Εξόρμηση και περιοδεία αντιπροσωπείας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πραγματοποιήθηκε στους εργαζόμενους του εργοστασίου «Κατσέλης» στην Μεταμόρφωση την Πέμπτη 4 Ιούλη. Η αντιπροσωπεία μίλησε στους εργαζόμενους εκφράζοντας την αμέριστη συμπαράσταση στον αγώνα τους. 

Στην παρέμβαση που έγινε, εκ μέρους της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο σ. Α. Δραγανίγος τόνισε ότι το κλείσιμο της «Κατσέλης», των «Τσιμέντων Χαλκίδας» αλλά και των ναυπηγείων και άλλων εργοστασίων, δείχνει τον παραλογισμό του καπιταλισμού που βυθίζει τους εργαζόμενους στην φτώχεια και την ανεργία, στερώντας από την κοινωνία κοινωνικά χρήσιμα αγαθά, όπως το ψωμί. Αυτό επιβάλλεται για τα κέρδη, τα τραπεζικά και χρηματηστηριακά παιγνίδια της ολιγαρχίας του πλούτου, όπως ο κάνει ο ιδιοκτήτης της «Κατσέλης» Δαυίδ!. 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πιστεύει- επισήμανε- ότι «η λύση δεν είναι να περιμένουμε κάποιον να μας σώσει, αλλά να διεκδικήσουμε την εθνικοποίηση των εργοστασίων που κλείνουν, με εργατικό και λαϊκό έλεγχο, χωρίς αποζημίωση του καπιταλιστή, γιατί οι εργαζόμενοι που παράγουν τον πλούτο είναι και οι μόνοι που ξέρουν πραγματικά να δουλεύουν το εργοστάσιο! Να απαιτήσει το εργατικό κίνημα δήμευση της περιουσίας των ιδιοκτητών των εργοστασίων που τα παρατάνε και τα κλείνουν οι καπιταλιστές. Η λύση αυτή μπορεί να διεκδικηθεί με μαζικούς ενωτικούς αγώνες. Συνδέεται με ένα συνολικό πρόγραμμα που έρχεται σε ρήξη με τα συμφέροντα των βιομήχανων, των τραπεζιτών και των διεθνών και εγχώριων τοκογλύφων. Σημαίνει και απαιτεί τη διαγραφή του χρέους, την έξοδο από ευρώ και ΕΕ, την αναδιανομή του πλούτου σε όφελος των εργαζόμενων. Μια πορεία που θα οδηγήσει σε μια άλλη κοινωνία, χωρίς εκμετάλλευση, με τους εργαζόμενους στο τιμόνι της οικονομίας και της εξουσίας.»

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και το ταξικό ρεύμα στο εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα θα πάρουν πρωτοβουλίες για κοινή πάλη, για την ανάπτυξη μαζικών και μαχητικών αγώνων ενάντια στην βάρβαρη επίθεση και την αντεργατική πολιτική της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, της τρόικας βιομήχανων-ΕΕ-ΔΝΤ. Καλεί κάθε εργάτη, κάθε άνεργο και νέο, να πάρουν θέση στη μάχη, για έναν νέο γύρο αναμέτρησης και αντεπίθεσης στην επίθεση του κεφαλαίου και των εκπροσώπων του. Γι΄ αυτό χρειάζεται ένα ταξικά ανασυγκροτημένο και δυνατό εργατικό κίνημα, αντίπαλο δέος, αλλά και μια ισχυρή, μαζική και πολιτικά επικίνδυνη αντικαπιταλιστική αριστερά.