Απόφαση της ΠΕ του ΝΑΡ, 31 Μαίου 2020

 

Βασικά αποσπάσματα από την Απόφαση της Π.Ε. του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, 31/5/2020

Α. Σε θέσεις μάχης για την ανατροπή της νέας αντιλαϊκής επίθεσης

1.  Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι βαδίζουμε ολοταχώς προς μια κλιμάκωση της κοινωνικής και πολιτικής αντιπαράθεσης. Ο Μητσοτάκης στο τελευταίο του διάγγελμα έκανε λόγο για «μία παγκόσμια οικονομική κρίση, που όμοια της δεν έχουμε δει εδώ και τρεις γενιές» και προειδοποίησε ότι «η μάχη για την ζωή θα έχει βαρύ οικονομικό αντίκτυπο». Πέρα από τη συνειδητή επιδίωξη του να προκαλέσει, μέσω της μεθόδου «Σοκ και δέος» παραλυτικές αντιδράσεις στην κοινωνία, ανέδειξε το τρόπο με τον οποίο η αστική τάξη και η κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει τις λαϊκές ανάγκες από εδώ και πέρα, σε συνέχεια και της στάσης της στη διάρκεια της καραντίνας. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση κάνει πραγματικά ότι μπορεί για να δώσει ζεστό χρήμα και διευκολύνσεις στην αστική τάξη. Οι πρόσφατες κυβερνητικές εξαγγελίες συνθέτουν ένα συνολικό πακέτο μέτρων στήριξης των επιχειρήσεων και αποτελούν μνημείο κοροϊδίας για τους εργαζόμενους καθώς: α) εξαιρούν την πλειοψηφία των ανέργων από τα επιδόματα ανεργίας, β) πετάνε στα σκουπίδια τα δικαιώματα στη δουλειά για τους εποχικούς υπαλλήλους, οι οποίοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία θα μείνουν άνεργοι μέχρι την επόμενη σεζόν χωρίς καμία στήριξη, γ) φέρνουν οριζόντιες μειώσεις στους μισθούς τουλάχιστον 20% και πολύ μεγαλύτερες σε αρκετές περιπτώσεις και κλάδους δ) διευκολύνουν τις απολύσεις.

Παρά την υποχώρηση των κρουσμάτων του Κορονοιού σε αυτή τη φάση, ο κίνδυνος παραμένει καθώς δεν θα υπάρξει στο άμεσο μέλλον εμβόλιο και συνολικά αποτελεσματική φαρμακευτική αγωγή, ενώ όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι ένα δεύτερο κύμα πανδημίας είναι πολύ πιθανό. Ταυτόχρονα και παρά την κυβερνητική δημαγωγία δεν υπήρξε ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας, ο οποίος υποτίθεται ότι ήταν ένας από τους βασικούς λόγους του lockdown. Αντίθετα η κυβέρνηση και συνολικά η αστική τάξη κινείται σε λογική ΣΔΙΤ για το χώρο της υγείας και «συνεργασίας του δημόσιου με την ιδιωτικό τομέα». Το θέμα της υγείας του λαού παραμένει στην κορυφή των εργατικών – λαϊκών διεκδικήσεων και αγώνων και στην επόμενη περίοδο.

Παράλληλα, η πανδημία λειτούργησε ως επιταχυντής αντεργατικών μέτρων που φαίνεται να αποκτούν μόνιμο χαρακτήρα καθώς οι επιχειρήσεις πλέον θα έχουν την δυνατότητα να απολύουν κατά το δοκούν και να αυξομειώνουν τις ώρες εργασίας, ενώ στο όνομα της προστασίας των θέσεων εργασίας η μερική απασχόληση και οι ελαστικές μορφές απασχόλησης θα κυριαρχήσουν. Η κυβέρνηση λειτουργεί ως φωνή και συνολικός οργανωτής των εργοδοτικών αναγκών, εκτελώντας πιστά τις εντολές των εργοδοτικών φορέων (ΣΕΒ, Ένωση Ξενοδόχων κλπ). Το σχέδιο τους είναι να διαμορφωθούν οι κατάλληλες συνθήκες μερικής ανεργίας και ελαστικής απασχόλησης για να φτάσουν μισθούς, συντάξεις και ασφαλιστικές εισφορές ακόμα πιο χαμηλά, με συνέπεια την υποχρηματοδότηση και της δημόσιας υγείας. Οι εργαζόμενοι που μάτωσαν για τα κέρδη τους όλη την προηγούμενη περίοδο καλούνται τώρα να πληρώσουν το λογαριασμό και για αυτή την κρίση. Στην πράξη οι απανωτές ΠΝΠ αποτελούν ένα είδος μνημονίου, ενώ η κυβέρνηση έχει προγραμματίσει την ψήφιση ακόμη 26 ν/σ (μεταξύ αυτών και του περιορισμού των διαδηλώσεων) μέχρι τις 31 Ιουλίου! Ενώ, παράλληλα προωθούνται πλήθος νομοθετικών ρυθμίσεων συγκέντρωσης εξουσιών και χαριστικών διευκολύνσεων και παροχών στους καπιταλιστές, αντιδημοκρατικών μέτρων καταστολής, ελέγχου και επιτήρησης.

2.  Η συναίνεση που είχε η κυβέρνηση στη διάρκεια της καραντίνας παραμένει και στη νέα φάση της κρίσης. Δύο πράγματα συνιστούν την κοινή συνισταμένη όλων των αστικών πολιτικών δυνάμεων: η στήριξη των επιχειρήσεων χωρίς να θιγεί στο παραμικρό ο συσσωρευμένος πλούτος των επιχειρηματιών, των τραπεζών και του κεφαλαίου συνολικά και η χωρίς όρια υποταγή στις διεθνείς αντιλαϊκές δεσμεύσεις του ελληνικού κεφαλαίου (πρόγραμμα «Σταθερότητας και Ανάπτυξης» και συνολικά οι δεσμεύσεις της ΕΕ, μεταμνημονιακή επιτροπεία, νατοϊκές στρατιωτικές δαπάνες). Έτσι διαφοροποιούμενοι στις δόσεις «κοινωνικής δικαιοσύνης» και παρά τους συνήθεις κοινοβουλευτικούς καυγάδες για τριτεύοντα ζητήματα, τα αστικά πολιτικά κόμματα φορτώνουν την κρίση στους εργαζόμενους είτε άμεσα εδώ και τώρα (τεράστια ανεργία, ελαστική εργασία, διάλυση των εργασιακών σχέσεων, νέα περιβαλλοντική καταστροφή στο όνομα της «ανάπτυξης» και της κρίσης»), είτε έμμεσα φορτώνοντας τους κρατικούς προϋπολογισμούς με αστρονομικά χρέη και προετοιμάζοντας ένα νέο ακόμα πιο κανιβαλικό πανευρωπαϊκό γύρο μνημονιακού γύψου για την εργατική τάξη και τον λαό.

Το ερώτημα «ποιος θα πληρώσει την κρίση, η εργατική τάξη και ο λαός ή το κεφάλαιο;» γίνεται το κεντρικό πολιτικό ερώτημα, που σφραγίζει καταλυτικά την περίοδο.

Απαιτείται όξυνση της πάλης με την κυβέρνηση της ΝΔ, ιδιαίτερα σήμερα που η ΝΔ απολαμβάνει ευρύτατης συναίνεσης. Συστηματική αποκάλυψη της υποκρισίας των δήθεν «θυσιών της οικονομίας» για να «σωθούν οι ανθρώπινες ζωές», όταν ανοίγουν τον τουρισμό, τις αερομεταφορές, τις υπεραγορές τύπου Mall «στα τυφλά» χωρίς έλεγχο και μέσα προστασίας. Η αυστηρότητα με την οποία επιβλήθηκαν ακόμα και δια της βίας τα υγειονομικά μέτρα περιορισμού των μετακινήσεων, εξαντλήθηκε τελικά στις πλατείες και στις γειτονιές που εύρισκε διέξοδο από το lock down η νεολαία, όχι στα υγειονομικά κάτεργα των εργοστασίων, των call center και των super market, ενώ αρνούνται τους ελέγχους στα αεροδρόμια διακινδυνεύοντας την ασφάλεια και την υγεία των εργαζομένων για να διευκολύνουν το τουρισμό και τα κέρδη των επιχειρήσεων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και το ΚΙΝΑΛ αποδέχονται την ουσία και τα βασικά μέτρα της κυβέρνησης προβάλλοντας ένα κάλπικο «φιλεργατικό πρόσωπο» (ζητώντας πχ πλήρη αποκατάσταση των απωλειών του εισοδήματος). Το προηγούμενο διάστημα ήταν τελείως απόντες, ενώ ο Τσίπρας σε πρόσφατες δηλώσεις του μίλησε για τα «άρρηκτα συμφέροντα εργοδοτών – εργαζομένων». Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προτείνει κανένα μέτρο που να θίγει το κεφάλαιο (πχ αύξηση της φορολογίας, κ.α.). Όλη του η επιχειρηματολογία εξαντλείται στην «αξιοποίηση των πλεονασμάτων», που φτιάχτηκαν με τον ιδρώτα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, για τα οποία δεν ζητά το αναγκαίο, δηλαδή να επιστραφούν σε αυτούς που τα πλήρωσαν, αλλά να στηρίξουν κυρίως τις επιχειρήσεις για να μπορούν οι εργαζόμενοι να έχουν δουλειά… Την ίδια στιγμή με αφορμή το πρόσφατο ζήτημα που προέκυψε στον Έβρο ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί την κυβέρνηση για εθνική υποχωρητικότητα απέναντι στους Τούρκους... Προωθεί μια νέα πρόταση «δημοκρατικής, αντιδεξιάς κυβέρνησης» πιέζοντας στην λογική αυτή και το ΚΙΝΑΛ. Είναι κόμμα βαθιά ενσωματωμένο στο αστικό πολιτικό σύστημα και απαιτείται συστηματική αντιπαράθεση και αποκάλυψη του ρόλου του, απόκρουση της λογικής του «ενιαίου μετώπου» μαζί του, αλλά και προσπάθεια τραβήγματος του κόσμου που επιμένει στους αγώνες με ανοιχτό και ενωτικό τρόπο.

Το ΜΕΡΑ 25, παρά την κριτική που διατυπώνει στην εφαρμοζόμενη πολιτική της ΕΕ, παραμένει εντός των ορίων του «ευρωπαϊσμού», την ίδια στιγμή που η ΕΕ αναδεικνύεται σε πρωταθλητή της «ύφεσης» και των νέων μνημονίων. Όλη του η φιλολογία περιορίζεται στο «ευρωομόλογο», αναπαράγοντας τις αυταπάτες ότι μπορεί οι κυρίαρχες καπιταλιστικές δυνάμεις να σώσουν τις μικρές και περιορίζεται σε μερεμέτια που αφήνουν άθιχτες τις κεντρικές επιλογές του συστήματος και της ΕΕ (αποπληρωμή του δυσβάσταχτου χρέους, επιτροπεία, αντιλαϊκό σύμφωνο σταθερότητας κλπ.) Απαιτείται ένταση της ιδεολογικής διαπάλης με το ΜΕΡΑ 25, το οποίο επενδύει μέσω μιας συμβολικής παρουσίας στα κινήματα σε ρεύματα που θα μπορούσαν να προσεγγίσουν την αντικαπιταλιστική αριστερά.

Το ΚΚΕ παρά τη δράση των δυνάμεων του σε χώρους της υγείας, του εμπορίου κλπ, με την επιλογή του να μην τοποθετηθεί συνολικά πολιτικά και ανατρεπτικά ενάντια στις κυβερνητικές επιλογές των απαγορεύσεων, συνέβαλλε στην πράξη στο γενικό συναινετικό κλίμα που ζητούσε η κυβέρνηση της ΝΔ. Το ΚΚΕ επιμένει σε ένα πρόγραμμα «άμεσων διεκδικήσεων» και αφηρημένης αναφοράς στον σοσιαλισμό, ενώ αρνείται να υιοθετήσει σαν άμεσους πολιτικούς στόχους, τους πολιτικούς στόχους πάλης ενός αναγκαίου για την περίοδο, αντικαπιταλιστικού προγράμματος. Όταν δε, σπανίως, επιχειρεί να θέσει συνολικούς πολιτικούς στόχους το κάνει χωρίς σύνδεση με το ποιος και πως θα τους επιβάλλει μένοντας έτσι σε μια αφηρημένη τοποθέτηση σε ότι αφορά την ουσία καταλήγοντας τελικά στην πάγια λογική για την «ενίσχυση του κόμματος». Έτσι δεν συμβάλλει στο να ωριμάσει μια ευρύτερη πολιτική προοπτική ανατροπής της καπιταλιστικής επίθεσης.

Ιδιαίτερα στα λεγόμενα «εθνικά ζητήματα» και στο «προσφυγικό, μεταναστευτικό» υιοθετεί θέσεις που δεν αντιπαλεύουν ουσιαστικά και αντίθετα δικαιολογούν την επιθετική πολιτική της ελληνικής ολιγαρχίας. Η αποδοχή των διεκδικήσεων της για την ανακήρυξη ΑΟΖ, η ανάδειξη των ΑΟΖ σε «εθνικό χώρο» και η σύνδεσή του με τα «κυριαρχικά δικαιώματα», η υποστήριξη της επέκτασης των ελληνικών θαλασσίων συνόρων στα 12 μίλια, η αποδοχή του δόγματος «η όποια λύση στο προσφυγικό δεν περνάει από το ελληνικό έδαφος» και της αποδοχής των προσφύγων σαν «ενεργούμενων της Τουρκίας» επιβεβαιώνουν την παραπάνω εκτίμηση.

Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται με την δράση της ακροδεξιάς και τις εξελίξεις σε αυτό το χώρο. Δεν μας εφησυχάζει η οργανωτική διάλυση της Χρυσής Αυγής και η πρόσφατη διάσπαση Μιχαλολιάκου –Κασιδιάρη. Μια νέα Χρυσή Αυγή είναι στα σκαριά, σε αυτήν εντάσσεται η κίνηση Κασιδιάρη, με σκοπό την επανασυγκρότηση του φασιστικού ρεύματος και το ενδιαφέρον που έχει ήδη φανεί για την κίνηση Κασιδιάρη δείχνει ότι το νεοφασιστικό ρεύμα, παρά τα σημαντικά πλήγματα που έχει δεχτεί τα τελευταία χρόνια, παραμένει ενεργό και επικίνδυνο. Ενώ η Ελληνική Λύση του Βελόπουλου, στελέχη της Ν.Δ. και άλλων μηχανισμών σκορπίζουν, επίσης, το δηλητήριο του φασισμού, της ξενοφοβίας και του ρατσισμού. Η «ατζέντα» που διαμορφώνει η κυρίαρχη τάξη, η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ (ρατσισμός / μεταναστευτικό, αντιθέσεις / εθνικισμός, φτώχια / απελπισία, αυταρχισμός / ισχυρό κράτος της καταστολής και της επιτήρησης), μαζί με ένα διάχυτο κλίμα «ανορθολογισμού» ευνοούν την αναγέννηση ακροδεξιών και φασιστικών αντιλήψεων. Χρειάζεται σταθερή και συνεχής αντιπαράθεση με το σύνολο των αντιλήψεων αυτών, χωρίς υποχωρήσεις, όπως και αυτοτελής αντιμετώπιση των οργανώσεων της ακροδεξιάς, πολιτικά, θεωρητικά αξιακά και κινηματικά.

Το τελευταίο διάστημα γίνεται μεγάλη προσπάθεια από την κυβέρνηση, το αστικό πολιτικό σύστημα και τα ΜΜΕ να διαμορφωθεί μια καλύτερη εικόνα της ΕΕ στα μάτια των εργαζομένων, από αυτήν που αναδείχτηκε μέσα στην πανδημία. Αξιοποιείται η αρχική ανακοίνωση της Κομισιόν της 27ης Μαΐου για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, η οποία επιχειρείται να παρουσιαστεί σαν την νέα γη της επαγγελίας για τον Ελληνικό καπιταλισμό τη στιγμή που οι ανακοινώσεις της Κομισιόν, που δεν είναι καν οριστικές, αφορούν νέες μορφές δανεισμού με τα πάντα απαιτούμενα πακέτα αναδιαρθρώσεων με θύματα τους λαούς. Το ζήτημα της σύγκρουσης με την Ε.Ε. θα είναι καθοριστικό για τις μάχες του εργατικού – λαϊκού κινήματος και την επόμενη περίοδο.

Η πρόσφατη εξέγερση στις ΗΠΑ ενάντια στην κατασταλτική και ρατσιστική αντιμετώπιση του φτωχού Αφροαμερικάνικου πληθυσμού υπογραμμίζει την ένταση των αντιθέσεων στον υπερανεπτυγμένο καπιταλισμό και την όξυνση του δημοκρατικού ζητήματος. Η αστυνομική αυθαιρεσία και βαρβαρότητα δεν είναι μόνο Αμερικανική ιδιαιτερότητα, αλλά εγγενής τάση του σύγχρονου ολοκληρωτικού καπιταλισμού, που επιλέγει τον αυταρχισμό για να διαφυλάξει την κερδοφορία και την εξουσία του. Αυτό αποδεικνύεται από τις εικόνες στην Γαλλία με την βαρβαρότητα απέναντι στα κίτρινα γιλέκα, την εκδικητικότητα απέναντι στους εξεγερμένους στην Χιλή, αλλά και την εικόνα των "δικών" μας ΜΑΤ απέναντι στη νεολαία και τις εργατικές κινητοποιήσεις. Είναι πολύ θετικό το γεγονός ότι στις διαδηλώσεις, που έχουν εξαπλωθεί σε όλες τις μεγάλες πόλεις των ΗΠΑ, συμμετέχουν και λευκοί και μέλη άλλων κοινοτήτων και είναι ζητούμενο ακόμα αν το κίνημα θα αποκτήσει διάσταση και διάρκεια που θα απειλήσει την πολιτική και οικονομική εξουσία στις ΗΠΑ.

3.  Ορισμένα σοβαρά ιδεολογικά ζητήματα που ανέκυψαν στην περίοδο αυτή

Συνολικότερα οι συνθήκες του πολιτικού και ιδεολογικού αγώνα γίνονται πιο πολύπλοκες και απαιτητικές. Η πραγματικότητα φέρνει στην επιφάνεια νέα φαινόμενα και ανάγκες ενώ η αστική τάξη και τα διάφορα ιδεολογικά της ρεύματα παρεμβαίνουν για να συσκοτίσουν τις ευθύνες του συστήματος.

Οι δυνάμεις του συστήματος εμφανίζουν την σημερινή οικονομική κρίση σαν αποτέλεσμα του κορωνοϊού και τα μέτρα που παίρνονται σαν «αναπόφευκτα» και «αναγκαία» για το «καλό όλων». Όμως, η δομική κρίση του 2008 στην ουσία δεν ξεπεράστηκε ποτέ και τον τελευταίο χρόνο είχαμε σημάδια ενός νέου παροξυσμού. Ο κορωνοϊός επιτάχυνε αλλά δεν δημιούργησε τα νέα κρισιακά φαινόμενα. Επιπλέον, τα μέτρα που λαμβάνονται από όλες τις καπιταλιστικές κυβερνήσεις είναι μέτρα βαθέματος της εκμετάλλευσης και ενίσχυσης του ποσοστού κέρδους είναι δηλαδή βαθιά αντεργατικά μέτρα ξεπεράσματος της καπιταλιστικής κρίσης.

Άλλες δυνάμεις εκτιμούν ή και προβάλλουν την ανάγκη «επιστροφής του κράτους». Προβάλλουν μάλιστα σαν «πρότυπο» για την αντιμετώπιση της πανδημίας το κινέζικο κράτος. Ο «κλασικός νεοφιλελευθερισμός» μοιάζει πλέον ντεμοντέ. Οι πιο ακραιφνείς υποστηριχτές της αγοράς έχουν γίνει διάπυροι «υποστηριχτές» του κράτους. Όμως το κράτος «που επιστρέφει» δεν έχει σε τίποτα να κάνει, όχι μόνο με κάποιο «εργατικό κράτος», αλλά ούτε με το κλασικό σοσιαλδημοκρατικό, κευνσιανό κράτος. Πρόκειται για ένα κράτος πιο αυταρχικό, του καθολικού ελέγχου, της βίαιης επιβολής της πολιτικής του κεφαλαίου και της μόνιμης «κατάστασης εξαίρεσης». Αυτό το κράτος θα ενισχύει το κεφάλαιο (όπως κάνει σήμερα), αλλά όχι το σύστημα υγείας. Μπορεί να κάνει και ορισμένες κρατικοποιήσεις (κρατικομονοπωλιακές ρυθμίσεις), αλλά όχι πολιτικές προστασίας της εργασίας. Για αυτό και πλάι στις αναγκαίες εθνικοποιήσεις πρέπει να ενισχύουμε την πλευρά του εργατικού και λαϊκού ελέγχου, ώστε να υπογραμμίζεται η ταξική τους κατεύθυνση, δηλαδή η λειτουργία τους για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, αλλά και η σύνδεση τους με το συνολικό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και τους φορείς του.

Άλλες δυνάμεις εκτιμούν ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο «αποπαγκοσμιοποίησης». Προβάλλουν την ανάγκη επιστροφής στα «εθνικά σύνορα» και υποστηρίζουν την ανάγκη ενός «νέου εθνικισμού», που αγκαλιάζει από τις ΑΟΖ και την «απόκρουση των προσφύγων» μέχρι τον «παραγωγικό εθνικισμό» της «επιστροφής στα δικά μας». Πρόκειται για ένα ρεύμα που αναπτύσσεται διεθνώς από τις ΗΠΑ του Τραμπ και τη Βρετανία μέχρι νέο συντηρητικά και εθνικιστικά ρεύματα στις χώρες της Ε.Ε.

Η πρωτοφανής κρίση της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης δεν σημαίνει ούτε διαδικασία ανάσχεσής της, ούτε ότι η «επιστροφή στα εθνικά σύνορα» είναι αυτόματα προοδευτική. Ήδη από το 4ο Συνέδριο είχαμε εκτιμήσει ότι η κρίση της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης δεν οδηγεί στην ανάσχεσή της, αλλά σε αλλαγή των μορφών της και κυρίως σε μια πορεία όξυνσης των αντιθέσεων και των ανταγωνισμών για την ηγεμονία στο έδαφός της (America first, κ.α). Η δική μας πάλη γίνεται για μια κοινωνία που θα προσανατολίζεται πρώτα και κύρια στις δικές της εσωτερικές, λαϊκές κοινωνικές ανάγκες, βρίσκεται σε αντίθεση με το κριτήριο της υποταγής στο κριτήριο της ανταγωνιστικότητας τόσο στη διεθνή όσο και στην εσωτερική αγορά.

Παράλληλα, με τη διάδοση συντηρητικών, ατομικιστικών, εθνικιστικών, ξενοφοβικών αντιλήψεων από την κυβέρνηση, τα συστημικά ΜΜΕ και το αστικό σύστημα, αναπτύσσονται ανορθολογικά ρεύματα αντιμετώπισης της πανδημίας και διάφορες θεωρίες συνωμοσίας οι οποίες κυρίως διακινούνται από τον αστερισμό της ακροδεξιάς, με τις οποίες είμαστε αντίθετοι γιατί έχουν στόχο να κρύψουν τις ευθύνες του συστήματος και την κοινωνική και οικολογική καταστροφή που προκάλεσαν την πανδημία! Τα ρεύματα αυτά επιδρούν σε λαϊκά στρώματα, ειδικά στα ποιο φτωχά, πατώντας πάνω στην αποτυχία της «ορθολογικότητας» του καπιταλισμού που στην πράξη βέβαια έχει πάρει διαζύγιο από τον ορθολογισμό, στις αντιφάσεις της επιστημονικής κοινότητας και ειδικά του κομματιού εκείνου που έχει μετατρέψει την επιστήμη σε θεραπαινίδα των αναγκών του κεφαλαίου. Χρειάζεται από την πλευρά της σύγχρονης κομμουνιστικής αριστεράς δίδυμη πάλη τόσο κατά του σκοταδισμού και ανορθολογισμού όσο και κατά του αστικού τεχνοκρατισμού και της επιστημονικής αυθεντίας πέρα και έξω από τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας.

4.  Η μάχη έχει ήδη ξεκινήσει

Η κατάσταση που διαμορφώνεται, τα πρώτα της δείγματα έχουμε δει μέχρι σήμερα, θα είναι πολύ άσχημη για την εργατική τάξη, τη νεολαία και τα λαϊκά στρώματα. Η ανεργία, η φτώχεια και ο κίνδυνος μιας νέας μαζικής μετανάστευσης της νεολαίας θα αυξηθούν το επόμενο διάστημα. Η προσπάθεια της κυβέρνησης με τα «επιδόματα στήριξης» και την «επιδότηση της εργασίας», που στην ουσία της είναι επιδότηση του μισθολογικού κόστους της εργοδοσίας, δείχνει την εκτίμηση που υπάρχει στους κυρίαρχους κύκλους «για αυτό που έρχεται» και την προσπάθεια να κερδηθεί χρόνος ώστε να επικρατήσουν στους εργαζόμενους και τη νεολαία ο φόβος και η ανημπόρια. Δεν πρέπει να αποκλείσουμε και την πιθανότητα των πρόωρων εκλογών, σενάριο που συζητείται στο κυβερνών κόμμα.

Αντίθετα, για τις δυνάμεις του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, της νεολαίας, το δυναμικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των μάχιμων δυνάμεων του κινήματος, η τωρινή περίοδος πρέπει να γίνει αφετηρία προετοιμασίας και οργάνωσης μιας μεγάλης σύγκρουσης για να ανατραπεί η νέα αντιλαϊκή επίθεση, να αλλάξει ο κοινωνικός, πολιτικός και ιδεολογικός συσχετισμός υπέρ της εργατικής πλευράς και της αντικαπιταλιστικής και σύγχρονα κομμουνιστικής προοπτικής. Αυτή η μάχη πρέπει να οργανωθεί και ξεκινήσει από τώρα. Άμεσα πρέπει να προβληθεί μέσα στον κόσμο μια μάχιμη πρόταση πολιτικής και μαζικής κινηματικής απάντησης στην κυβέρνηση, το κεφάλαιο, το αστικό πολιτικό σύστημα και την Ε.Ε. Δεν υπάρχει πολυτέλεια χαμένου χρόνου. Όπως ακριβώς μέσα στην περίοδο της καραντίνας απαντήσαμε με το «αγωνιζόμαστε τώρα» ενάντια στα διάφορα «θα λογαριαστούμε μετά» έτσι και τώρα πρέπει να κινηθούμε άμεσα – αλλά και με μακροπρόθεσμη ματιά- ενάντια σε λογικές «αναμονής των συνεπειών της κρίσης ώστε να αντιδράσει ο λαός» και «από Σεπτέμβρη». Το «μετά» είναι παρόν και είναι ένα αντεργατικό, αντιλαϊκό και αντιδημοκρατικό παρόν που αν μείνει ως έχει προδιαγράφει ένα πιο βάρβαρο μέλλον.

Η νέα επίθεση είναι λογικό να προκαλέσει αντιδράσεις στο λαό και τη νεολαία. Ωστόσο, δεν πρέπει να είμαστε καθόλου σίγουροι για το χρόνο που αυτές θα προκληθούν, τον τρόπο, το βάθος και πολύ περισσότερο το πολιτικό τους προσανατολισμό. Οι συσσωρευμένες λαϊκές εμπειρίες της προηγούμενης δεκαετίας των αντιμνημονιακών αγώνων, η επίδραση του φαινομένου του ΣΥΡΙΖΑ της κυβερνητικής του θητείας και της «αντιπολιτευτικής» του τακτικής, η κατάσταση του εργατικού – συνδικαλιστικού κινήματος και της αριστεράς και ο ευρύτερος πολιτικός συσχετισμός δεν συνηγορούν σε μια σχεδόν αυτόματη ή εύκολη, μαζική λαϊκή αντίδραση στη νέα επίθεση, ούτε προδικάζουν ότι αυτή θα έχει προοδευτική, αριστερή κατεύθυνση. Αντίθετα θα διεξαχθεί μάχη για το αν θα επικρατήσει μέσα στο λαό «ο φόβος για τα χειρότερα» και η ανημπόρια που επιθυμεί η κυβέρνηση και η αστική τάξη ή αν θα έχουμε γεγονότα μαζικής αντίδρασης και πάλης, για το αν στην λαϊκή κινητοποίηση θα ηγεμονεύσει μια ταξική αντικαπιταλιστική αντίληψη και πρακτική ή μια ακροδεξιά, για το αν οι εργατικοί – λαϊκοί αγώνες θα σπάσουν τα πολιτικά όρια του συστήματος ή θα ηγεμονευθούν για μια ακόμη φορά από διαχειριστικές λογικές.

Όπως εκτιμούσαμε και στο τελευταίο πανελλαδικό μας σώμα, με βάση την εικόνα των πολλαπλών κινηματικών εκρήξεων, φαίνεται ότι υπάρχουν δυνατότητες να αναπτυχθούν αγώνες έξω από τα στενά όρια της κυρίαρχης πολιτικής, δυνατότητες οι οποίες με την ανασυγκρότηση της πρωτοπορίας σε όλα τα επίπεδα μπορούν να ισχυροποιηθούν να πολλαπλασιαστούν, να επιβάλλουν κατακτήσεις και να νικήσουν. Οι πρόσφατες εμπειρίες που είχαμε με την ανάπτυξη των αγώνων της εκπαίδευσης μέσα στις δύσκολες συνθήκες της καραντίνας και της περιόδου «μετάβασης», η «μάχη για τις πλατείες» και η στάση μαχόμενων τμημάτων της νεολαίας, η φετινή ιδιαίτερη αλλά επιτυχημένη Πρωτομαγιά, αλλά και οι αγώνες για την υγεία και τα εργατικά δικαιώματα μέσα στην καραντίνα, δείχνουν ότι υπάρχουν δυνάμεις και τάσεις που μπορούν να γίνουν ο κινητήρας μιας νέας ανόδου των λαϊκών αγώνων, όπως βέβαια αναδείχτηκαν και τάσεις υποχώρησης, «αναβολής» και υποταγής στο συσχετισμό. Ως ΝΑΡ και νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση οφείλουμε να εργαστούμε για τη συγκρότηση και ανάπτυξη των πρώτων τάσεων. Να είμαστε έτοιμοι να παρέμβουμε, με ταξική αντικαπιταλιστική λογική σε όποια διεργασία εκφράζει την τάση για λαϊκό και νεολαιίστικο αγώνα, ακόμα και σε διαδικασίες και μορφές που μπορεί να μην έχουν το χαρακτήρα που συνηθίζεται ή που έχουμε μάθει μέχρι τώρα να δουλεύουμε.

Β. Αποτίμηση της προηγούμενης περιόδου με το βλέμμα στη νέα φάση

5.  Η ίδια η περίοδος της καραντίνας μας δίδαξε αρκετά πράγματα σε σχέση με τους τρόπους και τις μορφές που μια εργατική αντικαπιταλιστική παρέμβαση μπορεί να αναπτύσσεται ακόμη και σε δύσκολες συνθήκες. Αποτιμούμε συνολικά θετικά την στάση μας μέσα σε αυτή την δύσκολη περίοδο.

Μπορέσαμε να σταθούμε σε αυτές τις πρωτόγνωρες και δύσκολες συνθήκες λόγω των βημάτων ανασυγκρότησης της οργάνωσης όλη την προηγούμενη περίοδο και ιδιαίτερα μετά το 4Ο συνέδριο, την συνδιάσκεψη για την Προγραμματική Διακήρυξη και το πρόσφατο πανελλαδικό μας σώμα και συνολικά την προσπάθεια μας για ανώτερη πολιτική και οργανωτική συγκρότηση. Η πορεία μας αυτή έχει ισχυροποιήσει την φυσιογνωμία μιας αριστεράς που δεν ελέγχεται από το σύστημα, μιας αριστεράς που αντιμετωπίζει κάθε καμπή με ταξική εργατική αντικυβερνητική και αντικαπιταλιστική γραμμή και πρακτική. Με άλλα λόγια η δική μας στάση στην περίοδο της καραντίνας δεν οφείλεται στο θάρρος και την αφοβία των μελών και στελεχών μας σε σύγκριση με το δυναμικό άλλων χώρων, αλλά κυρίως στα πολιτικά καύσιμα, την φυσιογνωμία και τους στρατηγικούς μας σκοπούς. Τα στοιχεία αυτά είναι που κάνουν έναν πολιτικό οργανισμό να μπορεί να παρεμβαίνει ακόμα και σε δύσκολες συνθήκες και να μην υποχωρεί στο όνομα των συσχετισμών.

Καταφέραμε λοιπόν να παρέμβουμε σε όλα τα επίπεδα (κινηματικό, πολιτικό, επικοινωνιακό, προπαγανδιστικό κλπ). Δεν «αποσυρθήκαμε» και δεν περιοριστήκαμε μόνο στο πεδίο της ψηφιακής παρέμβασης, όπως έπραξε μεγάλο τμήμα της αριστεράς και του αναρχικού – αντιεξουσιαστικού χώρου. Αντίθετα, από την πρώτη στιγμή συνδυάσαμε και τις δύο μορφές, φυσική και ψηφιακή, με βάση τις συνθήκες και με κριτήριο τη μάχιμη παρέμβαση.

Ο ρόλος των δυνάμεων μας στους χώρους της υγείας και η φυσική μας παρουσία και παρέμβαση σε εργατικούς και άλλους χώρους, η συμβολή μας στις πανελλαδικές μέρες δράσης όπως στις 7/4 (υγεία-νοσοκομεία), στις 14/4 (εργατικά δικαιώματα – υπουργείο εργασίας), καθώς και σε άλλες μέρες δράσης (σε κάποιες περιοχές στις 15/4 σε σούπερ μάρκετ, στις 28/4 σε μια σειρά κλάδους, κ.α., οι πρώτες κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών στο Υπ. Παιδείας και τη Βουλή μέσα στην καραντίνα, κ.α.) και βέβαια στην οργάνωση της φετινής Πρωτομαγιάς που για πολλούς φαίνονταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί. Οι παρεμβάσεις αυτές είναι σοβαρές παρακαταθήκες για την επόμενη ημέρα. Εντός καραντίνας οι δυνάμεις μας συνέβαλλαν ώστε να συνεδριάσουν εργατικά σχήματα, να μείνουν ενεργά κάποια ταξικά σωματεία και οι πυρήνες τους, πραγματοποιήθηκαν διαδικτυακές (και ζωντανές) συσκέψεις συντονισμού σωματείων για τις 14/4 και την 1η Μάη, καθώς και άλλα ζητήματα. Το ίδιο και μια σειρά αντικαπιταλιστικές κινήσεις σε Δήμους και Περιφέρειες, που συνεδρίασαν, οργάνωσαν παρεμβάσεις, πραγματοποίησαν εξορμήσεις, έβγαλαν τα υλικά τους, εξέδωσαν ανακοινώσεις, ενώ προχώρησαν το συντονισμό τους με την διαμόρφωση κοινών θέσεων για ζητήματα της συγκυρίας. Αντίστοιχη εικόνα υπάρχει και σε κάποιες Εργατικές Λέσχες και άλλες συλλογικότητες περιοχών τόσο στην Αττική όσο και σε άλλες περιοχές.

Καθοριστικό ρόλο έπαιξε η αντίθεση μας στην πολιτική του κυβερνητικού «Μένουμε σπίτι» που σήμαινε υποταγή στα κυβερνητικά κελεύσματα, η καταγγελία της απαγόρευσης της κυκλοφορίας, η οργανωμένη, συλλογική και στοχευμένη απειθαρχία και ανυπακοή στην δεδομένη επιδίωξη της κυβέρνησης να απαγορέψει την συνδικαλιστική και πολιτική δράση σε συνθήκες γενικής αποδοχής και υποταγής σε αυτή την λογική από την πλειοψηφία των δυνάμεων της αριστεράς η «μη εμπιστοσύνη» στην αυθεντία των ειδικών που επιστράτευσε η κυβέρνηση και το σύστημα. Στην προσπάθεια της κυβέρνησης για αναστολή της ταξικής πάλης από την πλευρά των δυνάμεων της εργασίας, απαντήσαμε ταξικά και μαχητικά με το «Συνεχίζουμε – Αγωνιζόμαστε – Μένουμε ενεργοί». Παράλληλα δείξαμε ότι παίρνουμε υπόψη τις λαϊκές ανησυχίες, δεν παρασυρθήκαμε σε λογικές απειθαρχίας γενικά, αλλά συγκεντρωθήκαμε στο κύριο, την έμπρακτη υπεράσπιση της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης, ενάντια στον αυταρχισμό και την υποταγή του «θα τα πούμε μετά».

Κρίσιμο στοιχείο – πολύ σημαντικό για τη συνέχεια- αποτέλεσε η ευρύτερη πολιτική και θεωρητική παρέμβαση μας μέσα από το ΠΡΙΝ, η ειδική έκδοση του ΝΑΡ για την πανδημία και η σχετική (πρώτη) διαδικτυακή πολιτική εκδήλωση του ΝΑΡ στις 25/4 για την υγειονομική και οικονομική κρίση, που συνδύαζε την τοποθέτηση για το ειδικό συγκεκριμένο ζήτημα της υγείας στην φάση της πανδημίας με τα ευρύτερα εργατικά, οικονομικά, κοινωνικά και δημοκρατικά αιτήματα και ζητήματα, με αντικαπιταλιστική γραμμή σε σύγχρονη κομμουνιστική κατεύθυνση. Ταυτόχρονα, μέσα στις συνθήκες περιορισμού της κυκλοφορίας, το ΝΑΡ, η ν.Κ.Α. και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έκαναν βήματα στην αυτοτελή εμφάνιση και παρέμβαση σε αρκετές γειτονιές, στις βασικές πόλεις και σε αρκετούς χώρους.

6Θετικό είναι και το αποτύπωμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ από την περίοδο της καραντίνας. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν ο χώρος που πήγε κόντρα στη γραμμή της κυβέρνησης σε όλη τη γραμμή του μετώπου, με κρίσιμες πολιτικές τοποθετήσεις όπως για παράδειγμα στο ζήτημα των μέτρων απαγόρευσης. Για τους λόγους αυτούς η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δέχτηκε την επίθεση της κυβέρνησης και των ΜΜΕ με αφορμή τα γεγονότα στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής. Το σύστημα επέλεξε να χτυπήσει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ όχι στενά για αυτό που εκπροσωπεί σήμερα, αλλά για αυτό που μπορεί να εκπροσωπήσει αύριο στην ανάπτυξη των λαϊκών αγώνων και βέβαια λόγω της ανυποχώρητης στάσης της στην περίοδο της καραντίνας, όπου η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλες μικρότερες δυνάμεις έσπασαν στην πράξη την κυρίαρχη αφήγηση της κυβέρνησης. Ωστόσο παρά τα θετικά αυτά στοιχεία τα σοβαρά προβλήματα του μετώπου δεν έχουν λυθεί. Στις αρκετές περιπτώσεις δεν υπήρξε ενιαίος σχεδιασμός με χαρακτηριστικό σημείο τη Πρωτομαγιά, όπου σε αντίθεση με την ενωτική, μαζική και μαχητική πρωτοβουλία πρωτοβάθμιων σωματείων και συνδικαλιστών των Χαυτείων, ορισμένες δυνάμεις επέλεξαν είτε μια μικρή κομματική συγκέντρωση, είτε το ρόλο της ουράς του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα και στις άλλες πλατείες.

7.  Βέβαια υπήρξαν και αρνητικά στοιχεία την προηγούμενη περίοδo. Αδυναμία διάταξης, παρέμβασης και μάχης του συνολικού μας δυναμικού. Δεν καταφέραμε -πέραν της πρωτομαγιάς- να κινητοποιήσουμε το ευρύτερο ανένταχτο δυναμικό των σχημάτων σε εργατικούς χώρους, χώρους της σπουδάζουσας αλλά και των γειτονιών, παρά τις θετικές πρωτοβουλίες συντονισμού και κοινής εμφάνισης των κινήσεων πόλης και των περιφερειών για διάφορα θέματα. Βέβαια στις αδυναμίες αυτές, στο επίπεδο της πτέρυγας, έπαιξε ρόλο και η αρνητική στάση των άλλων ρευμάτων της ανατρεπτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς.

Γ. Για την προώθηση της πολιτικής μας πρότασης και πρωτοβουλίας

8.  Ο χαρακτήρας και οι στόχοι της πρότασης

Το ΝΑΡ διατύπωσε την «πολιτική πρόταση» με στόχο να ανοίξει μια πλατιά πολιτική συζήτηση μέσα στο κόσμο του κινήματος και σε όλες τις μαχόμενες δυνάμεις της αριστεράς για το αναγκαίο για την περίοδο πρόγραμμα πάλης του εργατικού λαϊκού κινήματος και των μαχόμενων αντικαπιταλιστικών, αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Η πρόταση διατυπώνεται τώρα γιατί εκτιμάμε ότι είμαστε στην αρχή μιας ριζικά νέας κατάστασης με κύριο χαρακτηριστικό την επιτάχυνση της συνολικής καθολικής κρίσης του καπιταλισμού με καταλύτη την πανδημία και την ποιοτική κλιμάκωση της επίθεσης του κεφαλαίου σε όλες τις πλευρές της ζωής και πρώτα απ’ όλα στο νέο τοπίο στην εργασία και την εκμετάλλευση, τις δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα, στην καταλήστευση της φύσης και του περιβάλλοντος. Ταυτόχρονα είναι προφανές το πολιτικό κενό αντικαπιταλιστικής έκφρασης των εργατικών – λαϊκών και νεολαιίστικων διαθέσεων, αναγκών και δικαιωμάτων.

Επομένως προκύπτει η ανάγκη για μια βαθύτερη πολιτική και προγραμματική συγκρότηση και παρέμβαση της επαναστατικής / κομμουνιστικής αριστεράς που να αντιστοιχεί στην νέα αυτή κατάσταση.

Σε ότι αφορά τον χαρακτήρα της η πολιτική πρόταση είναι αντικαπιταλιστική με επαναστατική και κομμουνιστική κατεύθυνση. Και αυτό γιατί ακριβώς πιστεύουμε ότι δεν είμαστε μπροστά μόνο σε μια «υγειονομική κρίση», αλλά μπροστά σε έναν παροξυσμό της κρίσης του καπιταλισμού που παίρνει ποιοτικά νέες μορφές με επιταχυντή την υγειονομική κρίση. Και επιπλέον γιατί η ίδια η πανδημία, η γέννηση και η εξάπλωσή της αποτελεί αποτέλεσμα των συνολικών κοινωνικών συνθηκών (οικολογική καταστροφή, οικιστική κρίση, μόλυνση, βιομηχανοποίηση της κτηνοτροφίας, κατάρρευση των συστημάτων υγείας κλπ). Πολύ περισσότερο που η υγειονομική κρίση αξιοποιείται από τις δυνάμεις του κεφαλαίου για έναν επιθετικό μετασχηματισμό του ολοκληρωτικού καπιταλισμού σε πιο αυταρχική, εποπτική και εκμεταλλευτική βάση. Αυτή είναι η βάση για το πολιτικό μοντέλο που εκπροσωπούν οι Τραμπ, Μπολσονάρου, Μόντι, αλλά και Μακρόν και ταυτόχρονα οι λόγοι που ρεύματα τύπου Σάντερς και Κόρμπιν δεν μπορούν να σταθούν καθώς αυτή η καπιταλιστική πραγματικότητα δεν ανέχεται φιλολαϊκές μεταρρυθμίσεις και «ενδιάμεσους δρόμους».

Η πολιτική πρόταση παίρνει υπόψη της τόσο τα «παλιά ζητήματα» (που σήμερα παροξύνονται) όσο και τα ζητήματα που βγήκαν με δύναμη στην επιφάνεια με αφορμή την πανδημία και επικεντρώνεται σε πέντε βασικούς άξονες. Την πάλη για τα κοινωνικά και οικονομικά δικαιώματα της εργατικής τάξης και του λαού. Ενάντια στην οικολογική / περιβαλλοντική καταστροφή. Τον αγώνα για τα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες. Την υπεράσπιση της ειρήνης ενάντια στον ιμπεριαλισμό, το πόλεμο, τον αντιδραστικό ανταγωνισμό των αστικών τάξεων και την κλιμάκωση των εξοπλισμών. Και τέλος ενάντια στον αντιδραστικό ρόλο, παλιό και νέο της ΕΕ και την πάλη εναντίον της.

Η πρόταση μας αποτελεί μια συνολική, πολιτική πρόταση μάχης. Είναι συνολική γιατί αφορά το σύνολο των πλευρών της ζωής και της κοινωνίας. Και είναι πολιτική γιατί δεν περιορίζεται στην υπεράσπιση των άμεσων οικονομικών εργατικών συμφερόντων, που όσο και αν είναι απόλυτα απαραίτητο, είναι ανεπαρκές και μισό. Επιδιώκει να αναδείξει τις ευρύτερες πολιτικές προϋποθέσεις που απαιτούνται για μια αποτελεσματική υπεράσπιση των εργατικών λαϊκών συμφερόντων και αναγκών, που είναι η σύγκρουση με τις βασικές επιλογές του κεφαλαίου, των οργανισμών του και του πολιτικού του συστήματος ώστε να ωριμάσει μια ευρύτερη αναμέτρηση μαζί τους.

Η πρόταση επιχειρεί να απαντήσει όχι μόνο στο τι πρέπει να γίνει αλλά και στο ποιος και πως θα το κάνει. Λαμβάνει έτσι υπόψη της την εμπειρία της προηγούμενης περιόδου όπου η αδυναμία να τεθούν τα ζητήματα αυτά άφησε ανοιχτό το πεδίο στην ρεφορμιστική και τελικά αστική/διαχειριστική πρόταση της «αριστερής κυβέρνησης» του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι έχει σαν συστατικό της στοιχείο τον ρόλο του εργατικού και λαϊκού κινήματος και του «οργανωμένου λαού» και παράλληλα την αντιπαράθεση με νέες αυταπάτες «αριστερού κυβερνητισμού» χαράζοντας προοπτική εργατικής εξουσίας και επαναστατικής ανατροπής του συστήματος.

9. Τι κάνουμε

H πολιτική πρόταση γίνεται από το ΝΑΡ αυτοτελώς. Ο λόγος είναι ότι, σε συνέχεια των εκτιμήσεων και των αποφάσεων του σώματος θεωρούμε ότι ο «κρίκος» αυτή την στιγμή είναι η συσπείρωση δυνάμεων αντικαπιταλιστικού και κομμουνιστικού προσανατολισμού για την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων στην αντικαπιταλιστική και ευρύτερα την μαχόμενη αριστερά.

Επιδιώκουμε να υιοθετηθεί η πρόταση στα βασικά της σημεία, τόσο από τον κόσμο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όσο και από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ συνολικά και να αποτελέσει τον άξονα της δικής της παρέμβασης.

Ενισχύουμε παραπέρα την πρόταση μας με κρίσιμες πολιτικό-θεωρητικές πλευρές και την διακινούμε μαζικά.

Την πρότασή μας την απευθύνουμε πρώτα από όλα στον κόσμο του κινήματος, ιδιαίτερα στα ρεύματα και τους αγωνιστές που δώσαμε μαζί την μάχη το προηγούμενο διάστημα. Σε όλο το δυναμικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στο ανένταχτο αντικαπιταλιστικό δυναμικό εκτός ΑΝΤΑΡΣΥΑ, σε αγωνιστές που διαφοροποιούνται από την ΛΑΕ, το ΚΚΕ και άλλα ρεύματα, σε πρωτοπόρες δυνάμεις του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος.

Παράλληλα απευθύνουμε την πρότασή μας και σε πολιτικές δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, επιδιώκοντας με δυνάμεις που συμφωνούν σε μια τέτοια κατεύθυνση να κινηθούμε σε λογική πολιτικής συμπόρευσης. Με τις δυνάμεις εκείνες που δεν προκρίνουν μια τέτοια λογική και κινούνται σε διαφορετική κατεύθυνση επιδιώκουμε το πολιτικό συντονισμό γύρω από διάφορα πολιτικά μέτωπα και την κοινή δράση στο μαζικό κίνημα.

Δ. Για το μαζικό κίνημα

10.  Όλα δείχνουν ότι οι αγωνιστικές διαθέσεις θα ανέβουν. Υπάρχει ήδη έντονη κινητικότητα σε πολλούς κλάδους (τουρισμός-επισιτισμός, πληροφορική, εκπαίδευση, υγεία, εργαζόμενοι στο πολιτισμό κλπ). Οι δυνάμεις μας χρειάζεται άμεσα να οργανώσουν την παρέμβασή μας μέσα στους εργαζόμενους για την οργάνωση της αντίστασης στην κυβερνητική επίθεση και την διεκδίκηση μέτρων βελτίωσης της ζωής των εργαζόμενων.

11.  Σε κάθε κλάδο απαιτείται η διαμόρφωση του περιεχομένου και του σχεδίου της παρέμβασής μας, ειδικά σε όσους βρίσκονται σε αγώνες, με στόχο την ενοποίηση και την ανώτερη πολιτικοποίηση τους. Οι διεκδικήσεις θα έχουν μια ανισομετρία αυτή την περίοδο, κάτι που είναι φυσιολογικό. Αλλού τα αιτήματα είναι, και θα πρέπει να είναι, πιο επιθετικά πχ υγεία, κλάδος τροφίμων και αλλού πιο αμυντικά πχ επισιτισμός. Βασικό ζήτημα είναι η προσπάθεια εξειδίκευσης τόσο του συνολικού πολιτικού μας προγράμματος, όσο και η σύνδεση των συνδικαλιστικών διεκδικήσεων στον κλάδο με το συνολικό πρόγραμμα, ώστε να μπαίνουν σε μια ενότητα τα ζητήματα της υπεράσπισης των εργασιακών/κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζόμενων, της πάλης για τα δημοκρατικά τους δικαιώματα και την υπεράσπιση του περιβάλλοντος, το χτύπημα του κεφαλαίου και τις εθνικοποιήσεις, την κριτική και την σύγκρουση με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Στο πλαίσιο πάλης και αιτημάτων αναφέρονται ως γενική κατεύθυνση:

Α). Στόχοι υπεράσπισης και διεύρυνσης των εργατικών δικαιωμάτων

Καμία απώλεια εισοδήματος, διασφάλιση του με βάση τις Κλαδικές συμβάσεις εργασίας. Αυξήσεις στους μισθούς και κάθε πρόσθετης εργασίας (υπερωρίες κλπ) με βάση τις σύγχρονες ανάγκες.

Κατάργηση όλων των αντεργατικών, μνημονιακών νόμων και των πρόσφατων ΠΝΠ που μοιράζουν αφειδώς χρήμα στο μεγάλο κεφάλαιο με απαλλαγές φόρων και ασφαλιστικών εισφορών.

Επίδομα ανεργίας χωρίς όρους και προϋποθέσεις για όλους, στο ύψος του βασικού μισθού (που πρέπει να αυξηθεί).

Επαναπρόσληψη όλων των εποχικών και ελαστικά εργαζόμενων με βάση το Ν.1346/83 το αργότερο μέχρι τις καταληκτικές ημερομηνίες που προβλέπουν οι συλλογικές συμβάσεις ανά περιοχή, διασφάλιση του εισοδήματος τους με βάση την Κλαδική Σύμβαση εργασίας, είτε ανοίξουν οι επιχειρήσεις που τους απασχολούσαν είτε όχι.

Καμιά απόλυση - καμιά ελαστικοποίηση της εργασίας - καμία μείωση μισθού στις επιχειρήσεις που κλείσανε για τρεις μήνες και ανοίγουν τώρα. Όχι στην εκ περιτροπής εργασία.

Να εξασφαλιστεί η ασφαλιστική ικανότητα και η επιδότηση ανεργίας όλων των εργαζομένων και των οικογενειών τους για το 2021, ανεξάρτητα αν συμπληρώσουν φέτος τις ασφαλιστικές ημέρες που απαιτούνται.

Μείωση του χρόνου εργασίας χωρίς μειώσεις του μισθού, για να μειωθεί η ανεργία. 6ωρο – 30ωρο-πενθήμερο. Όχι στην εντατικοποίηση και τον πρόσθετο χρόνο εργασίας με την τηλεργασία και τη δουλειά στο σπίτι.

Ενίσχυση του ελεγκτικού μηχανισμού για να σταματήσει το αίσχος της εργοδοτικής αυθαιρεσίας.

Να πληρώσει το κεφάλαιο. Αύξηση της φορολογίας των κερδών και του ήδη συσσωρευμένου πλούτου. Εθνικοποιήσεις στρατηγικών επιχειρήσεων σε κάθε κλάδο, με εργατικό και λαϊκό έλεγχο. Όχι «διάσωση» των επιχειρήσεων με χρήματα του λαού και παραμονή τους στην καπιταλιστική ιδιοκτησία. Διεκδικούμε μια παραγωγή σε όφελος και με κριτήριο τους ίδιους τους εργαζόμενους και το περιβάλλον, όχι την αγορά, το κέρδος, την διεθνή «ανταγωνιστικότητα».

Β). Διεκδικούμε το δικαίωμα στα δημόσια αγαθά και πρώτα από όλα στη δημόσια δωρεάν υγεία.

Αύξηση δαπανών για δημόσια υγεία στο 7,5% του ΑΕΠ. Μόνιμες προσλήψεις υγειονομικών για να καλυφτούν όλες οι κενές οργανικές θέσεις στο ΕΣΥ (30.000). Όχι στις ΣΔΙΤ και την ιδιωτική υγεία, έξω οι εργολάβοι από το δημόσιο.

Δωρεάν διαγνωστικά τεστ και τεστ αντισωμάτων καθώς και όλων των θεραπευτικών μέτρων (φάρμακα, εμβόλια, νοσηλεία) ενάντια στον κορονοϊό (δημόσιο αγαθό και όχι ιδιωτική πατέντα).

Δημόσιος οργανισμός παραγωγής ΜΑΠ και δωρεάν διάθεση τους στον πληθυσμό.

Συγκρότηση παντού επιτροπών υγιεινής και ασφάλειας και ειδικών υγειονομικών κλιμακίων για να διασφαλιστεί η τήρηση των κανόνων υγιεινής και ασφάλειας, όλα από κοινού με τα σωματεία και τις επιτροπές των εργαζομένων. Δεκαπλασιασμός των προστίμων για τους παραβάτες.

Δωρεάν καθολική παιδεία. Να αποσυρθεί τώρα το αντιεκπαιδευτικό πολυνομοσχέδιο Κεραμέως. Να μην εφαρμοστεί η αντιδραστική τροπολογία και υπουργική απόφαση για τις κάμερες και την ζωντανή αναμετάδοση των μαθημάτων (αξιολόγηση δια του «μεγάλου αδελφού»). Όχι στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση – ειδικά με ανοιχτά τα σχολεία – που εκτός των άλλων καταργεί την υποχρεωτική 9χρονη εκπαίδευση για όλους τους μαθητές και τη δίχρονη προσχολική αγωγή.

Να ληφθούν άμεσα όλα τα απαραίτητα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας σε όλα τα σχολεία. Ολιγομελείς (έως 15 μαθητών) τάξεις.

Πάγωμα όλων των πλειστηριασμών και διαγραφή των χρεών της φτωχολογιάς και της λαϊκής οικογένειας σε τράπεζες και δημόσιους οργανισμούς.

Υπερασπίζουμε το περιβάλλον απέναντι στην εκμεταλλευτική μανία των «επενδυτών». Αποκαλύπτουμε και δεν συναινούμε στην καταστροφή του, στο όνομα της δημιουργίας θέσεων εργασίας (ολιγάριθμων έτσι κι αλλιώς).

Υπερασπίζουμε τα δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα του κόσμου της δουλειάς.

Ουσιαστική επιδότηση του κοινωνικού τουρισμού από το κράτος όχι στα ψίχουλα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση. Η ξεκούραση και η αναψυχή των ανθρώπων δεν είναι μόνο εμπόρευμα, είναι κεκτημένο δικαίωμα για κάθε εργαζόμενο.

Συνολική ρήξη με την πολιτική και τους θεσμούς του κεφαλαίου. Πάλη ενάντια στην κυβέρνηση της ΝΔ και την συναίνεση. Αγώνας για να καταργηθούν τα ματωμένα πλεονάσματα, το αντιλαϊκό σύμφωνο μεταμνηνονιακής επιτροπείας, οι κανονισμοί και οι αποφάσεις της ΕΕ. Να μην πληρωθεί το αντιλαϊκό χρέος. Πάλη ενάντια στους νατοϊκούς εξοπλισμούς και τον αντιδραστικό ανταγωνισμό των αστικών τάξεων για τα συμφέροντά του

12. Σχέδιο μορφών αγώνα και κινητοποιήσεων:

- Ένας πρώτος σταθμός φαίνεται να είναι η 16 Ιούνη (απεργία υγείας, ίσως και κ.α.). Πρέπει να την στηρίξουμε ευρύτερα, πολιτικά και κινηματικά, να συμπέσουν κι άλλες δυνάμεις.

-Η συνεχιζόμενη αναταραχή στην εκπαίδευση και η συντονισμένη απεργιακή απάντηση όταν κατατεθεί το αντιεκπαιδευτικό ν/σχέδιο

-Συντονισμένο σχέδιο κατά των απολύσεων. Με γενικά αιτήματα και συσπείρωση δυνάμεων που θα εκφραστούν με μαχητικές μορφές (ως τώρα πάμε κατακερματισμένα ανά χώρο και ανά απόλυση – το ίδιο κάνουν κι όλες οι δυνάμεις, δεν ξεχωρίζει ως κάτι κεντρικό μάλλον δείχνει ως εξαίρεση παρά ως πολύ σοβαρό και μαζικής διάστασης πρόβλημα).

- Ένας δεύτερος σταθμός πρέπει να γίνει η εργατική διαδήλωση που έχουν αποφασίσει κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη την Τρίτη 23/6 με γενικό σύνθημα το «Δεν θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι και πάλι την κρίση» και μια σειρά αιτήματα απέναντι στα μέτρα κυβέρνησης-εργοδοσίας.

Πέρα από τις κινητοποιήσεις σε μια σειρά κλάδους και τις προσπάθειες για αγωνιστική απάντηση στις οποίες συμβάλλουμε αποφασιστικά, αλλά και μετά τους πρώτους πιο γενικούς σταθμούς της 16 και 23 Ιούνη, οι δυνάμεις μας πρέπει να προβάλλουν από τώρα την λογική της ανάγκης πανεργατικής απεργιακής απάντησης στην σφοδρή επίθεση κυβέρνησης-εργοδοσίας. Πανεργατική απεργιακή απάντηση με αποφάσεις σωματείων, ομοσπονδιών, εργατικών κέντρων, χωρίς να περιμένουμε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ ή Ομοσπονδίες του κυβερνητικού-εργοδοτικού συνδικαλισμού, με συνεχή και ισχυρή πίεση στις δυνάμεις και τα σωματεία του ΠΑΜΕ. Τέτοια απεργιακή κινητοποίηση έγινε εξάλλου και το Γενάρη 2018 και το Σεπτέμβρη 2019.

Επιμένουμε σε συγκρότηση ενωτικών, αγωνιστικών κέντρων με πρωτοβάθμια σωματεία (πχ μπλοκ Πρωτομαγιάς). Εργαζόμαστε ώστε οι εκφρασμένες δυνατότητες για ενωτική πορεία ενός εύρους σωματείων που φάνηκαν και στην περίοδο της πανδημίας (14/4, πρωτομαγιά) αλλά και την προηγούμενη περίοδο, να αποκτούν μονιμότητα και να συγκροτούνται σε ανώτερο επίπεδο ξεπερνώντας τους διαχωρισμούς δημόσιου-ιδιωτικού, μόνιμων – ελαστικών, παλιών – νέων, “κομματικών” – “αυτόνομων”, “βάσης – κορυφής” κλπ. Συμβάλλουμε και επιδιώκουμε να συντονιστούν τα σωματεία και οι δυνάμεις που οργάνωσαν την παρέμβαση στο Υπ. Εργασίας στις 14 Απρίλη (17 σωματεία και 2 ομοσπονδίες τότε) και την εργατική 1η Μάη στα Χαυτεία (23 σωματεία και πολλές συλλογικότητες). Επιδίωξή μας πρέπει να είναι να αποτελέσει η συνεύρεση των σωματείων αυτών ένα βήμα συντονισμού στην κατεύθυνση του κέντρου αγώνα, στο φόντο της ταξικής συνθηκολόγησης και υποταγής των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και μεγάλων Ομοσπονδιών, αλλά και των κινήσεων του ΠΑΜΕ που αν και αγωνιστικές, δεν ξεφεύγουν ως τώρα από κινήσεις διαμαρτυρίας ανά κλάδο (και όχι πανεργατικούς αγώνες με αποφασιστικότητα) και στα πλαίσια πάντα της ενίσχυσης του κόμματος (εκλογικά κυρίως). Οι δυνάμεις μας πρέπει να δουλέψουν συντονισμένα στο εσωτερικό των σωματείων αυτών και συνολικά για να υπάρξει πιο μόνιμος, πιο αναβαθμισμένος και αναπτυσσόμενος ο συντονισμός αυτός, ώστε να μπορεί να παίξει ρόλο ενός άλλου πόλου-κέντρου στις κινητοποιήσεις και στην οργάνωση της αντεπίθεσης. Ταυτόχρονα, δίνουμε μάχη στους επιμέρους συντονισμούς (σωματεία 19 Μάρτη, άλλους κλαδικούς ή τοπικούς συντονισμούς, κ.α.), να διαπλέκονται πιο οργανικά με τα βήματα συγκρότησης κέντρου αγώνα.

Το δικό μας σχέδιο ανοίγει δρόμους ενότητας και κοινής δράσης, ωστόσο δεν μπορεί να χωρέσει στο σύνολο του στη γραμμή του ΠΑΜΕ (και άλλων δυνάμεων) που βάζει όρια στην ενιαία, ταξική και αντικυβερνητική ανάπτυξη του κινήματος υπερβαίνοντας τον αστικοποιημένο συνδικαλισμό (Πρωτομαγιά, θέσεις του στο εκπαιδευτικό κίνημα και την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, στάση του στην ΑΔΕΔΥ, υποταγή στο θεσμικό κέντρο της ΓΣΕΕ κλπ).

Ε. Πως προχωράμε με την πρωτοβουλία για τον κομμουνιστικό φορέα

13. Η περίοδος που διανύουμε, με την κλιμάκωση της ταξικής και πολιτικής αντιπαράθεσης και τα νέα ζητήματα που αναδείχτηκαν στη φάση της πανδημίας για το «σε τι κόσμο θα ζήσουμε την επόμενη ημέρα», αναβαθμίζουν την ανάγκη ανάπτυξης της παρέμβασης των σύγχρονων κομμουνιστικών δυνάμεων και αντίστοιχων τοποθετήσεων προγραμματικού χαρακτήρα. Παράλληλα η ίδια η κοινωνικό-πολιτική σύγκρουση που ωριμάζει θέτει την ανάγκη της μάχιμης παρέμβασης των σύγχρονων κομμουνιστικών δυνάμεων στο «πεδίο της μάχης» δηλαδή στους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας. Η διπλή αυτή ανάγκη χρειάζεται τόσο την άνοδο της προγραμματικής παρέμβασης του ΝΑΡ και της ν.ΚΑ όσο και την προώθηση της πρωτοβουλίας για το σύγχρονο πρόγραμμα και κόμμα της κομμουνιστικής απελευθέρωσης. Με τέτοια οπτική και φιλοδοξία πρέπει να δούμε τις διεργασίες για την πρωτοβουλία μας το επόμενο διάστημα.

Το δίμηνο που πέρασε και μέσα στην καραντίνα, στα πλαίσια της «Πρωτοβουλίας Διαλόγου» έγιναν κάποια μικρά βήματα, στη βάση του σχεδιασμού που είχαμε από το Πανελλαδικό Σώμα και τις αποφάσεις των ΠΕ. Με την αρχή της πανδημίας δημοσιοποιήθηκε κείμενο παρέμβασης της Πρωτοβουλίας με κέντρο τα στρατηγικά ερωτήματα και τις απαντήσεις απέναντι στον καπιταλισμό και τις αντιφάσεις του με αφορμή την πανδημία. Μετά την σύσκεψη του Φεβρουαρίου ξεκίνησε επίσης η δουλειά των ομάδων εργασίας για την συγκρότηση κειμένου εργασίας εν όψει της προγραμματισμένης για τα τέλη Μάρτη Πανελλαδικής Συνάντησης, διαδικασία που όμως έμεινε στη μέση λόγω των μέτρων καραντίνας και της όλης αλλαγής φάσης στην παρέμβασή μας. Τέλος, η «Πρωτοβουλία Διαλόγου» εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο δρόμο, στην εργατική συγκέντρωση της 1ης Μάη με πανό και αντίστοιχη ανακοίνωση καλέσματος. Παράλληλα, στη Θεσσαλονίκη η αντίστοιχη «Πρωτοβουλία Διαλόγου» πραγματοποίησε συσκέψεις - συνεδριάσεις μέσα στην καραντίνα, ετοιμάζοντας κείμενο και προετοιμάζοντας διαδικτυακή εκδήλωση.

14.  Πως προχωράμε, αναπροσαρμόζοντας το σχεδιασμό και τα επόμενα βήματά μας στις νέες συνθήκες:

Επιταχύνουμε τη συγγραφή και συζήτηση των κειμένων εργασίας (σύγχρονος καπιταλισμός-σύγχρονη εργατική τάξη, επανάσταση-κομμουνισμός στον 21ο αιώνα, υποκείμενο στην εποχή μας-μέτωπο-σύγχρονο κομμουνιστικό κόμμα-αρχές συγκρότησης). Στη διαδικασία αυτή εντάσσουμε και μια σειρά από νέα ερωτήματα και αντιφάσεις που ανέδειξε η προηγούμενη φάση, με αφορμή την πανδημία και τις εξελίξεις που αυτή φέρνει στην οικονομία και την κρίση, την εργασία, την υγεία, το περιβάλλον και το ζήτημα της φύσης, τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις νέες μορφές καταπίεσης-ελέγχου, κ.ο.κ.

Προχωρούμε σε δημοσιοποίηση και παρουσίαση των κειμένων και ανοίγουμε μια περίοδο ανοιχτού διαλόγου μπροστά στην Πανελλαδική Συνάντηση.

Προσδιορίζουμε την Πανελλαδική Συνάντηση που αναβλήθηκε λόγω της πανδημίας για μέσα στον Οκτώβριο 2020.

Ζ. Πρωτοβουλίες του επόμενου διαστήματος

15. Για τα φεστιβάλ Αναιρέσεις.

Με δεδομένη την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί λόγω της πανδημίας, είμαστε αναγκασμένοι να προγραμματίσουμε τις Αναιρέσεις κάτω από πολύ ιδιαίτερες και απρόβλεπτες συνθήκες. Tο φετινό καλοκαίρι θα απουσιάζουν τα φεστιβάλ και μεγάλα συναυλιακά γεγονότα. Υπό αυτή την έννοια το Φεστιβάλ Αναιρέσεις δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί με τον καθιερωμένο τρόπο. Σε αυτά τα πλαίσια επιδιώκουμε «να πάνε οι ΑΝΑΙΡΕΣΕΙΣ στον κόσμο», σε πόλεις και γειτονιές. Οι Αναιρέσεις με αυτό τον τρόπο θα συμβάλλουν και στη πολιτική μάχη για την διεκδίκηση του ελεύθερου δημόσιου χώρου και λόγου.

Με σύνθημα «Oι ζωές μας είναι απαραίτητες, ο καπιταλισμός όχι!» Λαμβάνοντας υπόψη την ισχύ με την οποία τέθηκε το κοινωνικό ζήτημα ταχύτατα στον πολιτικά και συνδικαλιστικά αποδυναμωμένο χώρο της Τέχνης παράλληλα με την πολυμέτωπη επίθεση στην ανθρώπινη καθημερινότητα (ελεύθεροι χώροι- δημοκρατία, περιβάλλον, εργασιακά κοκ) οι Αναιρέσεις επιδιώκουν να θέσουν πιο πλέρια το ερώτημα για το ποιο πολιτισμό και ποια ζωή έχει ανάγκη η κοινωνική πλειοψηφία. Επιχειρούμε να παρέμβουμε τολμηρά στην πολύπλευρη συζήτηση που έχει προκαλέσει η πανδημία και οι πολιτικές διαχείρισης της καταθέτοντας μια αντικαπιταλιστική πολιτική πρόταση αντεπίθεσης απέναντι στην διπλή επίθεση που δέχεται ο λαός, για να μπει μπροστά η ανάγκη μιας ολόπλευρα αξιοβίωτης ζωής. Το αντίβαρο του social distancing είναι ο αγώνας για μια ριζικά νέα συλλογική ζωή.

16. Ανάγκη αναβαθμισμένης παρέμβασης στα social media.

Το εγχείρημα «Μένουμε Ενεργοί» στέφθηκε από αξιοσημείωτη επιτυχία, καταφέρνοντας να επικοινωνήσει την κατεύθυνση της ανυπόταχτης μαχόμενης και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς σε πολύ ευρύτερο κόσμο, να υποστηριχθεί από χιλιάδες ανθρώπους και να γίνει πλατφόρμα έκφρασης μιας ευρύτερης αγωνιστικής αριστερής τάσης. Το «Μένουμε Ενεργοί» κατάφερε να σπάσει σε ορισμένα σημεία το μονοπώλιο προπαγάνδας κυβέρνησης-αστικών ΜΜΕ και αστικής πολιτικής, να διαμορφώσει και μερικά μαζικά διαδικτυακά γεγονότα, όπως οι πρώτες συνεντεύξεις των αγωνιζόμενων γιατρών, οι εκπομπές για Υγεία, Ψυχική Υγεία, Εργασία, εργαζόμενους στις τέχνες κλπ.

Η σελίδα πέτυχε πρώτα και κύρια γιατί εξέφρασε δυναμικά και άμεσα, από τις πρώτες κιόλας ημέρες του εγκλεισμού, την πολιτική και κοινωνική τάση της αντίστασης στη λογική του κυβερνητικού «Μένουμε Σπίτι» υπάκουοι, απομονωμένοι κι έχοντας παραδώσει τις τύχες μας στην κυβέρνηση και στο κράτος. Με σύνθημα «Μένουμε Ενεργοί / Υγεία – Συλλογικότητα – Αλληλεγγύη» εξέφρασε άμεσα τις αξίες και την πολιτική γραμμή της αντικυβερνητικής και αντισυστημικής πάλης, της αμφισβήτησης, της αντικαπιταλιστικής προσέγγισης και ανατροπής κλπ. Επικοινώνησε έτσι ουσιαστικά και πολιτικά με την τάση του «είμαστε εδώ», αγωνιζόμαστε και δεν περιμένουμε να περάσει η μπόρα.

Δεύτερο, γιατί διαμόρφωσε μια πραγματική, μάχιμη σελίδα αντιπληροφόρησης για μια μεγάλη γκάμα θεμάτων, ειδικά σε μια περίοδο που υπήρχε σχετική έλλειψη. Πέτυχε γιατί παρουσίαζε με άμεσο και λιτό τρόπο τα γεγονότα, συχνά με πρωτότυπο-επιτόπιο ρεπορτάζ.

Τρίτο, γιατί ιεράρχησε σωστά τα θέματα της περιόδου: δημόσια υγεία – δημόσια αγαθά, επίθεση στην εργασία και αγώνες, ζητήματα δημοκρατίας-ελευθερίας, αλληλεγγύη, ειδικά απέναντι στους πιο αδύναμους κλπ.

Τέταρτο, γιατί είχε αλληλοτροφοδότηση με όσα γίνονταν στο κίνημα και στο «δρόμο», ωθώντας στο να γίνουν-προβάλλοντας όταν γίνονταν. Ταυτόχρονα, πήρε δύναμη αλλά και συνέβαλε στην ευρύτερη παρέμβαση των πρωτοπόρων αγωνιστών/στριών της ταξικής πτέρυγας, της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και των ΝΑΡ-νΚΑ. Συνέβαλλε στην ενεργοποίηση του δυναμικού της οργάνωσής μας, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ευρύτερα της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.

Πέμπτο, παρουσίαζε και αξιόλογες πρωτοβουλίες από άλλα ρεύματα με αγωνιστική κατεύθυνση χωρίς να μένει στην αυτοπροβολή, έδινε βήμα και σε άλλες απόψεις, με τρόπο που εμπλούτιζε συνολικά τη φυσιογνωμία του εγχειρήματος.

Τέλος, η όλη προσπάθεια είχε από την αρχή μια φρεσκάδα, μια κατεύθυνση να συνδυαστεί η πολιτική παρέμβαση με αξίες, χιούμορ, πολιτισμό, «θετικές» ειδήσεις-αισιόδοξη ματιά και αισθητική

Η επόμενη μέρα των «Μένουμε Ενεργοί»

Η πρωτοβουλία «Μένουμε Ενεργοί» πρέπει να συνεχίσει την παρέμβασή της και την επόμενη μέρα, που θα έχει βέβαια διαφορετικά χαρακτηριστικά.

Το βασικό σύνθημα της «Μένουμε Ενεργοί / Υγεία – Συλλογικότητα – Αλληλεγγύη» διατηρεί την αξία του και στις νέες συνθήκες, καθώς και τα ζητήματα της Υγείας θα παραμείνουν (και πρέπει να παραμείνουν) ψηλά –και ως διεκδίκηση- και η συλλογικότητα στους νέους αγώνες και η Αλληλεγγύη στις νέες συνθήκες της κρίσης, με τα χαρακτηριστικά ταξικά αγωνιστικά-διεκδικητικά, διεθνιστικά κλπ.

Αντίστοιχα είχε μεγάλη σημασία η αντοχή με τάσεις ανόδου της εφημερίδας ΠΡΙΝ ενώ γενικά ο Τύπος κατακρημνιζόταν, το αυξημένο ενδιαφέρον για τα διαδικτυακά μέσα όπως των Αναιρέσεων, της Pandiera, αλλά και των ιστότοπων του ΝΑΡ και της ν.Κ.Α. που οπωσδήποτε συνδέονται με τις συνθήκες της καραντίνας, αλλά και την άνοδο του πολιτικού ενδιαφέροντος, στοιχεία που δείχνουν αυξημένες δυνατότητες για την παρέμβαση της αντικαπιταλιστικής και σύγχρονα κομμουνιστικής αριστεράς και σε αυτό το πεδίο.

Η ΠΕ του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, 31 Μάη 2020