Κοινός απεργιακός αγώνας όλων των συμβασιούχων ενάντια στην ομηρία και την «ελαστική» σκλαβιά!

Ανακοίνωση του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση

  • ΓΙΑ ΣΤΑΘΕΡΗ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ!
  • ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΕΙΑ.
  • ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ ΚΑΙ ΤΟ ΔΝΤ!

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες, οι μαζικές κινητοποιήσεις συμβασιούχων του δημοσίου στην εκπαίδευση, στην υγεία, στους ΟΤΑ, στα υπουργεία, την υπηρεσία ασύλου για μόνιμη και σταθερή εργασία, αναδεικνύουν την δυνατότητα ενός νέου εργατικού κινήματος που δεν βολεύεται με τη «μισή δουλειά», τα ψίχουλα από τα ματωμένα πλεονάσματα, τα προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας, το μισθό των 400 ευρώ.

Ο εργαζόμενος δεν είναι «αναπληρωτής», «επικουρικός», «κοινωφελής» ή «εποχιακός». Δεν θα θυσιαστεί άλλο για τις δόσεις του ληστρικού χρέους, δεν θα βολευτεί στο στενό κορσέ του δημοσιονομικού σφαγείου της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, δεν θα σκύψει κι άλλο το κεφάλι για την ανάπτυξη και τα κέρδη των μαφιόζων επιχειρηματιών. Είναι ο παραγωγός του πλούτου, ο «πλαστουργός της νιας ζωής» του 21ου αιώνα. Γι αυτό τα θέλει όλα και θα τα κατακτήσει όλα!

Σήμερα, πάνω από το 30% των εργαζόμενων στο δημόσιο προσλαμβάνεται με κάποια από τις πολλές μορφές ελαστικής απασχόλησης: συμβάσεις ορισμένου χρόνου, έργου, εργολαβίες της μαύρης εργασίας, αναπλήρωση και ωρομισθία, προγράμματα ΟΑΕΔ και μαθητείας. Αυτοί οι συνάδελφοι, όμηροι του κράτους και της ευρωμνημονιακής δικτατορίας, έχουν λιγότερα δικαιώματα, μικρότερους μισθούς και ζουν διαρκώς με την απειλή της απόλυσης και της επιστροφής στην ανεργία.

Όλες οι κυβερνήσεις, οι δήμοι και οι διοικήσεις παίζουν παιχνίδια στις πλάτες τους, τους υπόσχονται «αποκατάσταση» για να εξαγοράσουν την ψήφο τους, ενώ ταυτόχρονα επιστρατεύουν όλα τα θεσμικά εργαλεία του αστικού κράτους για να μην τους μονιμοποιήσουν. Ενώ, με μια πολύχρονη, μεθοδευμένη και αντιδραστική ιδεολογική εκστρατεία - με πρωτεργάτη τα ΜΜΕ - έχουν αναγάγει το αίτημα για μόνιμη δουλειά συνώνυμο με την τεμπελιά, τη λοβιτούρα, τη συντεχνία.

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,

το αίσχος όμως και η πολιτική απατεωνιά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ξεπερνά κάθε προηγούμενο.

  • Αρνείται τη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων επειδή όπως λέει «πρέπει να συμμορφωθούμε στους δημοσιονομικούς περιορισμούς των μνημονίων»! Αυτοί που ορκίζονταν ότι θα σκίσουν τα μνημόνια σε μια νύχτα. Αυτοί που με περισσή θρασύτητα εξακολουθούν να δηλώνουν ότι το καλοκαίρι θα «βγούμε άμεσα από τα μνημόνια και την επιτήρηση». Αν βγαίνουμε από τα μνημόνια γιατί συνεχίζονται οι «περιορισμοί»τους;
  •   Επικαλείται το Σύνταγμα (που κατά τα άλλα προστατεύει την εργασία) για να δικαιολογήσει την ξαφνική απόλυση δεκάδων χιλιάδων συμβασιούχων από τώρα έως το τέλος του 2018. Οι Υπουργοί της δικαιολογούνται σαν τα χειρότερα ανθρωπάκια ότι "θέλουν αλλά δεν … τους αφήνουν τα ευρωπαϊκά και ελληνικά δικαστήρια να νομοθετήσουν τη μονιμότητα». Και τότε γιατί ξεφωνίζουν όπου φανούν κι όπου σταθούν ότι «πιστεύουν στα ευρωπαϊκά ιδεώδη, τη συνέχεια του κράτους, και ότι αριστερή πολιτική γίνεται μόνο μέσα στην ΕΕ»;
  • Παίζει με τον πόνο και τις αγωνίες χιλιάδων συμβασιούχων, λέγοντάς τους ότι πρέπει να περάσουν από προκηρύξεις του ΑΣΕΠ για να μονιμοποιηθούν, διότι «χωρίς προσόντα» το δικαίωμα στη μόνιμη δουλειά είναι απλησίαστο. Μόνο για τους λίγους κι εκλεκτούς! Τι κυνισμός αλήθεια! Παλιά έπρεπε να έχεις μπάρμπα στην Κορώνη και να φιλήσεις τις κατουρημένες ποδιές των βουλευτών των αστικών κομμάτων για μια θέση στο δημόσιο. Τώρα το ρουσφέτι έγινε «προσόν». Ακριβοπληρωμένα χαρτιά, ψυχοφθόρα ξενύχτια για πτυχία, μεταπτυχιακά, σεμινάρια, μετακινήσεις σε όλη την Ελλάδα για λίγα μόρια προϋπηρεσίας. Όλα αυτά για μια κατάταξη στον ΑΣΕΠ, για το όνειρο μιας μόνιμης θέσης των 700 ευρώ.
  • Ξανασερβίρει ένα μπαγιάτικο «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης», και εμπορεύεται ξανά τις ελπίδες του κόσμου της δουλειάς για ένα καλύτερο μέλλον. Ψελλίζουν για αύξηση του κατώτατου μισθού πείνας, ενώ η κ. Αχτσιόγλου, ως σύγχρονη Μαρία Αντουανέτα, θεωρεί τα 8μηνα κοινωφελή προγράμματα «εγγυημένη εργασία σε φορέα του ευρύτερου δημόσιου με όρους κοινωνικής ανταπόδοσης»!

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες είναι φανερό ότι με τα κριτήρια αυτών των προκηρύξεων χιλιάδες εργαζόμενοι δεν θα προσληφθούν και θα πεταχτούν στο δρόμο!

Κυβέρνηση και ΕΕ θέλουν να επιβάλλουν την εργασιακή ανακύκλωση με τη συνεχή εναλλαγή εργαζομένων – ανέργων και το μοίρασμα μιας θέσης εργασίας σε 2 και 3 εργαζόμενους. Θέλουν να καταργήσουν ακόμα και τη σχετική «μονιμότητα», στη δουλειά με τις ελαστικές θέσεις εργασίας και να απαγορευτεί η συνεχής ανανέωση των συμβάσεων. Γι αυτό, όπου δεν υπάρχουν αγώνες και αντιδράσεις, πριμοδοτούν την ανεργία πολλαπλάσια από την προϋπηρεσία, ώστε οι νυν εργαζόμενοι στο χώρο να απολύονται και να αντικαθίστανται από άνεργους οι οποίοι θα απολυθούν με τη σειρά τους με τη λήξη της σύμβασής τους και πάει λέγοντας.

ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΟΥΜΕ ΚΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! Δεν νιώθουμε ευγνωμοσύνη για το ξεροκόμματο που μας πετάνε. Θα σπάσουμε τους αντιδραστικούς νόμους. Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη!

Το πρόβλημα είναι ταξικό δεν είναι δημοσιονομικό. Θέλουν να πείσουν τους εργαζόμενους ότι δεν έχουμε όλοι και όλες δικαίωμα σε αξιοπρεπή εργασία και ζωή, ότι η μόνιμη και σταθερή εργασία είναι προνόμιο που μας παραχωρείται είτε ως ρουσφέτι, είτε ως ακριβοπληρωμένο βιογραφικό. Για να μας διαιρούν σε άξιους, μέτριους και ανίκανους. Είναι η πολιτική που θέλει εργαζόμενους φτηνούς, ελαστικούς, υποταγμένους, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, για να έρθει η «ανάπτυξη» των λίγων, για να παραμείνουν οι πολλοί στον εργασιακό μεσαίωνα της απόλυτης εκμετάλλευσης. Σε ένα συνεχές κυνήγι για το ποιος θα επικρατήσει, σε ένα φαύλο κύκλο ανταγωνισμού και ατομισμού. Ο κατακερματισμός του εργατικού δυναμικού και η διάσπαση της ενότητας με βάση τον κλάδο και τη σχέση εργασίας κάνει ευκολότερο τον έλεγχο των αντιστάσεων των εργαζομένων από την εργοδοσία και το κράτος, ώστε να περνάνε ευκολότερα τις «μεταρρυθμίσεις» και «αναδιαρθρώσεις» που πάντα θύμα έχουν τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά μας.

Στην ίδια πολιτική λογική κινείται και όλη η συστημική, δεξιά αντιπολίτευση (ΝΔ, Κίνημα Αλλαγής, Ποτάμι, ενώ κουβέντα δε λέει η Χρυσή Αυγή που προωθεί επιθετικά την ελαστική εργασία και τα εξαθλιωμένα μεροκάματα λειτουργώντας ως ντιλερ - λαγός των αφεντικών).

Εδώ και τώρα το εργατικό κίνημα πρέπει να βάλει στην προμετωπίδα του ενιαία αιτήματα σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα:

  • Σταθερή και μόνιμη εργασία με πλήρη δικαιώματα για όλους και όλες
  • Μονιμοποίηση με μετατροπή όλων των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου
  • Κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής εργασίας
  • Μείωση του χρόνου και των ετών εργασίας – καθιέρωση 35ωρου/5ήμερου παντού
  • Συλλογικές συμβάσεις εργασίας παντού και ελάχιστος κατώτατος μισθός 900 ευρώ
  • Μαζικές προσλήψεις
  • Έξωση των ιδιωτών εργολάβων και του κεφαλαίου από τους φορείς και τις υπηρεσίες του Δημοσίου

Σε αυτό τον αγώνα δεν έχουμε καμιά εμπιστοσύνη στον υποταγμένο και αστικοποιημένο συνδικαλισμό ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ. Οι ηγεσίες και οι πλειοψηφίες τους είναι προδότες της τάξης μας. Υποκρίνονται πως νοιάζονται για τα δικαιώματα των συμβασιούχων την ίδια ώρα που αρνούνται να τους γράψουν στα σωματεία που ελέγχουν, τους θεωρούν εργαζόμενους 2ης κατηγορίας. Τους πουλάνε διαμεσολάβηση απέναντι στον κάθε υπουργό και δημαρχαίο. Μπαίνουν στο παζάρι για το ποιοι θα μείνουν και ποιοι θα φύγουν, ποιοι χρειάζονται και ποιοι όχι. Διαχωρίζουν τις κινητοποιήσεις (όποτε τις κάνουν) ανά κλάδο, σε διαφορετική μέρα και ώρα. Για να μην συγκροτηθεί κοινό μέτωπο όλων των συμβασιούχων με ενιαία αιτήματα.

Μπορούμε να νικήσουμε!

Με ενιαίο απεργιακό συντονισμό της βάσης, των πρωτοβάθμιων σωματείων, των συνελεύσεων, των επιτροπών αγώνα και των συντονισμών τους. Με κοινή δράση όλων των ταξικών δυνάμεων. Με ανεξάρτητο σχεδιασμό από τους πουλημένους, τα τσιράκια του ΣΕΒ και της εξουσίας. Με κοινό μέτωπο όλων των συμβασιούχων στο δρόμο.

ΝΑΡ για την ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ