Παρέμβαση του σ. Νίκου Αργυρίου στον 3ο κύκλο της Προσυνεδριακής Διημερίδας του ΝΑΡ για τον σύγχρονο ελληνικό καπιταλισμό, Κυριακή 8 Οκτωβρίου 2017.
θέμα 3ου κύκλου της διημερίδας: "Ρωγμές στην πολιτική εκπροσώπηση, θωράκιση του πολιτικού συστήματος και εργατική πολιτική"
Το επιχειρηματικό κράτος Άμυνας-Ασφάλειας, σε καθημερινή βάση, αναδεικνύεται ολόπλευρα:
Τα Συνέδρια για την ΑΟΖ, τα ενεργειακά κοιτάσματα και τους στρατηγικούς στόχους του ελληνικού κεφαλαίου πολλαπλασιάζονται. Η έναρξη αδειοδοτήσεων για τα ενεργειακά κοιτάσματα σε Ιόνιο-Κρητικό Πέλαγος προσελκύει το ενδιαφέρον εταιρειών κολοσσών και ισχυρών μερίδων του ελληνικού κεφαλαίου, αλλά ταυτόχρονα απειλεί με ενεργοποίηση ρηγμάτων και σεισμούς, φέρνει ένταση με τα γειτονικά κράτη, ενίσχυση της παρουσίας στρατιωτικών δυνάμεων αλλά και των Ασκήσεων στην Ήπειρο-Ιόνιο-Αδριατική.
Σε ομιλία κατά τη διάρκεια Συνεδρίου του ΙΔΙΣ, συντηρητική δεξαμενή σκέψης όπου αλληλοδιαπλέκονται το καθηγητικό-στρατιωτικό-διπλωματικό κατεστημένο, παράγοντας άποψη στα θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολέμου, ομολογείται: «μπορούμε και πρέπει να προχωρήσουμε σε ανάπτυξη και επέκταση των θαλάσσιων ζωνών και κυριαρχικών δικαιωμάτων μας. Μόνο λοιπόν στη θάλασσα μπορούμε να επεκταθούμε… Για να επεκταθούμε πρέπει να αντιμετωπίσουμε απειλές: «τρομοκρατία, λαθρομετανάστευση κτλ», αποκαλύπτοντας ότι ο πόλεμος κατά των μεταναστών είναι οργανικό στοιχείο στην προοπτική αναβάθμισης του ρόλου της ελληνικής άρχουσας τάξης.
Επίσης σε ημερίδα του ΣΕΒ Βορείου Ελλάδος (26/11/2016) ο ΥΕΘΑ Π. Καμμένος δηλώνει «Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι όλες οι επιχειρήσεις θα έχουν τη στήριξη των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, χωρίς καμία αναστολή. Η δουλειά μας, παράλληλα με την προάσπιση της εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας, είναι και η προάσπιση των οικονομικών συμφερόντων των ελληνικών ιδιωτικών και δημοσίων επιχειρήσεων». Ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και Καταστροφή κρατών, προσφυγιά και εργασιακή Εκμετάλλευση, Ανοικοδόμηση και Πωλήσεις Όπλων αποτελούν την Καπιταλιστική ενότητα του πολέμου και του αίματος του Ολοκληρωτικού Καπιταλισμού, με το ελληνικό κεφάλαιο να απαιτεί μερίδιο, με όχημα και προστάτη τις Ένοπλες Δυνάμεις.
Ενώ στη Ρόδο, με πρωτοβουλία του ΥΠΕΞ Ν.Κοτζιά, πραγματοποιείται συνάντηση της «Διάσκεψης για την Ασφάλεια και τη Σταθερότητα», με στόχο «τη συλλογική διαχείριση των προκλήσεων που ταλανίζουν τη νευραλγική περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, όπως ο πόλεμος και η τρομοκρατία, η μεταναστευτική και η προσφυγική κρίση και αφετέρου η ανάπτυξη συνεργασιών στους τομείς οικονομίας, μεταφορών, ενέργειας, εκπαίδευσης και του πολιτισμού».
Εντείνεται η Απαίτηση σύνδεσης των Πανεπιστημίων με τον Στρατό, την Πολεμική Βιομηχανία και τη βιομηχανία Ασφάλειας. Ο Ελληνικός Στρατός χρηματοδοτεί ήδη Πανεπιστημιακά προγράμματα (εκπαιδευτικά αλλά και ερευνητικά), προωθεί τη σύμπραξη από τον κυβερνοχώρο μέχρι την επισκευή-κατασκευή οπλικών συστημάτων. Η εκτέλεση πανεπιστημιακής εργασίας για το «Πρότυπο Στρατόπεδο Συγκέντρωσης Προσφύγων» είναι ενδεικτική.
Η εξυπηρέτηση των ιδιωτικών συμφερόντων από το σύνολο της δράσης του στρατού, της διπλωματίας και των συμμαχιών του Ελληνικού κράτους. Πλέον οι προμήθειες οπλικών συστημάτων είναι διακρατικές συμφωνίες, με όρο στην ξένη πολεμική βιομηχανία το 15-30% να δίνεται ως εργολαβία σε ελληνικές πολεμικές βιομηχανίες". Οι εταιρείας μέλη της ΣΕΠΚΕ είναι 100, με 15000 εργαζομένους, αλλά και με ισχυρούς διεθνείς προσανατολισμούς. Παράλληλα, οξύνεται η πίεση για συγχωνεύσεις.
Συνεχείς αναφορές των ΜΜΕ με όρους προπαγάνδας των "εθνικών κινδύνων" και των "ασύμμετρων απειλών", του πατερναλιστικού ρόλου του Στρατού (πυρκαγιές, ΜΟΜΑ, μπάντες και στρατιωτικές γιορτές σε συνάρτηση της ανάδειξης του τρίπτυχου ΣΤΡΑΤΟΣ=ΛΑΟΣ=ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ), σε συνδυασμό με επιχειρήσεις «ψυχολογικού πολέμου» μέσω της ΕΥΠ (χαρακτηριστικά τα επεισόδια με τις φωτογραφίες στην Ρεντίνα, Στρατόπεδο των Ειδικών Δυνάμεων, αλλά και το σχίσιμο σημαίας στο Καστελόριζο).
Επίσης, μια από τις πρώτες ενέργειες την νέας ΕΡΤ ήταν η Εκπομπή των Ενόπλων Δυνάμεων ¨Αρετή και Τόλμη» αποτέλεσμα συνεργασίας του Υπουργείου Άμυνας και του Ομίλου Βαρδινογιάννη.
Ενισχύεται η δια μέσου του Στρατού απαίτηση συγκρότησης «εθνικών μετώπων». Οι Υπουργοί Άμυνας Πάνος Καμμένος και Δ.Βίτσας επισκέπτονταν στρατιωτικά φυλάκια στο Καστελόριζο και τη Ρω μαζί με τους βουλευτές της ναζιστικής δολοφονικής συμμορίας Χρυσής Αυγής. Οι Ενώσεις Αποστράτων Στρατιωτικών που ελέγχονται από το Υπουργείο Άμυνας πάνε μαζί με τους Χρυσαυγίτες βουλευτές στις Γιορτές Μίσους στο Γράμμο. Στην λήξη της επικίνδυνης και πανάκριβης πολεμοκάπηλης φιέστας «Παρμενίων 2017» συναντήθηκαν ξανά ο ΥΕΘΑ Π.Καμμένος, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Αυλωνίτου, Ντζιμάνης και Ρίζος με τους υπόδικους της ναζιστικής Χρυσής Αυγής.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ΞΕΠΛΕΝΕΙ τους φασίστες της Χρυσής Αυγής και οικοδομεί μαζί τους ¨εθνικά μέτωπα"! Έτσι εξάλλου απαίτησε και ο Βαρδινογιάννης, ένας εφοπλιστής επικεφαλής Ομίλου που πρωταγωνιστεί στον καθορισμό ΑΟΖ, ζητά και παίρνει μερίδιο από τα ενεργειακά κοιτάσματα και συστηματικά προβάλλει τον Στρατό και τις "εθνικές απειλές"! Μάλιστα, «επευφημώντας» την παρουσία εκπροσώπων απ' όλα τα αστικά κόμματα στην ολοκλήρωση της άσκησης, ο υπουργός Άμυνας ζήτησε «να μείνουν οι Ένοπλες Δυνάμεις έξω από πολιτικές αντιπαραθέσεις». Ουσιαστικά αυτό που απαιτεί ο Καμμένος είναι η ανεμπόδιστη εφαρμογή της αστικής πολιτικής, "εθνικό μέτωπο¨ για τη διεκδίκηση του νέου αστικού Μεγαλοιδεατισμού, υποταγή μας στα Μνημόνια και στους Επενδυτές, το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε
Κλιμάκωση της πολεμικής και κατασταλτικής προετοιμασίας των Ενόπλων Δυνάμεων εναντίον του εσωτερικού εχθρού (από την Κοζάνη μέχρι τον πόλεμο κατά των προσφύγων σε νησιά και Έβρο, με την συμμετοχή Στρατού-Εθνοφυλακής), πολύπλευρη στρατιωτικοποίηση του εργαζόμενου λαού, από την Εθνοφυλακή μέχρι τα στρατιωτικοποιημένα τμήματα έφεδρων εθνικιστών –φασιστών (Λέσχες Εφέδρων-ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΣ)!
Επέκταση της πολεμικής συνεργασίας με το ΝΑΤΟ και ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, διεύρυνση της παροχής βάσεων και ποικίλων διευκολύνσεων (Σούδα, Ανδραβίδα, Άραξος, Άκτιο, Ευρωπαϊκό Στρατηγείο Λάρισας), αλλά κυρίως μετατροπή των βάσεων-διευκολύνσεων σε διαπραγματευτικά χαρτιά για την αναβάθμιση του ρόλου της ελληνικής αστικής τάξης. Η ανάδειξη του Ελληνικού κράτους σε στρατηγικό εταίρο των ΗΠΑ πάει χέρι χέρι με την οικοδόμηση επιθετικών Αξόνων Ελλάδας-Ισραήλ-Αιγύπτου-Κύπρου, την απαίτηση υλοποίησης του Δόγματα του Ενιαίου Πολεμικού Χώρου με την Κύπρο. Συνοδεύεται από πολεμική ετοιμότητα και ασκήσεις (ΗΝΙΟΧΟΣ), πολεμικές προετοιμασίες από καθορίζουν τα δόγματα Πολέμου-Καταστολής σε μια περιοχή που εκτείνεται από τα Βαλκάνια και την Νοτιοανατολική Μεσόγειο μέχρι την Αφρική και Μ.Ανατολή.
ΠΟΙΟΣ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΣΤΡΑΣΤΗΓΙΚΗ
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης επί των προγραμματικών δηλώσεων (Οκτώβριος 2015) ο ΥΕΘΑ Π.Καμμένος τονίζει:
«Επιμένουμε στην Ανατολική Μεσόγειο, γιατί εκεί έχουμε τα ενεργειακά μας συμφέροντα, εκεί έχουμε την προτεραιότητα της οριοθέτησης της ΑΟΖ και από κει μπορούμε να εγγυηθούμε την ασφάλεια του κυπριακού ελληνισμού. Όσον αφορά τη διαχείριση κρίσεων στο σημερινό ταχέως εξελισσόμενο περιβάλλον, όπως οι πρόσφατες εξελίξεις στις περιοχές της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, της Ευρασίας και της Μέσης Ανατολής καταδεικνύουν σαφώς ότι οι έννοιες «κρίση» και «ασφάλεια» υπερβαίνουν τα στερεότυπα και τα στεγανά του παρελθόντος, καθιστώντας έτσι τα όρια ανάμεσα στην εσωτερική και εξωτερική, στη συμμετρική και ασύμμετρη απειλή όλο και περισσότερο δυσδιάκριτα.
Πως θα δοθεί από το ελληνικό κράτος ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας; «Στόχος μας είναι η ενίσχυση της συνεργασίας στο σύνολο των κρατικών φορέων που ασχολούνται με την πρόληψη και τη διαχείριση κάθε είδους κρίσεων. Η χρήση του κυβερνοχώρου, οι σύγχρονες μορφές πειρατείας, η διεθνής τρομοκρατία, η παράνομη μετανάστευση και το προσφυγικό πρόβλημα είναι τομείς που απαιτούν τη συστράτευση και τη συναντίληψη απ’ όλους για την αντιμετώπισή τους. Είναι προφανές ότι αυτές οι προκλήσεις για την ασφάλεια δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν χωρίς τη συνεργασία και τη συνδρομή των Ενόπλων Δυνάμεων».
Τι καλύτερη περιγραφή για τα δόγματα Άμυνας-Ασφάλειας, την στρατιωτικοποίηση της αστυνομίας και την ανάληψη Κατασταλτικής δράσης από τον Στρατό, μαζί φυσικά με την ΕΥΠ αλλά και τη ΜΙΤ (όπως στην περίπτωση των μεταναστών που έρχονται στους Κήπους του Έβρου από την Αδριανούπολη).
Ποιες είναι όμως οι βασικές πτυχές της νέας πολεμικής απόπειρας του ελληνικού αστικού κόσμου; Ο Π.Καμμένος ξεκαθαρίζει ότι «μπροστά σε αυτές τις νέες προκλήσεις και τις ανάγκες, η Ελλάδα ενισχύει τη θέση της ως παράγοντας ασφαλείας και σταθερότητας στο σύγχρονο διεθνές περιβάλλον».
Πρώτος στόχος η Αναδιοργάνωση των Ενόπλων Δυνάμεων, με την οργανωτική και επιχειρησιακή δομή ενός ευέλικτου, αποτελεσματικού και ταχείας αντίδρασης σύγχρονου στρατεύματος, της ικανότητας χειρισμού κρίσεων.
Δεύτερος στόχος η εξαγορά των στελεχών και η μετατροπή τους σε Πραιτοριανούς, εντός και εκτός συνόρων. Είναι και το μόνο τμήμα της κοινωνίας που η κυβέρνηση επιχειρεί να το εξαγοράσει με αυξήσεις ή παροχές.
Τρίτος στόχος είναι η αύξηση του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων, με τον πλέον οικονομικό τρόπο (νέα γενιά Μισθοφόρων ΟΒΑ, «Υποχρεωτικής» Στράτευσης των φτωχών γυναικών.
Τέταρτος στόχος, η ένταση της εργασιακής εκμετάλλευσης της στρατευμένης νεολαίας.
Πέμπτος στόχος το ξεπούλημα της Δημόσιας Περιουσίας, καθώς ο Π.Καμμένος μιλά «για τα 34 δισεκατομμύρια περιουσίας των Ταμείων των Ενόπλων Δυνάμεων», ανοίγοντας το δρόμο στους εργολάβους και την τουριστική βιομηχανία, με την συμφωνία των στρατιωτικών, με δεδομένη την επιθυμία τμήμα των χρημάτων που θα συγκεντρωθούν να πάνε σε νέες αγορές άχρηστων οπλικών συστημάτων.
Γίνεται κατανοητό ότι η ομιλία του Πάνου Καμμένου είναι στην πραγματικότητα η εξαγγελία του νέου γύρου κοινωνικού πολέμου από την αστική τάξη, με εκπρόσωπο την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Έτσι εξυπηρετούνται οι στρατηγικοί στόχοι του ελληνικού κεφαλαίου, με πρώτη επιδίωξη την εξασφάλιση της υποταγής των εργαζομένων.
Αποκαλύπτει ένα διαφορετικό αστικό κράτος, με ποιοτικά στοιχεία στην αναβάθμιση του πολεμικού και κατασταλτικού ρόλου , την στρατιωτικοποίηση του λαού αλλά και την ένταση της εργασιακής-οικονομικής εκμετάλλευσης της νεολαίας και του συνόλου των εργαζομένων, από τους αντίστοιχους μηχανισμούς του Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Σε ένα τοπίο επομένως αντιδραστικών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, όπου ο κοινωνικός πόλεμος αφήνει πίσω του νεκρούς δεκάδες εργαζόμενους σε τομείς ιδιωτικοποιημένους ή φιλέτων που εποφθαλμιούν οι επιχειρηματίες. Στους οποίους όμως κυριαρχούν οι νέες εργασιακές σχέσεις, ο εργολάβος, έχει επιβληθεί δια νόμου η συνδικαλιστική ερήμωση, η διαμέσου της κρατικής συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και των "εθνικών στόχων" εγκατάλειψη της προοπτικής των ανεξάρτητων και μαχητικών εργατικών αγώνων.
Μπορούμε να καταλήξουμε σε ορισμένες παραδοχές για τον ελληνικό καπιταλισμό που επιλέγει τον Πόλεμο-Καταστολή ως επίκεντρο για να ανασυγκροτήσει τις παραγωγικές του δυνάμεις και το κράτος του, όπως επίσης για να ανατρέψει με ιστορικούς όρους τον συσχετισμό δύναμης μεταξύ των δυνάμεων της εργασίας και του πλούτου!
1. Ο ελληνικός καπιταλισμός ανήκει, από τη σκοπιά της ανάπτυξής του, στον ανεπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμο, δηλαδή στο κέντρο του παγκόσμιου καπιταλισμού, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί περιφέρεια του κέντρου.
2. H συνειδητή υπαγωγή του ελληνικού καπιταλισμού στις διεθνείς ολοκληρώσεις του κεφαλαίου και η περιφερειακή του θέση στον πρώτο καπιταλιστικό κόσμο, δημιουργεί μια κατάσταση έντασης ανάμεσα στην εθνική και τη διεθνική συγκρότηση του ελληνικού κράτους και κεφαλαίου. Η υπαγωγή αυτή δίνει εργαλεία πολιτικής του ελληνικού κράτους στις ολοκληρώσεις (εργαλεία εμπορικής, δημοσιονομικής, νομισματικής, διαρθρωτικής-παραγωγικής πολιτικής κ.α), με την ελληνική αστική τάξη να παίρνει ως αντάλλαγμα το δυτικό, διακρατικό περιβάλλον καπιταλιστικής ασφάλειας, χρηματικές επιδοτήσεις και δανειοληπτικούς όρους, καθώς και ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα απέναντι στον μη ευρωπαικό και δυτικό κόσμο.
3. Ο δυτικοκεντρικός καπιταλισμός αποτελεί το ιστορικά ιδρυτικό, ανεπτυγμένο ''κέντρο'' του παγκόσμιου κεφαλαιοκρατικού συστήματος που τείνει να ''περιφερειοποιείται'' σε σχέση με τα νέα, αναδυόμενα παραγωγικά-ανταγωνιστικά κέντρα κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης που έχουν επίκεντρο την νοτιοανατολική Ασία.
Κοινό Πολεμικό Δόγμα των μεγάλων δυνάμεων
Διαβάζοντας τα πολεμικά δόγματα ΝΑΤΟ-Ε.Ε, ΗΠΑ, Κίνας, Ρωσίας, Γερμανίας, Ελλάδας, ένα πράγμα συνειδητοποιεί κανείς. Οι δυνάμεις διαφέρουν, αλλά υπάρχει ένα Κοινό Πολεμικό Δόγμα. Αυτό το Κοινό Πολεμικό Δόγμα έχει ως υλική βάση τη βιοπληροφοριακή επανάσταση που έχει ξεκινήσει από το 1970-1990 και ωριμάζει-παρακμάζει σήμερα, με συνεπακόλουθη την αντίστοιχη ''επανάσταση στις στρατιωτικές υποθέσεις''.
Ολικός, στρατιωτικός και μη στρατιωτικός πόλεμος, σε όλο το πεδίο της ζωής, κατανεμημένος σύμφωνα με την κατανομή της οικονομικής αξίας. Στον κυβερνοχώρο και τα πανεπιστήμια, στα ιδιωτικά καταστήματα και κυρίως στις μεγαλουπόλεις, με τη γενίκευση της ''ασφάλειας'' (security), που είναι στη βάση μιας πυραμίδας που γενικά από την ασφάλεια-έλεγχο στην καθημερινότητα (κάμερες, μπάτσοι κλπ) και κορυφώνεται στον πόλεμο υψηλής έντασης, της ασφάλειας που στα λατινικά είναι ετυμολογικά συγγενής με τη ''σωτηρία'', δηλαδή με την έκτακτη ανάγκη διάσωσης αυτού που κινδυνεύει.
Το κράτος έκτακτης ανάγκης γίνεται ο κανόνας ως κράτος ασφάλειας, όπως η κρίση γίνεται ο κανόνας ως μόνιμη οικονομική ύφεση και επιχειρηματικοποίηση ακόμα και του κράτους (ιδιωτικοποιήσεις, συμπράξεις δημοσίου-ιδιωτικού, επιχειρηματικά κριτήρια στην αξιολόγηση εκπαίδευσης και δημοσίων υπαλλήλων), όλο μαζί επιχειρηματικό κράτος άμυνας/ασφάλειας (ΕΚΑ).
Αυτός ο σύγχρονος πόλεμος υπερασπίζεται διακρατικά τη συσσώρευση της εκμετάλλευσης με όλα τα διαθέσιμα μέσα, πολεμικά, οικονομικά, πολιτικά, πληροφοριακά, πολιτισμικά, που χρησιμοποιεί συστηματικά. Από τους λογαριασμούς στο facebook μέχρι τα συμβατικά μέσα και τον ψυχολογικό πόλεμο.
Ένα πρόσφατο ντοκουμέντο του Πενταγώνου, εκτιμά ότι η οικονομική κρίση και οι νέες τεχνολογίες πληροφόρησης, οδηγούν σε κρίση των ‘’παραδοσιακών συστημάτων αυθεντίας’’, δηλαδή της οικογένειας, του έθνους και άλλων πολιτισμικών κωδίκων, αυξάνοντας τη δυνατότητα εμφυλίου πολέμου ΚΑΙ στον δυτικό κόσμο.
Εμείς πιστεύουμε ότι είναι ανάγκη όσο ποτέ η συγκρότηση ενός εργατικού διεθνιστικού αντιπολεμικού αντικαπιταλιστικού κινήματος. Προτείνουμε την αγωνιστική συνεύρεση ενός ευρύτερου δυναμικού στον ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ, την ανάπτυξη της πάλης στα Πανεπιστήμια ενάντια στον Στρατό και την Πολεμική Βιομηχανία, την μαχητική Αμφισβήτηση της Στρατιωτικοπόιησης του λαού (Εθνοφυλακή-Λέσχες Εφέδρων, κάθε εθνικό μέτωπο και απαίτηση Παλαϊκής Άμυνας) , τις συμμαχίες με ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και την συμμετοχή σε ΝΑΤΟ-ΕΕ-Άξονες πολέμου-Ενιαίο Πολεμικό χώρο Ελλάδας-Κύτπρου, την ενίσχυση του Κινήματος Μέσα και Έξω από τον Στρατό και του ΔΙΚΤΥΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ.
Είναι ανάγκη ενός νέου εργατικού κινήματος που θα βάλει τα εργατικά συμφέροντα μπροστά και θα πάρει τις τύχες του στα χέρια του. Ενάντια στα "εθνικά" καπιταλιστικά συμφέροντα και τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.
Για να ζήσει το παιδί του κάθε εργαζόμενου, δεν μπορεί να δολοφονείτε το παιδί κανενός άλλου εργάτη από τα πολεμικά μέσα που κατασκευάζονται στα Πανεπιστήμια και τα Ναυπηγεία, σε ΕΑΒ και INTRACOM!
Στον κοινωνικό πόλεμο που διεξάγεται, δολοφονώντας στη ΔΕΗ, στους ΟΤ«Α», στα γιαπιά, στον Στρατό και απειλεί να πάρει διαστάσεις διακρατικής σύγκρουσης, πρέπει να απαντήσουμε με τους Αγώνες μας, πρέπει να απαντήσουμε με την Απειλή της Ανατροπής των κυβερνήσεων και της εχθρικής αστικής πολιτικής. Με τους αγώνες για την Ανατροπή του επιχειρηματικού κράτους Άμυνας-Ασφάλειας και διαρκούς έκτακτης ανάγκης του Ολοκληρωτικού Καπιταλισμού. Δικά μας απάντηση και προοπτική στην Κλιμάκωση του αγώνα για την Κοινωνική Απελευθέρωση.
Νίκος Αργυρίου