Ο πόλεμος στη γειτονιά μας. Για μια αντιπολεμική διεθνιστική απάντηση

Η εισήγηση της Μαρίας Μπικάκη, μέλους της Π.Ε. του ΝΑΡ, στην εκδήλωση του Φεστιβάλ Αναιρέσεις 2017 στην Πάτρα, στις 2 Ιουνίου, με θέμα "Ο πόλεμος στη γειτονιά μας. Για μια αντιπολεμική διεθνιστική απάντηση":

Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι

Πράγματι, ο πόλεμος είναι στη γειτονιά μας, όπως λέει και ο τίτλος της σημερινής συζήτησης. Μάλιστα τελευταία έρχεται όλο και πιο κοντά μας.

Και αισθανόμαστε ότι ο κλοιός σφίγγει, όταν μας βομβαρδίζουν τα ΜΜΕ και το Υπουργείο του Καμμένου με ειδήσεις για πραγματικές ή φανταστικές παραβιάσεις του εναέριου χώρου, των θαλάσσιων συνόρων, πραγματικές ή φανταστικές φιλοπόλεμες δηλώσεις τούρκων αξιωματούχων. Όταν διαδίδονται εθνικιστικά κηρύγματα και ξετσίπωτες ρατσιστικές και ξενοφοβικές κραυγές.

Η δική σας γενιά, η σημερινή νεολαία όπως και η δική μου μέχρι τώρα δεν έχουμε ζήσει πόλεμο. Μόνο από τα βιβλία, τις διηγήσεις των παππούδων και τις ταινίες μαθαίνουμε για το πώς ξεκίνησαν, για τις καταστροφές και τις συνέπειες που βίωσαν από τον πόλεμο οι παλιότεροι στην Ελλάδα. Τώρα όμως επανέρχεται ο φόβος για το ενδεχόμενο άμεσης εμπλοκής της χώρας σε ένα πόλεμο με τη γειτονική.

Και αναρωτιόμαστε αν υπάρχει πραγματικό ενδεχόμενο ή αν όλα αυτά είναι ένα στημένο σκηνικό που χρησιμοποιούν για να τρομοκρατούν τον κόσμο και να σκέφτεται ότι υπάρχουν και χειρότερα από το μνημονιακό σφαγείο και άρα να το αποδέχεται καρτερικά.

Είναι γεγονός ότι βρισκόμαστε σε φάση σημαντικών γεωπολιτικών εξελίξεων και συνέχισης των πολεμικών αναμετρήσεων, με κίνδυνο κλιμάκωσης του πολέμου και στην περιοχή μας.

Η προπαγάνδα των κυρίαρχων θέλει να μας πείσει:

  • από τη μια ότι οι πόλεμοι ανάμεσα στις χώρες είναι αναπόφευκτοι, σύμφυτο της φύσης του ανθρώπου και
  • από την άλλη ότι χρειάζεται για να αντιμετωπίσουμε τους εξωτερικούς εχθρούς που μας επιβουλεύονται, να έχουμε όλοι μαζί οικονομική ολιγαρχία και φτωχολογιά ένα κοινό εθνικό μέτωπο για την «υπεράσπιση της πατρίδας».

Αλλά, οι πόλεμοι δεν είναι στο ανθρώπινο DNA, είναι προϊόν και γέννημα των εκμεταλλευτικών συστημάτων και θα ξεσπούν

είτε ως άδικοι πόλεμοι όσο υπάρχουν εκμεταλλευτές που ανταγωνίζονται για τα συμφέροντά τους

είτε ως δίκαιοι όσο υπάρχουν εκμεταλλευόμενοι που θα αγωνίζονται για την απαλλαγή τους από την καταπίεση, τη βία και την τυραννία.

Προς το παρόν το επαναστατικό κίνημα είναι αδύναμο και δεν ξεκινά για νέες εφόδους στον ουρανό, αλλά στην εποχή μας, εποχή του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, οι άδικοι-ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι πολλαπλασιάζονται.

Γιατί ειδικά στην περίοδο της κρίσης το κεφάλαιο δεν αρκείται στην όξυνση της εκμετάλλευσης των εργατών στην κάθε χώρα. Στο να βυθίζει στη φτώχια και την εξαθλίωση τους λαούς, να περιορίζει τα όποια δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, να δημιουργεί πολεμικό κλίμα στο εσωτερικό χωρών με τις καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, και αναίρεσης δικαιωμάτων, όπως και στη Γαλλία στο όνομα της αντιμετώπισης της «τρομοκρατίας».

Παροξύνει τις αιματηρές εκστρατείες και τις στρατιωτικές επεμβάσεις του για την επέκτασή του, την απόκτηση περισσότερων ενεργειακών πηγών, περιοχών και δρόμων, τη διείσδυση σε περισσότερες αγορές, τον έλεγχο των ίδιων των χωρών. Κραδαίνει ακόμα και την απειλή των πυρηνικών πληγμάτων, όπως κάνει ο Τραμπ, και το κλίμα των πολεμικών αντιπαραθέσεων και όχι μόνο για την καθεαυτό κατανάλωση πολεμικού υλικού, ως μοχλό αύξησης της κερδοφορίας της πολεμικής βιομηχανίας.

Οι ιμπεριαλιστικοί οικονομικοί ανταγωνισμοί φτάνουν στα άκρα ανάμεσα στις ΗΠΑ, την Ε.Ε. τη Ρωσία, την Κίνα, την Ιαπωνία και άλλες μικρότερες καπιταλιστικές χώρες σε Συρία, Κορέα, Βαλτική, Μ. Ανατολή, Αφρική κ.α..

Δημιουργείται ένα περίπλοκο κουβάρι αντιθέσεων και μια δυναμική ευρύτερης σύγκρουσης, ανοιχτής σε πολύ επικίνδυνες εξελίξεις.

Και οι λαοί βιώνουν την πιο καταστροφική και πιο αποτρόπαια πλευρά της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, τον πόλεμο με πραγματικά πυρά.

Που σαφώς δεν είναι απλώς η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα, γιατί σε αυτό τον πραγματικό πόλεμο, όπως και στο φασισμό δεν διακυβεύεται μόνο η ελευθερία, αλλά η ίδια η ζωή. Δεν πρόκειται απλουστευτικά για το όλα είναι πόλεμος.

Οι σημερινοί τους πόλεμοι είναι εξίσου καταστροφικοί και επικίνδυνοι με το παρελθόν, όμως περιέχουν και τον κίνδυνο του πυρηνικού ολοκαυτώματος. Διατηρούν κοινά γνωρίσματα, μετασχηματίζουν πλευρές, αλλά αποκτούν και νέα χαρακτηριστικά. Από σποραδικοί και περιφερειακοί γίνονται μόνιμοι και υπερτοπικοί, στην Ασία, την Αφρική, την Μ. Ανατολή διεξάγονται δι΄ αντιπροσώπων ή και με απευθείας ανάμιξη με εθνικούς αλλά και με επαγγελματικούς, μισθοφορικούς στρατούς. Επεκτείνονται χωρίς ορατό τέλος, γεννώντας καταστροφή και διάλυση, κράτη – κουρελούδες, με ειδικές ζώνες εκμετάλλευσης από τα ΠΠΜ. Συνδυάζουν τους οικονομικούς εκβιασμούς, τις επεμβάσεις, τις παρακολουθήσεις, τις εξαγορές-χρηματοδοτήσεις, την προπαγάνδα, την κατασκοπία, τις συνωμοσίες, τον ηλεκτρονικό πόλεμο. Τους βομβαρδισμούς με υπερσύγχρονα όπλα, με πυραύλους, με χημικά, με στρατιωτικές επιχειρήσεις σε ξηρά, αέρα και θάλασσα, τις αιματοχυσίες από μακριά, αλλά και από κοντά. Καθιερώνουν το λεγόμενο υβριδικό πόλεμο που συνδυάζει όλα τα παραπάνω με την προπαγάνδα και με ηλεκτρονικά μέσα.

Αλλά δεν πρόκειται για πόλεμο στο πλέι στέισον. Αλλά για πραγματικό πόλεμο.

Το κόστος ανυπολόγιστο για την ανθρωπότητα. Σύμφωνα με στοιχεία διεθνών οργανισμών από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των τελευταίων χρόνων σε Ιράκ μετράμε περί το 1.200.000 νεκρούς, στη Συρία πάνω από 400.000 νεκροί και 2 εκ τραυματίες, σε Αφγανιστάν 150.000 νεκροί και 162.000 ανάπηροι από την εισβολή των ΗΠΑ το 2001 και μετά. Με ένα στα τέσσερα θύματα παιδί.

Ενώ οι πρόσφυγες- εκτοπισμένοι από αυτούς τους πολέμους και μόνο φτάνουν τα 20 εκατομμύρια στην εποχή μας από τους 60 εκ. συνολικά πρόσφυγες. Χαρακτηριστικά στη Συρία από τα 28 εκ. κατοίκους έχουν εκτοπιστεί 14 εκατομμύρια εκτός ή εντός της χώρας. Από τη χώρα μας έχουν περάσει ήδη πάνω από 1 εκ. πρόσφυγες το 2016.

Η πολιτική των καπιταλιστών οδηγεί σε σφαγείο των λαών. Γίνεται φανερό ότι κανένα κοινό συμφέρον δεν έχει η εργατική τάξη για να βρεθεί μαζί με την τάξη των εκμεταλλευτών σε αυτούς τους πολέμους που γίνονται για τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Αποτελούμε αναλώσιμο υλικό για τα κανόνια τους. Χαρακτηριστικό αυτά που μας καταθέτουν πρόσφυγες από το Αφγανιστάν που δούλευαν για αμερικάνικες εταιρείες ή ακόμα και τον αμερικάνικο στρατό, και τώρα βρίσκουν κλειστή την πόρτα της πρεσβείας των ΗΠΑ. Δεν τους δίνουν όχι μόνο άσυλο και βίζα, αλλά ούτε καν νομική, οικονομική ή συμβουλευτική υποστήριξη.

Για να σταματήσουν να πληρώνουν βαρύ φόρο αίματος οι λαοί για τα ξένα συμφέροντα, για να υπάρξει ειρήνη, μόνος δρόμος είναι να πάρει προβάδισμα η αλληλεγγύη των εργαζομένων και των φτωχών, ξεπερνώντας τις διασπάσεις μέσα σε κάθε χώρα, αλλά και τις καλλιεργημένες εχθρότητες ανάμεσα στους λαούς, με υπέρβαση των εθνο-θρησκευτικών διαχωρισμών, που είναι το όπλο των μεγάλων ιμπεριαλιστικών χωρών και των ντόπιων αντιδραστικών καθεστώτων κάθε είδους.

Για αυτό στην περίπλοκη κατάσταση στη Συρία, που οξύνονται οι πολεμικές συγκρούσεις με εμπλοκή ΗΠΑ-Ρωσίας-Τουρκίας-ISIS-κυβερνητικών,-Ελεύθερου Συριακού στρατού και άλλων δυνάμεων-αραβικών κρατών-κρατών μελών της ΕΕ, τοποθετούμαστε καθαρά. Διαφοροποιούμαστε από τα απλοϊκά σχήματα «κακός Άσαντ – καλή δημοκρατική αντιπολίτευση» ή από την ανάδειξη της καπιταλιστικής – ιμπεριαλιστικής Ρωσίας σε παράγοντα αντι-Νατοικής πάλης και εναλλακτικό σύμμαχο και από την υποστήριξη του Άσαντ ως «λιγότερο κακό». Αυτό που προέχει είναι το σταμάτημα του πολέμου, με συντριβή του ISIS και όλων αντιδραστικών τζιχαντιστικών δυνάμεων με σταμάτημα της πολεμικής εκστρατείας των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, αποχώρηση από τη Συρία όλων των δυνάμεων εισβολής (Τουρκία, αραβικά καθεστώτα, τζιχαντιστές κλπ.) και όλων των ξένων στρατών (και της Ρωσίας). Το μέλλον της Συρίας, η κατάκτηση των δημοκρατικών – εθνικών ελευθεριών και των κοινωνικών δικαιωμάτων είναι υπόθεση του λαού της. Ο λαός της Συρίας θα λογαριαστεί και με το αντιδραστικό καθεστώς Άσαντ, χωρίς «ξένους προστάτες» και εισβολείς δολοφόνους. Υποστηρίζουμε το στόχο για ενιαία δημοκρατική Συρία χωρίς θρησκευτικές και εθνοτικές διακρίσεις, για την κοινωνική δικαιοσύνη και ελευθερία, ενάντια στην ταξική εκμετάλλευση, την κοινωνική διάλυση και τον καθεστωτικό δεσποτισμό, λύση που μπορεί να αποτελέσει μια αγωνιστικά ρεαλιστική προοπτική για το σύνολο του λαού, των εθνοτήτων και θρησκευτικών κοινοτήτων στη χώρα. Για αυτό στηρίζουμε την πρόταση Κούρδικων οργανώσεων για ομοσπονδιακή δημοκρατική λύση στη Συρία.

Με την ίδια οπτική αντιμετωπίζουμε και την κατάσταση σε όλες τις χώρες, τις συγκρούσεις και τον ανταγωνισμό ΗΠΑ/ΝΑΤΟ/ΕΕ – Ρωσίας – Κίνας - Ιαπωνίας στη Λιβύη, την Κορέα, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, την Ερυθραία, την Ουκρανία, Βαλτικές χώρες, όπου οι επεμβάσεις και οι πόλεμοι συνεχίζονται.

Υποστηρίζουμε την αντίσταση των Κούρδων στον ISIS, τις μάχες στη Ροζάβα, τους αγώνες των Παλαιστίνιων ενάντια στη ισραηλινή κατοχή, των λαών του Ντομπάς απέναντι στο φασιστικό καθεστώς του Κιέβου τους απελευθερωτικούς αγώνες που με απέραντο ηρωισμό, συνεπή αντιϊμπεριαλισμό, αγώνες που εμπνέουν, συσπειρώνουν, εκφράζουν τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων των περιοχών τους, δημιουργούν αναταράξεις, γεγονότα και κατακτήσεις.

Δεν υποτιμούμε αυτούς τους αγώνες ως περιορισμένους σε παρωχημένα στενά εθνικά συμφέροντα. Αντίθετα υποστηρίζουμε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του έθνους των εργατών μιας περιοχής που καταπιέζεται και αποτελεί αντικείμενο εκμετάλλευσης και υποτέλειας ενός κράτους και θέλουμε αυτοί οι αγώνες να κατευθύνονται προς την επανάσταση και τη συνολική κοινωνική απελευθέρωση. Με αυτό το πρίσμα της απαίτησης για μια ανώτερη ποιότητα μετασχηματισμού τους, με την παρέμβαση ενός σύγχρονου κομμουνιστικού κινήματος, χρειάζεται να αντιμετωπίζονται και οι εξεγέρσεις και τα κινήματα για αυτοδιάθεση. Το δικαίωμα του αποχωρισμού (ή και των συνενώσεων) και της αυτοδιάθεσης των λαών υπάρχει και μπορεί να λυθεί, σε στενή συνάρτηση με την αποτροπή του πολέμου, την απόκρουση της ιμπεριαλιστικής αλλαγής των συνόρων και τα βήματα στην κοινωνική χειραφέτηση.

Γιατί ξέρουμε ότι η ειρήνη μπορεί να είναι διαρκής και βιώσιμη με τον κλονισμό και, τελικά, την ανατροπή της ταξικής αλλά και κάθε άλλης μορφής καταπίεσης (εθνικής, θρησκευτικής κ.λ.π) σε κάθε χωριστή χώρα, αλλά και της άνισης ανάπτυξης και πολιτικής ανισοτιμίας, που επιβάλει ο διεθνής καπιταλισμός σε παγκόσμιο επίπεδο μεταξύ των χωρών και των λαών τους.

Φίλες και φίλοι, σύντροφοι και συντρόφισσες,

Μας λένε ότι για να γλυτώσουμε από τους πολέμους και να έχουμε ασφάλεια χρειάζεται να είμαστε ενταγμένοι σε μεγάλες συμμαχίες με άλλα κράτη. Ότι τάχα μου το ΝΑΤΟ και η ΕΕ αποτελούν ασπίδες προστασίας. Στην πραγματικότητα πρόκειται για το εντελώς αντίθετο είναι φιλοπόλεμες, ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες, που όχι μόνο ετοιμάζουν πολέμους, αλλά πρωταγωνιστούν σε αυτούς.

Ας πάρουμε το ΝΑΤΟ. Ποιος ενιαίος χώρος άμυνας και ασφάλειας ; Ψευδεπίγραφα στο όνομα της άμυνας και της προάσπισης της ελευθερίας οργανώνουν νέες σταυροφορίες σε χώρες που τις ονομάζουν περιοχές ζωτικών συμφερόντων τους. Η ειρήνη τους προετοιμάζει τον πόλεμό τους. Με τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα, με την υπονόμευση και τη διάλυση χωρών, την οικονομική ασφυξία και τη χρηματοδότηση φονταμενταλιστών και αντικαθεστωτικών ομάδων. Οι πολεμικοί τυχοδιωκτισμοί και οι επεμβάσεις του ΝΑΤΟ και των χωρών του έχουν αιματοκυλίσει, έχουν διαμελίσει χώρες και διχάσει τους λαούς στη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη, τη Συρία κα. Το ΝΑΤΟ υποτίθεται μας διασφαλίζει την ειρήνη και την ίδια ώρα μας λένε ότι ο κίνδυνος προέρχεται από την Τουρκία, που είναι μέλος του ΝΑΤΟ. Τα πολεμικά της πλοία ελλιμενίζονται στη βάση της Σούδας και μαζί ελληνικά και τούρκικα αεροπλάνα και σκάφη κάνουν κοινές ασκήσεις.

Ας πάρουμε την Ε.Ε. σε όλες τις τελευταίες συνόδους της έχει αποφασίσει τη στενή συνεργασία της με το ΝΑΤΟ, του αναθέτει τη φύλαξη των συνόρων, χαρακτηρίζοντας απειλή τους πρόσφυγες, αποφασίζει να συνεχίσει την ανάμιξη στη Λιβύη στο όνομα της σταθερότητας στην περιοχή. Προχωρά στην στρατιωτικοποίηση συγκροτώντας ευρωστρατό, κοινή συνοριοφυλακή και ακτοφυλακή ομάδες κομμάντος, καταστρώνοντας πολεμικές προετοιμασίες. Ποια ελεύθερη διακίνηση και κατάργηση των συνόρων προωθούν, όταν υψώνουν λεπιδοφόρους φράκτες, ανάμεσα στις χώρες της Ευρώπης για να εμποδίσουν τη μετακίνηση των προσφύγων θυμάτων των πολέμων τους και η μόνη ελεύθερη διακίνηση είναι των κεφαλαίων;

Το αποτέλεσμα της πολιτικής τους είναι ακόμα και στο εσωτερικό των χωρών τους οι λαοί να πληρώνουν την πολιτική τους με αίμα από τις επιθέσεις αυτών των οργανώσεων, που πριν χρηματοδοτούσαν και τώρα φαινομενικά καταδιώκουν.

Μας λένε να κάτσουμε ήσυχοι γιατί οι διαδηλώσεις και οι εξεγέρσεις φέρνουν διχασμό και θα ακολουθήσει εμφύλιος. Αυτό που βλέπουμε είναι ότι οι πόλεμοι ξεσπούν και δεν έχουν τέλος, όχι επειδή εξεγέρθηκαν οι λαοί ενάντια στα απολυταρχικά καθεστώτα, αλλά επειδή αναμίχτηκαν οι ιμπεριαλιστές, όπως στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Λιβύη και στη Συρία. Εξεγέρσεις πνίγηκαν στο αίμα με τη στήριξη των ιμπεριαλιστών, όπως έγινε στην Αίγυπτο.

Αλλού, οδηγήθηκαν σε εμφύλιο γιατί εκτός από τα απολυταρχικά καθεστώτα παρέμβηκαν οι ιμπεριαλιστές. Καθοριστική αποδείχτηκε η απουσία ενός μαζικού ταξικού εργατικού-λαϊκού κινήματος, που θα στρεφόταν εναντίον της ντόπιας αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και ενός ισχυρού κομμουνιστικού ρεύματος που θα έδινε δύναμη, οργάνωση και προοπτική νίκης στον αγώνα.

Φίλες και φίλοι,

Η Ελλάδα εμπλέκεται εγκληματικά στις πολεμικές επιχειρήσεις, όχι γιατί αποτελεί σταυροδρόμι, αλλά γιατί οι προηγούμενες, όπως και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, την εντάσσουν στους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστικών κύκλων και η αστική τάξη, κατασκευαστικό και εφοπλιστικό κεφάλαιο πριν από όλα, καλοβλέπει ένα κομμάτι από την πίτα στις αγορές και την οικονομική εκμετάλλευση και τα έργα μετά την καταστροφή αυτών των χωρών.

Ο τυχοδιωκτισμός όλων των συστημικών δυνάμεων είναι άνευ ορίων. Χαρακτηριστική η δήλωση του Παπαχελά «Η Ελλάδα είναι χώρα πρώτης γραμμής για τη Δύση και ενδέχεται να κληθεί να παίξει ενεργά αυτόν τον ρόλο. Θα χρειασθούν ισχυρή πολιτική βούληση και συναίνεση για να παιχθεί αυτό το παιχνίδι. Δεν είναι αστείο, ούτε παιχνίδι να αναλάβεις ρόλους και αποστολές όταν επί δεκαετίες φοβόσουν να στείλεις έναν στρατιωτικό αστυνομικό στο Αφγανιστάν. Και επίσης θα αποκτήσουμε εχθρούς με αυτή την επιλογή και θα αναλάβουμε και ρίσκα, όπως, π.χ., το να γίνουμε στόχος φανατικών ισλαμιστών».

Δεν πρόκειται για απερισκεψία, αλλά για την δολοφονική πολιτική που σήμερα στρέφεται ενάντια σε άλλους λαούς, στηρίζοντας πολεμικές εμπλοκές και ενάντια στο δικό μας λαό ετοιμάζοντας αυριανές περιπέτειες.

Η περιοχή και η περίοδος μυρίζουν μπαρούτι.

Και τι κάνει σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ;

Με την ίδια ευκολία που υπογράφουν συμφωνίες και ψηφίζουν μνημόνια που συντρίβουν δικαιώματα και ελευθερίες στο εσωτερικό, με δύναμη κρούσης την τρόικα, με την ίδια ευκολία ο πρωθυπουργός συνυπογράφει κείμενο με τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου που θεωρεί "κατανοητά" τα πυραυλικά πλήγματα των ΗΠΑ στη Συρία, δίνει «γη και ύδωρ» στις ιμπεριαλιστική εκστρατεία των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Και δηλώνει στη πρόσφατη σύνοδο του ΝΑΤΟ. "Σε ένα διεθνές περιβάλλον με πολλαπλές προκλήσεις ασφάλειας, ο ευρω-ατλαντικός δεσμός πρέπει να παραμείνει ισχυρός, να συνδέει … τις δυο πλευρές του Ατλαντικού και να ενισχύει τη συλλογική μας ασφάλεια, εξασφαλίζοντας την ειρήνη και τη σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή".

Έγινε λοιπόν σύμφωνα με τον Τσίπρα το ΝΑΤΟ, που βομβαρδίζει τη Συρία και τη Λιβύη, φύλακας της ειρήνης !! και καμαρώνει "η Ελλάδα, από τα παλαιότερα κράτη-μέλη του Οργανισμού, πάροχος ασφαλείας και πυλώνας σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο, τα Βαλκάνια και την ευρύτερη παρευξείνια γειτονιά,» και για αυτό δεσμεύεται ότι «Η Ελλάδα θα συνεχίσει, παρά το πλαίσιο αυστηρής δημοσιονομικής προσαρμογής, να πληροί το στόχο που ετέθη στην Ουαλία για 2% του ΑΕΠ για αμυντικές δαπάνες…»

Και έτσι η Ελλάδα παραμένει 2η χώρα στο ΝΑΤΟ όσον αφορά το ποσοστό του ΑΕΠ που δαπανά για εξοπλισμούς κλπ., ενώ προετοιμάζονται νέες μεγάλες αγορές. Δικαιολογία στο εσωτερικό το να αποκρούσουμε τον «τούρκικο κίνδυνο». Υποκρισία και φαρισαϊσμός ή μέθοδος για περισσότερους εξοπλισμούς και υποταγή ;

Και συνέχισε «Θα εξακολουθήσουμε, με το ειδικό γεωστρατηγικό μας βάρος, να ανταποκρινόμαστε ενεργά στις επιχειρήσεις, αποστολές και δράσεις του ΝΑΤΟ….στηρίζουμε, στο πλαίσιο αυτό, και την ενίσχυση του αμυντικού τομέα της ΕΕ μέσω πρωτοβουλιών όπως η Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία….και για το προσφυγικό. Η δραστηριότητα του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο μας έχει βοηθήσει, έχει δώσει αξιοσημείωτα αποτελέσματα και θα πρέπει να συνεχίσει υπό τη σημερινή της μορφή".

Πλήρης κυνισμός συριζαίικης κοπής.

Η βάση της Σούδας χρησιμοποιείται για πολεμικές επιχειρήσεις στις γειτονικές χώρες, όπως οι πρόσφατες πυραυλικές επιθέσεις στη Συρία. Παράλληλα η κυβέρνηση προσφέρει και προετοιμάζει νέο στρατιωτικό «οικόπεδο» στην Κάρπαθο! Πυκνώνουν οι κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με ΗΠΑ και Ισραήλ και προχωρά ως στρατηγικής σημασίας ο άξονας ΗΠΑ – Ελλάδας – Κύπρου – Αιγύπτου – Ισραήλ. Στόχος τους η αναβάθμιση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων του ΝΑΤΟ, και την αντιμετώπιση όπως λένε της τριπλής «απειλής» που συνθέτουν η “τρομοκρατία”, τα απελευθερωτικά κινήματα και οι αντιστάσεις των λαών της περιοχής. Αναβαθμίζεται η προετοιμασία για αυξημένη συμμετοχή ελληνικών δυνάμεων (κυρίως Ναυτικού, αλλά όχι μόνο) στις αποστολές του ΝΑΤΟ. Δίνουν και παίρνουν οι επισκέψεις Τσίπρα, Καμμένου, Κοτζιά σε Ουκρανία, Ισραήλ, ΗΠΑ, Αίγυπτο.

Καταλαβαίνουμε όλες και όλοι, πόσο επικίνδυνη είναι αυτή η πολιτική που παραδίδει τα εδάφη, τον αέρα, το στρατό της χώρας σε αυτούς τους σχεδιασμούς και προβάλλει συνεχώς ως προτέρημα το πόσο γεωστρατηγική αξία έχει η Ελλάδα και ότι διαδραματίζει ουσιαστικό και δραστήριο ρόλο στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Πόσο επικίνδυνη είναι η επιδίωξη της ελληνικής αστικής τάξης, που, οξύνει τον ανταγωνισμό με την Τουρκία, για να εκμεταλλευτεί τα ενεργειακά κοιτάσματα της ευρύτερης περιοχής, μέσω της κυβέρνησης. Πόσο καταστροφικές είναι δηλώσεις και επιδιώξεις για επανακαθορισμό των συνόρων και αμφισβήτηση προηγούμενων συμφωνιών, ανάκτηση χαμένων πατρίδων κλπ από όποια πλευρά του Αιγαίου και να προέρχονται.

Και στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται. Η πρώτη δήλωση το Μάρτη του νέου αμερικανού πρέσβη στην Ελλάδα, που μας ήρθε μετά την «πετυχημένη’ σταδιοδρομία του στην Ουκρανία, ότι ανησυχεί για ενδεχόμενο ελληνοτουρκικού ατυχήματος στο Αιγαίο και η απάντηση σε ερώτηση δημοσιογράφου ποιον μπορεί να καλέσει η Αθήνα αν ξεφύγουν τα πράγματα, ότι «έχουμε εμπλακεί στενά, και εμείς και η πρεσβεία στην Άγκυρα», δεν αφήνουν περιθώριο για παρερμηνείες ούτε για εφησυχασμό. Είναι έτοιμοι για όλα.

Είναι πεντακάθαρο : Ο ανταγωνισμός των αστικών τάξεων έχει ταξική – εκμεταλλευτική βάση και είναι αντιδραστικός και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου. Οι λαοί και των δύο χωρών δεν έχουν κανένα συμφέρον από αυτούς τους ανταγωνισμούς και το κλίμα εχθρότητας που καλλιεργούν αστικοί κύκλοι, κόμματα, κυβερνήσεις και ιμπεριαλιστικές βλέψεις.

Η αριστερά και από τις 2 πλευρές του Αιγαίου δεν μπορεί να ταυτιστεί και να υποστηρίξει τα συμφέροντα και τους σχεδιασμούς της δικής της αστικής τάξης στο όνομα της «υπεράσπισης της πατρίδας» και να μην καταγγέλλει και τις δύο αστικές τάξεις. Χρειάζεται έγκαιρα και αποφασιστικά να σηκώσει ψηλά την ανάγκη ενός αντιπολεμικού κινήματος και της φιλίας των λαών από τις δύο πλευρές. Και έχουμε τέτοια μικρά θετικά βήματα όπως με τη διακήρυξη της Κεσσάνης τούρκικων συνδικάτων και του ΣΥΠΡΟΜΕ (Συντονισμού για το προσφυγικό-μεταναστευτικό).

Φίλοι και φίλες,

Οι εξελίξεις γενικά και η άνοδος των ακροδεξιών και φασιστικών κομμάτων δημιουργούν συνειρμούς που παραπέμπουν στην εποχή πριν από τους παγκόσμιους πολέμους.

Και η μεγάλη πρόκληση είναι όχι να απαντήσεις πόσο τα εκατό είναι πιθανό το ενδεχόμενο ενός ελληνοτουρκικού πολέμου ή πόσο πιθανό το ενδεχόμενο ενός νέου παγκόσμιου ή πυρηνικού πολέμου (για να επανέλθουμε στο αρχικό ερώτημα) και αν θα πέσεις μέσα.

Αλλά πώς σήμερα το εργατικό κίνημα και η επαναστατική αριστερά θα ανατρέψει αυτή την πορεία στη βαρβαρότητα ;

Μόνο το αντίπαλο δέος ενός ανερχόμενου ταξικού εργατικού κινήματος και ενός επαναστατικού απελευθερωτικού ρεύματος μπορεί να βάλει τέρμα στους πολέμους και τη γενίκευσή τους, να εμποδίσει να πάρει αιματηρή τροπή ο ανταγωνισμός των καπιταλιστών και στην χώρα μας.

Μόνο αν τους φρενάρει ο φόβος ότι οι στρατιώτες θα στρέψουν τα όπλα ενάντια τους, όπως έγινε μετά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο με τη μακρά περίοδος χωρίς νέο μεγάλο πόλεμο, εξαιτίας της ανόδου του κύρους και της δύναμης του λεγόμενου «σοσιαλιστικού στρατοπέδου».

Ένα κίνημα, που θα βάζει στις σημαίες του τη φιλία και την αλληλεγγύη των λαών, κόντρα στα συμφέροντα των ισχυρών, τον εθνικισμό και την πατριδοκαπηλεία. Ένα κίνημα που θα έχει στο στόχαστρό του το ρόλο του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., τις ευθύνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και όλων των πολιτικών και οικονομικών δυνάμεων του συστήματος. Που θα αντιτίθεται και θα ακυρώνει τη συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, τις συνεργασίες της με τα καθεστώτα Αιγύπτου και Ισραήλ (και ας σπεύδουν κυβερνητικοί, εχθροί αλλά και «φίλοι» να μας στιγματίζουν όταν μιλάμε για το Ισραήλ δήθεν για αντισημητισμό).

Να καταφέρουμε στη συνείδηση της λαϊκής πλειοψηφίας να γελοιοποιηθεί και να απορριφτεί η προπαγάνδα για την ανάγκη εθνικής ενότητας των φτωχών με τους καπιταλιστές, να γίνει συνείδηση ότι χρειάζεται ενότητα της εργατικής τάξης και των φτωχών ενάντια σε ντόπιους και ξένους καπιταλιστές, να ξεκινήσει αμείλικτος αγώνας για τη συντριβή της κυριαρχίας τους.

Να ξεσκεπαστεί η πατριδολαγνεία των κάθε λογής εφοπλιστών, βιομηχάνων, τραπεζιτών, μιντιαρχών, αποκαλύπτοντας τον τυχοδιωκτικό ρόλο τους, που πατρίδα έχουν τους φορολογικούς παραδείσους, σπίτια τους τις πολυεθνικές και μόνιμη διαμονή τις πολυτελείς βίλες, τα γιοτ και τα ιδιωτικά αεροπλάνα.

Είναι αναγκαίο σήμερα περισσότερο από ότι χθες, ένα κίνημα που να αναδεικνύει τις αιτίες που γεννούν τους πολέμους, τα ανταγωνιστικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα των αστικών τάξεων κλπ. Που να μπορεί να πείθει ότι υπάρχει άλλος δρόμος, χωρίς το φόβο των πολεμικών απειλών και δεν θα εκτονώνει την αντιπολεμική διάθεση. Ένα κίνημα που θα εκφράζει τις λαϊκές διαθέσεις για απαλλαγή από την επιτροπεία και την υποτέλεια στις υπερεθνικές καπιταλιστικές ολοκληρώσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και ας προπαγανδίζουν κάποιοι κοσμοπολίτες για τη δήθεν ασφάλεια που προσφέρει η συμμετοχή στις λυκοσυμμαχίες και ότι αλλιώς θα κλειστούμε σε εθνικά καβούκια.

Ένα αντιπολεμικό κίνημα που δεν θα δρα ως πασιφιστική κίνηση, με περιορισμό σε γενικές αναφορές ενάντια στον πόλεμο, το ρατσισμό, την ισλαμοφοβία και δεν θα αναζητά τη μαζικοποίηση του σε πολιτικές συμμαχίες με οργανώσεις του κυβερνητικού κόμματος ή τη στήριξή του σε κρατικούς-θεσμικούς-συστημικούς φορείς. Που δεν θα βάζει πλάτη στο ξέπλυμα αστικών δυνάμεων, οι οποίες ορκίζονται στην ΕΕ, το ΝΑΤΟ, το φιλοατλαντισμό, στρώνουν το χαλί στην άνοδο του φασισμού, με κοινά μέτωπα μαζί τους για δήθεν φρενάρισμα του φασισμού.

Είμαστε μπροστά στην ιστορική ευθύνη να καλύψουμε το έλλειμμα ενός διεθνιστικού εργατικού μαζικού κομμουνιστικού κινήματος που αναδεικνύεται δραματικό.

Για να ανατραπεί η βαρβαρότητα και να σταματήσουν οι πόλεμοι, μόνος δρόμος και τρόπος είναι το γκρέμισμα του καπιταλισμού με ότι αυτό σημαίνει για τα καθήκοντα της αντικαπιταλιστικής-επαναστατικής αριστεράς και τις απαιτήσεις για τη διεθνιστική οργάνωση και τον προσανατολισμό του εργατικού κινήματος και των αγώνων. Για να τερματιστούν αυτοί οι άδικοι πόλεμοι, ο τρόπος είναι ο ξεσηκωμός των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων ενάντια στους καταπιεστές τους. Να προετοιμαστεί η κοινωνική επανάσταση που είναι ο δίκαιος πόλεμος της εποχής μας. Να συγκεντρωθούν από τη μια μεριά του μετώπου όλοι όσοι πληρώνουν τα μνημόνια του κοινωνικού πολέμου, να καταλάβουν ότι η καταστροφή δεν έχει τελειωμό και ο αντίπαλος είναι το καπιταλιστικό σύστημα. Καλούμαστε να συμβάλλουμε σε αυτήν την κατεύθυνση με ένα Αντικαπιταλιστικό Εργατικό Μέτωπο, που να είναι ταυτόχρονα μέτωπο αντιϊμπεριαλιστικό-αντιπολεμικό.

Παλεύουμε για την αποτροπή του πολέμου, για την ειρήνη και τη διεθνή, ισότιμη, αλληλέγγυα συνεργασία των λαών, ενάντια στις αστικές τάξεις και τις κυβερνήσεις τους, στον ιμπεριαλισμό και τις επεμβάσεις του, στα γιγάντια πολεμοχαρή πολυεθνικά και πολυκλαδικά τραστ, στον εθνικισμό, το σκοταδισμό, το φασισμό και τις διεθνείς εγκληματικές οργανώσεις τύπου ISIS. Για να φύγει η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ και το ΝΑΤΟ από την Ελλάδα, το Αιγαίο και την περιοχή. Κλείσιμο όλων των βάσεων, όχι και έξω από τον Ευρωστρατό. Κλείσιμο της Σούδας και όλων των βάσεων, όχι και έξω από τον Ευρωστρατό. Σταμάτημα των εξοπλισμών, λεφτά για τις λαϊκές ανάγκες και όχι για τις πολεμικές βιομηχανίες. Καμιά συμμετοχή – καμιά εμπλοκή στους άδικους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις. Να γυρίσουν άμεσα όλες οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις από το εξωτερικό. Να ανατραπεί η ΝΑΤΟική και τυχοδιωκτική πολιτική κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και κάθε κυβέρνηση που ασκεί αυτή την πολιτική.

Φίλες και φίλοι,

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη και το σεβασμό μας στους σ. καλεσμένους από την Τουρκία και την Παλαιστίνη. Θα προωθήσουμε το επόμενο διάστημα τη στενότερη σύνδεση των οργανώσεων μας, ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση – ΕΜΕΡ – Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, με ένα πλέγμα πρωτοβουλιών από κοινού με οργανώσεις από την ευρύτερη περιοχή. Έχουμε τη διάθεσή μας να βαθύνουμε με ανάλογες πρωτοβουλίες το επόμενο διάστημα τη διεθνιστική επικοινωνία, δράση και αλληλεγγύη των λαών μας, το ανέβασμα του αντιπολεμικού κινήματος,

Ξέρουμε καλά ότι φραγμό στα πολεμικά σχέδια των καπιταλιστών θα αποτελέσει η διεθνιστική μας απάντηση με την κλιμάκωση της πάλης για την κοινωνική απελευθέρωση και την εργατική χειραφέτηση.

Έτσι θα εκμηδενίσουμε και το ενδεχόμενο βαθύτερης εμπλοκής της χώρας μας σε πόλεμο, έτσι θα κάνουμε πράξη το διεθνιστικό καθήκον να σταματήσει η Ελλάδα να βάφει τα χέρια της με αίμα, εξυπηρετώντας τις πολεμικές επιχειρήσεις των ιμπεριαλιστών που γεννούν και τα ατέλειωτα καραβάνια και δράματα των προσφύγων.

Μόνο με εργατική αντικαπιταλιστική επανάσταση με σύγχρονο κομμουνιστικό περιεχόμενο που θα έχει στόχο την κατάργηση κάθε εκμετάλλευσης, καταπίεσης και διάκρισης, τη φιλία και την αλληλεγγύη των λαών, μπορούμε να έχουμε δίκαιη και διαρκή ειρήνη.

Και σε αυτό υποσχόμαστε ότι θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις.

Μαρία Μπικάκη, μέλος της Π.Ε. του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση

*Το κείμενο αποτελεί την ομιλία που παρουσιάστηκε στη συζήτηση με θέμα: «Ο πόλεμος στη γειτονιά μας. Για μια αντιπολεμική διεθνιστική απάντηση» στο Φεστιβάλ των Αναιρέσεων της Πάτρας στις 2/6/2017