Απόφαση Π.Ε ΝΑΡ: Η Μάχη ενάντια στο νέο μνημόνιο

Εκτεταμένα αποσπάσματα από την απόφαση της Πολιτικής Επιτροπής που συνεδρίασε για να εκτιμήσει τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου 2015, την παρέμβαση της οργάνωσης και τις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις μετά το δημοψήφισμα και τη συμφωνία κυβέρνησης -ΕΕ:

ΑΠΟΦΑΣΗ της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ του ΝΑΡ για την ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

1.  Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ προχώρησε σε κοινοβουλευτικό πραξικόπημα κατά της θέλησης του ελληνικού λαού, όπως εκφράστηκε στο μεγαλειώδες «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος της 5ης Ιούλη. Η συμφωνία που τελικά υπογράφτηκε είναι συμφωνία εξευτελιστικής υποταγής. Η εργατική τάξη και ο λαός έδειξαν ότι έχουν την δύναμη και την αντοχή να προχωρήσουν τη σύγκρουση με τους κυνικούς εκβιαστές και τρομοκράτες της ΕΕ, του ΔΝΤ και του κεφαλαίου. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επιλέξει να κινηθεί εντός του πλαισίου της ευρωζώνης/ΕΕ και του κεφαλαίου, εκφράζοντας τα αστικά συμφέροντα.

2.  Η συμφωνία – 3ο μνημόνιο αποτελεί μια επιθετική, βαθιά ταξική κατεύθυνση προώθησης των αντεργατικών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων σε όλα τα ζητήματα, συνολικά της πολιτικής του μαύρου μετώπου κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ για τα βάθεμα της εκμετάλλευσης και το φόρτωμα της καπιταλιστικής κρίσης στις πλάτες της εργατικής τάξης και του λαού.

Το πρόγραμμα θα προκαλέσει ανείπωτη φτώχια, συνεχίζοντας την κοινωνική καταστροφή όλων των προηγούμενων μνημονίων. Βασικοί άξονες της συμφωνίας είναι:

  • Η κατάργηση των λίγων δικαιωμάτων που είχαν μείνει στην εργατική τάξη και η απότομη φτωχοποίησή της μέσα από τις τρομακτικές αλλαγές στο ασφαλιστικό, την φορολεηλασία, τις κατασχέσεις, της διατήρησης των μισθών πείνας και του νέου μισθολογίου στο δημόσιο.
  • Η βίαιη συντριβή των μικροαστικών στρωμάτων και της μικρομεσαίας αγροτιάς (πετρέλαιο κίνησης / ασφαλιστικό / φορολογία).
  • Το πλήρες ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και των τραπεζών και μάλιστα με όρους που παραπέμπουν σε αποικιοκρατικές καταστάσεις.
  • Η διαιώνιση και εμβάθυνση της ταπεινωτικής επιτροπείας από την ΕΕ και την τρόικα, με τους ελέγχους στα υπουργεία και την δέσμευση πως κανένα νομοσχέδιο δεν μπορεί να προωθηθεί χωρίς την έγκριση της τρόικας.
  • Το βαθύτερο και πολύχρονο δέσιμο του λαού μας στην αφαίμαξη της χρεομηχανής.

3.  Με την υιοθέτηση και ψήφιση του 3ου μνημονίου και των συνοδευτικών μέτρων η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ βαθαίνει ποιοτικά την ένταξή της στην αστική πολιτική, γίνεται κυβέρνηση που ασκεί μνημονιακή πολιτική. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να μετατραπεί στον κεντρικό πυλώνα για το πέρασμα της κυρίαρχης πολιτικής και της αστικής αναδιάρθρωσης. Φιλοδοξεί να διαχειριστεί την κυβέρνηση με βάθος χρόνου, εκφράζοντας τα αστικά συμφέροντα (νέα αλλά και παλιά τζάκια), επιδιώκοντας να ενσωματώνει την λαϊκή δυσαρέσκεια με ορισμένα διορθωτικά μέτρα και την επίκληση της “αριστερής ταυτότητας”, κάτι που θα γίνεται όλο και πιο δύσκολο. Ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται πλέον βασικός εκφραστής μιας νέας “εθνικής ενότητας” μέσα στο μνημονιακό πλαίσιο και την ΕΕ, με επιδίωξη μια ανάπτυξη καπιταλιστική, με θύμα την εργατική τάξη, το λαό, τη νεολαία, τον δημόσιο πλούτο.

Με την επιλογή αυτή η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ παίρνει διαζύγιο από τον λαϊκό και νεολαιίστικο ριζοσπαστισμό, αλλά και κόβει κάθε σχέση με την Αριστερά. Περνά σε θέσεις αστικές – μνημονιακές και μετατρέπεται σε αντίπαλο των εργαζομένων και του λαού. Γίνεται κυβέρνηση αντιλαϊκή και αντεργατική. Το εργατικό – λαϊκό κίνημα, η ανυπόταχτη νεολαία και η μαχόμενη Αριστερά βρίσκεται πλέον απέναντι μετωπικά στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και την πολιτική της. Οφείλουν να αναπροσαρμόσουν ανάλογα τα πολιτικά τους συνθήματα.

Η κατάληξη αυτή, η απάντηση στο αγωνιώδες ερώτημα εκατομμυρίων “πως έφτασαν τα πράγματα σε αυτό το άθλιο μνημόνιο;” πρέπει να δοθεί με πολιτικούς όρους, που αφορούν τόσο τον ολοκληρωτικό αντιλαϊκό χαρακτήρα της ΕΕ και την βαρβαρότητα του σύγχρονου καπιταλισμού ειδικά στην εποχή της βαθιάς δομικής κρίσης του, όσο και τη χρεοκοπία της στρατηγικής και τακτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι μόνο στο θέμα της μυωπικής ευρωλαγνείας, αλλά συνολικά στην λογική της ταξικής συνεργασίας, της συνέχειας του κράτους, του αντινεοφιλελεύθερου μετώπου που έγινε αντιμνημονιακό αλλά ποτέ αντικαπιταλιστικό, της άρνησης της επανάστασης και της λογικής ενός σοσιαλισμού με “ανθρώπινο πρόσωπο” και αγορά κλπ. Στο πλαίσιο αυτό αναδεικνύεται και το αδιέξοδο της Αριστερής Πλατφόρμας και των άλλων τάσεων διαφωνίας μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, που καταψηφίζουν βεβαίως το νέο μνημόνιο αλλά διακηρύσσουν πως συνεχίζουν να στηρίζουν την κυβέρνηση και να δίνουν την μάχη εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Η απάντηση στις σημερινές προκλήσεις απαιτεί καθαρές και συνολικές τοποθετήσεις, κριτική και αυτοκριτική πορεία όλης της διαδρομής και κυρίως γραμμή ρήξης και εξόδου από την πολιτική και τον πολιτικό φορέα που χρεοκόπησαν.

4.  Στις σημερινές συνθήκες και μπροστά στην έγκριση και υλοποίηση του 3ου εφιαλτικού μνημονίου η πάλη για την ανατροπή της πολιτικής του μαύρου μετώπου κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ και όσων την υλοποιούν έρχεται στο προσκήνιο.

Μέσα στο πλαίσιο αυτό τα άμεσα πολιτικά συνθήματα είναι:

  • Να μην περάσει το νέο μνημόνιο ΕΕ – ΔΝΤ – κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, το οποίο στηρίζουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι.
  • Ρήξη με τους τοκογλύφους δανειστές (ΕΕ, ΔΝΤ) και έξοδος από ευρώ και ΕΕ προς όφελος των εργατικών λαϊκών συμφερόντων, σύγκρουση με την ολιγαρχία.
  • Ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής και κάθε κυβέρνησης που την υλοποιεί.

Ιδιαίτερα σήμερα η παρέμβαση της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς πρέπει να αναδείξει ορισμένα κρίσιμα στοιχεία του περιεχόμενου της πάλης, που ενισχύονται και από τις τάσεις που αναπτύσσονται μέσα στον λαό:

  • Ο αγώνας για τα κοινωνικά δικαιώματα, ενάντια στη φτώχεια, την ανεργία, την υπερεκμετάλλευση και την εργασιακή δουλεία, για να πληρώσει το κεφάλαιο και να χάσει σε κέρδη, πλούτο, δύναμη.
  • Ο συνολικός αγώνας ενάντια στην ΕΕ, που αναδεικνύεται σε μισητό όργανο των τραπεζιτών, των πολυεθνικών, των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών και του κεφαλαίου.
  • Το αίτημα της δημοκρατίας από τον λαό και για τον λαό, ενάντια στην παραχάραξη της θέλησής του, τα κυβερνητικά πραξικοπήματα, τον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό και την ευρω-χούντα που αποφασίζει και διατάζει.
  • Ο αγώνας για απελευθέρωση από την ταπεινωτική κηδεμονία – επιτροπεία της ΕΕ, του ΔΝΤ και συνολικά του αγοραίου διεθνοποιημένου καπιταλισμού, που απαγορεύει στους λαούς να αποφασίζουν για το μέλλον τους.

Με την ανατρεπτική της παρέμβαση η μαχόμενη Αριστερά συμβάλλει στην αναγκαία για τον λαό αντίκρουση του νέου μνημονίου, τη ρήξη με ΕΕ – ΔΝΤ, τον κλονισμό συνολικά της αντιδραστικής επίθεσης και το άνοιγμα του δρόμου της αντικαπιταλιστικής ανατροπής.

5.  Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ υποστηρίζει πως δεν μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο από το να υπογράψει την ατιμωτική μνημονιακή συμφωνία. Δεν είναι αλήθεια! Υπάρχει άλλος δρόμος, δρόμος ρήξης με την ΕΕ, δρόμος αντικαπιταλιστικής ανατροπής. Το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποκτά τεράστια αναγκαιότητα και αμεσότητα.

Η άρνηση υπογραφής νέου μνημονίου οδηγεί στην εθνικοποίηση των τραπεζών υπό εργατικό έλεγχο, στην έξοδο από ευρωζώνη και ΕΕ, στην παύση πληρωμών στους τοκογλύφους – δανειστές και στην μονομερή διαγραφή του χρέους, στην άμεση αντιμετώπιση των ζωτικών αναγκών των εργαζομένων και του λαού (απαγόρευση των απολύσεων, δραστική αντιμετώπιση της απλήρωτης εργασίας, δωρεάν πρόσβαση στις κοινωνικές υπηρεσίες, αυξήσεις στους μισθούς, συλλογικές συμβάσεις, επίδομα ανεργίας σε όλους τους ανέργους και πολύπλευρη στήριξή τους, σταμάτημα της φορολεηλασίας κλπ.), στην εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση και υπό εργατικό έλεγχο όλων των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας και των ΔΕΚΟ, στην κατάργηση των προηγούμενων μνημονίων και όλου του νομικού τερατουργήματος που έφεραν, ηστην κατοχύρωση των δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού ενάντια στο κοινοβουλευτικό πραξικόπημα κυβέρνησης-ΕΕ, την κρατική και εργοδοτική τρομοκρατία και την καθεστωτική μιντιοκρατία κλπ. Με ένα τέτοιο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα ρήξης και ανατροπής, που βασικά σημεία αναφέρονται παραπάνω, στην ανάπτυξη και την ολότητά του, μπορούν να αντιμετωπιστούν -με σκληρό αγώνα, πρωταγωνιστικό ρόλο του οργανωμένου λαού και σε δύσκολες συνθήκες- τα προβλήματα των τραπεζών, της χρηματοπιστωτικής ασφυξίας και της κάλυψης των αναγκών του λαού.

Το αμέσως επόμενο διάστημα είναι εξαιρετικά αναγκαίο το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να προχωρήσουν στην εμβάθυνση, τεκμηρίωση, ανάπτυξη και διάδοση του αντικαπιταλιστικού προγράμματος.

Το πρόγραμμα αυτό αποτελεί συστατικό στοιχείο της πολιτικής παρέμβασης της αντικαπιταλιστικής και κομμουνιστικής Αριστεράς, που ξεδιπλώνει την τακτική και στρατηγική της -με νέα έμπνευση και ώθηση από τις σημερινές συνθήκες και την όξυνση της ταξικής πάλης- για την ανάγκη επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισμού και την κομμουνιστική απελευθέρωση.

6.  Στην μεγαλειώδη μάχη του δημοψηφίσματος αναδείχθηκε ανάγλυφα ο ρόλος όλων των τάξεων και των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων της ελληνικής κοινωνίας.

Στο μέτωπο του ΝΑΙ εντάχθηκαν με λύσσα: οι δυνάμεις του ιμπεριαλισμού και της ΕΕ, η ντόπια αστική τάξη, όλος ο αστικός πολιτικός κόσμος με τους ιδεολογικούς του μηχανισμούς (κανάλια, εφημερίδες), και όλοι οι φορείς του συστήματος και του κράτους (επιμελητήρια, δήμοι, περιφέρειες κλπ). Εμβληματικό στοιχείο αποτελεί το ΝΑΙ της ΓΣΕΕ που αποτελεί στοιχείο οριστικής διάρρηξης του όποιου κύρους είχε μέσα στους εργαζόμενους.

Από την άλλη πλευρά στο μέτωπο του ΟΧΙ ήταν η συντριπτική πλειοψηφία της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, με συγκλονιστικά ποσοστά στις λαϊκές γειτονιές, η νεολαία, αλλά και σημαντικό τμήμα των μεσαίων στρωμάτων.

Ήταν λοιπόν κατ’ αρχήν ένα ΟΧΙ της φτωχολογιάς, που με το ταξικό της ένστικτο κατάλαβε την ιστορική του κρισιμότητα. Παράλληλα ήταν ένα ΟΧΙ δημοκρατίας, αξιοπρέπειας και αποδέσμευσης απέναντι στον κυνισμό των εκβιαστών και των δανειστών.

Μέσα στο συνολικό ΟΧΙ υπήρξε ένα σημαντικό τμήμα του ΟΧΙ της ρήξης. Αποτελεί εκείνη την πρωτοπόρα ζώνη που ήθελε ΟΧΙ μέχρι το τέλος, ρήξη με ευρωζώνη / ΕΕ, που σε κάθε περίπτωση έβαζε τα δικαιώματά του πάνω από την παραμονή στην ευρωζώνη και την ΕΕ.

Μετά και την τελική φάση των διαπραγματεύσεων και την κατάληξή τους η ζώνη αυτή έχει ενισχυθεί μέσα στον λαό. Ουσιαστικά η πλειοψηφία του κόσμου ήθελε το σταμάτημα των διαπραγματεύσεων και του εξευτελισμού και προσεγγίζει με έναν αυθόρμητο τρόπο, την ανάγκη μιας άλλης λύσης στην κοινωνία.

Ιδιαίτερη αντιμετώπιση απαιτεί η προσπάθεια της Χρυσής Αυγής να «καρπωθεί» το ΟΧΙ, αξιοποιώντας τα πληγωμένα «εθνικά αισθήματα στον κόσμο» και το «η Αριστερά είναι μία από τα ίδια είναι». Χρειάζεται συγκεκριμένη αποκάλυψη του συστημικού ρόλου της ΧΑ, που λίγο πριν το δημοψήφισμα τοποθετήθηκε υπέρ της ευρωζώνης εντάσσοντας τον εαυτό της καθαρά στο συστημικό πλαίσιο του ευρωμονόδρομου.

7.  Η έγκριση της μνημονιακής συμφωνίας θα οξύνει την πολιτική κρίση και την πολιτική αστάθεια και δεν θα οδηγήσει σε πολιτική σταθεροποίηση όπως επιδιώκει η αστική τάξη. Θα υπάρχουν σοβαρές πολιτικές ανακατατάξεις και κυβερνητικές αλλαγές, καθώς το αντιδραστικό βάρος της συμφωνίας είναι τέτοιο που δεν μπορεί να το σηκώσει η κυβέρνηση με τη σημερινή της σύνθεση.

Η πολιτική κρίση και η κρίση εκπροσώπησης βαθαίνει, ενώ οι τελευταίες εξελίξεις έφεραν στην επιφάνεια το ενεργό κοινωνικό ρήγμα, που διαμορφώθηκε στα χρόνια της καπιταλιστικής επίθεσης για να ξεπεραστεί η καπιταλιστική κρίση σε βάρος του λαού και μέσα στους αγώνες ενάντια στα μνημόνια. Το ρήγμα αυτό βαθαίνει σήμερα, καθώς αποκτά έντονο ταξικό στίγμα, αντιΕΕ περιεχόμενο και βρίσκεται απέναντι στο πολιτικό σύστημα, με στοιχεία έντονης πλέον φθοράς και του ΣΥΡΙΖΑ. Τίθεται αντικειμενικά το ζήτημα μιας άλλης Αριστεράς.

Έχει ιδιαίτερη σημασία η μαζική συνειδητοποίηση ότι καμιά αλλαγή σε όφελος των εργαζόμενων δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα στην λυκοσυμμαχία της ΕΕ, ότι ΕΕ σημαίνει μνημόνια, φτώχια, επιτροπεία και χρειάζεται ρήξη / έξοδος από αυτήν.

Επιπλέον, η μαζική κατακραυγή των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ και η χρεοκοπία της πολιτικής του κυβερνώντος κόμματος συνοδεύει την αποστοίχηση από την γραμμή του ΚΚΕ. Καταγράφεται η αποτυχία της πολιτικής των δύο βασικών κομμάτων της ρεφορμιστικής και διαχειριστικής Αριστεράς μέσα σε μια βδομάδα, καθώς βρέθηκαν με εκκωφαντικό τρόπο πίσω/ έξω και ενάντια στις λαϊκές διαθέσεις και αγωνίες.

Οι εξελίξεις αυτές θέτουν επί τάπητος την ανάγκη μιας άλλης αριστεράς και χρειάζεται να οικοδομήσουμε με θάρρος ένα σύνολο πρωτοβουλιών που θα οδηγήσουν στην επαφή με όλον αυτόν τον κόσμο.

8.  Το ΚΚΕ έδωσε την μάχη υπέρ του άκυρου- λευκού – αποχής, γραμμή η οποία καταδικάστηκε από μεγάλο τμήμα της βάσης του. Σήμερα κάνει μια προσπάθεια να «δικαιώσει» την στάση του με σαθρά επιχειρήματα και βαδίζοντας σε όλο και πιο συντηρητικούς δρόμους.

Το ΟΧΙ ήταν του λαού ενάντια στους ταξικούς του εχθρούς, δεν ήταν «όχι του πρωθυπουργού». Το «πούλημα» που έκανε η κυβέρνηση και ο Τσίπρας θα γεννήσει την ανάγκη άλλες πολιτικές δυνάμεις να «πάρουν την σκυτάλη» για την δικαίωσή του. Τέλος το συγκεκριμένο αποτέλεσμα ήταν το μόνο που δεν μπορούσε να χειριστεί η κυβέρνηση καθώς της στέρησε το επιχείρημα ότι ο «κόσμος δεν θέλει». Κάθε άλλο αποτέλεσμα ευνοούσε την επιχείρηση υποταγής.

Το ΚΚΕ επιτίθεται στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την θέση της για ρήξη με ευρώ/ΕΕ, με το επιχείρημα ότι θα οδηγήσει στην καταστροφή. Προωθεί μια πολιτική «αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης» όταν στη ημερήσια διάταξη μπαίνει μαζικά το ζήτημα της ρήξης με ΕΕ /ΔΝΤ. Η γραμμή του είναι έξω από τις λαϊκές διαθέσεις και τραγικά πίσω από τις ανάγκες του κινήματος.

9.  Παλεύουμε άμεσα και αποφασιστικά για την ανάπτυξη ενός μαζικού εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος με στόχο να μην υπογραφεί η συμφωνία, να υπάρξει ρήξη με την ΕΕ και το ΔΝΤ, να καταδικαστεί το κυβερνητικό πραξικόπημα και η κυβερνητική πολιτική της «εθνικής συναίνεσης» συνολικά. Αντιτάσσουμε την πολιτική της αγωνιστικής λαϊκής ενότητας των εργατών, της νεολαίας, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων για την ανατροπή της πολιτικής του μαύρου μετώπου και του άνοιγμα ενός άλλου δρόμου στην ελληνική κοινωνία. Καλούμε τον κόσμο της δουλειάς και την νεολαία σε μαζική δράση. Επιδιώκουμε την κοινή δράση με την εκτός των τειχών Αριστερά και τον κόσμο του κινήματος, με το ΚΚΕ (παρά την λανθασμένη στάση του στο δημοψήφισμα) και όλες τις μαχόμενες δυνάμεις της αριστεράς, αγωνιστές και δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ που διαφωνούν έμπρακτα, καταψηφίζουν παντού το νέο μνημόνιο και συμβάλλουν – υπερψηφίζουν και συμμετέχουν σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις για να μην περάσει.

10.  Ιδιαίτερη σημασία για το επόμενο διάστημα έχει η ανάληψη πρωτοβουλιών για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, μετά και την κατακραυγή που δημιούργησε το εξευτελιστικό “ναι” της ΓΣΕΕ. Συμβάλλουμε στο συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων και κάθε αγωνιστικής δύναμης για τη συγκρότηση κέντρου αγώνα ενάντια στο νέο μνημόνιο και τα αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα. Προωθούμε τη δημιουργία επιτροπών αγώνα για να νικήσει το εργατικό ΟΧΙ στους χώρους δουλειάς. Ταυτόχρονα πρέπει να προωθηθεί η συσπείρωση δυνάμεων που θέλουν να συμβάλλουν σε ένα νέο ταξικό εργατικό κίνημα.

11.  Καλούμε τους εργαζόμενους και την νεολαία να οργανώσουν πλατιές λαϊκές πρωτοβουλίες / λαϊκές συνελεύσεις του «ΟΧΙ ΤΗΣ ΡΗΞΗΣ», του «ΟΧΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ», μέχρι τη νίκη! Στις πρωτοβουλίες αυτές του μαζικού κινήματος με πολιτικό προσανατολισμό, επιδιώκουμε να συμβάλλουν όλες οι δυνάμεις που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τοποθετούνται υπέρ του ΟΧΙ μέχρι τέλους, δηλαδή υπέρ του ΟΧΙ σε κάθε μνημόνιο, στην ΕΕ και την επίθεση του κεφαλαίου. Το πολιτικό τους περιεχόμενο, με συνείδηση πάντα των διαφορετικών ταχυτήτων που μπορεί να υπάρχει σε κάθε γειτονιά ή πόλη, επιδιώκουμε με σαφήνεια να κινείται στην κατεύθυνση της καταδίκης και ανατροπής του μνημονίου και του πραξικοπήματος κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, της άρνησης του ευρωμονόδρομου, της καταδίκης και της ανάγκης ρήξης με το ευρώ και την ΕΕ, την ανάγκη άμεσης υλοποίησης των εργατικών λαϊκών νεολαιίστικων αιτημάτων αντιπαλεύοντας κεφάλαιο, ολιγαρχία και κυβερνητική πολιτική.

12.  Απαιτούνται άμεσα πρωτοβουλίες για να εκφραστεί η τάση και η αναγκαιότητα για μια άλλη Αριστερά, ανατρεπτική, αντικαπιταλιστική, επαναστατική και σύγχρονα κομμουνιστική. Ξεκινάμε από τη συσπείρωση της Αριστεράς του ΟΧΙ μέχρι τέλους για να ανοίξουμε ακόμα πιο δυναμικά και πλατιά τη συζήτηση για την αναγκαιότητα και δυνατότητα του πόλου της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής και ανατρεπτικής Αριστεράς. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της μάχης του ΟΧΙ κι έχει ανεβασμένο κύρος και επίδραση, είναι ένα πολύτιμο σημαντικό βήμα σε αυτή την κατεύθυνση, ενώ η λογική της πολιτικής συνεργασίας των δυνάμεων της αντιΕΕ, αντικαπιταλιστικής Αριστεράς ανοίγει δρόμους. Η πολιτική συνεργασία ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΜΑΡΣ και το προωθητικό ανατρεπτικό πολιτικό περιεχόμενο που έχει κατακτήσει αποτελεί βάση κι εφαλτήριο για τις επόμενες κινήσεις. Στηρίζουμε την πρωτοβουλία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για πολιτικό συντονισμό των δυνάμεων που συσπειρώθηκαν στην μάχη του “τριπλού ΟΧΙ”, που μπορεί να αποτελέσει μια πρώτη κίνηση για τη συσπείρωση του πολιτικού κινήματος και της Αριστεράς του ΟΧΙ. Θα απαιτηθούν παραπέρα πολιτικές πρωτοβουλίες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο ώστε να ανοίξουν δρόμοι συσπείρωσης στην κατεύθυνση του αντικαπιταλιστικού πόλου – μετώπου.

Το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση απευθύνει κάλεσμα στους αγωνιστές και στις μαχόμενες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ να αψηφήσουν την λογική της μνημονιακής συνέχειας στο όνομα της παραμονής μιας κυβέρνησης αριστερής μόνο στο όνομα. Τώρα είναι η ώρα της ύψιστης ευθύνης απέναντι στην εργατική τάξη και τον λαό να συμβάλλουν στην αντεπίθεση του κινήματος και μιας σύγχρονης ανατρεπτικής αντικαπιταλιστικής μετωπικής Αριστεράς, που θα μπορεί να σηκώσει το γάντι που πετούν κεφάλαιο και ΕΕ και να οδηγήσει στη σύγκρουση και στη νίκη.

Η Π.Ε. ενέκρινε και τα συμπεράσματα του Γραφείου της Π.Ε. για την εκτίμηση των αποτελεσμάτων του δημοψηφίσματος και την παρέμβαση των οργανώσεων του ΝΑΡ.

Η Π.Ε. του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, Αθήνα, 12 Ιούλη 2015