Μόνο με τον λαϊκό αγώνα θα ανατραπεί η βάρβαρη επιδρομή

Στην μάχη για την επιτυχία των απεργιών, παρότι η ΑΔΕΔΥ ψαλίδισε το απεργιακό πρόγραμμα

Η προετοιμασία για ένα νέο, σκληρότερο και με μακροχρόνιες συνέπειες Μνημόνιο βρίσκεται πίσω από το κακοστημένο θέατρο των διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης με τους εκπροσώπους της Τρόικας. Δεν υπάρχει καμιά στρατηγική επιλογή της Τρόικας που να αμφισβητείται από τους Σαμαρά, Βενιζέλο, Στουρνάρα, Βρούτση, Μητσοτάκη, τους οικονομικούς δήμιους που εκπροσωπούν την ελληνική κυβέρνηση. Οι αντιθέσεις αφορούν τους όρους εφαρμογής όσων σχεδιάζουν κυβέρνηση, άρχουσα τάξη και ΕΕ. Προεκλογικά χαρτιά ζητάει η κυβέρνηση για να πείσει ότι τα χειρότερα πέρασαν, να δεσμεύσει την επόμενη κυβέρνηση θέλει η Τρόικα βλέποντας ότι πέρασε η ημερομηνία λήξης των Σαμαρά-Βενιζέλου.

Παραπέρα η έκθεση της Τρόικας που θα επιτρέψει την εκταμίευση της νέας δόσης των «τοξικών» δανείων που γιγαντώνουν το χρέος σκοντάφτει για την ώρα στην εκτίμηση για το χρηματοδοτικό κενό των τραπεζών, καθώς και στο ρυθμό που θα υλοποιηθεί το πακέτο των μέτρων που προτείνει ο ΟΟΣΑ, το οποίο πλασάρεται ως δήθεν αντίβαρο στα μνημόνια. Στην πραγματικότητα, όταν δεν τα συμπληρώνουν, πρόκειται για ρουσφέτια που ζητούν συγκεκριμένα μονοπώλια και καρτέλ (π.χ. γάλα). Η συζήτηση για τις τράπεζες συνδέεται και με τον ανταγωνισμό μεταξύ ΕΚΤ και ΔΝΤ ή αλλιώς ΕΕ και ΗΠΑ, για το κόστος του ελληνικού δανεισμού, αλλά και την πρόθεση μεγαλύτερου και αμεσότερου ελέγχου από την Τρόικα του τραπεζικού συστήματος. Ανεξάρτητα από το συσχετισμό όμως, δεδομένο θεωρείται ότι το επόμενο βήμα από άλλη μια ανακεφαλαίωση των τραπεζών θα είναι η «διευθέτηση» των κόκκινων δανείων, όπως ονομάζεται κομψά το γιουρούσι των κατασχέσεων σε μισθούς, καταθέσεις και ακίνητα.

Σε ό,τι αφορά τα μέτρα του ΟΟΣΑ δεν μπαίνει σε αμφισβήτηση η μείωση των εργοδοτικών εισφορών που θα τινάξει στον αέρα τα ταμεία και το διαλυμένο ασφαλιστικό σύστημα, ανοίγοντας την πόρτα στα αρπακτικά του ιδιωτικού τομέα, τα μέτρα υπέρ των μονοπωλίων στο λιανεμπόριο που θα απογειώσουν τις τιμές σε φάρμακα και βιβλία, μαζί με τα μέτρα που αναφέρθηκαν για τα τρόφιμα που χτυπούν καίρια τους παραγωγούς υπέρ της βιομηχανίας διατροφικών σκουπιδιών. Το παραμύθι της κυβέρνησης θέλει να μη νομοθετούνται οι ομαδικές απολύσεις που ζητά ο ΟΟΣΑ και αποσιωπά τις διαβεβαιώσεις ότι το νομικό πλαίσιο τις επιτρέπει χάρη και στη συναίνεση της ΓΣΕΕ. Εξάλλου στο μέτωπο των απολύσεων στο δημόσιο η συμφωνία Τρόικας και κυβέρνησης είναι απόλυτη και έχει δρομολογηθεί η μαζική απόλυση στις 22 Μάρτη όσων είναι ήδη σε διαθεσιμότητα. Στόχος τους η απόλυση μέσω διαθεσιμότητας 15.000 εργαζομένων συνολικά μέχρι τον Ιούνη από υπηρεσίες κοινωνικού χαρακτήρα.

Μπροστά στο Γιουρογκρουπ της Δευτέρας η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου ζητάει μια πολιτική δήλωση ότι το καταστροφικό της έργο πιάνει τόπο, καθώς η καθυστέρηση της δόσης αποδυναμώνει την προπαγάνδα για επιτυχίες, πρωτογενές πλεόνασμα, σακσές στόρι και διαπραγματευτική ικανότητα. Ενόψει των εκλογικών αναμετρήσεων του Μάη, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ φοβούνται την κοινωνική κατακραυγή και την εκλογική συντριβή. Οι κοινωνικοί αγώνες φέρνουν στο προσκήνιο τη λαϊκή οργή, ο απόηχος της οποίας οδήγησε το κυβερνητικό στρατόπεδο σε αναδίπλωση στην προσπάθεια του να περάσει τροπολογία σε άσχετο νομοσχέδιο, κατά την προσφιλή αντιδημοκρατική συνήθειά της, που θα επέτρεπε απολύσεις στο δημόσιο κατά την προεκλογική περίοδο, κάτι που ίσως οδηγήσει στη μετάθεση λίγων μηνών της μαζικής απόλυσης που προβλέπεται στις 22 Μάρτη.
Όσο και η καθεστωτική προπαγάνδα και τα στρατευμένα ΜΜΕ προσπαθούν να υποβάλλουν την ιδέα ότι «τίποτα δε γίνεται», όχι χωρίς επιτυχία, ακόμα και σε κόσμο της Αριστεράς, ο λαϊκός παράγοντας είναι σταθερά παρών και μαχόμενος. Δεν υπάρχει βδομάδα στο 2014 χωρίς εργατικές και λαϊκές κινητοποιήσεις.
Αντιμέτωπη με αυτή τη λαϊκή οργή και κινητοποίηση βρέθηκε η κυβέρνηση την Πέμπτη όταν είχε το θράσος να απαγορεύσει τις εργατικές κινητοποιήσεις που είχαν προγραμματίσει η ΟΛΜΕ, η ΠΟΕ-ΟΤΑ, οι επιτροπές αγώνα των εργαζόμενων σε διαθεσιμότητα και το ΠΑΜΕ, ενόψει της επίσκεψης του Γερμανού προέδρου Γκάουκ, ενός τυχοδιώκτη της Δεξιάς. Για αυτό και οι διαδηλωτές δέχτηκαν τη βάρβαρη επίθεση της αστυνομίας.

Σε αυτό το εκρηκτικό κοινωνικό κλίμα πραγματοποιείται η 24ωρη απεργία της ΑΔΕΔΥ την Τετάρτη 12/3, αντί της 48ωρης που ήταν προγραμματισμένη, ενώ ακολουθεί μια ακόμα 48ωρη απεργία στις 19-20 Μάρτη, αν δεν αλλάξει κάτι από την ηγεσία της ΑΔΕΔΥ. Ο κυβερνητικός συνδικαλισμός των ΔΑΚΕ- ΠΑΣΚ, αξιοποιώντας και τη στάση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, αφού κατάφερε αφαιρέσει την αγωνιστική πρωτοβουλία από τις ομοσπονδίες και τα πρωτοβάθμια σωματεία, κατόρθωσε να επαναφέρει τη γραμμή της απεργίας για την τιμή των όπλων, όταν ψηφίζεται κάποιο νομοσχέδιο ή απολύονται εργαζόμενοι. Πάντα με την επίκληση του «δεν τραβάει ο κόσμος» που φυσικά δεν είναι αιτία, αλλά αποτέλεσμα των αγώνων χωρίς σχέδιο, κλιμάκωση και δημοκρατία των συνελεύσεων. Είναι όμως καθήκον πρώτης γραμμής η επιτυχία αυτών των απεργιών, μια επιτυχία που είναι προϋπόθεση να ανοίξει η συζήτηση για το πώς θα νικήσουν αγώνες, πώς θα περάσουν από τη διαμαρτυρία στη σύγκρουση με τη φιλοδοξία της νίκης. Προϋπόθεση είναι να ξεπεραστεί η γραμμή της εκλογικής αναμονής που επιχειρεί να επιβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ στο μαζικό κίνημα, αλλά και αυτής της εκλογικής διαμαρτυρίας που προβάλλει το ΠΑΜΕ.

Αυτός είναι ο δρόμος που προτείνουν οι δυνάμεις της ανεξάρτητης αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στο εργατικό κίνημα και αυτόν θα στηρίξουν το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Μόνο οι αγώνες φέρνουν στο προσκήνιο τους εργαζόμενους, από κει έρχονται οι καθυστερήσεις και τα μπλοκαρίσματα στην πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Από κει θα έρθει η ανατροπή της, αν οι αγώνες ανοίξουν το δρόμο για το λαϊκό ξεσηκωμό, αυτό που φοβούνται Σαμαράς, Βενιζέλος και Τρόικα. Έτσι θα διασφαλιστεί ότι η εκλογική ήττα της κυβέρνησης σε μια κοινωνία που θα απαιτεί το ξήλωμα της πολιτικής της και όχι απλά μια ανάσα από τη διαχείριση των συνεπειών της τετράχρονης μνημονιακής λαίλαπας.

Γιώργος Κρεασίδης, μέλος Γ.Σ. ΑΔΕΔΥ, εφημερίδα ΠΡΙΝ, 9/3/2014