Απόφαση της ΠΕ του ΝΑΡ, 26 Σεπτέμβρη 2020

 

Βασικά αποσπάσματα από την Απόφαση της Πολιτικής Επιτροπής του ΝΑΡ για τη Κομμουνιστική Απελευθέρωση, 26/9/2020

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟ

Κεφάλαιο Α. Οι εξελίξεις και ο συσχετισμός των δυνάμεων

1.  Το ξέσπασμα της πανδημίας σε όλο τον κόσμο ήταν το γεγονός καταλύτης που έφερε ξανά στο προσκήνιο με εκκωφαντικό τρόπο όλες τις αντιφάσεις του ολοκληρωτικού καπιταλισμού. Παρά τη συστημική προπαγάνδα (και τη διάχυση ακροδεξιών – μυστικιστικών αντιλήψεων) η εκτίμηση μας είναι ότι η δημιουργία, ανάπτυξη, μετάδοση και τελική εκδήλωση της ασθένειας στους πληθυσμούς, οφείλεται στον καταστροφικό τρόπο που αναπαράγεται ο σύγχρονος καπιταλισμός. Η περιβαλλοντική καταστροφή που προκαλεί η ανεξέλεγκτη κατάληψη της γης και της άγριας ζωής από το κεφάλαιο «έφερε» τον ιό στους ανθρώπινους πληθυσμούς. Η υπερσυγκέντρωση και οι κακές συνθήκες ζωής στις πόλεις, ιδιαίτερα στις φτωχογειτονιές των μεγαλουπόλεων, βοήθησαν στη διάδοσή του. Η δραματική υποβάθμιση έως κατάρρευση των δημόσιων συστημάτων υγείας στον θάνατο δεκάδων χιλιάδων βασικά φτωχών ανθρώπων.

Παρόλα αυτά, δεν είναι ο κορονοιός που προκαλεί τα σημερινά αδιέξοδα και την κρίση για εκατομμύρια ανθρώπους. Δώδεκα χρόνια μετά το ξέσπασμα της βαθιάς, δομικής κρίσης του 2008 με τον καπιταλισμό να σημειώνει ασθενική, εύθραυστη και κυρίως αντιδραστική-αντεργατική ανάπτυξη, η πανδημία που ξέσπασε λειτούργησε σαν σπίθα σε όλη αυτή την «εύφλεκτη» κατάσταση. Η «υγειονομική κρίση» πολύ γρήγορα συνδέθηκε και επιτάχυνε την οικονομική/κοινωνική κρίση, που θα σφραγίσει τα επόμενα χρόνια.

Την ίδια περίοδο οι διεθνείς ανταγωνισμοί συνεχίζονται και αναμένεται να ενταθούν ακόμα περισσότερο το επόμενο διάστημα. Το ζήτημα της πολεμικής απειλής - και αντίστοιχα της αντιπολεμικής πάλης- έχει έρθει επιτακτικά στο προσκήνιο και επιδρά καθοριστικά στη διαμόρφωση των όρων ζωής και της ταξικής συνείδησης. Είναι αναγκαίο η όξυνση των ανταγωνισμών και η πολεμική έξαρση που ζούμε, σε διεθνές επίπεδο, να συνδεθεί με την καπιταλιστική κρίση και άρα με την αντικαπιταλιστική πάλη. Την περίοδο της κρίσης και της όξυνσης των ανταγωνισμών οι πόλεμοι της νέας εποχής θα αυξάνονται και θα γενικεύονται. Για το λόγο αυτό και στα πλαίσια της πρόσφατης απόφασης της Π.Ε. πήραμε τη πρωτοβουλία τόσο για τη κοινή ανακοίνωση ΝΑΡ-ΕΜΕP και τη υποστήριξη μας στο κείμενο υπογραφών από Ελλάδα και Τουρκία που διακινεί το ΕΜΕP, όσο και το κείμενο υπογραφών που με δική μας πρωτοβουλία διακινείται ήδη και επιδιώκουμε να υποστηριχτεί μαζικά.

2. Η κυβέρνηση της ΝΔ   

Στο έδαφος αυτό η επίθεση κυβέρνησης, κεφαλαίου και ευρύτερα αστικού συστήματος παίρνει χαρακτηριστικά αντιδραστικής τομής. Απαιτείται άνοδος και ένταση της αντικυβερνητικής - αντισυστημικής πάλης. Οι δυνάμεις του κεφαλαίου αξιοποιούν την κρίση για να προωθήσουν (στο όνομα των «αντικειμενικών δυσκολιών από την πανδημία») πολύ πιο βαθιά τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις με στόχο ένα νέο άλμα στην εκμετάλλευση, αλλά και στον αντιδημοκρατικό έλεγχο και καταστολή των αντιστάσεων. Σε αυτή την πολιτική συναινούν, πέρα από τις λεκτικές ή άλλες διαφοροποιήσεις, και ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, η ακροδεξιά.

  • Στο πεδίο της παραγωγής, η νομιμοποίηση και επέκταση της ευελιξίας στην εργασία, την εκπαίδευση κλπ., η νέα φάση λιτότητας και ιδιωτικοποιήσεων αποτελούν την αιχμή του δόρατος των αναδιαρθρώσεων σήμερα. Στόχος να αλλάξει ριζικά το εργασιακό μοντέλο αφαιρώντας κάθε δικαίωμα από τους εργαζόμενους! Ή κατάσταση της εργατικής τάξης είναι ήδη δραματική. Το ΙΝΕ της ΓΣΕΕ στη πρόσφατη έκθεση του καταγράφει μείωση της απασχόλησης λόγω της μεγάλης ύφεσης, αλλά και του χρόνου δουλειάς λόγω της ανάπτυξης των ελαστικών μορφών δουλειάς (περίπου 50% των θέσεων εργασίας). Με βάση τα στοιχεία του ΕΡΓΑΝΗ πάνω από 1 εκατ. εργαζόμενοι τέθηκαν σε καθεστώς αναστολής στη πρώτη φάση της πανδημίας (Μάρτιος-Μάιος), τάση που συνεχίστηκε και τους καλοκαιρινούς μήνες. Η ανεργία αυξάνεται ενώ δεν έχει φανεί ακόμη το βάθος των συνεπειών της τρομακτικής μείωσης της τουριστικής δραστηριότητας. Σύμφωνα με μελέτη του ΟΟΣΑ η επίπτωση της νέας κρίσης στη μείωση του εργάσιμου χρόνου είναι 10 φορές μεγαλύτερη από την αντίστοιχη του 2007-2008. Θα πολλαπλασιαστούν τα κλεισίματα, οι συγχωνεύσεις, οι εξαγορές και οι αναδιαρθρώσεις με θύματα τα δικαιώματα των εργαζομένων.
  • Κλιμακώνεται επικίνδυνα ο Ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός με επίκεντρο την διαπάλη για τις ΑΟΖ. Ένας ανταγωνισμός που διεξάγεται μέσα στο πλαίσιο του ανταγωνισμού και των επεμβάσεων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και είναι αντιδραστικός και από τις δυο πλευρές του Αιγαίου. Οδηγεί σε εκτόξευση των πολεμικών δαπανών, δυνάμωμα του εθνικισμού και του θρησκευτικού φανατισμού, ένταση της στρατιωτικοποίησης της κοινωνίας και ιδιαίτερα της νέας γενιάς (προσλήψεις 15.000 ΕΠΟΠ αντί δασκάλων και νοσηλευτών, αύξηση της θητείας, στράτευση στα 18), αντιδημοκρατικές επιθέσεις στο εσωτερικό, ενώ η συνεχής διελκυστίνδα «διαπραγματεύσεων - οξύνσεων» δεν αποκλείει το ενδεχόμενο θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο ή στον Έβρο.
  • Η κυβέρνηση επιτίθεται και στους όρους της αναπαραγωγής της εργατικής τάξης. Ετοιμάζει ένα σφαγιαστικό νέο ασφαλιστικό, με μειώσεις στις εισφορές και πλήρη κεφαλαιοποίηση της επικουρικής ασφάλισης, πράγμα που θα οδηγήσει στην διάλυσή της σε συνθήκες εκτεταμένη ανεργίας και ελαστικής εργασίας. Επιτίθεται στο δικαίωμα στην κατοικία αίροντας κάθε προστασία της πρώτης κατοικίας από τα κοράκια. Άφησε χωρίς καμία ενίσχυση την υγεία, ενώ επιτίθεται στο δικαίωμα στην μόρφωση χτίζοντας μια εκπαίδευση της αγοράς και των πιο βάρβαρων ταξικών φραγμών.
  • Η αντιμετώπιση προσφύγων και μεταναστών από κυβέρνηση και όλο το αστικό πολιτικό σύστημα σε συνεργασία με φασιστικές συμμορίες σκληραίνει περισσότερο με τραγικές συνέπειες. Χαρακτηρίζεται από αποκλεισμό, συνθήκες εξαθλίωσης, γκετοποίηση, φυλακίσεις, απελάσεις, επαναπροωθήσεις. Η δαιμονοποίησή τους, η οποία αναπτύσσεται περισσότερο με αφορμή και πρόσχημα την νέα φάση της πανδημίας, χρησιμοποιείται όχι μόνο στην τρομοκράτηση και απελπισία των ίδιων ή αποτρεπτικά για όσους θέλουν να έρθουν για να περάσουν στην Ευρώπη, αλλά και για έξαρση του εθνικισμού, της ξενοφοβίας, του εμφύλιου των φτωχών και τελικά των συντηρητικών αντιλήψεων.

-    Στο πεδίο των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, επιχειρείται να καθιερωθεί ένα νέο καθεστώς εφιαλτικού ελέγχου και επιτήρησης, όπου η έκτακτη ανάγκη του κορονοϊού θα επιδιωχτεί να μονιμοποιηθεί. Ιδιαίτερη επίθεση δέχεται η νεολαία για τη μη συμμόρφωση της στις εντολές των «ειδικών» της κυβέρνησης. Η νεολαία γίνεται ο δέκτης του δόγματος του Νόμου και της τάξης ακόμα και στη διασκέδαση της, ενώ με αφορμή τη πανδημία επιδιώκεται να εφαρμοστεί ένα συντηρητικό πλαίσιο ζωής των νέων ανθρώπων. Το κράτος μετατρέπεται ακόμα πιο πολύ σε ένα στρατηγείο της καπιταλιστικής ανάπτυξης που θα νομοθετεί με ΠΝΠ, θα επιτηρεί και θα διασφαλίζει την όσο το δυνατό μεγαλύτερη κερδοφορία του κεφαλαίου. Οι λαϊκές αντιστάσεις αντιμετωπίζονται με αυταρχισμό ενώ ακόμα και στοιχεία των αστικών και κοινοβουλευτικών θεσμών ακυρώνονται στο όνομα της ταχύτητας λήψης των αποφάσεων για την «ανάπτυξη», είναι χαρακτηριστικά τα περιστατικά λειτουργίας μεγάλων δήμων και περιφερειών της χώρας με αποφάσεις συμβουλίων δια περιφοράς και κατάργηση των συνεδριάσεων.

Οι δυνάμεις του συστήματος παρά τον επιβεβαιωμένο ρόλο της οικολογικής καταστροφής στην πανδημία, συνεχίζουν την πορεία τους, καθώς η καταλήστευση της φύσης αποτελεί οργανικό στοιχείο όχι μόνος της δομικής κρίσης του καπιταλισμού αλλά και των πολιτικών υπέρβασης της. Τι πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από τον αντιπεριβαλλοντικό νόμο και την φρενήρη ανάπτυξη της έρευνας για ορυκτά καύσιμα το τελευταίο διάστημα ή τον τρόπο ανάπτυξης των ΑΠΕ (ανεμογεννήτριες) και τον ρόλο της «πράσινης βιομηχανίας».

Η χυδαία φίλο-ΕΕ προπαγάνδα των ΜΜΕ δεν θα μπορεί για πολύ να κρύψει την αντιλαϊκή στόχευση από τη πλευρά της ΕΕ και των κυβερνήσεων. «Παγώνουν» προσωρινά το «πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης» (μέσω της «ρήτρας διαφυγής»), δίνουν δάνεια που φορτώνουν τα ήδη δυσθεώρητα χρέη και έτσι ετοιμάζουν το έδαφος για ένα πανευρωπαϊκό μνημόνιο.

3. Ταυτόχρονα βιώνουμε τη 2η φάση της πανδημίας του Κορονοιού με την ευθύνη της κυβέρνησης να είναι πολύ μεγάλη. Η λογική της «λειτουργίας της οικονομίας» δηλαδή πρώτα από όλα των καπιταλιστικών κερδών, οδήγησε σε μη εφαρμογή των αναγκαίων υγειονομικών και όχι μόνο μέτρων, με συνέπεια την επάνοδο σε οξυμένη μορφή της πανδημίας η οποία απειλεί πρώτα από όλα τους εργαζόμενους-ες που υποχρεούνται να εργάζονται χωρίς μέτρα προστασίας, να στοιβάζονται στα Μέσα μαζικής μεταφοράς και τη μαθητική νεολαία που συνωστίζεται στις τάξεις των 25-30 ατόμων. Ημίμετρα, αντιφατικές οδηγίες, κραυγαλέες παλινωδίες είναι καθημερινά φαινόμενα και οφείλονται στην υποταγή της κυβερνητικής πολιτικής (όπως και όλων των μέτρων για την υγεία τα τελευταία χρόνια) στα επιχειρηματικά συμφέροντα, τους μνημονιακούς περιορισμούς, τη δημοσιονομική ασφυξία της Ε.Ε. και τις ΣΔΙΤ στην υγεία. Το τυφλό και οριζόντιο lock down του προ καλοκαιριού διαστήματος, έδωσε τη θέση του στην οριζόντια, διαταξική ενοχοποίηση («όλοι φταίμε» κατά το «όλοι μαζί τα φάγαμε») δηλ. στην αθώωση των επιχειρηματιών και του πολιτικού συστήματος.

Ενώ η θωράκιση των δημόσιων συστημάτων υγείας σε όλα τα επίπεδα (όχι μόνο στα νοσοκομεία ή τις ΜΕΘ) είναι ο πιο τεκμηριωμένος παράγοντας επιτυχούς αντιμετώπισης της πανδημίας με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες, το δημόσιο σύστημα υγείας όχι μόνο δεν ενισχύεται αλλά κινδυνεύει με κατάρρευση σε πιθανή όξυνση της πανδημίας. Για να ενισχυθεί το δημόσιο σύστημα υγείας απαιτείται υποταγή «της οικονομίας» στις ανάγκες της πανδημίας και όχι το αντίστροφο, προσαρμογή δηλ. των επιστημονικών, υγειονομικών δεδομένων στις οικονομικές προτεραιότητες.

Σε αυτή τη φάση υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος, από την περίοδο της άνοιξης, για εξάπλωση του υιού με σοβαρότερες συνέπειες. Συνολικά ο καπιταλισμός στο όνομα της «εύρυθμης λειτουργίας» του και της αντιμετώπισης της κρίσης θέτει σε 2η μοίρα τη ζωή των εργατικών τάξεων με την έκθεση τους στο κορωνοιό. Λόγω της εξέλιξης της πανδημίας δεν μπορούν να αποκλειστούν τοπικά lockdown ή και άλλα μέτρα στη κατεύθυνση των μερικών απαγορεύσεων και του περιορισμού των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών στο όνομα της πανδημίας. Η αντικαπιταλιστική αριστερά και το μαχόμενο υγειονομικό και εργατικό κίνημα οφείλει να πρωτοστατήσει στη πάλη για τη προστασία του λαού από τη πανδημία ενάντια στη λογική της κυβέρνησης και του συστήματος. Το ζήτημα της υγείας του λαού πρέπει να επανέρθει με αναβαθμισμένο τρόπο στη πρώτη γραμμή των διεκδικήσεων του εργατικού λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος.

4. Η ιδιομορφία της περιόδου που ήδη βρισκόμαστε είναι ότι συμπυκνώνονται σε αυτή ολοένα και περισσότερο το σύνολο των αντιθέσεων του καπιταλισμού. Κοινωνικό-οικονομική και υγειονομική κρίση, πολεμικές απειλές και εντάσεις, επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες, περιβαλλοντική κρίση. Όλο το κουβάρι των αντιθέσεων του σύγχρονου ολοκληρωτικού καπιταλισμού ξεδιπλώνει τις συνέπειες του πάνω στους λαούς και σε συνδυασμό με την προώθηση μιας ακόμη σειράς αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, που έρχονται να προστεθούν πάνω στα κεκτημένα των μνημονίων, απειλεί τον κόσμο της εργασίας με πρωτοφανή κοινωνική οπισθοδρόμηση.

Έχει σημασία να αντιμετωπίζουμε όλες αυτές τις πλευρές με ενιαίο τρόπο, αναδεικνύοντας τον κοινό τους πυρήνα, της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και της επίθεσης για το ξεπέρασμα της κρίσης σε σύνδεση με το συνολικό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και τη σύγχρονη κομμουνιστική προοπτική.

Ο συνδυασμός της νέας πολύπλευρης κρίσης, με την υποχώρηση και κατάρρευση των μέχρι τώρα πολιτικών λύσεων που προβάλλονταν από τη ρεφορμιστική και διαχειριστική αριστερά, τις μεγάλες δυσκολίες ανάπτυξης του κινήματος και την αδυναμία μιας σχετικά μαζικής εμφάνισης των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής και σύγχρονα κομμουνιστικής αριστεράς και την έλευση της πανδημίας η οποία επιδρά και στους τρόπους με τους οποίους διεξάγεται η ταξική πάλη, διαμορφώνει μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Χρειάζεται βαθύτερη συζήτηση για τους δρόμους μέσα από τους οποίους θα μπορέσει να διαμορφωθεί σε αυτή τη φάση εκείνο το μπλοκ δυνάμεων που «θα κοιτάξει στα μάτια τον αντίπαλο».

Ο συσχετισμός και ο ρόλος των πολιτικών δυνάμεων

5. Ο συνολικός συσχετισμός δυνάμεων παραμένει αρνητικός για το εργατικό και λαϊκό κίνημα.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, διατηρεί την ηγεμονική της θέση στο αστικό πολιτικό σύστημα, αν και δεν έχει πλέον την αίγλη της άνοιξης. Οι προφανείς αποτυχίες και αντιφάσεις στην διαχείριση της πανδημίας και κυρίως η προσγείωση στην πολύ σκληρή οικονομική πραγματικότητα είναι που προκαλεί φθορά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ασκεί συναινετική αντιπολίτευση, αυστηρά οριοθετημένος εντός των τειχών που ορίζει η αστική πολιτική, σε όλα τα ζητήματα (οικονομική πολιτική, εθνικά κλπ.). Η πορεία «πασοκοποίησης» του βαθαίνει την «δομική» του κρίση. Οι τάσεις στο εσωτερικό του κινούνται στην ίδια κατεύθυνση και οι διαφορές αφορούν δευτερεύουσες πλευρές. Επικεντρώνει την «αντιπολίτευσή του» στα ζητήματα διαφάνειας και σε ορισμένα δημοκρατικά ζητήματα, ενώ σιγοντάρει την «σιγή νεκροταφείου» της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.

Ουρά της ΝΔ είναι το ΚΙΝΑΛ.

Το ΜΕΡΑ 25, στην οικονομική πολιτική προτείνει διάφορες «ρεαλιστικές λύσεις», μέσα στα πλαίσια της ΕΕ και σε συμμαχία με την «δημιουργική επιχειρηματικότητα». Για το χρέος προτείνει την πλήρη αποδοχή του και μια συμφωνία αναδιάρθρωσης με τους δανειστές συνδεδεμένο με την «ανάπτυξη». Για τα ιδιωτικά χρέη προς τις τράπεζες αποκλείει κάθε διαγραφή και προτείνει μια δημόσια εταιρεία διαχείρισης των σπιτιών, στα οποία οι ιδιοκτήτες θα έχουν το δικαιώματα συνιδιοκτησίας και χρήσης έναντι τιμήματος. Για την φορολογία προτείνει μειώσεις συντελεστών μόνο για τις επιχειρήσεις, αλλά όχι για τους εργαζόμενους. Ενώ προτείνει πλέγμα μέτρων υπέρ της «δημιουργικής επιχειρηματικότητας», για τους εργαζόμενους επιφυλάσσει την νομοθέτηση «ευέλικτων συλλογικών διαπραγματεύσεων», («όπως στην Γερμανία»), χωρίς πλήρη επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων, και χωρίς πρόβλεψη για αυξήσεις στους μισθούς. Για το ΤΑΙΠΕΔ αντί την κατάργησή του, προτείνει την αναβάθμισή του σε «αναπτυξιακή τράπεζα». Πρόκειται για ένα πλαίσιο που κινείται μέσα στο πλαίσιο των μνημονίων και της «κληρονομιάς τους».

Στα «εθνικά ζητήματα» από τη μια κατηγορεί την κυβέρνηση της ΝΔ για «απαράδεκτη υποχωρητικότητα» και από την άλλη επικεντρώνει στα λεγόμενα «εθνικά δίκαια» και κριτικάρει την κυβέρνηση για αναποτελεσματική υπεράσπισή τους. Περιορίζεται να προτείνει «πολυμερείς» αντί για διμερείς διαπραγματεύσεις κάτω από ιμπεριαλιστική επιδιαιτησία.

Συνολικά, πρόκειται για μια δύναμη της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας, αστικής πολιτικής με «φιλολαϊκό», «αριστερόστροφο», «δικαιωματικό» λόγο, που επιδιώκει να επιδράσει στο κίνημα και την αριστερά και για αυτό απαιτείται διαρκής επαγρύπνηση κα αντιπαράθεση με τη πολιτική της.

Συνολικά το αστικό πολιτικό σύστημα παρά τη προσπάθεια ανασυγκρότησης του βρίσκεται σε απόσταση από τις λαϊκές ανάγκες και προβλήματα. Παρά την εικόνα των δημοσκοπήσεων, η οποία τις περισσότερες φορές διαμορφώνεται από σκοπιμότητες, αναπτύσσονται σε πλατιά λαϊκά στρώματα και στη νεολαία από κρίση εμπιστοσύνης, αποδοχή με κρύα καρδιά και χωρίς αναμονή θετικών εξελίξεων, μέχρι απόρριψη για τις δυνάμεις του πολιτικού συστήματος. Ωστόσο αποτέλεσμα αυτών των τάσεων σε συνδυασμό με την απουσία ενός ισχυρού και μάχιμου εργατικού κινήματος και μιας συγκροτημένης και υπολογίσιμης αντικαπιταλιστικής και σύγχρονα κομμουνιστικής δύναμης είναι η απόσυρση, η αδιαφορία, η μάχη για τη καθημερινή επιβίωση κλπ.

Στην κατάσταση αυτή προσπαθεί να παρέμβει και να καλύψει το κενό και η ακροδεξιά προβάλλοντας ένα συνονθύλευμα εθνικισμού, θρησκευτικού φανατισμού και ανορθολογισμού, που αθωώνουν την κυβέρνηση και το σύστημα. Τόσο στο πολιτικό πεδίο μέσα από τις διεργασίες με το Κόμμα Κασιδιάρη, Λαγού, την παρέμβαση της Ελληνικής Λύσης και τη προσπάθεια της Χρυσής Αυγής για ανασυγκρότηση-επιστροφή (καθοριστική για αυτή θα είναι η απόφαση της δίκης), αλλά και σε ευρύτερο κοινωνικό, ιδεολογικό και πολιτιστικό πεδίο, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τις παρεμβάσεις συνολικά αυτού του χώρου στο προσφυγικό και τις πρωτοβουλίες ενάντια στις μάσκες στα σχολεία με όλο το σκοταδιστικό – ανορθολογικό πλαίσιο που τις συνοδεύει. Ειδικά στο ζήτημα της αντιμετώπισης της πανδημίας η ακροδεξιά συγκροτεί ένα χρήσιμο αντίπαλο για την κυβέρνηση και το σύστημα. Το δίπολο «κυβέρνηση εναντίον ψεκασμένων» βολεύει εξαιρετικά τη κυβέρνηση, αποκρύπτοντας τις τεράστιες ευθύνες της για την εξάπλωση της πανδημίας. Από τη μεριά της αντικαπιταλιστικής αριστεράς πλάι στην αντικυβερνητική πάλη για την υγεία του λαού χρειάζεται και αυτοτελής αντιπαράθεση με την ακροδεξιά, ενάντια στη συνομοσιολογία και τον ανορθολογισμό και στη προσπάθεια της να συγκροτήσει και για το θέμα της πανδημίας κίνημα αντιδραστικού περιεχομένου και χαρακτήρα.

Σε κάθε περίπτωση η ακροδεξιά συνεχίζει να αποτελεί κίνδυνο. Η επερχόμενη απόφαση για τη δίκη της Χ.Α. και η πορεία προς αυτή, αποτελεί για τις δυνάμεις του ΝΑΡ και της ν.Κ.Α. πεδίο πλατιάς αντιφασιστικής παρέμβασης με κινητοποίηση και συσπείρωση δυνάμεων από το εργατικό – λαϊκό και το φοιτητικό και νεολαιίστικο κίνημα. Η 7 Οκτωβρίου πρέπει να αποτελέσει ημέρα μαζικών συγκεντρώσεων και πάλης, καθώς και απεργιακών κινήσεων. Κατανοούμε ότι η απόφαση έχει μεγάλη σημασία για τις πολιτικές εξελίξεις. Διαμορφώνουμε με την παρέμβαση μας συνολικά πολιτικό κλίμα πίεσης για καταδίκη της ΧΑ ως εγκληματικής οργάνωσης και τη φυλάκιση των δολοφόνων της.

6.  Σε ότι αφορά τις δυνάμεις της αριστεράς, υπάρχει έλλειμμα μιας συνολικής ανατρεπτικής γραμμής και πράξης, που θα συγκρούεται με την επίθεση κυβέρνησης-κεφαλαίου και θα διαμορφώνει την αναγκαία εργατική λαϊκή αντιπολίτευση.

Το ΚΚΕ παρά την αντικαπιταλιστική και κομμουνιστική ρητορική δεν τοποθετείται ανατρεπτικά απέναντι στην εξελισσόμενη επίθεση, μη βάζοντας συνολικούς πολιτικούς στόχους – αιχμές ανατροπής, αρνούμενο ένα συνολικό πολιτικό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα. Στο εργατικό κίνημα και παρά την αγωνιστική στάση μελών του σε χώρους, όπως και στη νεολαία, δεν υπηρετεί ένα συνολικό σχέδιο ανάπτυξης των αγώνων. Περιορίζεται σε συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ, ενώ αρκετές φορές αντιμετωπίζει εχθρικά κομμάτια του κινήματος που δεν ελέγχει, όπως πρόσφατα στους μαθητές. Στο θέμα των ΑΟΖ, που έχει αποκτήσει ιδιαίτερη σημασία αυτή την περίοδο, δεν μπορεί να αποτελέσουν αποτελεσματική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση και την άρχουσα τάξη οι απόψεις που αποδέχονται και στηρίζουν τις στρατηγικές θέσεις της ελληνικής αστικής τάξης, ταυτίζοντάς τες λαθεμένα με τα «κυριαρχικά δικαιώματα» και την «εδαφική ακεραιότητα». Η αποδοχή ότι η «χώρα απειλείται» μονομερώς από την «τουρκική επιθετικότητα», χωρίς ανάδειξη των αυτοτελών επιθετικών διεκδικήσεων της ελληνικής ολιγαρχίας υπονομεύει την αντιπαράθεση με την πατριδοκαπηλία και τον εθνικισμό, την φρενίτιδα τω νέων εξοπλισμών, ακόμα και την ιμπεριαλιστική «προστασία». Δεν αντιπολιτεύονται, αλλά «συμπολιτεύονται» την κυβέρνηση καθώς ρίχνουν νερό στον μύλο των επιδιώξεων της. Το ΚΚΕ παίζει το βασικό ρόλο σε αυτή την πολιτική στάση. Μόνο αν η αριστερά αναδείξει τον επιθετικό χαρακτήρα και της ελληνικής ολιγαρχίας, τον άδικο και αντιδραστικό χαρακτήρα της αντιπαράθεσης και από την δική της σκοπιά, μπορεί στέρεα να αμφισβητήσει την αναγκαιότητα των εξοπλισμών και της στρατιωτικοποίησης συνολικά. Αλλιώς η μάχη αυτή είναι υπονομευμένη και αναποτελεσματική.

Συνολικά, ο αρνητικός συσχετισμός επιδρά και στην αντικαπιταλιστική Αριστερά. Αναδεικνύονται τάσεις υποχώρησης από το μαζικό κίνημα, δυσκολία κινητοποίησης, πολιτική αμηχανία και αποσυσπείρωση, Ταυτόχρονα επιδρά και η επίκληση της ενότητας χωρίς το απαιτούμενο για την εποχή πολιτικό πλαίσιο. Είναι χαρακτηριστικό πως τοποθετούνται οι οργανώσεις και τα ρεύματά της, όχι βέβαια με ενιαίο τρόπο και με διαφοροποιήσεις κατά ζήτημα, στα τρία κεντρικά ζητήματα που ανέδειξε η περίοδος: α). στο θέμα της πολεμικής προετοιμασίας και των Ελληνοτουρκικών με την αδυναμία σύγκρουσης με την νέα μεγάλη ιδέα της αστικής τάξης για τις ΑΟΖ της ανατολικής Μεσογείου, β). στο ζήτημα της στάσης απέναντι στη πανδημία με την λογική του «θα λογαριαστούμε μετά» και γ). στο ζήτημα του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος με την προσκόλληση στο σχεδιασμό του αστικοποιημένου και γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, και μάλιστα σε αυτή τη φάση που έχει κηρύξει πλήρες αγωνιστικό lockdown, ανέδειξε τις μεγάλες της ανεπάρκειες. Εμείς επιδιώκουμε να επιδράσουμε σε ρεύματα και δυνάμεις ενισχύοντας την αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Παράλληλα η κατάσταση αυτή θέτει ως αναγκαία την ανασυγκρότηση της αντικαπιταλιστικής και σύγχρονα κομμουνιστικής αριστεράς, η οποία στο βαθμό που προχωρά θα επιδρά θετικά συνολικά στην αριστερά.

7. Αντίστοιχα δύσκολη είναι η κατάσταση στο μαζικό κίνημα. Το συνδικαλιστικό lockdown των επίσημων δυνάμεων, η κατάσταση των αριστερών πρωτοποριών και η μη πραγματοποίηση βημάτων ταξικής και πολιτικής ανασυγκρότησης του κινήματος, η «κληρονομιά» της προηγούμενης περιόδου και η επίδραση της πανδημίας και στους πρακτικούς-άμεσους όρους παρέμβασης (πχ. τηλεργασία, εξ αποστάσεως παραδόσεις στα πανεπιστήμια), σε συνδυασμό με την πεποίθηση πλατιού κομματιού του λαού ότι δεν μπορεί να αλλάξει εύκολα η κατάσταση έχουν διαμορφώσει μια δύσκολη πραγματικότητα που για την αντιστροφή της απαιτούνται συσπείρωση δυνάμεων και προγραμματικές, πολιτικές και κινηματικές τομές που να συζητηθούν πλατιά μέσα στο κόσμο. Αυτή την αναγκαιότητα έρχεται να υπηρετήσει και η πολιτική πρόταση του ΝΑΡ.

Ωστόσο, η εικόνα αυτή δεν πρέπει να μας κρύψει το «καζάνι που σιγοβράζει». Η λαϊκή αγανάκτηση και οργή συσσωρεύεται, δεν έχει βρει ακόμη δρόμους να εκφραστεί λόγω και των προβλημάτων που ήδη σημειώσαμε. Σε κάθε περίπτωση η όξυνση των προβλημάτων της επιβίωσης και της καθημερινότητας που θα φέρει η ανάπτυξη των συνεπειών της κρίσης και των κυβερνητικών μέτρων θα συσσωρεύουν ολοένα και περισσότερο «εύφλεκτο» κοινωνικό υλικό που θα αναζητά τρόπους αντίδρασης. Το αν θα διοχετευτεί προς μια αριστερή ανατρεπτική κατεύθυνση ή θα εγκλωβιστεί σε μια αμφισβήτηση που κυρίως θα χαρακτηρίζεται από ανορθολογικά στοιχεία και θα επικοινωνεί με ακροδεξιά, συντηρητικά χαρακτηριστικά και στην πράξη θα οδηγεί σε ενίσχυση του συστήματος είναι επίδικο.

Παράλληλα, αναδύεται μια πλατιά νεολαιίστικη ζώνη ριζοσπαστισμού με αντισυστημικό πρόσημο η οποία εμφανίζεται με μαζικό τρόπο στα ζητήματα των προσφύγων και της αλληλεγγύης (χαρακτηριστικά δείγματα η διαδήλωση για τη Μόρια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, για τη Rosa Nera στα Χανιά), της αντιφασιστικής πάλης (διαδήλωση για τη δολοφονία Φύσσα στο Κερατσίνι), στα θέματα της ενέργειας και του Περιβάλλοντος, των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών κλπ. και τώρα με το ελπιδοφόρο ρεύμα των μαθητικών καταλήψεων. Αν και ο κόσμος αυτός σε αυτή τη φάση δεν σφραγίζεται (λόγω και της κατάστασης του νεολαιίστικου κινήματος, ειδικά του φοιτητικού και εργατικού) από μια λογική κινήματος που θα διεκδικήσει και θα επιβάλλει κατακτήσεις στα μορφωτικά, εργασιακά - κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα της νεολαίας και από μια συνολική ανατρεπτική λογική που θα αμφισβητεί συνολικά τον καπιταλισμό και όχι επιμέρους πλευρές, αποτελεί ένα ευρύ ρεύμα στο οποίο μπορεί και πρέπει να επιδράσει θετικά η ν.ΚΑ. σε κατεύθυνση μετασχηματισμού του σε ένα μαχόμενο αντικαπιταλιστικό ρεύμα σύγχρονης κομμουνιστικής προοπτικής. Επικοινωνία με το ρεύμα αυτό σε συγκεκριμένα μέτωπα έχουν διάφορα τμήματα της αυτονομίας και της αναρχίας.

8. Το ερώτημα «ποιος θα πληρώσει την κρίση, η εργατική τάξη και ο λαός ή το κεφάλαιο» γίνεται το κεντρικό πολιτικό ερώτημα, που σφραγίζει καταλυτικά την περίοδο και μπορεί να πάρει ένα πολύ πλούσιο περιεχόμενο.

Η κρίση των ρεφορμιστικών απαντήσεων, που βλέπουμε κυρίως στην προϊούσα σήψη του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί μια πρόκληση και μια δυνατότητα. Οι άμεσες λύσεις μέσα στα πλαίσια του συστήματος, η λογική ότι μπορεί να βρεθούν λύσεις χωρίς να θιχτούν οι «ιερές αγελάδες του καπιταλισμού» (το κέρδος και η ιδιοκτησία), τα διεθνή στηρίγματα του κεφαλαίου (το ΝΑΤΟ, η ΕΕ), με αποδοχή του δυσθεώρητου χρέους, με όχημα μια κάποια αριστερή κυβέρνηση» αποδείχτηκε φενάκη. Συνολικά η κατάσταση του πολιτικού συστήματος και της υπαρκτής αριστεράς διαμορφώνουν κενό πολιτικής έκφρασης και εκπροσώπησης μεγάλων κομματιών του λαού και της νεολαίας.

Σήμερα απαιτείται μια συνολική πολιτική πρόταση μάχης και αντεπίθεσης στην βάση ενός σύγχρονου αντικαπιταλιστικού προγράμματος με κομμουνιστική προοπτική και ηγεμονία και αντίστοιχες πρωτοβουλίες δράσης σε όλα τα επίπεδα της παρέμβασής μας. Ένα ελπιδοφόρο, ελκυστικό πολιτικό πρόγραμμα μάχης, με προοπτική την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού στην πορεία για μια άλλη κοινωνία, κομμουνιστική, που θα εμπνέει στον αγώνα για μια διαφορετική ζωή αξιοπρεπούς εργασίας, ειρηνικής συνύπαρξης των λαών, ανάπτυξης των δημόσιων αγαθών, δημοκρατικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών, οικολογικής ισορροπίας, μπορεί να φλογίσει μια νέα προοπτική απέναντι στην «μαυρίλα» του συστήματος.

Για αυτό και κατά τη γνώμη μας είναι αναγκαία η συσπείρωση δυνάμεων και η συγκρότηση της πρωτοπορίας τόσο στο επίπεδο του νέου προγράμματος και κόμματος της κομμουνιστικής απελευθέρωσης, όσο και σε αυτό του αντικαπιταλιστικού μετώπου και της πτέρυγας στο μαζικό κίνημα.

Κεφάλαιο Β. Για μια προγραμματική-πολιτική επανεξόρμηση της αντικαπιταλιστικής και σύγχρονα κομμουνιστικής αριστεράς

Στρατηγική Πολιτική απάντηση στη νέα κρίση του καπιταλισμού, σύγχρονο κόμμα κομμουνιστικής απελευθέρωσης.

9.  Ο παροξυσμός της καπιταλιστικής κρίσης κάθε άλλο παρά σημαίνει πορεία αυτοκαταστροφής και κατάρρευσης. Με τους παρόντες κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς, αυτή η πορεία σφραγίζεται από τη δυναμική της διαρκούς όλο και πιο αντιδραστικής μεταμόρφωσης του συστήματος, με αλλεπάλληλες αντεργατικές τομές σε όλα τα πεδία.

Από αυτή την άποψη, έχει ιδιαίτερη σημασία η δυναμική εξέλιξης ειδικά στο εσωτερικό των ΗΠΑ, όπου υπάρχουν όψεις εμφυλίου πολέμου, καθώς και της πορείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου οι τάσεις αποδυνάμωσης (πχ Brexit) συνοδεύονται από βήματα ενοποίησης και εμβάθυνσης (πχ κοινή έκδοση χρέους με αφορμή τον κορωνοϊό).

Η συνδυασμένη επίδραση της οικονομικής και υγειονομικής κρίσης, μαζί με τη σφοδρότητα της επιχείρησης τρομοκράτησης και ποδηγέτησης των λαϊκών τάξεων σε συνθήκες πανδημίας, έχουν οδηγήσει παγκόσμια σε ένα κλίμα φαινομενικής πολιτικής απραξίας και αναστολής κοινωνικών και πολιτικών δράσεων. Η εικόνα αυτή δεν είναι ενιαία, ενώ δε λείπουν και αντίστροφες τάσεις όπως φαίνεται από τον κοινωνικό και πολιτικό αναβρασμό στις ΗΠΑ, την «επιστροφή» των Κίτρινων Γιλέκων στη Γαλλία, αλλά και κινητοποιήσεις σε άλλες χώρες. Χρειάζεται ωστόσο να παρακολουθήσουμε τις πολιτικές τάσεις που διαμορφώνονται, να τις λάβουμε υπόψη μας κριτικά και να σχεδιάσουμε την παρέμβασή μας με μάχιμους αλλά και στρατηγικούς όρους.

Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι βρισκόμαστε σε μια νέα καμπή της ταξικής πάλης. Αν η δεκαετία του 90 σφραγίστηκε από την ήττα, την κατάρρευση και την υποχώρηση του κινήματος, και οι δύο επόμενες από τις πρωτόλειες τάσεις ανασυγκρότησης που οδήγησαν στη παγκόσμια άνοδο των ρεφορμιστικών ρευμάτων και των αριστερών κυβερνήσεων, η τωρινή σφραγίζεται από την χρεωκοπία της «υπαρκτής αριστεράς», των κυβερνητικών λύσεων, αλλά και τα ολοένα και περισσότερο περιορισμένα όρια και πολιτικά αδιέξοδα της «θεματικής» και «κινηματικής αριστεράς», την καθολική κρίση του καπιταλισμού και την αναζήτηση αντικαπιταλιστικών και επαναστατικών απαντήσεων.

Στο πλαίσιο αυτό, το σημείο κλειδί είναι η διαμόρφωση ενός σύγχρονου κομμουνιστικού προγράμματος, με καθολικό χαρακτήρα. Όπως έχουμε επιχειρήσει και στην Προγραμματική Διακήρυξη, αυτό οφείλει να περιλαμβάνει όχι μόνο ένα περίγραμμα της «άλλης» κοινωνίας, αλλά και στρατηγική και τακτική προσέγγισης για την επανάσταση και τη μεταβατική περίοδο μετά από αυτήν. Αυτό δε θα κριθεί σε αφηρημένες διακηρύξεις, αλλά στο συνδυασμό επαναστατικής έμπνευσης και πρακτικής πολιτικής δράσης στα κρίσιμα πεδία δυνητικής επίδρασης στην εργατική τάξη, κλονισμού και ανατροπής της αστικής πολιτικής και με αντικαπιταλιστικό πολιτικό πρόγραμμα και μέτωπο που θα διεκδικεί συσπείρωση πρωτοπόρων εργατών και δυνάμεων σε αυτή τη βάση. Η προσπάθεια για το κομμουνιστικό μετασχηματισμό του ΝΑΡ και της ν.ΚΑ και η πρωτοβουλία για ένα νέο πρόγραμμα και κόμμα κομμουνιστικής απελευθέρωσης στο συνδυασμό τους υπηρετούν το αρχικό ζητούμενο. Το ΝΑΡ θα γίνει πολλαπλά χρήσιμο τόσο για τον εαυτό του όσο και για το μάχιμο κόσμο και το ίδιο το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα στο βαθμό που πραγματοποιεί βήματα σε αυτή τη κατεύθυνση.

Η πορεία προς ένα σύγχρονο κόμμα κομμουνιστικής απελευθέρωσης

Προς την πανελλαδική συνάντηση

10. Με βάση το σχεδιασμό μας από τις προηγούμενες αποφάσεις της ΠΕ, επεξεργαστήκαμε και καταλήξαμε τον Ιούλιο 2020 -μέσα από μια γόνιμη διαδικασία συζήτησης και συγγραφής στα πλαίσια της «Πρωτοβουλίας Διαλόγου»- την «Πρόταση αρχών και γενικών κατευθύνσεων», το οποίο αποτελεί το κείμενο-βάση συζήτησης για την Πανελλαδική Συνάντηση του δυναμικού για ένα σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα. Εκτιμούμε ότι στη φάση αυτή πρέπει συνολικά ως ΝΑΡ και ν.Κ.Α. να ιεραρχήσουμε ένα τολμηρά πλατύ άνοιγμα και την οργάνωση της συζήτησης γύρω από τη πρόταση αυτή με στόχο ένα νέο ανώτερο βήμα που θα συμπυκνωθεί στη πορεία – διαδικασία και την ίδια τη πανελλαδική συνάντηση των αγωνιστών του σύγχρονου προγράμματος και κόμματος.    

Είμαστε υποχρεωμένοι να λάβουμε υπόψη μας τις ιδιαίτερες συνθήκες, λόγω του Covid 19, εξετάζοντας όλες τις εναλλακτικές δυνατότητες πραγματοποίησης της διαδικασίας και του τελικού σταθμού της πανελλαδικής συνάντησης, κρατώντας το ουσιαστικό, δηλαδή την πραγματοποίηση των ώριμων και αναγκαίων βημάτων σε αυτή τη κατεύθυνση.

Εκτιμούμε ότι το περιεχόμενο του κειμένου αποτελεί θετική βάση εκκίνησης της διαδικασίας διαλόγου στα βασικά ζητήματα του περιεχομένου και των αρχών που χρειάζεται να έχει η προσπάθεια και γενικά η πορεία συγκρότησης των δυνάμεων μια σύγχρονης κομμουνιστικής πρότασης και προοπτικής. Αποτελεί μια πρώτη συμπύκνωση των συζητήσεων, των συσκέψεων και της κοινής πορείας με ένα δυναμικό τα τελευταία χρόνια, με βασικό άξονα τις επεξεργασίες μας και τις κατευθύνσεις που αποτυπώνονται και στην Προγραμματική Διακήρυξη του ΝΑΡ, γεγονός που μπορεί -υπό προϋποθέσεις- να δημιουργήσει μια καλή βάση για τον αναγκαίο διάλογο, εμβάθυνση και παραπέρα επεξεργασία των προγραμματικών συνισταμένων της πορείας για το πρόγραμμα και μια ανώτερη κομμουνιστική οργάνωση..

Πρώτο επόμενο βήμα συνεπώς αποτελεί η πλατιά δημοσιοποίηση του «κειμένου-πρότασης» σε πανελλαδική κλίμακα και με συντονισμένες κινήσεις που θα αναδείξουν το χαρακτήρα και τους στόχους του. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ορισμένες συγκεκριμένες κινήσεις:

Α. Εκδήλωση παρουσίασης του κειμένου. Στόχος μας είναι να πραγματοποιηθεί εκδήλωση παρουσίασης μέσα στον Οκτώβριο, με συνδυασμό ζωντανής παρουσίας και ταυτόχρονης διαδικτυακής κάλυψης. Μια πρώτη παρουσίαση έγινε σε εκδήλωση της «Πρωτοβουλίας» στη Θεσσαλονίκη στα μέσα Ιούλη.

Β. Οργάνωση ανοιχτών συσκέψεων ή και εκδηλώσεων σε πόλεις, περιοχές και κλάδους εργασίας, χώρους σπουδών κλπ. στις οποίες παρουσιάζονται οι βασικές θεματικές του κειμένου και τα επόμενα βήματα προς την πανελλαδική συνάντηση, ανοίγοντας τη συζήτηση για το περιεχόμενο μιας σύγχρονης καθολικής κομμουνιστικής απάντησης στις εξελίξεις και την εποχή.

Γ. Οργάνωση του δημόσιου διαλόγου επί του κειμένου, μετά τη δημόσια παρουσίαση του και τον καθορισμό της πανελλαδικής συνάντησης. Ειδική επεξεργασία συμβολή χρειάζονται τα ζητήματα που έχουν αναδειχθεί από τη παγκόσμια συζήτηση και την εμπειρία της πανδημίας, αλλά και το ζήτημα του Ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού και της πολεμικής προετοιμασίας και τη σημασία που έχει μια παρέμβαση σύγχρονης κομμουνιστικής αντίληψης και σε αυτά τα πεδία, τα οποία μάλιστα αποκτούν κεντρικό χαρακτήρα στη πολιτική και ταξική αντιπαράθεση.

11. Δεύτερος σταθμός αποτελεί η ίδια η Πανελλαδική Συνάντηση του δυναμικού που ενδιαφέρεται για την πορεία διαμόρφωσης σύγχρονου κομμουνιστικού προγράμματος και κόμματος. Προκρίνουμε τη διοργάνωση της Πανελλαδικής Συνάντησης, στις αρχές Δεκεμβρίου, ώστε να υπάρχει ο κατάλληλος χρόνος για να οργανωθεί ουσιαστικά η συζήτηση. Λαμβάνοντας υπόψη μας και τη πορεία της πανδημίας συζητάμε τους όρους ή και εναλλακτικούς τρόπους διεξαγωγής της.

Στην Πανελλαδική Συνάντηση θέλουμε να συμμετάσχουν με συγκροτημένο τρόπο:

- Οι αγωνιστές που τα προηγούμενα χρόνια –με τον έναν ή τον άλλο τρόπο-συμμετείχαν στις διεργασίες, τις συσκέψεις, τις ημερίδες και το διάλογο.

-Όλα τα μέλη των «Πρωτοβουλιών Διαλόγου» και όσοι έχουν υπογράψει το κείμενο-Κάλεσμα.

- Πρωτοπόρο δυναμικό από το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα, τη μαχόμενη διανόηση, τις κινήσεις και πρωτοβουλίες της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Εργαζόμενοι κλάδων αιχμής, πρωτοπόροι αγωνιστές τοπικών κινημάτων και αγωνιστές της αριστεράς διάφορων γενιών και ρευμάτων πολιτικής δράσης.

- Ιδιαίτερα, νέοι και νέες του αγώνα, από τη νέα βάρδια εργαζομένων, το πανεπιστήμιο και την έρευνα, τη συνοικία και τη ριζοσπαστικοποίηση πολλών μορφών και εκφράσεων, νέοι του πολιτισμού και της τέχνης.

-Το σύνολο του δυναμικού του ΝΑΡ και της ν.Κ.Α.

Η Πανελλαδική αυτή Συνάντηση, εκ των πραγμάτων αποτελεί έναν πολύ σημαντικό σταθμό της όλης πορείας μας για τη συγκρότηση προγράμματος και τα βήματα για μια νέα-κατ΄ αρχήν-κομμουνιστική οργάνωση. Επιδιώκουμε:

- Να καταληχθεί ως απόφαση πανελλαδικής διαδικασίας ένα τελικό «Κείμενο αρχών και κατευθύνσεων» στη βάση της πρότασης που δημοσιοποιήθηκε, με ενίσχυση και συμπλήρωση πλευρών που θα έχουν προκύψει από τη διαδικασία του διαλόγου.

- Να συγκροτηθούν ομάδες εργασίας για συγκεκριμένες θεματικές για την ανάπτυξη του περιεχομένου και τη διαμόρφωση κομμουνιστικού προγράμματος, ως διαδικασίας συσπείρωσης και ανάπτυξης της Πρωτοβουλίας προς μια νέα κομμουνιστική οργάνωση.

- Η οργανική διασύνδεση των υπαρχόντων «Πρωτοβουλιών Διαλόγου» (και όσων ιδρυθούν μέχρι τότε) και των πυρήνων-δυναμικού στις πόλεις-γειτονιές-κλάδους σε μια ενιαία πανελλαδική «Πρωτοβουλία για σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα», με έναν πρώτο οργανωτικό ιστό και εκλεγμένη πανελλαδική συντονιστική γραμματεία.

- Η συζήτηση και διαμόρφωση «οδικού χάρτη» για τα βήματα προς μια νέα κομμουνιστική οργάνωση.

12.  Η καθοριστική συμβολή του ΝΑΡ και της ν.Κ.Α. στη δράση-παρέμβαση στο κρίσιμο πεδίο της συσπείρωσης/οργάνωσης της πρωτοπορίας

Η πορεία προς την Πανελλαδική Συνάντηση είναι ένα κρίσιμο στοίχημα για την οργάνωσή μας από κάθε πλευρά. Αφορά την ικανότητα ανάπτυξης πολιτικό-θεωρητικών πρωτοβουλιών με στρατηγικό πρόσημο σε μια συγκυρία όπου όλα βοούν για την ανάγκη πιο συνολικών απαντήσεων, τομών σε όλα τα επίπεδα, ριζικής αλλαγής των ίδιων των όρων του ταξικού αγώνα, της ανάδυσης μιας νέας κομμουνιστικής πρότασης και πρωτοπορίας ικανής να ανταπεξέλθει στα πιο σύνθετα και οξυμένα ζητήματα και αντιφάσεις του καπιταλισμού της κρίσης και της αντιδραστικής ανάπτυξης.

Αφορά και συνδυάζει τα βήματα προς τον κομμουνιστικό μετασχηματισμό της ίδιας της συλλογικότητας του ΝΑΡ και της ν.Κ.Α., για μιας άλλης ποιότητας οργάνωση και μιας άλλης ποιότητας παρέμβαση στο κοινωνικό, πολιτικό και θεωρητικό πεδίο των ταξικών αγώνων.

Για τη προώθηση της πολιτικής μας πρότασης και την ανάπτυξη της μετωπικής μας παρέμβασης στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και συνολικά

13.  Για όλους τους λόγους που έχουν ήδη γραφτεί παραπάνω και σε διαλεκτική σύνδεση με την διαμόρφωση της αναγκαίας ανώτερης προγραμματικής απάντησης στο καπιταλισμό της εποχής μας και τη συγκρότηση του φορέα της, δηλαδή το νέο πρόγραμμα και κόμμα της κομμουνιστικής απελευθέρωσης, απαιτείται από την μεριά της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και μια μάχιμη και συνολική πολιτική πρόταση μάχης και αντεπίθεσης, μια πρόταση μάχιμης συσπείρωσης δυνάμεων και αναζωογόνησης της υπόθεσης του πόλου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στις νέες συνθήκες.

Μάχιμη γιατί κρίνουμε ως αναγκαία μια αναβάθμιση όλων των πρωτοποριών , τόσο στο επίπεδο του μαζικού κινήματος όσο και της πολιτικής πάλης, στο περιεχόμενο πάλης και στις μορφές οργάνωσης ώστε να μπορέσει να οργανωθεί ο αγώνας ενάντια στη νέα επίθεση του συστήματος.

Συνολική, γιατί αφορά το σύνολο των πλευρών της ζωής και της κοινωνίας. Και πολιτική γιατί δεν περιορίζεται στην υπεράσπιση των άμεσων εργατικών συμφερόντων, όσο και αν είναι απόλυτα απαραίτητο, αλλά επιδιώκει να αναδείξει ότι προϋπόθεση για μια αποτελεσματική υπεράσπιση των εργατικών λαϊκών συμφερόντων είναι η σύγκρουση με τις βασικές επιλογές του κεφαλαίου, των οργανισμών του και του πολιτικού του συστήματος ώστε να ωριμάσει μια ευρύτερη αναμέτρηση μαζί τους.

Η πρόταση αυτή επιδιώκει να αναζωογονήσει την υπόθεση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, το ρόλο και τη μετωπική της προοπτική, δηλαδή το πόλο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στη νέα φάση. Με υπέρβαση των προβλημάτων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στη κατεύθυνση των αποφάσεων του τελευταίου πανελλαδικού σώματος. Αναγνωρίζουμε τις δυσκολίες τόσο στο επίπεδο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ όσο και σε σχέση με την στάση άλλων δυνάμεων της ανατρεπτικής αριστεράς. Ωστόσο η επίγνωση των δυσκολιών απαιτεί αναβάθμιση της μετωπική μας παρέμβασης στη κατεύθυνση του αντικαπιταλιστικού μετώπου, αλλά και προσπάθεια να εξαντλούνται δυνατότητες συνολικής ή και μερικών (σε θέματα, μέτωπα πάλης κλπ) συμφωνιών, να επιδρά η αντικαπιταλιστική μετωπική γραμμή στο κόσμο της ευρύτερης εξωκοινοβουλευτικής, ανατρεπτικής, ριζοσπαστικής και αντιδιαχειριστικής αριστεράς.

14.  Για την αντικαπιταλιστική πολιτική σήμερα το πρώτο που απαιτείται είναι η συγκέντρωση αγωνιστών και δυνάμεων στη βάση μιας καθολικής αντικαπιταλιστικής πρότασης με κομμουνιστική ηγεμονία και στρατηγική προοπτική. Με σημείο αναφοράς την χειραφέτηση του κόσμου της εργασίας από τα δεσμά του κεφαλαίου και πολιτικό στόχο τον κλονισμό - ανατροπή της κλιμακούμενης αντεργατικής – αντιλαϊκής επίθεσης διαρκείας, της μόνιμης επιτροπείας , που προωθούνται από την κυβέρνηση της ΝΔ, τις δυνάμεις του κεφαλαίου και της ΕΕ, με την στήριξη του αστικού πολιτικού συστήματος, από ένα ταξικά και πολιτικά ανασυγκροτημένο εργατικό – νεολαιίστικο κίνημα και μια ισχυρή αντικαπιταλιστική και σύγχρονα κομμουνιστική αριστερά.

Η συσπείρωση αυτή πρέπει να αναζητηθεί στη βάση κομβικών στόχων ρήξης με τις βάσεις του συστήματος και τη λογική του κεφαλαίου, όπως επιδιώκει και η πολιτική μας πρόταση με το πολιτικό πρόγραμμα που βάζει.

Αυτό που θα καταφέρει να κλονίσει τον καπιταλισμό και θα καταφέρει να απαντήσει με μία θετική προοπτική στο μαύρο μέλλον που επιφυλάσσει, θα είναι ένα ισχυρό ταξικό εργατικό κίνημα και η συγκρότηση ενός σύγχρονου αντικαπιταλιστικού ρεύματος κομμουνιστικής προοπτικής που θα τον αμφισβητήσει συνολικά, ενός σύγχρονου κομμουνιστικού προγράμματος και κόμματος. Με άλλα λόγια η αναβαθμισμένη μάχη απαιτεί ανασυγκρότηση και της πρωτοπορίας σε όλα τα επίπεδα.

Αυτή ακριβώς τη κατεύθυνση επιδιώκουμε να υπηρετήσουμε και με το περιεχόμενο και το προσανατολισμό της πολιτικής μας πρότασης.

α). Καταρχάς επιδιώκουμε να προσανατολιστεί συνολικά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε μια τέτοια κατεύθυνση και θέλουμε να αποτελέσει η πρόταση μας σημείο συζήτησης των ανένταχτου αγωνιστών και αγωνιστριών της. β). Να συζητηθεί η πρόταση μας με το ανένταχτο δυναμικό της αντικαπιταλιστικής πτέρυγας το μαζικού κινήματος και της μάχιμης αριστεράς. γ). Να εμπλουτίσουμε τη συζήτηση των δεκάδων κινήσεων πόλης και του πολυάριθμου δυναμικού τους, για την αναγκαία αναβάθμιση της δράσης τους. δ). Να παρέμβουμε στη συζήτηση της αριστερής αντικαπιταλιστικής πτέρυγας στο εργατικό - λαϊκό, φοιτητικό και ευρύτερα νεολαιίστικο κίνημα, για το καθορισμό του περιεχομένου και του αναγκαίου πολιτικού ρόλου του μαζικού κινήματος στη νέα φάση.

Η πολιτική πρόταση του ΝΑΡ για τη Κομμουνιστική Απελευθέρωση αποτελεί μια δυναμική διαδικασία παρέμβασης στη κατεύθυνση της ανώτερης συγκρότησης της πρωτοπορίας σε όλα τα επίπεδα, της πολιτικής και ταξικής ανασυγκρότησης του εργατικού - λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος, ώστε να είναι σε θέση να δώσει αποτελεσματικά τη μάχη ενάντια στο κεφάλαιο, τη κυβέρνηση και την ΕΕ, να γίνουν βήματα αλλαγής του πολιτικού συσχετισμού στην αριστερά και συνολικά στη κοινωνία προς όφελος της αντικαπιταλιστικής πολιτικής με μια νέα κομμουνιστική ηγεμονία.

Ειδικά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ οφείλει, με τη δική μας βασική συμβολή, να παρέμβει στις εξελίξεις στη κατεύθυνση του αντικαπιταλιστικού μετώπου.

Κεφάλαιο Γ. Η παρέμβαση μας στο μαζικό κίνημα

15.  Τώρα χρειάζεται μαζικό κίνημα ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής, για την επιβίωση του λαού. Δεν αρκούν οι αποκαλύψεις, οι καταγγελίες και οι αναλύσεις. Απαιτείται συνδικαλιστικό σχέδιο που να το υπηρετήσουν ενιαία όλες οι αγωνιστικές και ταξικές δυνάμεις, υπερβαίνοντας το παρατεταμένο συνδικαλιστικό lockdown που προωθούν οι παρατάξεις που στηρίζουν την κυβέρνηση και την υποταγή στα συμφέροντα του ΣΕΒ και του κράτους.

Ποια ζητήματα ξεχωρίζουμε:

-Εντείνουμε το αντικυβερνητικό μέτωπο, προσπαθούμε να αποσταθεροποιήσουμε την κυβέρνηση και την πολιτική της. Δεν αφήνουμε στο απυρόβλητο την αστική, συναινετική «αντιπολίτευση» ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ ούτε το φιλοΕΕ και συμβιβαστικό πρόγραμμα κοινωνικού εταιρισμού (win-win, φιλόΕΕ) του ΜΕΡΑ 25.

-Απαιτείται πολιτική γραμμή ανατροπής της πολιτικής της τώρα με όρους μαζικού κινήματος. Δεν υποτασσόμαστε στην ισχυρότατη πίεση από διάφορα κέντρα, κύκλους και οργανώσεις που ενώ μιλούν στο όνομα της αριστεράς, τα παραπέμπουν όλα στο «μετά», δηλ. στις εκλογές, δηλ. σε μια νέα εκδοχή κυβερνητισμού και αστικής διαχείρισης με «ανθρώπινο πρόσωπο», που θα αντικαταστήσει την σαν ώριμο φρούτο καταρρέουσα ΝΔ.

-Δεν μιλάμε όμως ούτε για κίνημα γενικώς ούτε για οποιοδήποτε μαζικό κίνημα. Συμβάλουμε σε πολιτικό κίνημα ανατροπής με συνολικά αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά που όροι του είναι: η ταξική, χειραφετική ανασυγκρότηση της εργατικής δράσης και διάθεσης για αντίσταση, η ενδυνάμωση και ισχυρή παρουσία της κομμουνιστικής, επαναστατικής στρατηγικής, η σύνδεση του με τον αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και μέτωπο διεξόδου.

-Αυτό το κίνημα έχει ισχυρούς πολιτικούς πυλώνες που χρειάζεται να συναρθρώνονται με τα άμεσα και ζωτικά αιτήματα του λαού. ΠΧ για να ενισχυθεί η δημόσια υγεία πρέπει να χάσουν τα κέρδη, να μπλοκάρεται η προώθηση των ΣΔΙΤ, να γίνει δημοσιονομική απειθαρχία στην ΕΕ. Για να μην εξαθλιωθούν οι εργαζόμενοι να διαγραφεί το χρέος, να μειωθούν οι πολεμικές δαπάνες.

-Όχι μόνο αμυντικά αιτήματα και γενικολογίες αλλά διεκδικήσεις αντεπίθεσης.

16.  Διεκδικούμε ΤΩΡΑ:

1) Ενίσχυση του συστήματος υγείας.

Θωράκιση δημόσιας υγείας. Αύξηση του ΑΕΠ για το ΕΣΥ στο 7%. 25.000 προσλήψεις για κάλυψη όλων των κενών οργανικών θέσεων. Επίταξη του ιδιωτικού τομέα υγείας. Αποκλειστικά δημόσιο σύστημα υγείας.

Αποφασιστική ενίσχυση της δημόσιας Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, για το άνοιγμα νέων ΜΕΘ και ΜΑΦ και τον αναγκαίο εξοπλισμό προστασίας του υγειονομικού προσωπικού.

2) Αποφασιστική ενίσχυση της δημόσιας εκπαίδευσης.

15 μαθητές ανά τάξη και όλα τα απαιτούμενα μέτρα προστασίας για τη λειτουργία των σχολείων. Άνοιγμα των σχολών ΑΕΙ-ΤΕΙ με αντίστοιχα μέτρα προστασίας. Κάτω ο Νόμος Κεραμέως, η Τράπεζα Θεμάτων και το «Νέο Λύκειο», που οδηγούν στο πέταγμα των παιδιών των λαϊκών στρωμάτων από την μόρφωση και τις σπουδές, στο σχολείο εξεταστικό κάτεργο, της αγοράς, του αυταρχισμού και της πειθάρχησης.

3) Για την εργασία. Ανατροπή και ακύρωση όλων των αντεργατικών, αντιλαϊκών μέτρων, παλιών και νέων. Προστασία από τις συνέπειες της κρίσης. Την κρίση να πληρώσει το κεφάλαιο. Βελτίωση των εργασιακών συνθηκών.

3.1        Υγειονομική προστασία των εργαζομένων όλων των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς. Όχι στα υγειονομικά πρωτόκολλα λάστιχο. Δωρεάν μέσα προστασίας. Να σταματήσει το αίσχος του στοιβάγματος των εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Αύξηση των δρομολογίων με κριτήριο την αντιμετώπιση της πανδημίας με χρήση των ακινητοποιημένων μέσων, προμήθεια νέων, προσλήψεις προσωπικού.

3.2       Ειδική αναπλήρωση από το κράτος του συνόλου της απώλειας των μισθών των εργαζομένων κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ανεξάρτητα από το είδος της εργασιακής τους σχέσης. Δωρεάν πρόσβαση στα ΜΜΕ και αναστολή πληρωμών στους λογαριασμούς σε όλους τους εργαζόμενους που είναι άνεργοι, σε αναστολή ή στο πρόγραμμα ΣΥΝεργασία.

3.3       Πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα και συντάξεις. Να γίνει κουρελόχαρτο η έκθεση Πισσαρίδη. Όχι στην ιδιωτικοποίηση / ανταποδοτικότητα που σημαίνει καταστροφή της επικουρικής ασφάλισης!!

3.4       Επίδομα ανεργίας μέχρι την λήξη της ανεργίας, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, ίσο με το βασικό μισθό, με πλήρη ασφαλιστικά και υγειονομικά δικαιώματα.

3.5       Καμιά απόλυση, αξιοπρεπής δημιουργική εργασία με συλλογικές συμβάσεις και με πλήρη δικαιώματα για όλους/ες. Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων – Νομοθετική απαγόρευση απολύσεων (ειδικά εν μέσω πανδημίας οι απολύσεις συνιστούν τη μέγιστη αθλιότητα!)

3.6       Όχι στις απλήρωτες υπερωρίες, το μισό μισθό, την περικοπή αδειών, τις άθλιες συμβάσεις ορισμένου χρόνου, την εργασία λάστιχο, την κατάργηση των ΣΣΕ. Να φορολογηθεί το μεγάλο κεφάλαιο και τα συσσωρευμένα κέρδη του.

3.7       Αυξήσεις στους μισθούς, μείωση του χρόνου εργασίας..Κανένας μισθός κάτω από 800 ευρώ καθαρά. Υποχρεωτικές κλαδικές συμβάσεις εργασίας.

3.8       Βαριά φορολογία των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων. Να πληρώσει το κεφάλαιο και όχι οι εργαζόμενοι την κρίση.

4) Όχι στον πόλεμο και τις καταστροφικές πολεμικές δαπάνες. Να μην προχωρήσει η νέα, ληστρική «αγορά του αιώνα». Λεφτά για υγεία, παιδεία, περιβάλλον, κοινωνικά αγαθά. Καμιά σκέψη για στράτευση στα 18, μείωση της θητείας.

5) Κάτω τα χέρια από τους αγώνες, τις καταλήψεις, τις διαδηλώσεις και τη συνδικαλιστική δράση. Όχι στην καταστολή των εργαζομένων και της νεολαίας στους ανοιχτούς χώρους, στο όνομα της πανδημίας.. Κάτω τα χέρια από τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες. Όχι στην αστυνομοκρατία.

6) Όχι στους πλειστηριασμούς. Διαγραφή χρεών λαϊκής οικογένειας. Διαγραφή των χρεών σε τράπεζες και των χρεώσεων των ΔΕΚΟ για τους φτωχούς αυτοαπασχολούμενους, αγρότες και μικροεπαγγελματίες για το διάστημα που κράτησε η πανδημία.

Αυτό το πλαίσιο διεκδικήσεων επιδιώκουμε να συνδέεται με τo αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης και επαναστατικής προοπτικής που περιγράφουμε στη πολιτική μας πρόταση. Ώστε να βαθαίνουν τα πολιτικά χαρακτηριστικά των αγώνων του μαζικού κινήματος και να απαντάνε πειστικά στην επίθεση κα τη πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΣΕΒ.

17.  Προωθούμε συνελεύσεις. Υπάρχει μεγάλη υποχώρηση σε αυτό και έχουμε και εμείς ευθύνη. Έκτακτες συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς, εξορμήσεις-εκδηλώσεις σε γειτονιές. Ο κόσμος γενικά θέλει να διαμαρτυρηθεί ενάντια στην κυβερνητική πολιτική αλλά δεν βρίσκει χώρο οργανωμένης συνδικαλιστικής και αγωνιστικής έκφρασης.

-Προτείνουμε απεργιακές και πιο δυναμικές μορφές πάλης. Για παράδειγμα: απεργία σε όλη την υγεία τέλος Σεπτέμβρη. Επισχέσεις εργασίας όπου δεν πληρώνονται μισθοί, βάρδιες, υπερωρίες. Αποχή όπου δεν λαμβάνονται μέτρα προστασίας, άδειες κλπ. Στην εκπαίδευση Καταλήψεις μαθητών για 15μελείς τάξεις κλπ.

-Η διεύθυνση αγώνα είναι πολύ κρίσιμο θέμα, χρειάζεται να επιμένουμε σε αυτό. Μπλοκ με πρωτοβάθμια σωματεία, συνελεύσεις και επιτροπές αγώνα.

-Ειδική δουλειά στους κάθε λογής συμβασιούχους.

-Ενωτική, κοινή δράση αλλά και κριτική σε ΠΑΜΕ, ΜΕΤΑ. Ειδικά το ΠΑΜΕ δεν μπορεί ούτε θέλει να κλιμακώσει. Τα αιτήματα είναι στενά αμυντικού χαρακτήρα (χαρακτηριστικό το κάλεσμα του για τη ΔΕΘ πχ «να ανασάνουμε», «καμιά απώλεια εισοδήματος», «πληρώσαμε πολλά δεν μπορούμε άλλα» κλπ). Δεν προτείνει απεργιακό πρόγραμμα, παρά μόνο απογευματινά συλλαλητήρια οργανωμένα από το ΠΑΜΕ με συμμετοχή μόνο των δυνάμεων του.

-Να περιορίσουμε την ηττοπάθεια και τη συνεχή επίκληση των δυσκολιών και της ατομικής ευθύνης του κόσμου που δεν κινείται, δεν ξεσηκώνεται.

-Γενική απεργία μέσα στον Οκτώβρη

-Δράσεις απειθαρχίας, ανυπακοής ανά κλάδο.

-Ιδιαίτερο μέτωπο και μέσα στο μαζικό κίνημα στους συνωμοσιολόγους και αυτούς που δεν πιστεύουν ότι υπάρχει ο ιός – για να εμποδίσουν την αναμέτρηση των εργαζομένων με τον ιό της αντεργατικής πολιτικής και της ιδιωτικοποίησης της υγείας.

Η όξυνση της οικονομικής κρίσης και ή ήδη άσχημη κατάσταση πλατιών κομματιών της εργατικής τάξης αλλά και άλλων λαϊκών στρωμάτων επαναφέρει την ανάγκη ανάπτυξης της μαχόμενης διεκδικητικής αλληλεγγύης, η οποία μπορεί να οργανώνεται από τα σωματεία, τις εργατικές λέσχες και άλλες αγωνιστικές συλλογικότητες.

18Για τη δράση μας στις περιοχές

Την επόμενη περίοδο, μαζί με την ένταση της εκμετάλλευσης την ανεργία και την όξυνση της φτώχειας, θα αντιμετωπίσουμε την αμφισβήτηση και επίθεση στο δικαίωμα στη στέγαση (κατοικία – πλειστηριασμοί - εξώσεις, πρόσβαση σε ηλεκτρικό, νερό, θέρμανση), την ακρίβεια στα κοινωνικά αγαθά συγκοινωνία, επικοινωνία, κλπ, την φορομπηξία, τη χειροτέρευση στις συνθήκες ζωής με λεηλασία ελεύθερων δημόσιων χώρων και του περιβάλλοντος, τις άμεσες και δραματικές επιπτώσεις στα λαϊκά στρώματα από φυσικά φαινόμενα, τον κοινωνικό αποκλεισμό μεγάλων μερίδων του πληθυσμού από την πρόσβαση σε υγεία, παιδεία, πρόνοια και τις περικοπές των δαπανών για υγεία, παιδεία κλπ.. Μαζί θα έχουμε σωρεία ιδιωτικοποιήσεων οργανισμών, υπηρεσιών, δημόσιας περιουσίας, επέκταση εμπορευματοποίησης. Έξαρση του κρατικού-κυβερνητικού αυταρχισμού, της διάδοσης των σκοταδιστικών, ξενοφοβικών, εθνικιστικών αντιλήψεων και της δράσης των φασιστικών συμμοριών απέναντι σε πρόσφυγες-μετανάστες και όσους στοχοποιούν. Συγκεκριμένες επιλογές της κυβέρνησης για την εξυπηρέτηση της στρατικοποίησης και του πολεμικού κλίματος.

Πρώτα θύματα αυτής της κατάστασης οι πιο ευάλωτες ομάδες πρόσφυγες, μετανάστες, οι άποροι, ηλικιωμένοι, άστεγοι, αλλά και οι άνεργοι, οι γυναίκες, οι μαθητές και οι νέοι των λαϊκών στρωμάτων, οι στρατευμένοι.

Χρειάζεται μέσα από τις περιφερειακές και δημοτικές κινήσεις και τις συλλογικότητες γειτονιάς (Εργατικές Λέσχες, Λαϊκές Συνελεύσεις, Επιτροπές και Πρωτοβουλίες) να ξεδιπλωθούν μαζικές δράσεις αντίστασης, διεκδίκησης, αλληλεγγύης που να υπερασπίζονται τις εργατικές και λαϊκές ανάγκες και να συγκρούονται με τις πολιτικές του συστήματος και τους φορείς τους σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο για όλα τα παραπάνω πεδία και με απαιτήσεις για επαρκή μέτρα για τη δημόσια υγεία, παιδεία, πρόνοια.

Να συμβάλλουμε να ξεπεραστούν προβλήματα αδράνειας, ως αποτέλεσμα της γενικότερης κάμψης του κινήματος, της επίδρασης του κορονοϊού, αλλά και των μέτρων της κυβέρνησης για πρόστιμα, ποινές, απαγορεύσεις για διαδηλώσεις.

Να αποτρέψουμε την εμφάνιση ακροδεξιών «αγανακτισμένων» με αγωνιστικό προσωπείο που δήθεν εκφράζοντας αντισυστημικό προφίλ, επιδιώκουν να πρωτοστατούν σε δράσεις και να συσπειρώνουν κόσμο. Να αποκαλύπτουμε τις στοχεύσεις τους, να τους απομονώνουμε και να αναλαμβάνουμε δράσεις με το αναγκαίο μαχητικό αντικυβερνητικό και αντικαπιταλιστικό λόγο μέσα στο γονεϊκό κίνημα, στα σχολεία, στις γειτονιές, σε κάθε περιοχή για την ανάδειξη των προβλημάτων, των υπεύθυνων για αυτά και την προβολή των διεκδικήσεων για τις λαϊκές ανάγκες στην παιδεία, την πρόνοια, την υγεία, τη στέγαση κλπ.

Να συμβάλλουμε στις προσπάθειες συντονισμού των κινήσεων περιφερειών και πόλεων. Επιδιώκουμε να αναζωογονηθούν και να στηριχτούν οι προσπάθειες συντονισμού των μαζικών συλλογικοτήτων από τις συλλογικότητες των γειτονιών που συμμετέχουμε.

Στηρίζουμε την Πανελλαδική Συνάντηση για την Ενέργεια που θα γίνει στις 17 & 18/10/2020 επιδιώκοντας να πάρουν μέρος οι συλλογικότητες που συμμετέχουμε και βάζοντας ένα περιεχόμενο που να συμβάλλει σε μαχητική αντικυβερνητική - αντίΕΕ, αντικαπιταλιστική κατεύθυνση και συνέχιση των προσπαθειών.

Η Π.Ε. του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, 26/09/2020