Μια ουσιαστική και κρίσιμη συνεδρίαση πραγματοποίησε το Πανελλαδικό Συντονιστικό Όργανο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ το Σάββατο 14 Ιουλίου στην Αθήνα. Θέματα, η συνολική εκτίμηση των εκλογικών αποτελεσμάτων και η χάραξη της πολιτικής παρέμβασης του μετώπου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στις νέες συνθήκες. Αποφασίστηκαν τα επόμενα βήματα και οι πρωτοβουλίες που θα πάρει άμεσα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, καθώς και η σύκλιση της 2ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης το φθινόπωρο 2012.
Οι δυνάμεις του ΝΑΡ τόνισαν στις παρεμβάσεις τους στο Π.Σ.Ο. της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ότι «η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παρεμβαίνει από τις σκοπιά της αντικαπιταλιστικής-επαναστατικής αριστεράς και του αναγκαίου μετώπου της εποχής μας. Όπως έδωσε την μάχη για την αυτοτελή συγκρότηση του αντικαπιταλιστικού μετώπου απέναντι στο «αντινεοφιλελεύθερο» ρεύμα ή την λογική της «λαϊκής εξουσίας», έτσι και σήμερα επιδιώκει να υπερασπιστεί, να αναπτύξει δημιουργικά και να κάνει υπόθεση των εργαζόμενων το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα, το μέτωπό του και τις αυτοτελείς μορφές συγκρότησής του στο εργατικό κίνημα, στις γειτονιές, την νεολαία, παντού!
Όλη η πολιτική πείρα έχει δείξει ότι κανένα επαναστατικό ρεύμα δεν επιβιώνει σαν «αριστερή πτέρυγα», η σαν «διορθωτική -συμπληρωματική τάση» ενός ευρύτερου «ρεφορμιστικού πολιτικού χώρου», όπως επιβεβαιώνεται άλλωστε και από την κατάληξη της ιστορίας των «συνιστωσών» του ΣΥΡΙΖΑ. Η ενωτική πολιτική προϋποθέτει: ανεξάρτητη πολιτική συγκρότηση, στρατηγική και τακτική, ανεξάρτητες μορφές συγκρότησης σε όλα τα επίπεδα, ικανότητα αλλαγής των κοινωνικο-πολιτικών συσχετισμών μέσα στους εργαζόμενους και τον πρωτοπόρο κόσμο.»
Η συνεδρίαση του Π.Σ.Ο. της ΑΝΤΑΡΣΥΑ κατέληξε σε απόφαση για όλα τα σημεία συζήτησης. Όπως αναφέρεται στην απόφαση του οργάνου: «απαιτείται να κάνουμε ακόμη πιο συγκεκριμένο το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και να κάνουμε σαφές γιατί μόνο ο δρόμος της ρήξης μπορεί να οδηγήσει και σε άμεση ανακούφιση. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ χρειάζεται να αναπτύξει το κεκτημένο και το πρόγραμμά της- και προς τα «πάνω» (σύγχρονη σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική) και «προς τα κάτω», την επεξεργασία εκείνων των αιχμών του κοινωνικού κινήματος που αποτυπώνουν καλύτερα τον προσανατολισμό του. Χρειάζεται, δηλαδή να απαντήσει στις άμεσες ανάγκες της κοινωνίας και να δείξει ότι μπορεί να υπάρξει δρόμος ρήξης χωρίς αυτό να σημαίνει καταστροφή, απαντώντας έτσι στα ερωτήματα για τους μισθούς, τις συντάξεις, το νόμισμα, τα καύσιμα, τη διατροφική επάρκεια. Αλλά και ταυτόχρονα στηριζόμενη πάνω στην γνώση και την εμπειρία των ανθρώπων του κινήματος να δείξει ότι μπορούμε να έχουμε λειτουργία θεσμών και οργάνωση της κοινωνικής παραγωγής σε ρήξη με τη λογική της αγοράς και του κέρδους, με εργαλείο τον εργατικό και λαϊκό έλεγχο και το δημοκρατικό κοινωνικό σχεδιασμό και με γνώμονα την πραγματική ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Ταυτόχρονα χρειάζεται να επεξεργαστούμε μια στρατηγική και τακτική για το ζήτημα της κυβερνητικής και πολιτικής εξουσίας που να στηρίζεται στη σημασία της εργατικής και λαϊκής αυτοοργάνωσης και τελικά της επαναστατικής ρήξης με τις καπιταλιστικές σχέσεις εξουσίας και εκμετάλλευσης, να δούμε τις αναγκαίες μορφές οργάνωσης του λαού και του κινήματος απέναντι στις νέες επιθέσεις, να επεξεργαστούμε ακόμη περισσότερο και το ριζοσπαστικό περιεχόμενο και τις μορφές που πρέπει να έχει το Αγωνιστικό Μέτωπο Ρήξης και Ανατροπής, παρεμβαίνοντας στη συζήτηση της Αριστεράς για την αναγκαία προοπτική του άλλου δρόμου της αντικαπιταλιστικής ανατροπής.»
Διαβάστε ολόκληρη την απόφαση του Πανελλαδικού Συντονιστικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ εδώ