Κοινή δήλωση ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση-Σοσιαλιστική Αυγή/Социјалистичка зора/Socijalisticka Zora/Agimi Socialist για τη νέα έξαρση σοβινισμού σε Ελλάδα και Β. Μακεδονία.
Joint statement NAR for the Communist Liberation – Социјалистичка зора/SocijalistickaZora/Agimi Socialist
Κοινή πάλη των λαών ενάντια σε κεφάλαιο – ΝΑΤΟ – ΕΕ – εθνικισμό
Η σοβινιστική ρητορική ξεσπά και πάλι τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Βόρεια Μακεδονία. Εκτός από κάποιες εθνικιστικές κραυγές χωρίς πραγματική αξία, δεν υπάρχει μέχρι στιγμής τίποτα που να υποδηλώνει ότι είτε η νέα Πρόεδρος, είτε η επερχόμενη κυβέρνηση δεν θα σεβαστούν τη Συμφωνία των Πρεσπών, μια συμφωνία που προωθήθηκε από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ για την "επίλυση" της μακροχρόνιας "διαμάχης για το όνομα" μεταξύ των δύο χωρών. Άλλωστε, η Ελλάδα δεν έχει ακόμη εκπληρώσει τη δική της πλευρά της συμφωνίας, με τρία πρωτόκολλα που αποτελούν μέρος της Συμφωνίας των Πρεσπών να μην έχουν ακόμη εγκριθεί από το κοινοβούλιο της. Οι διαδοχικές απαιτήσεις που έχουν επιβληθεί στη Βόρεια Μακεδονία από ΝΑΤΟ-ΕΕ-Ελλάδα και Βουλγαρία τα τελευταία χρόνια είναι ταπεινωτικές για τον μακεδονικό λαό, την ταυτότητα και τη γλώσσα του. Ο ιμπεριαλισμός και ο θεσμικός ρατσισμός όλων των βαλκανικών κυβερνήσεων τροφοδοτεί το μίσος των φασιστών και των εθνικιστών. Οι λαοί των Βαλκανίων έχουν βιώσει όλες τις καταστροφές που φέρνει ο καπιταλισμός στην περιοχή τους. Είναι θύματα πολέμων και επεμβάσεων που οργανώνονται από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για να επιβάλουν την κυριαρχία τους. Δεν υπάρχουν πραγματικές "λύσεις" σε Συμφωνίες που επιβάλλονται από ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
Η Συμφωνία των Πρεσπών δεν ήταν ποτέ ένα χτύπημα στον εθνικισμό, όπως παρουσιάστηκε. Αντίθετα, βρισκόταν στην υπηρεσία των ιμπεριαλιστικών προτεραιοτήτων στην περιοχή, ενώ παρέβλεπε την εθνικιστική δυναμική που δημιουργούσε το αφήγημα της "εθνικής προδοσίας".
Παρόλο που η Συμφωνία των Πρεσπών συζητείται ξανά, η δημόσια συζήτηση αφορά μόνο το θέμα του "ονόματος", ενώ οι πολεμικές εκστρατείες υπό την ηγεσία του ΝΑΤΟ, η "πολεμική οικονομία" της ΕΕ είναι εκτός συζήτησης. Το ΝΑΤΟ είναι η πιο επικίνδυνη πολεμική μηχανή στον κόσμο, ενώ η ΕΕ προωθεί τη λιτότητα, τις ελαστικές συνθήκες εργασίας, τις ιδιωτικοποιήσεις για τα κράτη μέλη της. Το ελληνικό κεφάλαιο (με καθοριστικό ρόλο της σύμπραξης με πολυεθνικές εταιρείες ΕΕ-ΗΠΑ) έχει κυρίαρχο ρόλο στη Βόρεια Μακεδονία. Η ενέργεια, οι τράπεζες, το λιανικό εμπόριο είναι τομείς στη Βόρεια Μακεδονία που ελέγχονται σε κάποιο βαθμό από το ελληνικό κεφάλαιο, σε έντονο ανταγωνισμό με το τουρκικό κεφάλαιο στην περιοχή. Αυτός είναι ο λόγος που ο ελληνικός καπιταλισμός -και οι κυβερνήσεις του- είναι επιθετικός, έχοντας ως στόχο "να ανακτήσει μέρος του ηγετικού του ρόλου και της επιρροής του στα Βαλκάνια, περιορίζοντας σταδιακά την επιρροή της Τουρκίας στην περιοχή". Συνολικά, η επιθυμία του ελληνικού κράτους είναι να γίνει ο κύριος παράγοντας του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα Βαλκάνια και μέσω αυτού του ρόλου να βελτιώσει τη θέση της άρχουσας τάξης και του ελληνικού κεφαλαίου. Η Συμφωνία των Πρεσπών ευθυγραμμίζεται με τις προτεραιότητες του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ και της ΕΕ για την εκδίωξη της Ρωσίας, της Κίνας και της Τουρκίας από τα Δυτικά Βαλκάνια. Το ελληνικό κράτος κατάφερε, με μικρές παραχωρήσεις, να υπογράψει μια επωφελή συμφωνία που του επιτρέπει να ασκήσει νέα πολιτική επιρροή στην περιοχή, χρησιμοποιώντας τον εθνικισμό ως εργαλείο πίεσης για να κάνει λιγότερες παραχωρήσεις και να πετύχει περισσότερες. Ταυτόχρονα, το επίσημο αφήγημα που μεταφέρθηκε στον ελληνικό λαό μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης και των κυβερνητικών κομμάτων ήταν ότι η Βόρεια Μακεδονία αποτελούσε απειλή για την ελληνική επικράτεια με τον αλυτρωτισμό της.
Το ζήτημα της εθνικής ταυτότητας δεν ήταν ποτέ η αιτία των ανταγωνισμών και των πολέμων. Οι λόγοι βρίσκονται στη σύγκρουση των ταξικών συμφερόντων. Η μακεδονική εθνογένεση συνδέθηκε με το κοινωνικό ζήτημα ήδη από την εποχή της εξέγερσης του Ίλιντεν το 1903, αλλά και στις δεκαετίες του '20, '30 και '40, όπου συγκρούστηκε με τα φασιστικά καθεστώτα στη Σερβία, αλλά και στην Ελλάδα και τη Βουλγαρία. Σήμερα υπάρχει μια συνεχής προσπάθεια σε όλες τις βαλκανικές χώρες να ενσωματωθούν όλα αυτά σε εθνικιστικές αφηγήσεις χωρίς την κοινωνική και ταξική διάσταση, σε μια συνολική προσπάθεια αναθεώρησης της ιστορίας που γίνεται και σε παγκόσμια κλίμακα, όπως για παράδειγμα με την εξίσωση του φασισμού με τον κομμουνισμό. Στην Ελλάδα το "Μακεδονικό Ζήτημα" φτάνει στον πυρήνα της εθνικής αφήγησης του νέου ελληνικού κράτους. Αποκρύπτοντας την πολυεθνική σύνθεση του μακεδονικού χώρου και τις εθνικιστικές πολιτικές καταστολής, που το ελληνικό κράτος διαχρονικά επέβαλε συστηματικά στα σλαβικά στοιχεία εντός των ελληνικών συνόρων. Ιστορικά το κομμουνιστικό κίνημα στην Ελλάδα αντιτάχθηκε σε αυτή την εθνική, αστική πολιτική. Η σημερινή άποψη που δεν αναγνωρίζει ένα σύγχρονο μακεδονικό έθνος και γλώσσα είναι τραγική αν αναλογιστούμε τις χιλιάδες κομμουνιστών στην Ελλάδα που βασανίστηκαν, εκτελέστηκαν ή εξορίστηκαν σε νησιά ακριβώς επειδή αρνήθηκαν την πολιτική του επίσημου ελληνικού κράτους στις δεκαετίες του '40, '50 και '60. Ο κοινός αντιφασιστικός αγώνας του ελληνικού και του μακεδονικού λαού κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής, το κοινό κίνημα Αντίστασης είναι ένα παράδειγμα ότι οι λαοί στα Βαλκάνια -έχοντας κοινό πολιτισμό και ιστορία- είναι σε θέση να ενωθούν ενάντια στα τέρατα του εθνικισμού και του ιμπεριαλισμού.
Σήμερα, απαιτείται ένα κοινό μέτωπο ενάντια στο πολυεθνικό κεφάλαιο, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Και ενάντια στις δύο βασικές μορφές της αστικής πολιτικής – τον αστικό εθνικισμό και τον αστικό κοσμοπολιτισμό που υπηρετεί τον ιμπεριαλισμό. Για μια αντιιμπεριαλιστική, ταξική και διεθνιστική ενότητα των λαών. Η διεθνιστική εργατική παρέμβαση είναι αναγκαία για τη συνεργασία των εργατικών τάξεων και των λαών ενάντια σε όλες τις αστικές τάξεις, τον ιμπεριαλισμό και κάθε εθνικισμό και από τις δύο πλευρές των συνόρων. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να εξασφαλιστεί η ανεξαρτησία των ταξικών δυνάμεων από την αστική πολιτική, να τεθούν οι βάσεις για τη διαμόρφωση μιας νέας εναλλακτικής λύσης για τα Βαλκάνια και να αναπτυχθεί ένας κοινός αντιιμπεριαλιστικός, αντιεθνικιστικός, αντιπολεμικός αγώνας.
- ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, Ελλάδα
- Σοσιαλιστική Αυγή, Βόρεια Μακεδονία
Ιούνης 2024