Βασικά αποσπάσματα από την Απόφαση της Πολιτικής Επιτροπής του ΝΑΡ για τη Κομμουνιστική Απελευθέρωση

Η Πολιτική Επιτροπή του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση συνεδρίασε στις 25 και 26 Σεπτεμβρίου 2021 με θέματα τις πολιτικές εξελίξεις, την παρέμβαση των δυνάμεων του ΝΑΡ στα μέτωπα και τους αγώνες και την προώθηση της πολιτικής πρότασης και μετωπικής πολιτικής ττης οργάνωσης. Επίσης, την αποτίμηση της πανελλαδικής συνάντησης του δυναμικού της Πρωτοβουλίας για σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα και τα μέτρα και τον σχεδιασμό για την ολόπλευρη συμβολή των δυνάμεων του ΝΑΡ και της ν.Κ.Α. στα βήματα που αποφασίστηκαν. 

Κεφάλαιο Α: Οι εξελίξεις και τα βασικά στοιχεία της παρέμβαση μας

1. Το ξέσπασμα των καταστροφικών, όπως εξελίχθηκαν, πυρκαγιών αποτέλεσμα τόσο των συνθηκών που διαμορφώνει η κλιματική κρίση η εμπορευματοποίηση / ιδιωτικοποίηση της γης για τους κάθε είδους «επενδυτές» (μαφία των ανεμογεννητριών, τουριστικό κεφάλαιο, real estate) και των νόμων που τους διευκολύνουν (βλ. «δασοκτόνος Νόμος Χατζηδάκη»), όσο και κυρίως της διάλυσης των μηχανισμών ελέγχου πρόβλεψης, δασοπροστασίας και πυρόσβεσης από όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων, προκάλεσε πολύ σοβαρές συνέπειες στην ζωή των πυρόπληκτων, κατέστρεψε σειρά οικονομικών δραστηριοτήτων (ειδικά στη περιοχή της Βόρειας Εύβοιας) και μια πρωτοφανή περιβαλλοντική καταστροφή. Η στάση της κυβέρνησης της Ν.Δ. υπήρξε προκλητική. Η μοναδική της «απάντηση» ήταν οι εκκενώσεις ώστε να αποφύγει τυχόν γεγονότα σαν και αυτά στο Μάτι το 2018 στον ανταγωνισμό της με το ΣΥΡΙΖΑ. Κατά τα άλλα το «γαία πυρί μιχθήτω» αποτέλεσε και αποτελεί την ουσία της κυβερνητικής αντιμετώπισης και των πυρκαγιών. Η στάση αυτή έχει προκαλέσει σοβαρό πλήγμα στην ίδια και τη πολιτική της σε πλατιά λαϊκά στρώματα, ακόμη και σε κόσμο που την έχει ψηφίσει. Οι καταγγελίες στελεχών του τοπικού κράτους που ανήκουν στο χώρο του κυβερνώντος κόμματος δείχνουν την αγανάκτηση και την πίεση του κόσμου για απαντήσεις στην κυβερνητική-κρατική παράλυση μπροστά στις πυρκαγιές και στο ότι ο κόσμος αφέθηκε στη τύχη του, σχεδόν αβοήθητος να παλεύει με τις φλόγες και βέβαια στο τεράστιο ζήτημα των αποζημιώσεων που βρίσκεται μπροστά μας. Η πρωτοβουλία για μαζική- μαχητική παρέμβαση του κινήματος στις 9 Αυγούστου στην Αθήνα, αλλά και σε άλλες πόλεις και περιοχές της χώρας, κατάφερε να συμβάλλει στο να εκδηλωθεί έμπρακτα και στο «δρόμο» η λαϊκή και νεολαιίστικη διαμαρτυρία. Παράλληλα είναι θετικές οι πρωτοβουλίες αλληλεγγύης που ξεδιπλώθηκαν, όπως και η μαζική συγκέντρωση στη Στροφυλιά και η λογική της συγκρότησης επιτροπών αγώνων των πυρόπληκτων.

Ωστόσο, η κυβέρνηση και σε αυτό το πεδίο επιδιώκει να μετατρέψει την κρίση σε ευκαιρία ανάπτυξης της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων, των χορηγών και της «ατομικής ευθύνης». Με τις εκχωρήσεις της προστασίας των δασών σε ιδιώτες και την εμπλοκή των γνωστών ιδρυμάτων και μεγάλων επιχειρήσεων (“ανάδοχοι δασών”), με την θέσπιση εισιτηρίου εισόδου σε δρυμούς, βουνά και φαράγγια στο όνομα της συντήρησης και της προστασίας τους, με την προώθηση της ιδιωτικής ασφάλισης κατοικιών.

Τα ολοένα περισσότερα και πιο έντονα φαινόμενα φυσικών καταστροφών είναι αποτέλεσμα της βάρβαρης καπιταλιστικής ανάπτυξης και του ρυπογόνου μοντέλου του σύγχρονου καπιταλισμού, που προκαλεί και εντείνει την κλιματική κρίση. Για χρόνια το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις συγκάλυπταν τη διαδικασία κλιματικής αλλαγής, σήμερα διαμορφώνουν νέα πεδία ληστρικής κερδοφορίας με τις πράσινες μπίζνες της ΕΕ και το «χρηματιστήριο εκπομπών», ενώ χρησιμοποιούν την κλιματική κρίση ως δικαιολογία για την παντελή αδιαφορία τους για το φυσικό περιβάλλον και την αιτιολόγηση των συχνών πια φυσικών καταστροφών. Αυτό κάνει τώρα η κυβέρνηση Μητσοτάκη που είναι πρωτοπόρα στην εφαρμογή των αντιπεριβαλλοντικών νόμων στο όνομα των «επενδυτών», δηλαδή των κερδών των καπιταλιστών του τουρισμού και της ενέργειας. Χρειάζεται να αναδεικνύεται η συνολική πολιτική μας αντίληψη για προτεραιότητα της πρόληψης και προστασίας των δασών, έναντι της κατασταλτικής αντιμετώπισης των πυρκαγιών όταν εκδηλώνονται και η ανάδειξη της προβολής της κλιματικής κρίσης από τις κυβερνήσεις και το κράτος για την απόκρυψη των δικών τους ευθυνών.

Προβάλει επιτακτικά η ανάγκη για παρέμβαση μιας σύγχρονης κομμουνιστικής αντίληψης και προγράμματος σωτηρίας της κοινωνίας και του φυσικού περιβάλλοντος από τον ολοκληρωτικό καπιταλισμό της εποχής μας, για τον εμπλουτισμό του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος με την πάλη ενάντια στην περιβαλλοντοκτόνα καπιταλιστική ανάπτυξη για την επιβολή ανασχέσεων και ανατροπών αυτής της «ανάπτυξης» στη πορεία για μια κοινωνία αρμονικής σχέσης του ανθρώπου με το ανόργανο σώμα του. Σε αυτή την ανάγκη θα συμβάλουμε ως ΝΑΡ για τη Κομμουνιστική Απελευθέρωση.

2. Παρά τους παρελκυστικούς ισχυρισμούς της κυβέρνησης περί «τείχους ανοσίας» η πανδημία του covid 19 μετά από μια μικρή χρονικά παρένθεση μειωμένων κρουσμάτων και θανάτων, βρίσκεται ήδη σε τροχιά μεγάλης ανάπτυξης (4^Ο κύμα) με το ΕΣΥ παρατημένο και την κυβέρνηση να εκμεταλλεύεται το θέμα του εμβολιασμού για να επιβάλλει βάρβαρες εργασιακές αλλαγές σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και νέα πλήγματα στα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες. Η κυβέρνηση ρίχνει τα βάρη της πανδημίας στους πολίτες, ενισχύει τον ιδιωτικό τομέα υγείας, προωθεί τον κοινωνικό αυτοματισμό και τον κρατικό κι εργοδοτικό αυταρχισμό, με άλλοθι τους εμβολιασμούς. Ειδικά στο χώρο της υγείας αξιοποιεί τη μικρή μερίδα ανεμβολίαστων υγειονομικών για να επιβάλει σωρεία αλλαγών στις εργασιακές συνθήκες (εργολαβικοί, συμβασιούχοι κλπ) και ιδιωτικοποίηση τομέων του ΕΣΥ, αλλαγές που είναι πολύ πιθανό να επιχειρήσει να επιβάλλει και σε αρκετούς άλλους κλάδους.

Η πανδημία του Covid 19 έχει επανέρθει δραματικά στο προσκήνιο, συνεχίζει και θα συνεχίζει να επιδρά καθοριστικά στην κοινωνία και στις πολιτικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης και του αστικού πολιτικού συστήματος με κριτήριο την όσο περισσότερο γίνεται ομαλή λειτουργία της καπιταλιστικής οικονομίας και κερδοφορίας και όχι της υγείας του λαού. Τα οριζόντια lockdown, αν και δεν μπορούν να αποκλειστούν σε περίπτωση δραματικών εξελίξεων, δεν αποτελούν πλέον επιλογή των κυβερνήσεων στην ΕΕ και της κυβέρνησης της ΝΔ. Γι΄ αυτό και η κυβέρνηση στην ουσία προχωρά σε lockdown κατά των ανεμβολίαστων υποκρύπτοντας τις δικές της ευθύνες στο πρόγραμμα του εμβολιασμού με τις αρχικές καθυστερήσεις και την υποταγή της, όπως και συνολικά της ΕΕ, στις απαιτήσεις και το σχεδιασμό των πολυεθνικών του φαρμάκου.

Η κυβερνητική πολιτική έχει αποτύχει συνολικά στη διαχείριση της πανδημίας. Το άνοιγμα του τουρισμού χωρίς ουσιαστικούς ελέγχους και μέτρα έφερε κύμα κορονοϊού μέσα στον Αύγουστο. Η νέα έξαρση των κρουσμάτων και οι θάνατοι είναι το «απαραίτητο κόστος» για τα κέρδη της βιομηχανίας του τουρισμού. Τώρα μεταθέτει την ευθύνη «πίεσης του ΕΣΥ» -που ουδόλως το έχει ενισχύσει- στους μη εμβολιασμένους, όπως παλιότερα σε όλη την κοινωνία. Χρησιμοποιεί τον εμβολιασμό για να κρύψει τα μέτρα που δεν παίρνει στους άλλους τομείς, παρότι έχει φανεί πως ο εμβολιασμός -όσο αναγκαίος κι αν είναι- δεν επαρκεί.

Ο αναγκαίος καθολικός εμβολιασμός όμως δεν προωθείται με την κυβερνητική πολιτική που προωθεί την τιμωρία, το διαχωρισμό, τον κοινωνικό αυτοματισμό και την κατασκευή ενόχων, τις αναστολές εργασίας και τη στέρηση μισθού. Λέμε ναι στον μαζικό καθολικό εμβολιασμό, αλλά όχι στην υποχρεωτικότητα και σε κάθε προσπάθεια διαχωρισμού των πολιτών, ενάντια σε κάθε στέρηση εργασιακών, δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων που προωθεί η κυβέρνηση. Ο εμβολιασμός πρέπει να είναι δικαίωμα και ανάγκη όχι πεδίο ποινικοποίησης και εξαγοράς.

Ωστόσο, η αντίθεση μας στην υποχρεωτικότητα δεν αναιρεί, αντίθετα καθιστά αναγκαία, την αντιπαράθεση μας με αντιεπιστημονικές και ανορθολογικές απόψεις που εκπορεύονται από το χώρο της ακροδεξιάς. Ανοίγουμε μέτωπο με αυτό το ρεύμα στο χώρο της υγείας και γενικά. Το «αντιεμβολιαστικό κίνημα» είναι στην πλειοψηφία του άθροισμα ανορθολογικών, αντιεπιστημονικών, σκοταδιστικών, συνομοσιωλογικών ρευμάτων, ομάδων της ακροδεξιάς και παραχριστιανικών οργανώσεων. Αποτελεί συνέχεια και συνέπεια της άποψης ότι δεν υπάρχει πανδημία αλλά είναι κατασκευασμένη (παρά τους πάνω από 14.000 νεκρούς στην Ελλάδα και πάνω από 4,5 εκατομμύρια συνολικά στο πλανήτη) και ότι πρόκειται για προσπάθεια χτυπήματος του Ελληνισμού… κλπ. Αποτελεί εκδοχή κριτικής στην κυρίαρχη πολιτική από το παρελθόν συνδυασμένης με στοιχεία φιλελευθερισμού και ενός άκρατου ατομισμού. Η «αντισυστημικότητα» του είναι η αντισυστημικότητα της ακροδεξιάς και των φασιστών.

Ωστόσο, παρουσιάζεται επίσης και μια κριτική και απόρριψη των εμβολίων από τμήματα αριστερών και του αυτόνομου-κυρίως- και αναρχικού χώρου. Η κριτική αυτή κάνει το λάθος να ταυτίζει την αξιοποίηση του κορονοϊού και του προγράμματος εμβολιασμού από την κυβέρνηση για να προωθήσει αντιδραστικές τομές στα εργασιακά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες, με τα ίδια τα εμβόλια. Απορρέει από δικαιολογημένους προβληματισμούς για την ταχύτητα παραγωγής του εμβολίου (αν και πλέον μετράμε περίπου 3 δις. εμβολιασμένων σε όλο τον κόσμο) και την υποταγή των διορισμένων από την κυβέρνηση «ειδικών», που εντείνει την κρίση εμπιστοσύνης στην επιστημονική κοινότητα. Πατάει στη δικαιολογημένη κριτική για την πολιτική των πολυεθνικών του φαρμάκου. Ωστόσο, η κριτική που γίνεται δεν λαμβάνει υπόψη της τις σύγχρονες δυνατότητες της ιατρικής τεχνολογίας και επιστήμης (την οποία απαξιώνουν συνολικά με πολύ λαθεμένες αντιλήψεις μια σειρά αυτόνομα ρεύματα) στην διαμόρφωση και παραγωγή εμβολίων. Πολύ περισσότερο δεν ευσταθούν συγκρίσεις με άλλα εμβολιαστικά προγράμματα (πχ ενάντια στον Η1Ν1) και την υπερβολή που τα συνόδευε στο όνομα της προώθησης των εμβολίων πολυεθνικών φαρμακευτικών εταιρειών, τη στιγμή που μιλάμε για εκατομμύρια νεκρούς στο κόσμο από το Covid 19. Συχνά η απόρριψη ή κριτική των εμβολίων από μια υποτιθέμενη αριστερή ή αντιεξουσιαστική σκοπιά έχει επίσης ένα ανορθολογικό, ατομικιστικό πυρήνα.

Σημειώνουμε πως υπάρχει και ένα τμήμα του πληθυσμού που δεν έχει εμβολιαστεί γιατί φοβάται, έχει επιφυλάξεις, καχυποψία απέναντι στην κυρίαρχη κυβερνητική ή συστημική άποψη, δεν έχει ουσιαστική πρόσβαση στην πρωτοβάθμια περίθαλψη για να απαντηθούν οι ανησυχίες του, το οποίο μπορεί και πρέπει να εμβολιαστεί μέσα από μια διαδικασία συζήτησης και πειθούς. Σε αυτό αποτυγχάνει πλήρως η κυβερνητική πολιτική του εκφοβισμού και της τιμωρίας. Το τμήμα αυτό δεν πρέπει να «χαρίζεται» ή να χρεώνεται στην ακροδεξιά και το σκοταδιστικό ρεύμα αλλά να κερδηθεί σε μια άλλη αντίληψη και δράση.

Ως ΝΑΡ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και αντικαπιταλιστική αριστερά θεωρούμε ότι απάντηση στη πανδημία μπορεί να δώσει ένα συνολικό πρόγραμμα υγειονομικού, εργασιακού, συνολικά κοινωνικού χαρακτήρα με κριτήριο και κέντρο τη λαϊκή υγεία. Με μέτρα για την ενίσχυση-ανάπτυξη του ΕΣΥ, με μέτρα στους χώρους εργασίας, εκπαίδευσης, ΜΜΜ, οργάνωσης των πόλεων, αλλαγής του διατροφικού μοντέλου και συνολικά τη κοινωνία και μια ολιστική αντίληψη για την ιατρική και την υγεία που θα περιέχει πρόληψη, πρωτοβάθμια φροντίδα, ισχυρό νοσοκομειακό σύστημα, καθολική πρόσβαση στα αναγκαία φάρμακα και εμβόλια σε όλες τις χώρες και τους λαούς του πλανήτη καθώς η πανδημία είναι παγκόσμια. Ο εμβολιασμός είναι ένα όπλο ενάντια στον κορωνοϊό που μπορεί να συμβάλλει στην αντιμετώπιση της πανδημίας αλλά όπως έχει αποδειχθεί δεν αρκεί αν δεν εντάσσεται σε ένα γενικό πρόγραμμα σαν και αυτό που περιγράφουμε. Θα ήταν ένα όπλο πιο αποτελεσματικό αν η δημιουργία, παραγωγή και διάδοση του δεν εξαρτιόνταν από τις προτεραιότητες κερδοφορίας των φαρμακευτικών εταιρειών και της διαπλοκής τους με τις κυβερνήσεις και τους διεθνείς οργανισμούς του κεφαλαίου και αν συνοδεύονταν από ένα δημόσιο πρόγραμμα ενημέρωσης, στηριγμένο σε επιστημονική διαφάνεια, που θα έπειθε τα λαϊκά στρώματα για την αναγκαιότητα του, κάτι που δεν έγινε και δεν γίνεται λόγω των συμφερόντων του κεφαλαίου στο χώρο του φαρμάκου.

Ταυτόχρονα, επιτακτικά αναγκαία είναι η μαζική παραγωγή εμβολίων για την κάλυψη του πληθυσμού όλων των χωρών, και όχι μόνο των πιο ανεπτυγμένων κρατών και των πλουσίων, πράγμα που απαιτεί κατάργηση των πατεντών, διάχυση της τεχνολογίας, παραγωγικές μονάδες σε όλο τον κόσμο για παραγωγή των εμβολίων, κτύπημα των κερδών των πολυεθνικών.

3. Η ανακοίνωση των φετινών βάσεων για τη τριτοβάθμια εκπαίδευση επιβεβαίωσε με τραγικό τρόπο για 40.000 μαθητές και τις οικογένειες τους το ρόλο της ΕΒΕ (πάνω από 18.000 αποκλείστηκαν λόγω της ύπαρξης της ΕΒΕ) στα πλαίσια της συνολικής αντιδραστικής αναδιάρθρωσης που προωθείται στην εκπαίδευση. Αποτέλεσμα αυτής της πρωτοφανούς σφαγής θα είναι οι συγχωνεύσεις και τα κλεισίματα σχολών και τμημάτων που έχουν από μηδέν μέχρι μετρημένους στα δάχτυλα νέους εισακτέους. Η αναδιάρθρωση Κεραμέως τόσο στη τριτοβάθμια όσο και στις υπόλοιπες βαθμίδες της εκπαίδευσης θα οδηγήσει σε μια βαθιά τομή ενάντια στα εργατικά και λαϊκά στρώματα, κάνοντας την εκπαίδευση μοχλό παραγωγής φτηνού και ευέλικτου εργατικού δυναμικού «καύσιμης ύλης» για την ανάπτυξη των κερδών του κεφαλαίου. Ο χώρος της εκπαίδευσης πραγματικά μετατρέπεται σε χώρο συνολικής μάχης με την κυβέρνηση και την αστική τάξη για τα εργατικά και λαϊκά στρώματα περισσότερο από κάθε φορά. Οι σημαντικές δυνάμεις που έχει η αντικαπιταλιστική και μαχόμενη αριστερά πρέπει να γίνουν αντίστοιχα μοχλός συγκρότησης παλλαϊκού πανεκπαιδευτικού μετώπου για τα δικαιώματα σε παιδεία-εργασία-λαϊκές ελευθερίες για την ανατροπή της αντιδραστικής αναδιάρθρωσης της κυβέρνησης και του κεφαλαίου σε εκπαίδευση και κοινωνία.

4. Η παράδοση της Καμπούλ στους Ταλιμπάν και η κατάκτηση της εξουσίας στο σύνολο της χώρας με αποχώρηση των Αμερικανικών και συνολικά των Νατοϊκών δυνάμεων 20 χρόνια μετά την επέμβαση στο Αφγανιστάν και την έναρξη του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» αποτελεί γεγονός με διεθνείς και ιστορικού χαρακτήρα συνέπειες. Δεν κατέρρευσε μόνο το καθεστώς-μαριονέτα της Καμπούλ, αλλά συνολικά η πολιτική και ιδεολογική αφήγηση των ΗΠΑ για την παγκόσμια τάξη πραγμάτων, που περιείχε κατά περίπτωση τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» (Ιράκ, Λιβύη, Αφγανιστάν), την προστασία της «θρησκευτικής ελευθερίας» (Βοσνία), τα «δικαιώματα των γυναικών» (Αφγανιστάν) και την επιβολή των «δυτικών αξιών» και της «δημοκρατίας». Από αυτή την άποψη το πλήγμα στις ΗΠΑ και τους συμμάχους της είναι μεγάλο και αναδιατάσσει την ισορροπία των δυνάμεων τουλάχιστον στη περιοχή εις βάρος των ΗΠΑ. Πρόκειται για μια ξεκάθαρη ήττα και αποτυχία των ΗΠΑ. Ωστόσο η ήττα αυτή δεν είναι άτακτη, καθώς προήλθε από διαπραγματεύσεις και συμφωνίες (που ξεκίνησαν τη περίοδο της τραμπικής διακυβέρνησης) με τους Ταλιμπάν, ενώ πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι οι Αμερικάνοι θα προσπαθήσουν έντονα να διατηρήσουν μια εστία αποσταθεροποίησης (διαθέτουν ακόμη οικονομικές και άλλες δυνατότητες για κάτι τέτοιο) δυσκολεύοντας τους ανταγωνιστές τους (κύρια Ρωσία και Κίνα) στη περιοχή.

Δυστυχώς η ήττα αυτή δεν προήλθε από κάποιο προοδευτικό αντιιμπεριαλιστικό ρεύμα αλλά από το θεοκρατικό και σκοταδιστικό ρεύμα των Ταλιμπάν, για αυτό και δεν μπορεί να προσφέρει καμιά αισιοδοξία στους λαούς από μόνη της. Βέβαια είναι σημαντικό ότι αποδείχτηκε πως ακόμη και η ισχυρότερη καπιταλιστική χώρα του πλανήτη είναι τρωτή, δεν είναι ανίκητη. Παράλληλα φάνηκε ότι η προσκόλληση στα συμφέροντα των ΗΠΑ δεν αποτελεί εχέγγυο αποτελεσματικότητας για καμιά αστική τάξη στο διεθνή ανταγωνισμό.

Η Ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να αξιοποιήσει τις εξελίξεις αναπτύσσοντας το ρατσισμό και την αντιπροσφυγική προπαγάνδα απέναντι στους κατατρεγμένους που οι εξελίξεις ωθούν στη προσφυγιά. Παράλληλα μια σειρά πολιτικές και μιντιακές παρεμβάσεις με υποκριτικό τρόπο νοιάζονται για τα δικαιώματα των γυναικών στο Αφγανιστάν, όπως ακριβώς έκαναν 20 χρόνια πριν όταν χρησιμοποιούσαν την ίδια προπαγάνδα για να δικαιολογήσουν την επέμβαση και τη κατοχή της χώρας.

Το διεθνές αντιπολεμικό κίνημα και η μαχόμενη αριστερά πρέπει να καταδικάσει συνολικά το έγκλημα που συντελείται και να σταθεί στο πλευρό των πραγματικών θυμάτων του. Να απαιτήσει την ασφαλή δίοδο των προσφύγων, την πτώση κάθε τείχους και την κατάργηση των ρατσιστικών συμφωνιών της ελληνικής κυβέρνησης και της ΕΕ με καθεστώτα όπως του Ερντογάν, αλλά ακόμα και των Ταλιμπάν που σήμερα υποκριτικά εμφανίζονται να ξορκίζουν.

Την ίδια περίοδο οι ΗΠΑ με τη Μεγάλη Βρετανία και την Αυστραλία εμφάνισαν την συμφωνία AUKUS. Πρόκειται για μια επιθετική κίνηση των ΗΠΑ οι οποίες πλάι στο ΝΑΤΟ διαμορφώνουν μια συμμαχία ενός στενότερου πυρήνα με ξεκάθαρη στόχευση την Κίνα. Ο πολιτικό-στρατιωτικός ανταγωνισμός μετατοπίζεται προς την Ανατολή εκφράζοντας και στο πεδίο των στρατιωτικών πρωτοβουλιών την αντίστοιχη παραγωγική/οικονομική μετατόπιση από τη Δύση προς την Ασία. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε αυτή την νέα επιθετική επιλογή που αντικειμενικά θα οξύνει την αντιπαράθεση και τους κινδύνους συσσωρεύοντας στη περιοχή Ινδικού-Ειρηνικού ένα τεράστιο οπλοστάσιο και μάλιστα με πυρηνικά όπλα, πρωταγωνιστεί μια κυβέρνηση των Δημοκρατικών η οποία βάση των αναλύσεων διαφόρων σοσιαλδημοκρατικών ρευμάτων αλλά και μεγάλου μέρους της Αμερικάνικης αριστεράς θα έφτιαχνε ένα κόσμο με λιγότερους πολεμικούς κινδύνους από τη διακυβέρνηση του Τραμπ κλπ.

Η μετατόπιση του ενδιαφέροντος των ΗΠΑ προς τη Νοτιοανατολική Ασία τροποποιεί τις πρωτοβουλίες τους και σε άλλα μέρη του πλανήτη όπως και στη περιοχή μας, όπως και τη τακτική και τις επιλογές της εγχώριας αστικής τάξης. Η προηγούμενη κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προώθησε επί των ημερών της τη «στρατηγική συμμαχία» με τις ΗΠΑ, την αναβάθμιση της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στη χώρα, τις συμμαχίες με το κράτος του Ισραήλ, την Αίγυπτο και τα αντιδραστικά αραβικά καθεστώτα και τα σχέδια για τις ΑΟΖ. Σε αυτή τη κατεύθυνση προχωρά επιθετικά και η κυβέρνηση της ΝΔ με τη νέα ιδιαίτερα αναβαθμισμένη πενταετούς διάρκειας στρατιωτικής συμφωνίας με ΗΠΑ, περιλαμβάνει το Λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, τη διάθεση και άλλων περιοχών στις Νατοϊκές δυνάμεις και άλλες παραχωρήσεις - διευκολύνσεις. Πρόκειται για μια πολιτική τυχοδιωκτική και επικίνδυνη. Τα αυξημένα "καθήκοντα" μιας Ελλάδας τοποτηρητή των ΗΠΑ αλά Ισραήλ, με "τυράκι" τη δήθεν στήριξη έναντι της Τουρκίας, θέτει αντικειμενικά την χώρα στο στόχαστρο της Ρωσίας που απειλείται ανοιχτά, αλλά και δημιουργεί τείχος εχθρότητας με όσες χώρες και λαούς τίθενται στο στόχαστρο ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Απαιτείται πάλη για την ειρήνη των λαών και την ήττα των πολεμικών σχεδίων όλων των ιμπεριαλιστικών και αστικών δυνάμεων του γεωπολιτικού παζαριού και των ανταγωνισμών. Πολιτικός μαζικός αγώνας ενάντια στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό για τον ρόλο της κάθε αστικής τάξης στην περιοχή. Κρίκος για το αντιπολεμικό κίνημα στην Ελλάδα είναι ο αγώνας ενάντια στη νέα συμφωνία Ελλάδας-ΗΠΑ, τους εξοπλισμούς και τα σχέδια τις ΑΟΖ, το να μην περάσει η νέα βαθύτερη σύμπλευση με ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και η μετατροπή της χώρας σε νατοϊκό προγεφύρωμα. Είναι αγώνας για τη ζωή, για την ειρήνη, για την κοινωνική απελευθέρωση και τη διεθνιστική αλληλεγγύη, ενάντια στον πόλεμο, τη στρατιωτικοποίηση της κοινωνικής ζωής, το κυνήγι των εξοπλισμών που στερεί πόρους από μια αξιοπρεπή ζωή, τον εθνικισμό, την καλλιέργεια μίσους με τους γειτονικούς λαούς και την αντί-προσφυγική ψύχωση. Μαζί με αυτά είναι αναγκαία μια διεθνής παλλαϊκή συστράτευση για ένα σύγχρονο διαφωτισμό, με συντριβή του θρησκευτικού σκοταδισμού και του ανορθολογισμού σε ολόκληρο τον πλανήτη. Πνοή σε ένα τέτοιο κίνημα μπορεί να δώσει ένα σύγχρονο κομμουνιστικό απελευθερωτικό ρεύμα, η αισιοδοξία της νιότης του κόσμου ενάντια στη φρίκη ενός συστήματος που γερνάει και σαπίζει δημιουργώντας τέρατα.

5. Το σύνολο των πρόσφατων εξελίξεων σε όλα τα μέτωπα έχουν προκαλέσει σημαντικό πλήγμα στη κυβέρνηση και στην αφήγηση που εδώ και καιρό προσπαθεί να συγκροτήσει. Αυτή την αλλαγή στο κοινωνικό και πολιτικό κλίμα την μετράνε πλέον και τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, αλλά και η κυβέρνηση, η οποία επιδίωξε καταρχάς (ατυχώς) με τον ανασχηματισμό αλλά και με τις εξαγγελίες στη ΔΕΘ (οι οποίες στη συντριπτική τους πλειοψηφία αφορούν φοροελαφρύνσεις στο κεφάλαιο και μείωση του εργατικού κόστους) να μειώσει τη βλάβη και τις διαρροές ψηφοφόρων της (χαρακτηριστικό είναι το νέο της άνοιγμα στον ακροδεξιό χώρο με την τοποθέτηση Πλεύρη στο υπουργείο Υγείας). Ωστόσο, είναι εμφανές ότι έχει μπει σε πορεία φθοράς. Η φημολογία για προκήρυξη πρόωρων εκλογών υποχωρεί και τα όποια σχέδια για κάτι τέτοιο αποσύρονται σε αυτή τη φάση λόγω του κακού κλίματος για τη ΝΔ, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι «η κυβέρνηση θα εξαντλήσει την τετραετία», παραμένει στο τραπέζι το σενάριο για εκλογές την άνοιξη ή σε «πρόσφορο χρόνο». Βέβαια την ίδια στιγμή η κυβέρνηση προχωρά με αποφασιστικότητα και άλλες αντιδραστικές τομές όπως ήταν η ιδιωτικοποίηση/επιχειρηματικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης, ενώ φοβούμενη τις αντιδράσεις που μπορεί να ξεσπάσουν φρόντισε να υπενθυμίσει τις «υποχρεώσεις» κήρυξης και τέλεσης απεργιών με βάση το νόμο Χατζηδάκη κοινοποιώντας σχετική εγκύκλιο τέλη Αυγούστου.

6. Για το πέρασμα των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων η κυβέρνηση εντείνει τον αυταρχισμό και την καταστολή ενάντια σε κάθε μη αρεστή και μη ενσωματώσιμη αντίδραση, μονιμοποιώντας την επιτήρηση, τις απαγορεύσεις και γενικεύοντας το κλίμα φόβου για την κάθε «παρεκτροπή». Αξιοποιεί το νόμο απαγόρευσης των διαδηλώσεων στο μεγαλύτερο μέρος του, αφού έχει ανατραπεί στην πράξη η πρότερη ενημέρωση για χορήγηση άδειας και τον ορισμό οργανωτή. Ενισχύει τους μηχανισμούς και τα μέσα καταστολής, επιβάλλει γενικευμένη αστυνομοκρατία, απαγορεύει δημόσιες συναθροίσεις όπως πρόσφατα, επεκτείνει τις τηλεφωνικές, ιντερνετικές και ζωντανές παρακολουθήσεις γραφείων οργανώσεων, τη στοχοποίηση αγωνιστών και ξεδιπλώνει μπαράζ δικαστικών διώξεων. Ήδη μπαίνει σε εφαρμογή και ο νόμος για τον έλεγχο των σωματείων-συνδικαλισμένων και τον περιορισμό-απαγόρευση των απεργιών.

Ιδιαίτερα, η περιστολή δικαιωμάτων από το κράτος και οι διακρίσεις έχουν ενταθεί ενάντια στα πιο αδύναμα τμήματα (πρόσφυγες, μετανάστες) ενώ μόνιμα είναι στο στόχαστρο κάθε κινηματική εκδήλωση εκτός των προδιαγραφών του συστήματος και οι οργανώσεις της αντικαπιταλιστικής, κομμουνιστικής αριστεράς. Τα καθεστωτικά ΜΜΕ παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην καλλιέργεια του κλίματος αποδοχής του περιορισμού ελευθεριών στο όνομα της δημόσιας τάξης και ασφάλειας και με την εκμετάλλευση της πανδημίας συνεχίζουν να ενοχοποιούν επιλεκτικά τις κινηματικές δράσεις ως «απειλή για την εξάπλωση του κορονοϊού», μαζί με τη «διατάραξη της ομαλής οικονομικής ζωής».

7. Η επιθετικότητα της κυβέρνησης σε όλα τα μέτωπα εκφράζει την ανάγκη και της αστικής τάξης να επιταχυνθούν, να βαθύνουν και να ολοκληρωθούν οι αντιδραστικές τομές που έχει ανάγκη ο Ελληνικός καπιταλισμός τόσο για να ξεπεράσει τα προβλήματα που έχει αφήσει η δομική κρίση του καπιταλισμού, όσο και τις συνέπειες του Κορονοϊού στην καπιταλιστική ανάπτυξη και κερδοφορία. Για αυτό το λόγο η κυβέρνηση, παρά την περίοδο φθοράς στην οποία έχει μπει, θα επιδιώξει να προωθήσει την αντεργατική – αντιλαϊκή πολιτική της. Μόνο ένα απειλητικό λαϊκό κίνημα και μια επικίνδυνη αντικαπιταλιστική και σύγχρονα κομμουνιστική αριστερά μπορεί να μπλοκάρει – ανατρέψει αυτή τη πολιτική.

 Τα συσσωρευμένα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα θα οξυνθούν από τις μεγάλες ανατιμήσεις σε είδη πρώτης ανάγκης οι οποίες δεν οφείλονται γενικά και αόριστα στη κλιματική κρίση και τη τιμή του αερίου, όπως παπαγαλίζει η κυβέρνηση, αλλά στην απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας με την κερδοσκοπική πολιτική του κεφαλαίου και στο τομέα αυτό, τις κυβερνήσεις τωρινή και προηγούμενες και την ΕΕ.

Η διαμαρτυρία και η λαϊκή αγανάκτηση μεγαλώνουν, οι καλοκαιρινές κινητοποιήσεις για τις φωτιές, οι κινητοποιήσεις των υγειονομικών, οι μεγάλες κινητοποιήσεις και η πρώτη εργατική νίκη στην e-food, αλλά και η έκφραση του λαού που πέρασε και στα ΜΜΕ τις ημέρες των πυρκαγιών είναι δείγματα ανόδου του αντικυβερνητικού κλίματος. Oι ρωγμές αμφισβήτησης της κυβέρνησης και της πολιτικής της, ρωγμές που είχαμε εκτιμήσει σε προηγούμενες αποφάσεις μας βαθαίνουν. Ωστόσο, η λαϊκή διαμαρτυρία και αγανάκτηση είναι πολιτικά θολή περισσότερο από κάθε άλλη φορά και δεν είναι καθόλου δεδομένο το από ποια πολιτική σκοπιά θα μπορέσει να αναπτυχθεί και εκφραστεί και να συγκροτηθεί η λαϊκή απαιτητικότητα και διεκδίκηση.

Παράλληλα, δεν πρέπει να υποτιμηθεί η προσπάθεια της ακροδεξιάς να συγκροτήσει τη δική της εκδοχή αντικυβερνητικής πάλης. Oι παρεμβάσεις της στο ζήτημα του εμβολιασμού είναι χαρακτηριστικές, όπως και στο προσφυγικό και τα «εθνικά θέματα». Η συνεχής επανεμφάνιση ανά περιόδους του πολύμορφου ακροδεξιού ρεύματος υπογραμμίζει την εκτίμηση που είχαμε μετά τις 7 Οκτώβρη και την καταδίκη της Χ.Α. για την συνεχή και έντονη διαπάλη με την ακροδεξιά. Πρόκειται για ρεύμα παγκόσμιας αναφοράς κριτικής από τα δεξιά στην αστική δημοκρατία, την κυβερνητική δεξιά και το νεοφιλελευθερισμό με διαφοροποιήσεις φυσικά στο εσωτερικό του και ισχυρή πλέον παρέμβαση και από τα «πάνω» και από τα «κάτω».

Οι εξελίξεις του καλοκαιριού υπογραμμίζουν τη βαθιά συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ. Χαρακτηριστική υπήρξε η στάση του στο θέμα των πυρκαγιών όπου στο όνομα της μη «εκμετάλλευσης της καταστροφής» από την μια προσπάθησε να μειώσει και να συμψηφίσει τις βαρύτατες ευθύνες της κυβερνητικής του θητείας και σε αυτό το πεδίο και από την άλλη απέφυγε τη σύγκρουση με τη κυβέρνηση καθώς γνωρίζει ότι δεν μπορεί να ασκήσει διαφορετική πολιτική. Προσπαθεί να ανεβάσει τους αντιπολιτευτικούς τόνους στα ζητήματα του εμβολιασμού και των πανελλαδικών, συνολικά παρεμβαίνει με γραμμή κυβερνητικής εναλλαγής (χωρίς να ζητάει εκλογές). Η παρέμβαση Τσίπρα στη ΔΕΘ προσπάθησε να δείξει «υπευθυνότητα» και «σοβαρότητα», στέλνοντας μήνυμα στην αστική τάξη για την ανάληψη της κυβέρνησης εκ νέου από τη πλευρά του, εξαγγέλλοντας παράλληλα μια σειρά από μέτρα και καταργήσεις νόμων της ΝΔ, απευθυνόμενος στο λαό και ειδικά στη νεολαία. Ωστόσο το κυβερνητικό παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ και η κατάληξη παρόμοιων εξαγγελιών είναι γνωστή. Παρόλα αυτά οι εξαγγελίες αυτές δεν πρέπει να υποτιμηθούν λόγω της επιθετικότητας και της βάρβαρης πολιτικής της Ν.Δ. που σε τμήματα του λαού και της νεολαίας αυξάνει την τάση για μια έστω και αλά ΣΥΡΙΖΑ κυβερνητική εναλλαγή. Χρειάζεται από πλευράς μας πιο στοχευμένη και πειστική αποδόμηση της παρέμβασης και των εξαγγελιών ΣΥΡΙΖΑ πχ με πιο τρόπο θα επιβληθεί στην εργοδοσία να δώσει 800 ευρώ κατώτατο μισθό κλπ.;

Το ΚΚΕ επιμένει να αρνείται μια σύγχρονη επαναστατική τακτική. Δεν θέτει τόσο τα άμεσα αντικυβερνητικά συνθήματα ανατροπής όσο και τα άμεσα αιτήματα που έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με την εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής και την στρατηγική του κεφαλαίου συνολικά, παρά κάποιες αλλαγές στη συνθηματολογία του μετά το συνέδριο του. Θεωρεί λαθεμένα ότι η συνένωση των μετώπων, η κλιμάκωση και η ενοποίησή τους κάτω από το σύνθημα της ανατροπής της κυβερνητικής πολιτικής και της κυβέρνησης της ΝΔ, «ευνοεί τον ΣΥΡΙΖΑ» (χαρακτηριστική η κριτική του σε ΝΑΡ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τα συνθήματα της συγκέντρωσης της 9^ης Αυγούστου). Ωστόσο, η πάλη για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής και της κυβέρνησης της ΝΔ, με ταυτόχρονη καταδίκη της συναίνεσης του ΣΥΡΙΖΑ και του αστικού πολιτικού συστήματος, μέσα από την ανάπτυξη της λαϊκής πάλης είναι ο μόνος δρόμος να μπει μπροστά το κριτήριο του μαζικού εξωκοινοβουλευτικού αγώνα, σε αντίθεση με την κοινοβουλευτική εναλλαγή, να δημιουργηθούν προϋποθέσεις πολιτικής κρίσης και όχι μιας νέας σταθεροποίησης. Η αυτοκριτική που συνοδεύει την προβαλλόμενη «αποκατάσταση του επαναστατικού του χαρακτήρα», εξανεμίζεται στα σημαντικά πολιτικά γεγονότα, όπως πρόσφατα στην έλλειψη οποιασδήποτε αυτοκριτικής με αφορμή το θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη.

Σημειώνουμε ορισμένες διαφοροποιήσεις στη δράση του ΚΚΕ στο μαζικό κίνημα (κοινή επιτροπή αγώνα του σωματείου επισιτισμού – τουρισμού με τη ΣΒΕΟΔ, συμμετοχή στη πορεία για το Φύσσα χωρίς ξεχωριστό δρομολόγιο των δυνάμεων του, εκδήλωση στη Βόρεια Εύβοια διοργανωμένη από φορείς κλπ.). Ορισμένες φορές οι διαφοροποιήσεις αυτές (όπως πχ στο φοιτητικό κίνημα) συνοδεύονται από μια «ενότητα στα κοινά σημεία», με υποβάθμιση της αναγκαίας πολιτικής κατεύθυνσης (πχ κριτική σε όλες τις κυβερνήσεις, ανάδειξη του ρόλου του επιχειρηματικού πανεπιστήμιου κλπ). Οι διαφοροποιήσεις αυτές δεν συγκροτούν σημαντική αλλαγή της πολιτικής, μένουν μετέωρες εφόσον ανά πάσα στιγμή ότι αποφασίζεται στις διαδικασίες του κινήματος μπορεί από τα πάνω να αναιρεθεί.

Οι δυνάμεις του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να αξιοποιούν κάθε διαφοροποίηση που ανοίγει δυνατότητες κοινής δράσης στο μαζικό κίνημα, με την λογική της ανατρεπτικής κοινής δράσης στη βάση αρχών με στόχο την συμβολή στην ενίσχυση της ενότητας, της μαζικότητας και της μαχητικότητας του κινήματος, με ύπαρξη αυτοτελούς έκφρασης της αντικαπιταλιστικής τάσης και με ανατρεπτικό περιεχόμενο. Mε την αναγκαία τεκμηριωμένη κριτική αλλά και αντιπαράθεση όταν το ΚΚΕ ή άλλες δυνάμεις περιορίζουν τους αγώνες σε κινήσεις διαμαρτυρίας χωρίς να αξιοποιούνται οι δυνατότητες αποφασιστικής κλιμάκωσης και βάθεμα της συζήτηση πάνω στους στόχους και το αναγκαίο πρόγραμμα.

8. Το σύνολο των εξελίξεων επιβεβαιώνει την εκτίμηση μας για το ότι μπαίνουμε σε μια περίοδο μεγάλων πολιτικών αναμετρήσεων όπου θα τεθούν στο λαό μεγάλα ερωτήματα και επιλογές για το παρόν και το μέλλον του και θα διαμορφωθούν στρατόπεδα με κριτήριο συνολικά πολιτικά και στρατηγικά ζητήματα. Ως εκ τούτου για να απαντηθούν ανατρεπτικά-αντικαπιταλιστικά τα ερωτήματα αυτά και να μπορέσει να οργανωθεί αποτελεσματικά και νικηφόρα η λαϊκή αντίσταση και πάλη χρειάζεται να γίνονται μέσα στο μαχόμενο κόσμο και ευρύτερα στο λαό δύο πράγματα συνδυασμένα μεταξύ τους. α). Να αναπτύσσεται ένα συνολικό ρεύμα κριτικής και τοποθέτησης για τα μεγάλα ζητήματα της εποχής μας από αντικαπιταλιστική και σύγχρονη κομμουνιστική σκοπιά ενάντια στη κυρίαρχη καπιταλιστική αφήγηση, την ακροδεξιά και τα σύγχρονα διαχειριστικά ρεύματα της σοσιαλδημοκρατίας που είναι πλήρως ενταγμένα στο σύστημα. Σε αυτό το καθήκον καλείται να συμβάλει το ΝΑΡ η ν.ΚΑ και η Πρωτοβουλία για Σύγχρονο Κομμουνιστικό Πρόγραμμα και Κόμμα, όπως και η αναγκαία αντικαπιταλιστική πολιτική μετωπική συσπείρωση β) Να ξεχωρίσει μια γραμμή άμεσης αποφασιστικής σύγκρουσης με την κυβέρνηση και το σύστημα και να συγκροτηθεί κινηματικά, πολιτικά και μετωπικά ένα αντίστοιχο μπλοκ δυνάμεων.

Σε αυτή τη φάση το αντικυβερνητικό και αντισυστημικό – αντικαπιταλιστικό στίγμα πρέπει να ανέβει ψηλά σε όλες τις παρεμβάσεις μας. Με κεντρικό σύνθημα το «Κάτω η κυβέρνηση της ΝΔ και η επιδρομή του κεφαλαίου – Δεν διαλέγουμε διαχειριστή του συστήματος / όχι στην εναλλαγή του ΣΥΡΙΖΑ – ο λαός με την πάλη του θα επιβάλλει το δίκιο του» καλούμε σε πολιτική – κινηματική πανκινητοποίηση. Η γραμμή αυτή ενισχύεται και συνδέεται με την πορεία διαμόρφωσης νέου κομμουνιστικού προγράμματος και αντίστοιχης οργάνωσης και μιας νέας μετωπικής ενότητας στα πλαίσια του αντικαπιταλιστικού πόλου με υπέρβαση της σημερινής κατάστασης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Από αυτή την άποψη αντιπαλεύουμε την «αντιδεξιά ενότητα», τον στενό αντικυβερνητικό και πολύ περισσότερο αντί-μητσοτακικό προσανατολισμό.

Κεφάλαιο Β: Η μετωπική μας πολιτική παρέμβαση και οι διεργασίες στη ανατρεπτική ριζοσπαστική και αντικαπιταλιστική αριστερά.

9.  Έχουμε εκτιμήσει ότι βασικές αιτίες για την υποχώρηση του μετώπου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και της κρίσης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ συναποτέλεσαν η υποχώρηση του κινήματος τα τελευταία χρόνια, η χειροτέρευση του πολιτικού συσχετισμού όπως αυτός εκφράστηκε και στις εκλογές του 2019, η επίδραση της κατάληξης του εγχειρήματος ΣΥΡΙΖΑ σε μεγάλα κομμάτια του κόσμου της αριστεράς, οι αναπτυσσόμενες αντιθέσεις ανάμεσα στα ρεύματα που την συναποτελούν και η υποχώρηση άλλων δυνάμεων από την ανάγκη οικοδόμησης της αντικαπιταλιστικής αριστεράς σε όλα τα επίπεδα και βέβαια οι σοβαρές πολιτικές στρατηγικές και οργανωτικές ανεπάρκειες του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Οι συνέπειες αυτής της κατάστασης και ειδικά η κρίση στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ που έχει πλήξει την ιδέα του πόλου της άλλης ανατρεπτικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς, έχουν ως αποτέλεσμα μια αποδιάρθρωση και υποχώρηση συνολικά του χώρου της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, με αποτέλεσμα και την ένταση μικροκομματικών σκοπιμοτήτων, άγονων αντιπαραθέσεων, αποστράτευση αγωνιστών και αγωνιστριών, ταλάντευση ή σε μικρότερο βαθμό ένταξη άλλων σε νεορεφορμιστικά σχέδια.

Ως ΝΑΡ για τη Κομμουνιστική Απελευθέρωση έχουμε ευθύνη και πρέπει να έχουμε αγωνία και παρέμβαση για την αντιστροφή αυτής της κατάστασης συνολικά και την διαμόρφωση της αναγκαίας μετωπικής συσπείρωσης δυνάμεων. Πολύ περισσότερο που εκτιμούμε ότι εμφανίζονται ρωγμές στη συσχετισμό, κινητοποιείται παλιό και νέο δυναμικό ανά περιόδους στο μαζικό κίνημα, δεν υπάρχει πειστικό μαζικό ρεφορμιστικό εγχείρημα αντίστοιχο του ΣΥΡΙΖΑ του 2011-2015, κατανοούμε και προσπαθούμε να υπερβούμε τις πολιτικές, στρατηγικές και οργανωτικές ανεπάρκειες της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Μπαίνουμε σε μια φάση που μπορεί να επικαιροποιηθεί το αίτημα για τη διαμόρφωση μιας πιο πολιτικά συνεκτικής και ανεξάρτητης αντικαπιταλιστικής αριστεράς και να προωθηθούν σχετικές πρωτοβουλίες σε αυτή τη κατεύθυνση. Αύτη είναι άλλωστε και η ουσία της πρότασης που έχουμε ήδη δημοσιοποιήσει. Απ’ αυτή τη σκοπιά το ΝΑΡ θα πρέπει να δράσει αποφασιστικά πηγαίνοντας πάλι κόντρα στο ρεύμα, αξιοποιώντας κάθε αγωνιστικό σκίρτημα, παρεμβαίνοντας στις πολιτικές διεργασίες που αρχίζουν και αναπτύσσονται στο μαχόμενο αριστερό κόσμο προβάλλοντας την ανάγκη συσπείρωσης ευρύτερων δυνάμεων στην λογική του πόλου της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.

Πρέπει να αποτιμήσουμε το ότι δεν μπορέσαμε στην αμέσως προηγούμενη φάση να επεξεργαστούμε και να εφαρμόσουμε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο που θα μπορούσε να συσπειρώσει με πρακτικούς δρόμους την πλειοψηφία του κόσμου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, να πείσει και να ηγεμονεύσει στο εσωτερικό της, να ανοίξει δρόμους για συσπείρωση ευρύτερου δυναμικού που αναζητούσε προς τα αριστερά.

Είναι γεγονός ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, συγκριτικά με άλλες πρωτοβουλίες και πολιτικά μέτωπα, είχε σωστή σε γενικές γραμμές τοποθέτηση σε δύσκολες και πρωτότυπες συνθήκες και ο κόσμος της έδωσε μάχες το προηγούμενο χρονικό διάστημα (πανδημία, εργασιακά, φωτιές) αν και όχι ενιαία και στη βάση μιας συνολικής παρέμβασης που θα ένωνε δυνάμεις. Παραμένει ενεργή η δυνατότητα να διατυπωθεί ένα πολιτικό πρόγραμμα σαφώς διακριτό και πιο βαθύ από κάθε άλλη δύναμη της αριστεράς και να αναδειχθεί η αναγκαιότητα ενός πόλου της επαναστατικής αριστεράς. Από τη σκοπιά αυτή επιδιώκουμε να συμβάλλουμε στην ανασυγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την συμβολή της στον πόλο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και με αυτό τον τρόπο στην υπέρβαση της.

…

Επιδιώκουμε να δουλέψουμε συστηματικά, να βρούμε τον κόσμο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ιδιαίτερα τους ανένταχτους, αποστασιοποιημένους και μη, άλλους αγωνιστές που παλέψαμε μαζί τους το τελευταίο διάστημα και να συζητήσουμε μαζί τους για την ανάγκη και το πρόγραμμα της «αντικαπιταλιστικής αριστεράς», σε συνδυασμό -σε πολλές περιπτώσεις- με τη δουλειά μας για την πρωτοβουλία για ένα σύγχρονο πρόγραμμα και κόμμα κομμουνιστικής απελευθέρωσης. Θέλουμε να κερδίσουμε, εκτός από τον κόσμο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τον μαχόμενο κόσμο του κινήματος και του αναπτυσσόμενου ριζοσπαστισμού, δυνάμεις και ρεύματα της υπάρχουσας αντικαπιταλιστικής αριστεράς, καθώς και μαχόμενα αγωνιστικά στοιχεία από την βάση όλων των δυνάμεων της αριστεράς…»

…

Η νέα περίοδο στην οποία έχουμε μπει με βάση και τα χαρακτηριστικά που αναλύουμε, δείχνουν ότι επανέρχεται στο προσκήνιο η συζήτηση για μια συνολική πολιτική λύση. Απ’ αυτή τη σκοπιά διαφαίνονται δυνατότητες για την προώθηση της πολιτικής μας παρέμβασης στην κατεύθυνση της συσπείρωσης ευρύτερων δυνάμεων στην λογική της συγκρότησης του αντικαπιταλιστικού πόλου.

11. Βάση για την επεξεργασία της γραμμής και των πρωτοβουλιών μας είναι οι έως τώρα αποφάσεις του Σώματος και των ΠΕ για την μετωπική μας πολιτική. Χρειάζεται όμως, παίρνοντας υπόψη τα δεδομένα και την έως τώρα εμπειρία, να εκτιμήσουμε τους δρόμους και τις προϋποθέσεις για την υλοποίηση αυτής της γραμμής.

Το περιεχόμενο της Μετωπικής μας παρέμβασης

Βασικός στόχος – περιεχόμενο της μετωπικής μας πολιτικής είναι η συμβολή μας στην ευρύτερη συσπείρωση – συγκέντρωση δυνάμεων, για τη συγκρότηση αντικαπιταλιστικού πολιτικού μετώπου-πόλου, που θα συμβάλλει στο αναγκαίο μαζικό πολιτικό εργατικό και λαϊκό κίνημα για την αντίσταση, τον κλονισμό και την ανατροπή της πολιτικής και της κυβέρνησης της ΝΔ, της καπιταλιστικής επίθεσης και της συναίνεσης ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ, διαμορφώνοντας όρους συνολικής αντικαπιταλιστικής επαναστατικής πάλης.

Ξεκινάμε από το περιεχόμενο αυτής της πρότασης, τους βασικούς κόμβους του αντικαπιταλιστικού προγράμματος πάλης:

1.  Πάλη για την ανατροπή του σύγχρονου καθεστώτος εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Ριζική βελτίωση της θέσης των εργαζομένων σε βάρος του κεφαλαίου, με αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, μείωση του χρόνου εργασίας (5νθήμερο, 6ωρο, 30ωρο), σταθερή και ασφαλισμένη δουλειά για όλους. Για την υπεράσπιση και διεύρυνση των σύγχρονων δικαιωμάτων και αναγκών του κόσμου της δουλειάς, τη μείωση της εκμετάλλευσης με στόχο την κατάργησή της.

2.  Παλεύουμε για την εξασφάλιση της δημόσιας υγείας και την προστασία από την πανδημία, με την ανάπτυξη ενίσχυση του ΕΣΥ, με μαζικούς, δωρεάν εθελοντικούς εμβολιασμούς, με μέτρα που κάνουν ανθρώπινες και υγιεινές συνολικά τις συνθήκες ζωής (στους χώρους δουλειάς, την εκπαίδευση, ΜΜΜ), στην πόλη, στο περιβάλλον, την διατροφή.

3.  Παλεύουμε για να είναι αποκλειστικά δημόσια δωρεάν αγαθά, η υγεία, η εκπαίδευση, η έρευνα, η ενέργεια, ενάντια στους νόμους της αγοράς, με εθνικοποιήσεις των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων που τα παρέχουν, για την υπεροχή του δημόσιου με κτύπημα της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, στην προοπτική της πλήρους κοινωνικοποίησης του πλούτου.

4.  Πάλη για τα σύγχρονα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες σε αντιπαράθεση με το μόνιμο καθεστώς κατάργησης των εργατικών δικαιωμάτων, σε ρήξη με το κράτος του «κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού» στην προοπτική του τσακίσματός του.

5.  Συνολική αντιπαράθεση ανατροπή του πλαισίου της μεταμνημονιακής επιτροπείας και της ΕΕ και του χρέους, των βαθιά αντιδραστικών, αντιλαϊκών προϋποθέσεων και προαπαιτούμενων του «ταμείου Ανάκαμψης» και του ΕΣΠΑ. Συνολική αντιπαράθεση, αντικαπιταλιστική ρήξη / έξοδος από την ΕΕ, διαγραφή του χρέους.

6.  Πάλη για την υπεράσπιση της ειρήνης, ενάντια στους θηριώδεις πολεμικούς εξοπλισμούς και την «αγορά του αιώνα», τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τον αντιδραστικό ανταγωνισμό ελληνικής και τούρκικης αστικής τάξης. Έξω οι βάσεις, έξω από το ΝΑΤΟ.

7.  Πάλη για την υπεράσπιση του περιβάλλοντος, ενάντια στην εγκληματική του εκμετάλλευση από το κεφάλαιο, τη λεηλασία της φύσης, τις τοξικές τροφές και τα μεταλλαγμένα, την μόλυνση και τις πόλεις τέρατα που γεννούν τις αρρώστιες και τις πανδημίες, με στόχο μια αρμονική σχέση ανθρώπου-φύσης

Η πάλη και η επιβολή των στόχων του αντικαπιταλιστικού προγράμματος δεν περνάει μέσα από νέες διαχειριστικές και κυβερνητικές αυταπάτες, με λογικές «αριστερής» ή «προοδευτικής διακυβέρνησης», ούτε με την «ανάθεση» σε κοινοβουλευτικές λύσεις. Θα προχωρήσει μέσα από τον μαζικό εξωκοινοβουλευτικό αγώνα του πολιτικού εργατικού και λαϊκού κινήματος, την συγκρότηση και ενίσχυση του αντικαπιταλιστικού πολιτικού μετώπου που θα στηρίζει και θα παλεύει το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα με στόχο τον κλονισμό και την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης, την ωρίμανση της επαναστατικής κατάστασης, την προσέγγιση της επαναστατικής αλλαγής, την αλλαγή του κοινωνικού και του πολιτικού συσχετισμού δυνάμεων.

Για την υλοποίηση της μετωπικής μας πολιτικής

Στην κατεύθυνση της προώθησης της μετωπικής μας πολιτικής πρέπει να κινηθούμε διπλά, και εντός και εκτός ΑΝΤΑΡΣΥΑ, έχοντας την εκτίμηση ότι αυτή η συσπείρωση δυνάμεων στην περίοδο που είμαστε μπορεί πραγματικά να υπηρετηθεί βασικά από τα «κάτω». Για να γίνει αυτό απαιτούνται σταθμοί και πολιτικές πρωτοβουλίες από την πλευρά του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με βάση τους οποίους θα απευθυνθούμε πλατιά στον κόσμο της Αριστεράς και του κινήματος, μιλώντας για την αναγκαία ανατρεπτική, αντικαπιταλιστική μετωπική συσπείρωση.

Κατ’ αρχάς μέσα από την αυτοτελή προβολή και συζήτηση της πολιτικής πρότασης ΝΑΡ, όπως αυτή έχει επικαιροποιηθεί.

…

Κεφάλαιο 3: Για το μαζικό κίνημα και τα μέτωπα πάλης

12. Η δράση στο εργατικό κίνημα μετά την Π.Ε. το Μάρτιο του 2021 εκφράστηκε σε όλα τα επίδικα της περιόδου (Υγεία- Παιδεία-Δημοκρατικά δικαιώματα) σφραγίστηκε όμως από την μάχη ενάντια στο αντεργατικό τερατούργημα Χατζηδάκη. Σε αυτή την κατεύθυνση το ΝΑΡ σωστά είχε βάλει τη γραμμή πως ο νόμος αυτός είναι στρατηγικής σημασίας για το κεφάλαιο και όχι άλλος ένας αντεργατικός νόμος κυβερνητικής εμμονής και νεοσυντηρητικής ιδεοληψίας, αφού επιδιώκει να υπερβεί την τάση πτώσης του ποσοστού κέρδους. Σωστά εκτιμήσαμε και επιδιώξαμε η μάχη να πάρει το χαρακτήρα της σύγκρουσης με το σύνολο της αστικής, αντεργατικής επίθεσης αλλά και με το πολιτικό σύστημα και την κυβέρνηση. Να δοθεί με στρατηγικούς όρους από τη σκοπιά της κατάργησης της εκμετάλλευσης, της επιστροφής όλου του κλεμμένου χρόνου. Από τη σκοπιά της εργατικής χειραφέτησης και όχι της καλύτερης διαχείρισης της εργασιακής βαρβαρότητας με αιτήματα όπως η επιθετική διεκδίκηση της μείωσης του χρόνου εργασίας με σταθερό 6ωρο, πενθήμερο, 30ωρο παντού, κατάργηση όλων των νόμων για τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας, κατάργηση των αντισυνδικαλιστικών νόμων, αυξήσεις σε μισθούς και υπερωρίες. Με τη γραμμή του πολύμορφου αποφασιστικού απεργιακού αγώνα για να μην κατατεθεί το νομοσχέδιο. Εκτιμήσαμε πως είναι μια μάχη που χρειάζεται αντικαπιταλιστικό μέτωπο, ταξικό κίνημα, πλατιά και ενωτική συμπόρευση των μαχόμενων δυνάμεων, ριζοσπαστική κοινή δράση. Επιμείναμε ο αγώνας αυτός να δοθεί έξω από τα όρια του υποταγμένου εργοδοτικού συνδικαλισμού με τη διαμόρφωση ενός μπλοκ των ταξικών αγωνιστικών δυνάμεων (πρωτοβάθμιων σωματείων, σχημάτων, συνδικαλιστών) που θα συνέβαλε στην μαζική κινητοποίηση -και απεργιακή- ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης και του ΣΕΒ.

Σε αυτή την κατεύθυνση ως ΝΑΡ πήραμε μια σειρά πρωτοβουλίες όπως κοινή δράση σχημάτων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα (Μάρτιος, Απρίλιος, Μάιος 2021), Συνελεύσεις Αγώνα σχημάτων, συλλογικοτήτων, αγωνιστών (Απρίλιος, Μάιος 2021). Οι δράσεις αυτές βοήθησαν στη συσπείρωση ενός πρωτοπόρου δυναμικού και σχημάτων για την προώθηση ενός κοινού αγωνιστικού σχεδιασμού με επικαιροποιημένο και επιθετικό πλαίσιο διεκδικήσεων που να συνολικοποιεί και να πολιτικοποιεί το αγωνιστικό σχέδιο με απεύθυνση στα σωματεία και τους εργαζόμενους. Οι πρωτοβουλίες αυτές όμως ανέδειξαν και τα προβλήματα και τα όρια μιας σειράς αγωνιστικών δυνάμεων οι οποίες δεν ξεπέρασαν την προσήλωσή τους στον σχεδιασμό των επίσημων συνδικάτων, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τη μη συμμετοχή τους στην ανεξάρτητη ταξική συγκέντρωση στα Χαυτεία 10/6, και Προπύλαια 16/6, όπως επίσης την άρνηση επιθετικής προβολής αιτημάτων π.χ. το 30-ωρο με εμμονή τους μόνο στο «κάτω τα χέρια από το 8ωρο» όπως εκφράστηκε κυρίως από τον μ-λ χώρο. Οι δυνάμεις αυτές και η αναρχοαυτονομία βάζουν εμπόδια σε οποιαδήποτε μονιμότερη και με πιο συγκροτημένα οργανωτικά και προγραμματικά στοιχεία συγκρότησης μπλοκ αγώνα σχημάτων, συλλογικοτήτων, σωματείων και αγωνιστών στην κατεύθυνση δημιουργίας ανεξάρτητου κέντρου αγώνα. Αντίστοιχα είναι τα προβλήματα και με δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Στη μάχη για τον νόμο Χατζηδάκη, όπως και σε όλη την περίοδο της καραντίνας, η στάση του εργοδοτικού, αστικοποιημένου και γραφειοκρατικού συνδικαλισμού απέδειξε ότι αφήνουν τον κόσμο της εργασίας αβοήθητο στα χέρια της κυβέρνησης και του κεφαλαίου, ξεφτιλίζουν τον ρόλο των σωματείων, καλλιεργούν συστηματικά την αίσθηση της αναποτελεσματικότητας των αγώνων. Όχι μόνο ροκάνισαν το χρόνο χωρίς να εκδηλώσουν την στοιχειώδη εργατική αντίδραση απέναντι στο νόμο, αλλά φρόντισαν σε μια περίοδο που ανέβαιναν οι αγωνιστικές διαθέσεις να προχωρήσουν σε αναβολή της απεργίας 3/6 επιδρώντας αρνητικά στη συνείδηση του κόσμου. Σημαντική για μια άλλη λογική για το συνδικαλιστικό κίνημα κόντρα στο ξεπούλημα του εργοδοτικού συνδικαλισμού ήταν η στάση της ΠΕΝΕΝ και η στάση εργασίας και κινητοποίηση στα Προπύλαια σωματείων κυρίως της εκπαίδευσης στις 3/6. Η μαχητική συμμετοχή στην απεργία 10/6 δεν συνοδεύτηκε από ένα σχέδιο κλιμάκωσης με αποτέλεσμα λιγότερος κόσμος να εκφραστεί στις διαδηλώσεις 16/6. Σημαντική επίσης ήταν η εξαίρεση της ΟΛΜΕ από την απεργία -με τη συναίνεση του ΠΑΜΕ - δίνοντας σήμα για αγώνες που δε θα θίγουν τα ιερά και τα όσια της αστικής πολιτικής όπως οι Πανελλαδικές εξετάσεις.

Με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ το προηγούμενο διάστημα υπήρξε κοινή δράση σε αρκετά και κρίσιμα μέτωπα, όπως στην υγεία και στους φοιτητές. Ωστόσο, ο ρόλος του ΠΑΜΕ παρά το ειδικό βάρος και τις δυνάμεις που έχει κυρίως στον ιδιωτικό τομέα κινήθηκε στη λογική της συντεταγμένης συντήρησης δυνάμεων και αγώνων διαμαρτυρίας χωρίς να προβάλλει και να επιδιώξει να υλοποιήσει έναν αγωνιστικό σχεδιασμό με στόχο την αποφασιστική κλιμάκωση, και την προοπτική της ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής στα επίδικα μέτωπα. Είναι χαρακτηριστική η στάση του στην εκπαίδευση με την νέα σχολική χρονιά όπου απέναντι στη στρατηγική επίθεση της κυβέρνησης αρνείται (προς το παρόν) οποιοδήποτε απεργιακό αγωνιστικό σχεδιασμό σύγκρουσης με το σύνολο των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων.

Η ακύρωση της απεργίας στις 03/06 ακυρώνοντας ακόμα και τις δημοκρατικά αποφασισμένες απεργιακές αποφάσεις σωματείων (παρά την φιλολογία περί «μεταφοράς» στις 10/06 και όχι «ακύρωσης») αποτέλεσε σοβαρό λάθος, και γιατί έδωσε το «μήνυμα» ότι απεργία δεν γίνεται χωρίς της ΓΣΕΕ και γιατί ενίσχυσε όλες τις δικαιολογημένες δυσπιστίες των εργαζόμενων για από τα «πάνω» αποφάσεις για το σταμάτημα απεργιών με κομματικές αποφάσεις, υπονομεύοντας πιο μακροπρόθεσμα την προοπτική ενός ανεξάρτητου ταξικού πόλου στο εργατικό κίνημα.

13.  Η ψήφιση του νόμου Χατζηδάκη σε συνδυασμό με την τάχιστη επιδίωξη της κυβέρνησης να τον προωθήσει με τις εγκυκλίους που έστειλε για εργασιακά και σωματεία, ο τρόπος που δόθηκε η μάχη για την απόκρουση του νόμου Χατζηδάκη, η ποινικοποίηση συνολικά των αγώνων όπως εκφράστηκε με τα πειθαρχικά που ψήφισε η κυβέρνηση εναντίον των εκπαιδευτικών για να αποκρούσει την αποχή από την αξιολόγηση, η αναστολή εργασίας των υγειονομικών, δημιουργούν αίσθηση ήττας μέσα στους εργαζόμενους. Από την άλλη πλευρά η κοινωνική και λαϊκή δυσαρέσκεια διευρύνεται σε όλα τα επίπεδα (ακρίβεια, φτώχεια, μισθοί, ιδιωτικοποίηση δημόσιων αγαθών, δημοκρατία, ανεργία κλπ.). Οι εξελίξεις αυτές βάζουν την οργάνωση μπροστά σε νέα αναβαθμισμένα καθήκοντα για το εργατικό – συνδικαλιστικό και συνολικά το λαϊκό κίνημα.

Η νέα κατάσταση που δημιουργεί η κυβερνητική πολιτική με τον όλο και πιο βαθύ αυταρχισμό (με στόχο την διάλυση της εργατικής συλλογικότητας), την πολυδιάσπαση των εργαζόμενων με όλο και νέες διαχωριστικές γραμμές μεταξύ τους (πχ εμβολιασμένοι-ανεμβολίαστοι), ο πολύπλευρος χαρακτήρας της επίθεσης και η άμεση σύνδεση των μετώπων αυτών με τις κεντρικές πολιτικές επιδιώξεις του κεφαλαίου (πχ μέσω των προαπαιτούμενων Ταμείου Ανάκαμψης και ΕΣΠΑ) απαιτεί να διατυπώσουμε με σαφήνεια, τα βασικά στοιχεία της τακτικής μας στο εργατικό και λαϊκό κίνημα που μπορεί να συμπυκνωθούν στα παρακάτω:

• Πάλη για τα οικονομικά – κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα των εργαζομένων (μισθοί, ασφάλιση, χρόνος εργασίας, ακρίβεια, χτύπημα των συνδικαλιστικών και απεργιακών δικαιωμάτων).
• Γραμμή απειθαρχίας, προώθησης των διαδικασιών του κινήματος ενάντια σε όλους τους περιορισμούς του Νόμου Χατζηδάκη ή των δήθεν υγειονομικών πρωτόκολλων. Το δρακόντειο θεσμικό πλαίσιο υποδηλώνει ότι οι νόμιμες απεργίες θα είναι μια θλιβερή εξαίρεση. Το κάλεσμα για απεργίες και αγώνες κόντρα και με παραβίαση του νόμου θα γίνει καθημερινότητα. Στο εξής κίνημα με «σεβασμό του νόμου» δεν θα υπάρχει.
• Πάλη για την ενότητα των εργαζόμενων, κόντρα στις πλαστές διαχωριστικές γραμμές (εμβολιασμένοι και μη, αλλά και ντόπιοι-μετανάστες κλπ) είναι καθοριστικό. Προϋπόθεση εννοείται η πάλη ενάντια σε κάθε κατασταλτικό μέτρο μαζί με την σύγκρουση με τις αντιδραστικές και ανορθολογικές απόψεις.
• Η «από τα κάτω» ανατρεπτική ενότητα, των αγωνιζόμενων τμημάτων και ο συντονισμός τους έξω και ενάντια στην ΓΣΕΕ είναι μονόδρομος. Και η μάχη ενάντια στον Νόμο Χατζηδάκη το απέδειξε. Κάθε ταλάντευση απέναντι στην λογική ενός ανεξάρτητου κέντρου αγώνα, μπορεί να κοστίσει στην επαφή με δυνάμεις του νέου ριζοσπαστισμού.
• Η διευρυνόμενη φτώχια (ενεργειακή και κανονική), η ανεργία, οι αναστολές, η κατάσταση χιλιάδων πυρόπληκτων υπογραμμίζει ότι ο αγώνας για επιβίωση και η οργανωμένη αλληλεγγύη θα είναι ζήτημα επιβίωσης για χιλιάδες εργαζόμενους. Για αυτό χρειάζεται λογική οικοδόμησης λαϊκών επιτροπών αγώνα, μαχητικής διεκδίκησης και αλληλεγγύης πάνω στο τρίπτυχο παιδεία-υγεία-δημοκρατικές ελευθερίες, αλληλεγγύη.
• Τέλος η άμεση σύνδεση των ζητημάτων αυτών με τα γενικότερα ζητήματα (ταμείο Ανάκαμψης / ΕΣΠΑ / επίθεση για το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης / πολεμικές προετοιμασίες και ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί) επιβάλλει την πιο άμεση σύνδεση των επιμέρους ζητημάτων με τα κεντρικά πολιτικά ζητήματα και το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα.

Πρώτης προτεραιότητας ζήτημα αποτελεί η συγκρότηση της ταξικής κίνησης εργατικής χειραφέτησης ως βασικός κρίκος για ένα άλλο εργατικό κίνημα, πολιτικό, ταξικά ανασυγκροτημένο και εξοπλισμένο με το πρόγραμμα και τις μορφές που έχει ανάγκη η εποχή μας. Ανιχνεύουμε αντίστοιχες δυνατότητες και σε άλλες περιοχές. Δουλεύουμε με ορίζοντα πανελλαδικής έκφρασης όλων των μέχρι τώρα κινήσεων στη διάρκεια της χρονιάς.

Βασική μας επιδίωξη το επόμενο διάστημα είναι η ανασυγκρότηση και ισχυροποίηση των σχημάτων και της πτέρυγας ως προς το περιεχόμενο και τον αγωνιστικό σχεδιασμό σε κόντρα με τις επιδιώξεις κεφαλαίου, κυβέρνησης και αστικού πολιτικού συστήματος και με σαφή διαχωρισμό από τον εργοδοτικό συνδικαλισμό.

Για τον άμεσο αγωνιστικό σχεδιασμό με αιχμή τα ζητήματα:

α. Ακρίβεια, φτώχεια, αυξήσεις των μισθών ΤΩΡΑ, 30ωρο, ΣΣΕ

β. Ιδιωτικοποιήσεις ,υγεία, παιδεία

γ. Μπλοκάρισμα νόμου Χατζηδάκη για απεργία, όχι στην απαγόρευση λειτουργίας σωματείων.

Όχι στις τήλε-Γ.Σ και τηλ-εκλογές. Δια ζώσης Γ.Σ και εκλογές σε όλα τα σωματεία. Δεν παραδίδουμε μητρώα. Καλούμε σε ενωτική μαζική πολιτική ανυπακοή όλα τα ταξικά και αγωνιστικά σωματεία, βάζουμε ψηφίσματα και σχέδια απόφασης σε όλα τα όργανα του σ.κ. για την μη συμμετοχή των συνδικάτων στο ηλεκτρονικό μητρώο και ότι αυτό προβλέπει (ηλεκτρονικές συνελεύσεις, φακέλωμα, ηλ. εκλογές, έλεγχος, κ.ο.κ.). Το σύνθημα «έξω το κράτος και η εργοδοσία από τα σωματεία και τους αγώνες» πρέπει να γίνει υπόθεση και απόφαση μεγάλου τμήματος σωματείων με κάλεσμα σε όλες τις δυνάμεις που έχουν αναφορά σε αγωνιστική δράση να στηρίξουν αποφάσεις αλλά και να επιμείνουν σε στάση ανυπακοής στο νόμο, τις ΚΥΑ και τις διατάξεις αυτές.

Σημαντικό παράδειγμα με νέα χαρακτηριστικά και σημαντικά στοιχεία για τη δράση μας στην σύγχρονη ε.τ. είναι ο αγώνας στην e-food (μεγάλη συμμετοχή νέων και ασυνδικάλιστου κόσμου, άρνηση σε ελαστική μορφή απασχόλησης-νέου εργασιακού μοντέλου, παράδειγμα κλιμάκωσης με διάφορες μορφές αγώνα από μοτοπορεία-ηλεκτρονική διαδικτυακή καμπάνια, ιδιόμορφου σαμποτάζ κατά της εταιρείας, στάση εργασίας και μεγάλη συγκέντρωση/μοτοπορεία, 24-ωρη απεργία, αλληλεγγύη από κοινωνία και άλλους κλάδους, κ.α.).

Οι δυνάμεις μας καταθέτουν πρόταση πανεργατικής απεργίας μέσα στον Οκτώβρη-αρχές Νοέμβρη και σε κάθε περίπτωση πανελλαδική μέρα αγώνα/ κινητοποιήσεων στη γραμμή ανάπτυξης της εργατικής λαϊκής απαιτητικότητας.

Συμβάλουμε άμεσα, στις αρχές Οκτώβρη για πραγματοποίηση συνέλευσης αγώνα με σχήματα συλλογικότητες, συνδικαλιστές δημόσιου και ιδιωτικού τομέα για την κοινή δράση.

14. Παιδεία

Η επίθεση κυβέρνησης κεφαλαίου στο χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης εξελίσσεται με καταιγιστικό τρόπο για την προώθηση και υλοποίηση των αντιδραστικών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Με αιχμές τα ζητήματα

• της πανδημίας για ανοιχτά και ασφαλή σχολεία και σχολές με το σύνολο των αιτημάτων εκπαιδευτικού κινήματος
• Ταξικοί φραγμοί με ΕΒΕ, Τράπεζα θεμάτων, πανελλαδικές εξετάσεις PISA στη Γ΄ Γυμνασίου και Στ Δημοτικού

Αυταρχισμός και τρομοκρατία, όπως εκδηλώνεται με ιδιαίτερη έκφραση στους εκπαιδευτικούς με νομοθέτηση πειθαρχικών για να σπάσει το 95% της απεργίας αποχής από αξιολόγηση. Επαναφορά της τηλεκπαίδευσης στα κατειλημμένα σχολεία. Επιδιώκουμε την πολιτική ενοποίηση του χώρου στην κατεύθυνση συγκρότησης πανεκπαιδευτικού μετώπου σύγκρουσης και ανατροπής των στρατηγικών επιδιώξεων του κεφαλαίου σε την ταυτόχρονη προβολή των αναγκαίων πολιτικών αντικαπιταλιστικών στόχων πάλης. Μαζί με την μάχη της απεργίας αποχής προετοιμάζουμε την πρώτη απεργιακή και κινηματική σύγκρουση με την κυβέρνηση στις πρώτες μέρες του Οκτώβρη με στόχο να βγει ο κόσμος της εκπαίδευσης στο δρόμο. Ήδη σε κάποιες πόλεις έχουμε τις πρώτες μαθητικές καταλήψεις. Σε αυτό το μέτωπο απαιτείται η συμβολή των δυνάμεων μας και σε επίπεδο γειτονιών με συσκέψεις, τοπικές κινητοποιήσεις.

14. Για την παρέμβασή μας στο επίπεδο της πόλης – χώρου περιβάλλοντος

Στο πολιτικό και κοινωνικό τοπίο που διαμορφώνεται έχει πολύ μεγάλη σημασία να ιεραρχήσουμε ψηλά την παρέμβασή μας στις γειτονιές στα μέτωπα της φτώχειας, της υγείας, της παιδείας και της ελευθερίας. Παρέμβαση που θέλουμε να οργανωθεί τόσο αυτοτελώς ως ΝΑΡ όσο και μέσω των επιτροπών ΑΝΤΑΡΥΑ, των συλλογικοτήτων γειτονιάς (εργατικές λέσχες, λαϊκές συνελεύσεις) και του συντονισμού συλλογικοτήτων στην Αθήνα, όσο και μέσω των κινήσεων πόλης και περιφέρειας.

A. Ξεχωρίζουμε σε ένα πρώτο σχέδιο δράσης το θέμα των αυξήσεων σε ενέργεια και βασικά καταναλωτικά αγαθά και της ακρίβειας.

Επιδιώκουμε να παρέμβουμε με αποφασιστικότητα μέσω των συλλογικοτήτων γειτονιάς (Εργατικές Λέσχες, Λαϊκές συνελεύσεις κλπ), με παρεμβάσεις της κάθε συλλογικότητας στην περιοχή της και με προσπάθεια συντονισμού τους.

Με παράλληλο δρόμο κινούμαστε και με τις κινήσεις πόλης. Παίρνουμε πρωτοβουλία για κοινό κείμενο των κινήσεων για το θέμα της ακρίβειας. Παράλληλα προσανατολιζόμαστε σε κάλεσμα για κινητοποίηση στο υπ. Ανάπτυξης.

Οι δράσεις αυτές θέλουμε να πάρουν όσο μπορούμε και πανελλαδική διάσταση.

Χρειάζεται να δουλέψουμε μαζικά στον κόσμο σε κάθε γειτονιά, να δημιουργήσουμε ρωγμές στο κλίμα αδράνειας και «δεν μπορούμε», να επικοινωνήσουμε με το κλίμα δυσαρέσκειας ή και αγανάκτησης που υπάρχει σε σημαντικό κομμάτι εργαζομένων και νεολαίας και να το μπολιάσουμε με ανατρεπτική – αντικαπιταλιστική λογική. Να επικοινωνήσουμε και να ενεργοποιήσουμε τον κόσμο που πρωτοστάτησε τα προηγούμενα χρόνια στους αγώνες για τα λαϊκά προβλήματα (στέγη, ρεύμα, νερό) μέσα από πρωτοβουλίες και συλλογικότητες της γειτονιάς.

B. Στην παρέμβαση στη γειτονιά, δίνουμε για το επόμενο διάστημα ειδική προτεραιότητα στο ζήτημα της παιδείας. Τα σχολεία ανοίγουν για δεύτερη χρονιά χωρίς ουσιαστικά μέτρα προστασίας και με την περσινή εμπειρία όπου 40.000 μαθητές έμειναν εκτός Πανεπιστημίου εξαιτίας της ΕΒΕ. Ενώ, τα μόνιμα προβλήματα σε υποδομές και το πέταμα εκατοντάδων παιδιών εκτός παιδικών σταθμών παραμένουν.

Παίρνουμε άμεσα πρωτοβουλίες για το ζήτημα. Παράλληλα με τις παρεμβάσεις του “Ανυπόταχτου”, προγραμματίζουμε συσκέψεις και εκδηλώσεις των κινήσεων με εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές για τα συνολικά ζητήματα της παιδείας. Επιδιώκουμε την ενημέρωση και τη συγκρότηση του κόσμου των κινήσεων σε μια γραμμή μάχης μέσα και έξω από τα σχολεία, υπεράσπισης των μαθητικών αγώνων και σύγκρουσης με την κυβερνητική πολιτική.

Γ. Στις περιοχές που επλήγησαν από τις πυρκαγιές, μέσω των περιφερειακών κινήσεων, επιδιώκουμε να αποκτήσουμε επαφή με κάθε συλλογική αγωνιστική προσπάθεια κατοίκων που συγκροτείται στις 4 περιφέρειες που είχαν τα μεγαλύτερα πλήγματα από τις πυρκαγιές (Στερεά, Αττική, Δυτική Ελλάδα, Πελοπόννησος) και να παρέμβουμε πολιτικά. Παλεύουμε για:

• Την άμεση και πλήρη ικανοποίηση και αποκατάσταση των πληγέντων.
• Την άμεση ενίσχυση των δυνάμεων πυρόσβεσης με όλα τα αναγκαία μέσα και ανθρώπινο δυναμικό.
• Έξω οι «επενδυτές» από τα καμένα, πλήρη αναδάσωση – αποκατάσταση του δασικού πλούτου.
• Ανασύσταση των δασικών υπηρεσιών με γενναία χρηματοδότηση και επαρκές εκπαιδευμένο επιστημονικό και εργατικό προσωπικό.

Με βάση τις ανάγκες που υπάρχουν να οργανώσουμε μορφές αλληλεγγύης.

Δ. Οργανώνουμε την παρέμβαση μας στο μέτωπο των ελεύθερων χώρων και του περιβάλλοντος. Η επιτροπή πόλης χώρου περιβάλλοντος θα διαμορφώσει πρόταση για σχέδιο παρέμβασης σε αυτά τα μέτωπα και το συντονισμό των δυνάμεων μας στις συλλογικότητες του παρεμβαίνουμε.

15. Για την αντιπολεμική μας παρέμβαση

Α) Στις 14 Οκτώβρη στις ΗΠΑ υπογράφεται από Δένδια και Αμερικάνο ΥΠΕΞ η πενταετής συμφωνία Ελλάδας-ΗΠΑ, κίνηση με πολύ μεγάλη σημασία στο φόντο και της όξυνσης των διεθνών ενδοαστικών ανταγωνισμών. Για τη σημασία της και την γραμμή μας θα υπάρχει σημείωμα.

Στόχος μας είναι να εκδηλωθεί μια ευρύτερη λαϊκή εναντίωση, με κορύφωση μεγάλες κινητοποιήσεις στην Αθήνα και στις άλλες μεγάλες πόλεις. Να είναι κινητοποιήσεις του μαζικού κινήματος, με όσο το δυνατόν πιο ισχυρό αντικυβερνητικό αντιιμπεριαλιστικό-αντικαπιταλιστικό πλαίσιο, αλλά να εμφανιστεί και η τάση του αντιπολεμικού διεθνιστικού κινήματος και της αντικαπιταλιστικής σύγχρονα κομμουνιστικής Αριστεράς.

16. Για το μέτωπο των λαϊκών ελευθεριών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων

Απέναντι στην επίθεση κυβέρνησης - κεφαλαίου στις λαϊκές ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα χρειάζεται να εντείνουμε τη μαζικοποίηση των δράσεων, κινητοποιήσεων, διαδηλώσεων μας με τη συμμετοχή μας και την καλύτερη συγκρότησή μας στο δρόμο που αποτελεί τον τρόπο για να επιβληθεί στην πράξη το σπάσιμο των απαγορεύσεων. Επίσης, χρειάζεται να αυξηθεί η επαγρύπνηση για την προστασία της οργάνωσής μας και των μελών και φίλων μας.

Το επόμενο διάστημα έχουμε πολλές δίκες για μέλη μας και άλλους αγωνιστές. Συγκεκριμένα μέχρι το τέλος του χρόνου έχουμε: στην Αθήνα στις 13/10 δικάζονται οι 4 από τους 5 αγωνιστές-στριες για τα Σεπόλια για την επέτειο του Πολυτεχνείου του 2020. Στις 29/11 68 αγωνιστές για τις 6/12/20 στο κέντρο της Αθήνας. Στη Θεσσαλονίκη 5 αγωνιστές στις 20/10, 2/12, 7/12 για δράσεις του κινήματος ενάντια στους πλειστηριασμούς. Στις 7/12 στην Καρδίτσα 4 αγωνιστές του κινήματος ενάντια στη λεηλασία των Αγράφων με ανεμογεννήτριες. Σε αυτές τις δίκες θέλουμε να εκφραστεί η στήριξη και αλληλεγγύη.

Σοβαρό ρόλο στην κοινή δράση των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής αριστεράς για το σπάσιμο των απαγορεύσεων και του κλίματος αυταρχισμού έπαιξε και μπορεί να συνεχίσει να παίζει η Επιτροπή Αλληλεγγύης σε διωκόμενους-ες για την ελευθερία σε κινητοποιήσεις που στηρίζεται στις πολιτικές οργανώσεις.

Ταυτόχρονα, η δημιουργία της ΚΕΔΔΑ, με την καθοριστική μας συμβολή και τη συμμετοχή πολλών ανένταχτων αγωνιστών, και οι παρεμβάσεις της στη συνέχεια, δείχνουν τις δυνατότητες για συσπείρωση και ενεργοποίηση ενός σημαντικού δυναμικού στο πεδίο των δημοκρατικών ελευθεριών. Συσπείρωση, που αποτελεί μια κρίσιμη, αν και όχι ακόμα επαρκή δύναμη, για να παίρνει πρωτοβουλίες για δράσεις, να συγκεντρώνει περιστατικά κρατικού αυταρχισμού και αστυνομικής βίας, να συμβάλει στην εκδήλωση αλληλεγγύης σε διωκόμενες-ους, να συμβάλλει σε κοινές δράσεις. Ως ΝΑΡ και νΚΑ θα πρέπει να στηρίξουμε τη μαζικοποίηση της ΚΕΔΔΑ, τη δημοσιοποίηση της ύπαρξης της και την ενημέρωσή της για τα περιστατικά που πέφτουν στην αντίληψή μας, ώστε να μπορεί να παίξει το ρόλο της, την επόμενη περίοδο για τη στήριξη του αγώνα διεκδίκησης ελευθεριών και δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Κεφάλαιο 4: Για την αποτίμηση της πανελλαδικής συνάντησης για το νέο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα και τα επόμενα βήματα

17. Αποτίμηση της διαδικασίας

Η Πανελλαδική Συνάντηση της «Πρωτοβουλίας για σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα» που πραγματοποιήθηκε στις 10 και 11 Ιουλίου στην Καισαριανή εκτιμούμε ότι αποτέλεσε ένα σημαντικό βήμα επανεκκίνησης της προσπάθειας συγκρότησης του δυναμικού που αναζητά και ενδιαφέρεται για το εγχείρημα. Ταυτόχρονα, έχουμε επίγνωση ότι τα σημαντικά και απαιτητικά βήματα βρίσκονται μπροστά μας, ότι μετά από την διαδικασία αυτή μπαίνουμε σε μια νέα φάση αναβαθμισμένων καθηκόντων και σοβαρών απαιτήσεων από το σύνολο της οργάνωσής μας.

Βρισκόμαστε στην αρχή της διαδικασίας που στην Προγραμματική Διακήρυξη του ΝΑΡ περιγράφαμε ως το ζήτημα των ζητημάτων: «…επικεντρώνουμε στο ζήτημα των ζητημάτων, στη διαμόρφωση του επαναστατικού πολιτικού υποκειμένου και ειδικότερα ενός σύγχρονου προγράμματος και κόμματος κομμουνιστικής απελευθέρωσης. Αναζητάμε ένα άλμα σε αυτή την κατεύθυνση μαζί και με άλλους κομμουνιστές, αντιμετωπίζοντας κριτικά την ίδια τη διαδρομή του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση.»

Εκτιμούμε ότι, η Πανελλαδική Συνάντηση ως συνολική εικόνα και γεγονός ήταν πετυχημένη και ανέδειξε μια υπαρκτή τάση και κυρίως δυνατότητα συγκέντρωσης δυνάμεων και αλλαγής του συσχετισμού στην αριστερά και ιδιαίτερα στην κομμουνιστική. Βάζουμε θετικό πρόσημο στην αποτίμησή μας για μια σειρά λόγους που αναλυτικά έχουν καταγραφεί.

Η πολιτική εκτίμηση και ο απολογισμός της πορείας προς την Πανελλαδική Συνάντηση και της ίδιας της διαδικασίας γίνεται στη βάση των γενικών πολιτικών στόχων μας όπως αποφασίστηκαν στο 4ο Συνέδριο και ιδιαίτερα στο ειδικό Πανελλαδικό Σώμα του ΝΑΡ (Ιανουάριος 2020), αλλά και τον συγκεκριμένο σχεδιασμό μας όπως αποτυπώθηκε στις αποφάσεις μιας σειράς ΠΕ και ιδιαίτερα στις Αποφάσεις της ΠΕ του Μαρτίου και Μαΐου του 2021. Κομβικά, στα θετικά της αποτίμησης, πρέπει να σημειώσουμε Α. την ποσοτική συμμετοχή και παρουσία αγωνιστών/τριων στην διαδικασία, την πανελλαδική συμμετοχή, τη συμμετοχή κρίκων και ειδικά της νεολαίας με μαζικό τρόπο. Β. την ποιοτική διάσταση της διαδικασίας με κύρια χαρακτηριστικά τον σοβαρό προβληματισμό που αναπτύχθηκε στις τοποθετήσεις, την σύνθεση του «σώματος» με ιδιαίτερα αναβαθμισμένη την συμμετοχή νεολαίας και στις ομιλίες και την όλη διαδικασία, το γενικό θετικό κλίμα που αποτυπώθηκε για τις κεντρικές κατευθύνσεις, τα βασικά περιεχόμενα και τους στόχους που τέθηκαν με το «κείμενο αρχών» και την πολιτική εισήγηση στη Πανελλαδική Συνάντηση, όπως συμφωνήθηκε και στην κατάληξη της διαδικασίας και στα συγκεκριμένα βήματα συνέχειας που προτάθηκαν. Πρέπει να έχουμε καθαρό ότι το θεωρητικό και πολιτικό περιεχόμενο που συμφωνήθηκε και αποτελεί πλέον τη βάση συζήτησης και δράσης της «Πρωτοβουλίας» είναι σε πολύ θετική κατεύθυνση, γεγονός που δημιουργεί θετικές προϋποθέσεις για την διατύπωση σύγχρονου κομμουνιστικού προγράμματος στην πορεία για τη συγκρότηση της νέας οργάνωσης κομμουνιστικής απελευθέρωσης.

Στα ελλείμματα και τις αδυναμίες πρέπει να σημειώσουμε το επίπεδο εμπλοκής μιας σειράς οργανώσεων μας στην πορεία προς την Πανελλαδική Συνάντηση και την καθυστέρηση και μερική μόνο υλοποίηση του σχεδιασμού μας για συσκέψεις τους προηγούμενους μήνες και συγκρότηση ομάδων-τοπικών πρωτοβουλιών, όπως και πολύ αναιμική εξώστρεφη προβολή της σημαντικής διαδικασίας.

Μπορούμε να εκτιμήσουμε, ότι παρ΄ όλο που η ίδια η διαδικασία ήταν σημαντικό και απαραίτητο βήμα-γεγονός μεγάλης πολιτικής σημασίας για τη συνέχεια- συνολικά ως ΝΑΡ και ν.Κ.Α. δεν έχουμε κάνει ακόμα το πολιτικό άνοιγμα που μπορούμε στη συνολική πολιτική μας παρέμβαση και δεν έχουμε απευθυνθεί με σοβαρούς όρους και οργανωμένα σε ευρύ δυναμικό αγωνιστών, αν και υπάρχει τέτοια δυνατότητα και φυσικά αναγκαιότητα.

…

18. Πως συνεχίζουμε με βάση τις αποφάσεις μας

Όπως υπογραμμίζεται και στην Πολιτική Εισήγηση που καταλήχθηκε στην Πανελλαδική Συνάντηση, με την πανελλαδική διαδικασία και το πέρας της «εισερχόμαστε σε μια δεύτερη φάση, με πιο σαφή στοχοθεσία, σχεδιασμό συγκεκριμένων βημάτων και επιτάχυνση των προσπαθειών σε όλα τα πεδία.» Αυτό για το δυναμικό του ΝΑΡ και της ν.Κ.Α. σημαίνει πιο αποφασιστική ιεράρχηση και εμπλοκή στο στόχο της συγκέντρωσης πρωτοπόρων δυνάμεων/αγωνιστών σε όλα τα επίπεδα, πιο αποφασιστική στροφή στη στρατηγική-θεωρητική και πολιτική παρέμβαση από τη σκοπιά των σύγχρονων μεγάλων απαντήσεων της κομμουνιστικής απελευθέρωσης σε κάθε ζήτημα, μέτωπο, κίνημα, πιο τολμηρή παρέμβαση για την συγκεκριμένη –όχι αφηρημένη και στα χαρτιά- ανάπτυξη της θεωρητικής και πρακτικής δουλειάς για το πρόγραμμα και τη νέα οργάνωση. Ένας δημιουργικός αέρας νέας συγκρότησης και ελπιδοφόρας νέας εκκίνησης πρέπει να φυσήξει εντός μας και εκτός μας, δημιουργικότητα μιας καινούργιας προσπάθειας που δίνει καύσιμα, απαντήσεις και αξία στις αναζητήσεις, τους αγώνες και τις προσπάθειες των εργαζομένων, της νεολαίας, της μαχόμενης κοινωνίας.

Όλα τα βήματα χρειάζεται να υπηρετούν τον βασικό στόχο που το ΝΑΡ έχει θέσει συνεδριακά και η Πολιτική Εισήγηση της Συνάντησης συμπύκνωσε ως: «ενοποίηση του δυναμικού και ανάπτυξη της μαζικής και εξωστρεφούς παρέμβασης της προσπάθειάς με στόχο και ορίζοντα τη συγκρότηση μιας νέας Οργάνωσης Κομμουνιστικής Απελευθέρωσης, κόμβος και κρίσιμο βήμα στην πορεία για ένα πρόγραμμα και κόμμα κομμουνιστικής απελευθέρωσης στον 21ο αιώνα. Στόχος που θα επανελέγχεται, με ορίζοντα το τέλος του 2022».

Τα επόμενα βήματα που θα κάνουμε έχουν δύο επίπεδα: α. Το πολιτικό και προγραμματικό επίπεδο, όπου θετική βάση εκκίνησης αποτελεί η κατάληξη του «Κειμένου Αρχών» και της Πολιτικής Εισήγησης ως βάση ενοποίησης και ανάπτυξης του περιεχομένου της προσπάθειας, συμφωνία που βοηθάει την παραπέρα συζήτηση, εμβάθυνση και αναλυτική διατύπωση των επεξεργασιών της «Πρωτοβουλίας» για το πρόγραμμα, όπου το ΝΑΡ συμβάλλει με την Προγραμματική του Διακήρυξη και τις επεξεργασίες του. β. Το οργανωτικό, όπου έχουμε μπροστά μας την συγκρότηση του δυναμικού και την ανάπτυξή του σε πιο οργανωμένη βάση, με την δημιουργία επιτροπών της «Πρωτοβουλίας» σε πανελλαδική κλίμακα και την οργανωμένη πλατιά απεύθυνση που πρέπει να σχεδιαστεί αναλυτικά κατά οργάνωση-περιοχή-χώρο.

Σε αυτά τα πλαίσια συμβάλλουμε αποφασιστικά σε όλα τα βήματα που αποφασίστηκαν στην Πανελλαδική Συνάντηση και στους 2 παραπάνω άξονες (πολιτικό-θεωρητική δουλειά, οργανωτική συγκρότηση).

Οργανώνουμε την πολιτική καμπάνια μέσα στον Οκτώβρη με Δελτίο Τύπου, Ανοιχτό Γράμμα/Πρόσκληση, αφίσα, βιντεάκι. Για την εξώστρεφη παρέμβαση και τη δημόσια προβολή των βημάτων που έγιναν και καταλήχθηκαν στην Πανελλαδική Συνάντηση συμβάλλουμε στις εκδηλώσεις σε βασικές πόλεις.

Η Πολιτική Επιτροπή του ΝΑΡ για τη Κομμουνιστική Απελευθέρωση

25-26 Σεπτεμβρίου 2021