ρεφορμισμό.

Η προεκλογική περίοδος, ιδιαίτερα σήμερα, θα είναι μια εποχή έντονων διεργασιών – ζυμώσεων μέσα στο λαό και θα αξιοποιηθεί από την πλευρά όλων των πολιτικών δυνάμεων, για να απευθυνθούν σε ένα ευρύτερο ακροατήριο, να συγκροτήσουν πολιτικό ρεύμα υπέρ τους, το οποίο θα εκφραστεί και σε εντάξεις στα ψηφοδέλτιά τους.

Το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, συνολικά η αντικαπιταλιστική ανατρεπτική Αριστερά πρέπει να μπει θαρρετά στην μάχη αυτή, παρότι –με βάση τις δυνατότητές μας- είναι αδύνατη η συγκρότηση ψηφοδελτίων στο μεγαλύτερο μέρος των δήμων. Παρεμβαίνουμε με τις θέσεις και το πρόγραμμά μας, με τα χαρακτηριστικά και τον προσανατολισμό που θέλουμε να έχει το λαϊκό κίνημα στην πόλη και συνολικά. Όλα αυτά αποτελούν δύναμη στην παρέμβασή μας. Οι λίγες και διάσπαρτες δυνάμεις δεν πρέπει να αποτελέσουν άλλοθι για αδράνεια και έλλειψη παρέμβασης, ούτε βέβαια για να γίνουμε δωρητές σώματος σε άλλα ρεύματα.

Με τη γραμμή της μετωπικής συμπόρευσης και την απεύθυνση στον κόσμο του αγώνα υπάρχουν οι δυνατότητες και πρέπει να έχουμε φιλοδοξία συσπείρωσης ενός ευρύτερου δυναμικού που αναζητά αντικαπιταλιστική διέξοδο, που αντιλαμβάνεται τα όρια και της αντιφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ και διαφοροποιείται, που καταλαβαίνει την αναγκαιότητα του αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής και την αναγκαιότητα ισχυρής πολιτικής καταγραφής του αντικαπιταλιστικού ρεύματος. Η εκτίμησή μας είναι πως υπάρχουν μεγάλες δυνατότητες.

Θα συμβάλλουμε για την ολοκλήρωση των διεργασιών συγκρότησης νέων κινήσεων και την εμφάνισή τους στους δήμους. Αλλά και όπου δεν έχουμε δυνατότητες να συγκροτήσουμε ψηφοδέλτιο οι δυνάμεις μας μπορούν να παρέμβουν με τη συγκρότηση κινήσεων. Οι κινήσεις αυτές θα δίνουν αντικαπιταλιστικό στίγμα και οπτική, θα έχουν λειτουργία και παρέμβαση, πριν, στη διάρκεια και μετά τις δημοτικές εκλογές και ας μην μπορούν να κατέβουν στις δημοτικές εκλογές. Επιδιώκουμε να αποτελούν πυλώνες (μαζί και με τις κινήσεις που θα κατέβουν στις εκλογές) των αντικαπιταλιστικών περιφερειακών σχημάτων. Σε κάθε περίπτωση, επιδιώκουμε σε κάθε γειτονιά και ειδικά στις μεγάλες πόλεις εμφάνιση και παρέμβαση «τμήματος» του σχήματος της Περιφέρειας.

ΣΤ. Για την συγκρότηση και παρέμβαση του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση

Ακόμα η Πολιτική Επιτροπή του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση συζήτησε και αποφάσισε για πολιτική και οικονομική εξόρμηση με βάση τις αποφάσεις του συνεδρίου, κατέληξε τον καταμερισμό της και τις επιτροπές εργασίας που θα συγκροτήσει και αποφάσισε μέτρα για την ενίσχυση της λειτουργίας των Οργανώσεων Βάσης. 

Ιανουάριος 2014, η Πολιτική Επιτροπή του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση