Ολόκληρη η ομιλία της Μαρίας Μπικάκη, μέλους της ΠΕ του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση και υποψήφια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο Νότιο Τομέα Αθήνας, στην κεντρική πολιτική εκδήλωση της πρώτης μέρας του Φεστιβάλ Αναιρέσεις 2023 στην Αθήνα, με θέμα:

Πρόταση για Κίνημα Ανατροπής και Ισχυρή Επαναστατική Αριστερά

Φίλες και φίλοι, συναγωνιστές και συναγωνίστριες, συντρόφισσες και σύντροφοι,

16 μέρες μας χωρίζουν από τις εκλογές και ξαναζούμε σε χειρότερη εκδοχή επανάληψη του προηγούμενου προεκλογικού κλίματος.

Οι αστοί πολιτικάντηδες ανταγωνίζονται σε τζούφιες και υποκριτικές υποσχέσεις.

Η Ν.Δ. υπόσχεται αυξήσεις στους μισθούς που λεηλατούνται από την ακρίβεια και τάζει, από εκεί που έλεγε ότι είναι αρκετοί οι υγειονομικοί, ενίσχυση του ΕΣΥ μετά τους 3 νέους θανάτους γυναικών στην glamorous Κω πάνω σε καρότσα, της 19χρονης εγκύου στη Νέα Μάκρη και της τουρίστριας στην Ουρανόπουλη.

Πώς να την πιστέψουμε όμως ότι πραγματικά θα το υλοποιήσει, όταν μετά τους θανάτους από το έγκλημα στα Τέμπη δεν έκανε δημόσιους τους σιδηρόδρομους ;

Δεν μειώνει το ΦΠΑ σε τρόφιμα και ενέργεια, γιατί λέει προκρίνει τη στοχευμένη πολιτική στήριξης νοικοκυριών, που είναι χρήσιμο κόλπο για να εκμαιεύει ότι πρέπει να της έχουν υποχρέωση για τη μεγαλοψυχία της.

Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ ως συνετός ευρωπαϊστής, δειλά κάνει τις δικές του μετρημένες εξαγγελίες και προσπαθεί μάταια να ξαναφορέσει στραπατσαρισμένο κοινωνικό προσωπείο με το σύνθημα δίκαιη κοινωνία.

Ενώ, το ΠΑΣΟΚ καμαρώνει ότι είναι ο υπεύθυνος εταίρος με συγκρατημένες παροχές.

Και οι 3 τους δηλώνουν πίστη στις δεσμεύσεις των μνημονίων και ξέρουν ότι η υλοποίησή όσων επαγγέλλονται προσκρούει στην Ε.Ε. που όπως τους προειδοποιεί ο Στουρνάρας δεν επιτρέπει τέτοιου σπατάλες, παρά μόνο επιλέξιμες από τις εταιρείες επενδύσεις και για εξοπλισμούς, φράκτες, καταστολή, παρακολουθήσεις.

Υπερασπίζονται τη λειτουργία του καπιταλισμού, τους νόμους της αγοράς, τις ιδιωτικοποιήσεις.

Τσακώνονται για τo debate και για την κοστολόγηση των προγραμμάτων τους, γιατί για αυτούς τα κόστη και τα κέρδη μετρούν πάνω από τις ανθρώπινες ζωές, όπως κυνικά και αποκαλυπτικά είπε και ο υποψήφιος βουλευτής της Ν.Δ. πως δεν χρειάζονται ιατρικές πράξεις που έχουν κόστος για όσους ασθενείς δεν έχουν καλή πρόγνωση.

Την ίδια ώρα τα δελτία ειδήσεων σπέρνουν το φόβο ότι η χώρα κινδυνεύει, αλλά όχι επειδή συμμετέχει στον φονικό πόλεμο Ρωσίας με Ουκρανία ΝΑΤΟ που παίρνει επικίνδυνη τροπή με την καταστροφή του φράγματος στο Δνείπερο, αλλά επειδή τα σύνορα δήθεν απειλούνται από τους μετανάστες που προσπαθούν να περάσουν τον Έβρο.

Ξανασερβίρουν το κοκτέιλ μίσους με φόβο, εθνικισμό, ρατσισμό.

Πανηγυρίζουν ότι ο καπιταλισμός δουλεύει όπως λέει κυνικά ο Βορίδης, ότι ανεβαίνει το ΑΕΠ (που πέφτει), αλλά συσκοτίζουν ότι ο πληθωρισμός καλπάζει.

Κρύβουν ότι ανεβαίνει και το δημόσιο χρέος που σκαρφάλωσε στα 401 δις στις 31/3 και το φορτωνόμαστε με την βαριά για τα φτωχά στρώματα φορολογία.

Κουκουλώνουν ότι έχει ξεσπάει νέα τραπεζική κρίση που οι οικονομικοί αναλυτές προβλέπουν ότι θα πλήξει σύντομα και τη χώρα.

Αντιμετωπίζουν την ακρίβεια σαν θεόσταλτη κατάρα και τα χρηματιστήρια ενέργειας σαν αναμφισβήτητη αρχή.

Και βεβαίως αποφεύγουν τις συγκρίσεις που αναδεικνύουν την ένταση των κοινωνικών ανισοτήτων.

Πάλι το πρώτο 3μηνο του 2023 καταγράφηκε νέα απογείωση κερδών για τους κολοσσούς. Οι 30 εισηγμένες εταιρείες που έκαναν μέχρι τώρα δηλώσεις είχαν αύξηση 169% σε σχέση με πέρυσι.

Ενώ από την άλλη με τα πρόσφατα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ το 26,3% του πληθυσμού, 2 εκατομμύρια 770 χιλιάδες ανθρώπους είναι σε κίνδυνο φτώχειας ή σε κατάσταση αποκλεισμού, φέροντας την Ελλάδα δεύτερη στην Ευρώπη μετά τη Βουλγαρία.

1 στους 2 αδυνατεί να πληρώσει για πάει διακοπές μια βδομάδα.

Και αυτά εξελίσσονται σε ένα τοπίο με παρακμιακά φαινόμενα να έρχονται στην επιφάνεια όλο και πιο συχνά. Πολιτικοί στήνουν κυκλώματα μαστροπείας και βιάζουν παιδιά, παπάδες ασελγούν με ανήλικα, ευρωβουλεύτριες τσεπώνουν μίζες εκατομμυρίων, δικαστές είναι μπλεγμένοι με τους ναζί και σκοταδιστικά κόμματα, γνωστοί εγκληματίες από κυκλώματα της νύχτας και μπράβοι εφοπλιστών κυκλοφορούν ελεύθεροι και ξεκαθαρίζουν τους λογαριασμούς τους με εκτελέσεις, κομπιναδόροι «ημέτεροι» στήνουν εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων και αρπάζουν σπίτια του κόσμου.

Αυτός είναι ο καπιταλισμός τους και έτσι δουλεύει σκορπώντας φτώχια, θάνατο, περιβαλλοντική καταστροφή.

Όμως στην προεκλογική τους αντιπαράθεση μένει στο απυρόβλητο ο καπιταλισμός γιατί είναι αναμφισβήτητος, αυτόν υπηρετούν και για αυτό ποντάρουν στα δικά τους πλαστά διλλήματα.

Αυτοδυναμία και σταθερότητα ή αποσταθεροποίηση λέει η ΝΔ.

Ανεβασμένα ποσοστά ΣΥΡΙΖΑ ΠΑΣΟΚ, Ελληνικής Λύσης και είσοδο στη Βουλή ή μεγάλη αυτοδυναμία της Ν.Δ. λένε οι υπόλοιποι.

Και ας ορκίζονται όλοι σε παραλλαγές της ίδιας πολιτικής.

Και ας μην κρίθηκε τελικά καμιά ανατροπή ή καθυστέρηση των επιλογών της κυβέρνησης μέσα στη Βουλή το προηγούμενο διάστημα αφού εκεί τα συμφωνούσαν, παρότι είχε και οριακή πλειοψηφία η κυβέρνηση. Αλλά στους δρόμους που δεν δέχτηκαν την απαγόρευση των συγκεντρώσεων, στα σχολεία που δεν πέρασε η αξιολόγηση, στους αγώνες της νεολαίας για την πανεπιστημιακή αστυνομία.

Και είναι σε μας καθαρό ότι εργατική τάξη και η νεολαία δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν αν εγκλωβιστούν στα διλλήματα που βάζουν τα κόμματα εξουσίας και επίδοξης κοινοβουλευτικής παρουσίας.

Το πραγματικό δίλημμα είναι αν το μέλλον της νεολαίας και του λαού είναι η ανατροπή της πολιτικής που αυξάνει τα κέρδη των λίγων εις βάρος των πολλών και αν ανοίξει ο δρόμος για μια άλλη κοινωνία ή αν θα επιβιώνουμε με επιδόματα και χωρίς δικαιώματα σε ένα περιβάλλον πολεμικής και περιβαλλοντικής ανασφάλειας.

Φίλες και φίλοι,

Το ερώτημα που μας βασανίζει όλες και όλους ήταν πως μπορεί να γίνει αυτό και να απεγκλωβιστεί ο λαϊκός κόσμος, όταν με αυτή την κατάσταση η κυβέρνηση της Ν.Δ. είχε όχι μόνο συγκράτηση, αλλά 0,9% αύξηση στις εκλογές; Πως ήρθε αυτό το αποτέλεσμα και πως μπορούν να αλλάξουν οι συνειδήσεις.

Ξάφνιασε όχι μόνο εμάς, αλλά και τα επιτελεία των καλά διακλαδωμένων αστικών κομμάτων, ήταν απρόβλεπτο και για την τόσο μεγάλη καθίζηση και διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και από τα exit pollς.
Μας αναγκάζει να σκαλίσουμε σε βάθος τις αιτίες, να ψάξουμε συμπεράσματα, να τα πάρουμε υπόψη για το πώς θα πορευτούμε για να αλλάξουμε το τοπίο.

Πολλοί είναι οι παράγοντες που συνέβαλαν και φτάσαμε σε αυτό το αποτέλεσμα.

Τα επιδόματα και οι έκτακτες ενισχύσεις που μοιράστηκαν αφειδώς όχι μόνο στο κεφάλαιο, αλλά και σε μεσαία και φτωχά στρώματα και θα το βρούμε μπροστά μας όπως έγινε με τους Ολυμπιακούς, την εκτόξευση του δημόσιου χρέους και μετά ήρθαν τα μνημόνια. Οι εκβιασμοί από εργοδότες, η διαπλοκή με τα ΜΜΕ και τους ολιγάρχες, οι υπόγειες διαδρομές εκκλησίας, το χαρτί της «σταθερότητας», οι νέες προεκλογικές υποσχέσεις, η υποβολή του μαζικού φόβου και η αντίληψη της ατομικής ευθύνης στη κατάσταση εγκλεισμού την περίοδο της πανδημίας είναι μερικές από τις παραμέτρους που ενίσχυσαν τις τάσεις υποταγής στους κυρίαρχους.

Αλλά ο πιο καθοριστικός παράγοντας στο αποτέλεσμα ήταν η διάψευση του κόσμου που στήριξε τις ελπίδες του στο ΣΥΡΙΖΑ που πίστεψε ότι ήταν αριστερά.

• Η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ συνέβαλε στο να συκοφαντηθεί όλη η αριστερά και να ενισχυθεί η καχυποψία απέναντι της. Με τη συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ, με την περιφρόνηση του δημοψηφίσματος, με το μνημόνιο των 99 χρόνων, με τις ιδιωτικοποιήσεις, την εδραίωση των funds, των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών και την ποινικοποίηση τους, την διατήρηση όλων των μηχανισμών καταστολής και του νομικού πλαισίου, την κατοχύρωση και το βάθεμα των σχέσεων με τις ΗΠΑ, την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ.
• Αλλά και η στάση του ως αντιπολίτευση ήταν πλήρως ενσωματωμένη στη λειτουργία και την εξυπηρέτηση του συστήματος. Ψήφισε όλα τα κρίσιμα νομοσχέδια, πειθάρχησε στα μέτρα απαγόρευσης των συγκεντρώσεων στην πανδημία, αποχώρησε εντελώς από τις κινηματικές διαδικασίες όπως όταν ήταν στην κυβέρνηση, συντάχτηκε με τους εξοπλισμούς και στο φράκτη στον Έβρο, τη συμμετοχή της χώρας στον πόλεμο του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, στη συνεργασία με τον Αντώναρο, άλλους μνημονιακούς και στην ανάθεση της προεκλογικής τους εκστρατείας τώρα στον πατενταρισμένο αντικομμουνιστή Μαραντζίδη που εξισώνει τα τάγματα ασφαλείας με τον ΕΛΑΣ.

Έτσι συνετέλεσε καθοριστικά να εδραιώνεται πάνω στην ηττοπάθεια και την ανημπόρια η αντίληψη ότι δεν υπάρχει εναλλακτική στον καπιταλισμό, αφού τα ίδια συμβαίνουν και εδώ και σε άλλες χώρες, στην Ιταλία, τη Γαλλία, την Τουρκία, όπου οι ομογάλακτοί του της σοσιαλδημοκρατίας πορεύονται με ανάλογο τρόπο.

Συνέβαλε καταλυτικά στην άμβλυνση των ταξικών κριτηρίων και τη δεξιά στροφή, αφού και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και το ΠΑΣΟΚ στρέφονται όλο και πιο δεξιά.

Και με την σύγκλιση και συμφωνία στις βασικές πολιτικές θέσεις μεταξύ ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ αναδείχτηκε η ΝΔ, ως αυθεντικός εκφραστής της αστικής πολιτικής.

Ο λαϊκός κόσμος προτίμησε το πρωτότυπο αντί για τα αντίγραφα και τα κακέκτυπα.

Προτίμησε την «δυσμενή σταθερότητα» από μία πρόταση που δεν του υπόσχονταν καμία ουσιαστική καλυτέρευση, που δεν τόλμησε καν να μιλήσει για αυξήσεις στους μισθούς και επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων! Και έτσι όχι μόνο με αυτού του τύπου την αντιπολίτευση έχουμε ανακύκλωση της ΝΔ στην εξουσία, αλλά και ενίσχυσή της.

Στις εκλογές ενισχύθηκαν και τα ακροδεξιά, σκοταδιστικά μορφώματα, απορροφώντας ως αμορτισέρ τη διαμαρτυρία θρησκόληπτων και άλλων καθυστερημένων, μπορεί να επιβιώνουν ρήτορες τσαρλατάνοι που μπερδεύουν το πατρίς-θρησκεία-οικογένεια με το ψωμί παιδεία ελευθερία, ωστόσο ας μη κυριαρχήσει η απογοήτευση, ούτε η φυγή των βαλιτσάκιδων που θέλουν να πάρουν των οματιών τους.

Εμείς πιστεύουμε ότι αυτή η κατάσταση είναι αναστρέψιμη και θα τη μεταβάλλουμε.

Υπάρχει ελπίδα να στραφεί ο κόσμος αριστερά και να μην προδοθεί ξανά. Και ένα πρώτο δείγμα είναι και το αποτέλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η άνοδος και άλλων αριστερών ψηφοδελτίων που μιλούν για τον κομμουνισμό, μια ορισμένη στροφή που πολλοί αποσιωπούν και υποβαθμίζουν.

Αυξήσαμε τους ψήφους μας κατά 8.500 (όσο μια ολόκληρη πόλη) και φτάσαμε στις 31.770 και όλα αυτά σε ένα γήπεδο καθόλου ευνοϊκό με το καλπονοθευτικό σύστημα του 3% που έντεχνα εκμεταλλεύονται με τις θεωρίες της χαμένης ψήφου άλλοι αριστεροί σχηματισμοί που εξαντλούν την αξίας της ύπαρξής τους στην κοινοβουλευτική αντιπροσώπευση.

Σε μια πολιτική διαπάλη που μας έκλεψαν τις λέξεις, τσαλαπάτησαν τις έννοιες, συκοφάντησαν την αριστερά. Που η ρήξη ονοματίστηκε ευρωπαϊκή και ρεαλιστική, η ανυπακοή συμβατή, η αντισυστημικότητα έγινε τίτλος παντός συστημικού κόμματος και η ανατροπή λέξη κοινής χρήσης.

Σε συνθήκες επιλεκτικής φίμωσης από τα ΜΜΕ, πολλαπλών οικονομικών δυσκολιών, εκβιασμών περί χρήσιμης ψήφου, είχαμε αύξηση της απήχησης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του μετώπου της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής, κομμουνιστικής αριστεράς και της ριζοσπαστικής οικολογίας που στηρίζει το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, όπως και άλλων δυνάμεων που μιλούν στο όνομα του κομμουνισμού.

Αυτή η άνοδος είναι ένα θετικό βήμα, μέσα στο γενικό αρνητικό αποτέλεσμα, και μας δίνει κουράγιο.

Ωστόσο, δεν μας ικανοποιεί και δεν μας αρκεί.

Δεν αντικατοπτρίζει ως πολιτικό επιστέγασμα το μέγεθος της συμβολής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στους αγώνες της προηγούμενης περιόδου και είναι αναντίστοιχο με την απήχηση της επιρροής των θέσεων μας όπως εκφράζεται με τα εργατικά σχήματα, τις κινήσεις περιφερειών και δήμων που πρωτοστατούμε.

Χρειάζεται να σκαλίσουμε βαθύτερα και να βρούμε τις αναγκαίες τομές στις οποίες χρειάζεται να συμβάλλουμε.

Να δούμε με ποια αριστερά και ποιους αγώνες θα δυναμώσει το κομμουνιστικό ρεύμα που έχει ανάγκη η εποχή μας;

Γιατί το προηγούμενο διάστημα δεν έλειψαν οι μαζικές κινητοποιήσεις. Υπήρξαν αγώνες αντιπολεμικοί, των καλλιτεχνών, για το έγκλημα στα Τέμπη, εργατικοί, για το δημοκρατικό, για το περιβάλλον.

Ήταν όμως χωρίς συνέχεια, ή έμειναν στη διαμαρτυρία, στη μερικότητα και την αποσπασματικότητα.

Γιατί οι κινητοποιήσεις για τα Τέμπη ενώ κατήγγειλαν τις ιδιωτικοποιήσεις των κυβερνήσεων ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, σταμάτησαν στη μέση του δρόμου και δεν διεκδίκησαν να περάσει η ιδιοκτησία και η λειτουργία των σιδηρόδρομων στο δημόσιο και να υπάρχει εργατικός έλεγχος, ώστε να λειτουργούν για τις λαϊκές ανάγκες . Δεν μπόρεσαν να αποκτήσουμε προσανατολισμό διεκδίκησης και σύγκρουσης, να ξεπεράσουν το φρένο που βάζει η ηγεσία του ΚΚΕ που θεωρεί ότι ο στόχος δεν είναι του παρόντος, αλλά θα λυθεί μόνο στη λαϊκή εξουσία.

Επιμένουμε ότι για να έχουμε νικηφόρους αγώνες και ο λαός να αποκτά αυτοπεποίθηση για τις δυνάμεις του και να στρέφεται αριστερά, χρειάζεται ένα άλλο νέο εργατικό κίνημα ταξικής κατεύθυνσης που θα πηγαίνει τους αγώνες μέχρι το τέλος και μια άλλη αριστερά.

Ένα κίνημα για την εργατική χειραφέτηση που δεν θα μένει μόνο στο καθημερινό και το άμεσο, αλλά θα διεκδικεί το όλον για όλους με βάση τον πλούτο που παράγουμε και επιτρέπει να ζει όλη η ανθρωπότητα με ευμάρεια.

Χρειάζεται ένας οργανωμένος λαός με τα δικά του όργανα επιβολής της λαϊκής θέλησης που θα συγκρούεται με την αστική εξουσία και θα επιβάλλει φρενάρισμα και ανατροπή των πολιτικών τους, όπως έγινε με τη μη τήρηση της άδειας για τις συγκεντρώσεις και τον ορισμό υπεύθυνου, το μπλοκάρισμα της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, της αντίστασης για τις ανεμογεννήτριες σε αρκετές περιοχές.

Χρειάζεται να ανατραπεί συνολικά η αντιλαϊκή – αντεργατική πολιτική. Να έχουμε μια εργατική αντιπολίτευση από ένα ταξικό κίνημα και ένα οργανωμένο λαό που θα απαιτεί να ικανοποιηθούν οι εργατικές ανάγκες και θα διεκδικεί.

Αυξήσεις στους μισθούς, κανένας μισθός κάτω από 1.000 € καθαρά. Μόνιμη και σταθερή εργασία με ίδια δικαιώματα για όλους.

Μείωση των ωρών εργασίας, όχι μόνο για να βρουν δουλειά όλοι οι άνεργοι, αλλά και γιατί όσοι σήμερα έχουν δουλειά πρέπει να προλαβαίνουν να ξεκουράζονται και να ζουν, αφού τώρα γυρνούν στο σπίτι πτώματα από την κούραση.

Να μην καταληστεύεται το εργατικό εισόδημα και οι συντάξεις από την ακρίβεια και την έμμεση και άμεση φορολογία,

Αξιοπρεπείς συντάξεις και ασφάλιση για όλους.

Δωρεάν ποιοτική δημόσια υγεία, παιδεία, πρόνοια για όλους.

Να υπάρξει προστασία του δικαιώματος στην κατοικία των φτωχών λαϊκών στρωμάτων από τις τράπεζες και την εφορία, να διαγραφούν τα χρέη από τα χαράτσια και από την τοκογλυφία των τραπεζών.

Δημόσια και δωρεάν κοινωνικά αγαθά, ενέργεια και υπηρεσίες για όλους. Αντιμετώπιση του διατροφικού προβλήματος με όρους ποιότητας και προσιτών τιμών, ενάντια στην κερδοσκοπία.

Προστασία του περιβάλλοντος. Ελεύθεροι δημόσιοι χώροι και παραλίες για όλους.

Εργατικά δικαιώματα και δημοκρατικές ελευθερίες για ντόπιους, πρόσφυγες και μετανάστες.

Για να γίνουν όμως αυτά απαιτούνται συγκρούσεις με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που η σημερινή πολιτική εξυπηρετεί. Να μπορούμε να καθορίζουμε την πολιτική μας με λαϊκή κυριαρχία και εργατική εξουσία, και όχι να υπαγορεύεται από το ΔΝΤ και τις τράπεζες, από τους περιορισμούς και τις δεσμεύσεις της ΕΕ και των δανειακών συμβάσεων, να λευτερωθούμε από τη θηλειά του ευρώ και το σφαγείο των χρηματιστηρίων ενέργειας, ρύπων, τροφίμων κοκ. Άρα αποδέσμευση από αυτές τις λυκοσυμμαχίες Ε.Ε., ΔΝΤ, ΕΚΤ.

Απαιτείται άμεσα να σταματήσουμε τις πληρωμές των δανείων, η εθνικοποίηση των τραπεζών, των επιχειρήσεων της ενέργειας, όλων των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας και η λειτουργία τους με εργατικό-κοινωνικό έλεγχο για τις λαϊκές ανάγκες και όχι όπως γίνεται τώρα για τα συμφέροντα των επιχειρήσεων.

Απόκρουση της φασιστικής απειλής και δράσης, αντιμετώπιση των θυλάκων της στους μηχανισμούς καταστολής με διάλυση των ΜΑΤ, ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ.

Αποχώρηση από το ΝΑΤΟ, καμιά εμπλοκή στον πόλεμο στην Ουκρανία, να κλείσουν οι βάσεις, καμιά συμμετοχή και εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Φιλικές σχέσεις με τους άλλους λαούς.

Αυτούς τους στόχους θέτουμε και αγωνιζόμαστε να γίνουν υπόθεση του κινήματος σήμερα.

Αλλά τέτοιες συγκρούσεις άλλες δυνάμεις δεν τις προκρίνουν. Είτε το ΜΕΡΑ25 γιατί θεωρεί ότι μπορεί να παντρέψει τα συμφέροντα επιχειρήσεων και λαού, είτε το ΚΚΕ γιατί θεωρεί ότι θα τα λύσει μια άλλη εξουσία που θα έρθει χωρίς νωρίτερα ο λαός να τα απαιτεί και να παλεύει για αυτά.

Άρα για να γίνουν όλα αυτά χρειάζεται και μια άλλη αριστερά που να επανοηματοδοτήσει την έννοια της αριστεράς, αντιπαλεύοντας τον καπιταλισμό στο σήμερα και ανοίγοντας από τη δική μας γωνιά του κόσμου το δρόμο για το σοσιαλισμό.

Δεν βολευόμαστε με την αναπαραγωγή αποτυχημένων συνταγών του παρελθόντος και των εκδοχών της αριστεράς που στο DNA του είχαν το ρεφορμισμό και η μετάλλαξή τους σε αστικό κόμμα ήταν μια φυσιολογική πορεία, ούτε όσων ικανοποιούνται με τη συγκέντρωση δυνάμεων γύρω από το αλάθητο και μοναδικό κόμμα, που αφήνει τους αγώνες στη μέση.

Θέλουμε μια αριστερά που θα εμπνεύσει ξανά για ένα μαζικό ρεύμα αναγέννησης των ιδεών της κομμουνιστικής απελευθέρωσης.

• Μια αριστερά σε πλήρη διαχωρισμό από λογικές συνδιαχείρισης του καπιταλισμού για να έχει δήθεν ανθρώπινο πρόσωπο, μακριά από τον κυβερνητισμό που βλέπουμε να είναι πάλι στην ατζέντα δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, που μας πρότειναν προκειμένου να συνεργαστούμε να περικόψουμε τους στόχους εξόδου από το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. γιατί ο λαός δεν είναι ώριμος και δεν καταλαβαίνει και τώρα λένε το συμπέρασμα που βγάζουν είναι ότι τελικά η ρήξη που δήθεν πρότειναν με το να αντικαταστήσει η κεντρικη τράπεζα τις άλλες και να κυκλοφορεί ψηφιακό νόμισμα φόβισε και άρα να πρόσω ολοταχώς προς τα δεξιά. Μια αριστερά που δεν περιορίζεται στην καταγγελία του Μητσοτάκη, άντε και στην κυβέρνηση του, αλλά απορρίπτει και τη συναινετική πολιτική των ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και συνολικά τις μεσοβέζικες εκδοχές που δίνουν δύναμη και ανοχή σε αυτές τις πολιτικές
• Μια αριστερά που δεν περιμένει να βάλει στόχους πάλης όταν ωριμάσουν οι συνθήκες αλλά τους βάζει τώρα και για να ωριμάζουν οι συνθήκες και για να υπερασπίζεται τις εργατικές ανάγκες στο σήμερα. Που δεν υποτάσσεται στον καθωσπρεπισμό και δεν καμαρώνει για την υπευθυνότητα της να μην σπάσει κάποιο τζάμι, που δεν περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της λοιδορώντας ως αντίπαλους ότι κινείται πιο αριστερά της, παραπέμποντας σε άσχημες μέρες του κομμουνιστικού κινήματος, δεν μένει στην αναπόληση του ένδοξου παρελθόντος μη τολμώντας μια κριτική ματιά στον εκφυλισμό των χωρών του ανύπαρκτου σοσιαλισμού.
• Μια αριστερά μετωπική όπως είναι το παράδειγμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που, παρά τα κουσούρια και τις αδυναμίες της, έχει δώσει δείγματα γραφής με τη συνύπαρξη διαφορετικών ρευμάτων στις γραμμές της, με κοινές θέσεις σε κρίσιμα ζητήματα και διαδικασίες βάσης με διάρθρωσή της από Τοπικές και κλαδικές επιτροπές. Που στηρίζει μαζικές συλλογικότητες αγώνα του κινήματος. Που συμβάλει στις κοινές προσπάθειες, όπως των 12 οργανώσεων για την υπεράσπιση των διωκόμενων για συμμετοχή σε κινητοποιήσεις, των 9 οργανώσεων για τον πόλεμο, που παίρνει πρωτοβουλίες ή ανταποκρίνεται στα καλέσματα άλλων για κοινές δράσεις κλπ. Που έχει απευθύνει κάλεσμα και πριν τις προηγούμενες εκλογές για εκλογική συνεργασία σε άλλες αριστερές οργανώσεις πάνω σε θέσεις αρχών που κάποιες δυνάμεις αρνήθηκαν στο όνομα ότι δεν ήταν στον ελάχιστο κοινό παρανομαστή και επέλεξαν το ψηφίστε γενικώς και αορίστως αριστερά, βάζοντας μέσα στα πάντα όλα εκτός από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην τελική.
• Μια αριστερά μαχόμενη γειωμένη στην εργατική τάξη και τη νεολαία όπως προσπαθεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με την παρουσία στους χώρους δουλειάς, μόρφωσης, γειτονιές και τη δράση της σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα εργατικά, πανδημία, πόλεμος, πλειστηριασμοίεξώσεις, παιδεία, εθνικισμός, δημοκρατικά, προσφυγικό, αντιφασιστικό, περιβαλλοντικά, δημόσιοι χώροι.
• Επαναστατική που θα σηκώσει ψηλά και δεν θα υποστείλει τις σημαίες της κοινωνικής απελευθέρωσης, θα μιλήσει για τον κομμουνισμό που δεν έχει σχέση με την Κορέα και την Κίνα, που εμπνέεται από την Κομμούνα και τον Οκτώβρη που έδωσαν χώρο και ρόλο στη νεολαία, τις εργάτριες και τους εργάτες μέσα από τα συμβούλια και από τα σοβιέτ. Που θα σκύψει πάνω στις εμπειρίες για τις ήττες και τον εκφυλισμό για να προετοιμάσει την επόμενη νικηφόρα επανάσταση.

Για αυτό προβάλλουμε και παλεύουμε σήμερα για την ενίσχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για να γίνει το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα στόχων πάλης υπόθεση της κάθε συλλογικότητας και να δει ο κάθε άνθρωπος να εκφράζονται οι ανάγκες του και οι επιθυμίες του μέσα από αυτό.

Για αυτό απορρίπτουμε τις χιλιοειπωμένες παραινέσεις που πάλι μας καλούν να ενισχύσουμε τα κόμματα που διεκδικούν θέσεις στο κοινοβούλιο που μόνο έτσι επιβεβαιώνουν την ύπαρξή τους.

Δεν επιλέγουμε την άχρωμη και άοσμη αποχή, παίρνουμε θέση και σε αυτή τη μάχη παρά το οικονομικό κόστος, γιατί δεν θα αφήσουμε να λεηλατηθεί ο κόσμος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε άλλα σχέδια που έχουν απογοητεύσει και έχουν δυσφημήσει την αριστερά .

Διεκδικούμε όχι μόνο την υποστήριξη ξανά του κόσμου που μας επέλεξε στις 21 Μάη, καλώντας τον να μην απογοητεύεται, επειδή μπορεί να περίμενε ότι θα είχαμε μεγαλύτερο ποσοστό.

Διεκδικούμε ξανά την ψήφο για μεγαλύτερη δύναμη στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Γιατί αυτό που φοβάται το σύστημα δεν είναι ένας ή δύο βουλευτές παραπάνω στο ΚΚΕ, δεν είναι αν θα μπουν τα ευρωπαϊκά και αρχηγοκεντρικά κόμματα του Βαρουφάκη και της Κωνσταντοπούλου στη Βουλή, αλλά αν θα ενισχυθεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αν θα ξεπεράσει το 1%, αν θα αποκρούσει ο κόσμος που τη στήριξε τα κελεύσματα να υποστηρίξει τα κόμματα που θέλουν να επαναλάβουν τις αποτυχημένες συνταγές υποστήριξης του ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα σε χειρότερη εκδοχή.

Διεκδικούμε υποστήριξη από τον κόσμο του κινήματος που ήμασταν δίπλα το προηγούμενο διάστημα και ξέρει ότι αποδείξαμε και αποδεικνύουμε ότι εκεί που οι άλλοι λείπουν, εμείς έχουμε παρουσία και όταν εκλεγόμαστε σε περιφέρεις και δήμους φέρνουμε μέσα στα συμβούλια τη φωνή των απέξω και από κάτω και τους χαλάμε τη σούπα.

Για αυτό όσα εμπόδια και να μας βάζουν, όσες δυσκολίες και να μεθοδεύουν εμείς θα παλεύουμε να υπερβούμε τα όρια. Δεν θα μας φιμώσουν, δεν θα μας βάλουν στο περιθώριο, δεν θα μας αφαιρέσουν το δικαίωμα να υπάρχουμε, να αγωνιζόμαστε για το δίκιο, να υπερασπίζουμε τις ιδέες μας.

Επιμένουμε να ονειρευόμαστε και να παλεύουμε για μια άλλη κοινωνία την κομμουνιστική της κοινωνικής απελευθέρωσης και της εργατικής χειραφέτησης χωρίς εκμετάλλευση, ανταγωνισμούς, πολέμους, αδικία, διακρίσεις.

Για να ηχήσουν οι δρόμοι τραγούδια νέων εξεγέρσεων, όπως λέει το σύνθημα των Αναιρέσεων.

Και οι χώροι δουλειάς και μόρφωσης, οι γειτονιές μας να σειστούν από τους ύμνους των νέων επαναστάσεων.

Θα τους χαλάσουμε τα σχέδια. Δεν θα βολευτούμε με λιγότερο ουρανό.

Για αυτό να δυναμώσουμε αυτό που τους φοβίζει.

Επιλέγουμε ξανά ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις κάλπες και στη ζωή ενάντια στις κυβερνήσεις, το κεφάλαιο, στο σύστημα και στις βάρβαρες πολιτικές τους.

Μαρία Μπικάκη, Φεστιβάλ Αναιρέσεις, Παρασκευή 9/6/2023