Για τις αλλαγές στη χωρική πολιτική και την παρέμβασή μας το επόμενο διάστημα

Το τελευταίο διάστημα, προωθούνται μία σειρά από αλλαγές στη χωρική πολιτική, αλλά και νομοθετικές πρωτοβουλίες σχετικά με τη δασική πολιτική, τη χρήση των αιγιαλών, ακόμα και το πλαίσιο υλοποίησης των τεχνικών έργων, με βασικό γνώμονα την ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων. Πιο συγκεκριμένα, οι αλλαγές στη «χωρική πολιτική» στοχεύουν στην επιχειρηματική κερδοφορία  μέσα από τη διασφάλιση νέων επενδύσεων, στην άρση των οποιοδήποτε περιορισμών αναφορικά με τις χρήσεις γης προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, στην επιτάχυνση της συγκέντρωσης γης και τεχνικών έργων και στην προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων.

Με άλλα λόγια θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι διάφορες «χωρικές» ρυθμίσεις υλοποιούν ένα ευρύτερο αστικό σχέδιο για την καπιταλιστική ανάπτυξη της επόμενης μέρας. καθώς αποτελούν την αποτύπωση της αντεργατικής πολιτικής των μνημονίων στο επίπεδο του χώρου, καθώς  στο κυνήγι της μεγαλύτερης κερδοφορίας και της διασφάλισης της “ανταγωνιστικότητας” αναζητούνται νέα επενδυτικά πεδία. Στην κατεύθυνση αυτή αξιοποιείται ένα ολόκληρο φάσμα παρεμβάσεων, το οποίο εκτείνεται από την αλλαγή στο πλαίσιο του Πολεοδομικού και χωροταξικού σχεδιασμού μέχρι τα νέα χωροταξικά σχέδια για διάφορες περιφέρειες της χώρας, με ίσως χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το Νέο Ρυθμιστικό Αθήνας.

1. Το Νομοσχέδιο για τη Χωροταξική και πολεοδομική μεταρρύθμιση  
Η ψήφιση του νόμου 4269/2014 (ΦΕΚ Α’142) με τον τίτλο «Χωροταξική και πολεοδομική μεταρρύθμιση – Βιώσιμη Ανάπτυξη», αποτελεί αρνητική εξέλιξη εξαιρετικά μεγάλης σημασίας, καθώς αν δεν ανατραπεί, θα καθορίσει το μέλλον των Ελληνικών πόλεων και οικισμών αλλά και του εξωαστικού περιβάλλοντος για τα επόμενα χρόνια.

Θα πρέπει αρχικά να σημειωθεί πως ένας νόμος τέτοιας σημασίας, που αλλάζει συνολικά το πλαίσιο του πολεοδομικού και χωροταξικού σχεδιασμού όπως το ξέραμε, πέρασε πραξικοπηματικά από το θερινό τμήμα της βουλής, με ελάχιστο διάστημα προσχηματικής διαβούλευσης, και μάλιστα το νομοσχέδιο που εν τέλει κατατέθηκε ήταν διαφορετικό από το δημοσιευμένο για διαβούλευση.

Κεντρική ιδέα του συγκεκριμένου νόμου είναι η με κάθε μέσο και τίμημα προώθηση των fast-track επενδύσεων, όπως αυτές πρωτοεμφανίστηκαν στην περίοδο των Ολυμπιακών αγώνων, εξαιρώντας πρακτικά στο όνομα του “εθνικού στόχου” και της “ανάπτυξης” ορισμένα έργα από χωρικούς και περιβαλλοντικούς περιορισμούς. Σήμερα υπό το πρόσχημα της μνημονιακής υποχρέωσης επιχειρείται η ανατροπή του θεσμικού πλαισίου και των κανονισμών σχεδιασμού και δόμησης όπως τους ξέραμε, καθότι προέχει να αναιρεθούν οι όποιοι φραγμοί στέκονται εμπόδιο στις “νέες επενδύσεις” και στα επιχειρηματικά σχέδια!

Έτσι, ο εθνικού επιπέδου χωροταξικός σχεδιασμός (ΓΠΧΣΑΑ) αντικαθίσταται με ένα κείμενο κυβερνητικών διακηρύξεων (που το πιο πιθανό είναι να αλλάζει με την εκάστοτε κυβέρνηση) για την  Εθνική Χωροταξική Πολιτική, και με μια σειρά Ειδικών Εθνικών Χωροταξικών Πλαισίων που αποκτούν  πρωτοφανή έμφαση και σημασία.  Πιο συγκεκριμένα, στη θέση των βασικών σχεδίων χρήσεων γης που είχαμε ως τώρα (ΓΠΣ/ΣΧΟΑΑΠ) εισάγονται δύο διαφορετικά και παράλληλα συστήματα σχεδιασμού, τα Τοπικά Χωρικά Σχέδια (ΤΧΣ) που προορίζονται για τις πόλεις και τους οικισμούς των «κοινών θνητών» και τα Ειδικά Χωρικά Σχέδια (ΕΧΣ) που προορίζονται για τις επενδύσεις και τις δραστηριότητες της ελίτ, τα οποία προορίζονται για τις λεγόμενες  «στρατηγικές επενδύσεις», έχουν τη δυνατότητα να τροποποιούν κατά βούληση τα ΤΧΣ (το αντίστροφο γίνεται μόνο με τη συναίνεση του «επενδυτή») και φυσικά σε αυτά ισχύουν οι ειδικοί, προνομιακοί όροι δόμησης προς διευκόλυνση των επενδυτών.  

Χαρακτηριστικό είναι επίσης ότι κάθε χωροταξικό σχέδιο συνδέεται υποχρεωτικά με το «εκάστοτε ισχύον Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής», δηλαδή με το εκάστοτε μνημόνιο, το οποίο προγραμματίζεται να ισχύει  επ’ αόριστον. Τέλος, αφού με τη θεσμοθέτηση των Ειδικών Χωρικών Σχεδίων η κυβέρνηση ικανοποιεί τις επιθυμίες των επενδυτικών ομίλων, με τις νέες χρήσεις γης έρχεται να εξυπηρετήσει και τα μεσαία και μικρότερα συμφέροντα. Από το περιεχόμενο του νέου νόμου είναι εμφανές ότι στόχος είναι η ελαχιστοποίηση των περιορισμών στην άσκηση επιχειρηματικών δραστηριοτήτων μέσα στις πόλεις με αλλαγές βασικών αρχών λειτουργίας των πολεοδομικών συγκροτημάτων, καθώς και η ενίσχυση της οικοδομικής δραστηριότητας. Οι νέες διατάξεις, σε γενικές γραμμές, εντατικοποιούν και επιβαρύνουν ιδιαίτερα τις χρήσεις γης, επιτρέποντας πολύ μεγαλύτερη ελαστικότητα στην εγκατάσταση δραστηριοτήτων σε βάρος του αστικού και δομημένου περιβάλλοντος. Ενδεικτικά, επιτρέπουν πρακτικά την εγκατάσταση εμπορικών καταστημάτων, εστιατορίων, πολιτιστικών δραστηριοτήτων κ.λπ. οποιασδήποτε δυναμικότητας σε οικισμούς μικρότερους από 2000 κατοίκους ή/και προϋφιστάμενους του ’23, επιτρέπουν την εγκατάσταση μεγάλων εμπορικών κέντρων σχεδόν σε κάθε είδους χώρο παραγωγικών δραστηριοτήτων (βιομηχανία, χονδρεμπόριο κ.α.), επιβάλλουν την είσοδο διάφορων χρήσεων σε περιοχές αμιγούς κατοικίας, δίνουν τη δυνατότητα κατασκευής υπόγειου χώρου στάθμευσης σε κάθε κοινόχρηστο χώρο πράσινου κ.α.

2. Για το Νέο Ρυθμιστικό της Αθήνας
Αναφορικά με το νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας, οι στόχοι του αντανακλούν τις οικονομικές επιδιώξεις της αστικής τάξης για την περίοδο. Οι βασικοί άξονες του αναπτυξιακού σχεδίου αφορούν στην αξιοποίηση της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας για την ανάδειξή της σε κόμβο μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων, με βασικούς αναπτυξιακούς πυλώνες τη ναυτιλία, τον κλάδο της εφοδιαστικής (αποθήκευση και διανομή εμπορευμάτων), τον τουρισμό, την εκμετάλλευση εγχώριων ορυκτών πόρων (ενεργειακών και μη), την αγροτική παραγωγή με εξαγωγικό χαρακτήρα, τον τραπεζικό - ασφαλιστικό κλάδο, καθώς και άλλες συνοδευτικές μ' αυτές οικονομικές δραστηριότητες . Ως εκ τούτου, ο σχεδιασμός για την επόμενη μέρα της Αττικής αποτελεί την εξειδίκευση αυτού του γενικού στόχου. Εκτός από το φυσικό της ρόλο ως διοικητικό και οικονομικό κέντρο, (η Αττική προορίζεται να αποτελέσει τον κατεξοχήν κόμβο συνδυασμένης μεταφοράς εμπορευμάτων και διαχείρισής τους, βασικό ναυτιλιακό κέντρο, ενώ προκρίνεται και η περαιτέρω ανάδειξή της ως τουριστικός προορισμός. Έτσι, κεντρικό ρόλο στη νέα οικονομική δομή της Αττικής έχει το λιμενικό σύμπλεγμα, οι διασυνδετήριοι άξονές του οδικοί και σιδηροδρομικοί) και περιοχές στις οποίες θα αναπτυχθούν δραστηριότητες εφοδιαστικής αλυσίδας (αποθήκες, ελαφρά τελική μεταποίηση κ.λπ.).

Ταυτόχρονα,  η ανάδειξη της Αττικής σε τουριστικό προορισμό σημαίνει ότι το θαλάσσιο μέτωπο της Αττικής παραδίδεται σε μονοπωλιακούς ομίλους για την κατασκευή πολυτελών τουριστικών συγκροτημάτων, μαρίνων υποδοχής πολυτελών σκαφών αναψυχής, ενώ και η πολιτιστική δημιουργία και η κληρονομιά εντάσσονται στο πλαίσιο του «πολιτιστικού τουρισμού». Χαρακτηριστικότερα παραδείγματα αποτελούν ο χώρος του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό που πρακτικά θα παραδοθεί στο Λάτση, αλλά και η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη που θα παραδοθεί στην COSCO, η παραχώρηση παραλιακών «φιλέτων» γης στην Παράκτιο Μέτωπο ΑΕ κ.α. Για τα λαϊκά στρώματα της Αττικής, η εν λόγω εξέλιξη ισοδυναμεί πρακτικά με εξώθησή τους από το θαλάσσιο μέτωπο. Ακόμη, με το νέο ρυθμιστικό προωθείται η ιδιωτικοποίηση των τελευταίων μεγάλων ελεύθερων χώρων της Αττικής στο κατασκευαστικό κεφάλαιο για να κατασκευαστούν τουριστικές υποδομές και εγκαταστάσεις για τη διακίνηση εμπορευμάτων. Κάθε πάρκο, δάσος και ελεύθερος δημόσιος χώρος θα παραδίδεται στο κεφάλαιο και θα αντικαθίσταται από τα νέα Mall που θα ξεφυτρώνουν. Παράλληλα, τα μεταφορικά έργα και οι προτεραιότητες ανάπτυξής τους γίνονται με γνώμονα την εξυπηρέτηση της Αθήνας - διαμετακομιστικό κέντρο, και όχι με βάση την ικανοποίηση των διευρυμένων αναγκών μετακίνησης των εργαζόμενων, ενώ οι ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων για φθηνή, ασφαλή κατοικία, με εύκολη πρόσβαση θυσιάζονται στο βωμό αστικών αναπλάσεων που στοχεύουν σε μια Αττική οικονομικό και τραπεζικό κέντρο.

Χαρακτηριστικό παραδείγματα των περιοχών που προορίζονται να αλλάξουν εντελώς μορφή είναι η περιοχή της Νέας Φιλαδέλφειας. Είναι σαφές σε όποιον διαβάσει το νέο Ρυθμιστικό ότι, το ζήτημα δεν αφορά μόνο στο θέμα του γηπέδου ή στην ΑΕΚ, αλλά το πρόβλημα είναι το συνολικό σχέδιο για την Ν. Φιλαδέλφεια, όπως αυτό αποτυπώνεται στο χωροταξικό και το νέο Ρυθμιστικό της Αττικής, που τη μετατρέπει σε περιοχή εμπορικών χρήσεων, μια τσιμεντούπολη με δρόμους ταχείας κυκλοφορίας, εμπορικά κέντρα, προωθώντας ένα Άλσος ιδιωτικό με κάγκελα και εισιτήριο, με όλα τα μικρομάγαζα να κλείνουν για να γεμίσουν τα Mall με πάμφθηνους εργαζόμενους. Η περίπτωση της Ν. Φιλαδέλφειας και τα γεγονότα του περασμένου καλοκαιριού αποδεικνύουν ακόμη ότι όσο το κεφάλαιο βλέπει ως νέο χώρο εκμετάλλευσης και κερδοφορίας το φυσικό περιβάλλον, τόσο οι κινητοποιήσεις για τους δημόσιους χώρους, το πράσινο, τις κοινωνικές υποδομές θα εντείνονται και θα παίρνουν αναβαθμισμένα χαρακτηριστικά μάχης έχοντας στο επίκεντρό τους και τον αγώνα γα τα Δημοκρατικά δικαιώματα και τις σύγχρονες λαϊκές ελευθερίες.

3. ΤΑΙΠΕΔ και ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας
Ήδη από τον περασμένο Ιούλιο η πολιτική των αποκρατικοποιήσεων προχωρά με ιδιαίτερα γοργούς ρυθμούς, καθώς μία σειρά από ελεύθερους χώρους, δημόσια γη και περιουσία οδηγούνται σε ιδιωτικοποιήσεις με το πέρασμα τους στο Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (Τ.Α.Ι.ΠΕ.Δ.).  Βασική αιχμή για την περιοχή της Αττικής αποτελεί το παράκτιο μέτωπο, καθώς το τελευταίο διάστημα προωθείται συστηματικά η πλήρης  παράδοσή του στις ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Σε ότι αφορά την περιοχή του πρώην αεροδρομίου  και την παραλία η ανάδειξη του Λάτση ως πλειοδότη στον πρόσφατο διαγωνισμό του ΤΑΙΠΕΔ δείχνει ότι έχουμε μπει στην τελική ευθεία για την υλοποίηση των πλέον καταστροφικών σχεδιασμών για τα συμφέροντα και τις ανάγκες των κατοίκων της περιοχής. Είναι χαρακτηριστικό πως το σχέδιο Λάτση περιλαμβάνει καζίνο και ουρανοξύστη τύπου Dubai, πολυτελείς κατοικίες, θέρετρα (resort) τύπου Σιγκαπούρης, εμπορικό κέντρο, πάρκο 2.000 στρ., ωκεανογραφικό μουσείο, συνεδριακά κέντρα, ενυδρεία κ.ά. Επίσης η διαδικασία εκποίησης και παραχώρησης της έκτασης, που συνδέεται και με άλλα «αναπτυξιακά» σχέδια, που αφορούν είτε το παραλιακό μέτωπο είτε τους αυτοκινητόδρομους και τον Υμηττό και άλλους οδικούς άξονες είτε τοπικές εγκαταστάσεις και εν γένει σχεδιασμούς που θα λειτουργήσουν μελλοντικά οργανικά με το χώρο του πρώην αεροδρομίου.

Επίσης μέσα στον τελευταίο μήνα, η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ  εκχώρησε  στην εταιρεία ΠΑΡΑΚΤΙΟ ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ Α.Ε. προς «αξιοποίηση», παραλιακά ακίνητα της Αττικής, συνολικής έκτασης 3,6 εκατ. τ.μ., από το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας μέχρι το Σούνιο. Μεταξύ αυτών χώροι φυσικού κάλλους, οικότοποι, χώροι αρχαιολογικού ενδιαφέροντος και δημόσιες εγκαταστάσεις (όπως μαρίνες κ.λπ.). Η εταιρεία ΠΑΡΑΚΤΙΟ ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ Α.Ε. -που λειτουργεί υπό την εποπτεία του υπουργείου Ανάπτυξης- δημιουργήθηκε ειδικά με σκοπό τη διοίκηση, διαχείριση και αξιοποίηση δημοσίων και ιδιωτικών εγκαταστάσεων που βρίσκονται στην παραλία από το Φάληρο ως το Σούνιο –εκτός της έκτασης του Ελληνικού, που το ξεπούλημά της έχει ανατεθεί στην εταιρεία ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΕ, και της έκτασης του Αστέρα Βουλιαγμένης που εκποιήθηκε απευθείας από το ΤΑΙΠΕΔ. Στόχος είναι η παράδοση όλου του παραλιακού μετώπου στα ιδιωτικά συμφέροντα και η επενδυτική αξιοποίηση τους  μέσω των πακέτων του νέου ΕΣΠΑ που προορίζονται για την «τουριστική ανάπτυξη»! Η δημόσια γη θα πουληθεί στους επιχειρηματίες, προκειμένου να «επενδύσουν» με χρήματα που πάλι θα τους δώσει το δημόσιο μέσω των ΕΣΠΑ και του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, και θα τα πληρώσουμε όλοι εμείς μέσω του «δημόσιου» χρέους!

4. Σχέδια  Ολοκληρωμένης Αστικής Παρέμβασης (ΣΟΑΠ)
Το αντικείμενο και οι στόχοι των Σχεδίων Ολοκληρωμένης Αστικής Παρέμβασης έχουν προβλεφθεί στο ελληνικό θεσμικό πλαίσιο ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 90. Πρόκειται για το άρθρο 12 του Ν. 2742/99  περί «Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης και άλλες ∆ιατάξεις», σύμφωνα με το οποίο η προώθηση ολοκληρωμένων στρατηγικών αστικού σχεδιασμού αφορά σε πόλεις ή τμήματά τους καθώς και σε ευρύτερες αστικές περιοχές που θεωρούνται ότι παρουσιάζουν κρίσιμα και σύνθετα προβλήματα αναπτυξιακής υστέρησης, κοινωνικής και οικονομικής συνοχής, περιβαλλοντικής υποβάθμισης και ποιότητας ζωής (ΣΟΑΠ Δυτικής Αθήνας). Τα σχέδια αυτά συνοδεύονται από πρόγραμμα δράσης, στο οποίο εξειδικεύονται οι απαιτούμενες για την εφαρμογή τους κανονιστικές, χρηματοδοτικές και διαχειριστικές ρυθμίσεις, μέτρα και προγράμματα, κατά φάσεις και φορείς εκτέλεσης και χρηματοδότησης, καθώς και τυχόν συμπληρωματικές δράσεις πληροφόρησης, κατάρτισης, εκπαίδευσης και κοινωνικής και οικονομικής επανένταξης του πληθυσμού των περιοχών αυτών (ΣΟΑΠ Δυτικής Αθήνας). Οι προδιαγραφές τους εγκρίθηκαν αρκετά αργότερα από τη νομοθετική πρόβλεψή τους ως προγραμματικού εργαλείου, πριν από δύο περίπου χρόνια, με την απόφαση απόφ. Υπουργού ΠΕΚΑ 18150 ΦΕΚ 1341Β/24.4.2013). Μέχρι σήμερα δεν είχαν ενεργοποιηθεί ως εργαλεία σχεδιασμού. Μέχρι τώρα έχει εκκινήσει η διαδικασία εκπόνησης και έγκρισης ενός ΣΟΑΠ για το Κέντρο της  Αθήνας, το οποίο βρίσκεται σε εξέλιξη (δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα η έγκρισή της προβλεπόμενης ΚΥΑ, αλλά αυτή βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο), ενώ πιλοτικό παράδειγμα εκπόνησης αποτελεί το ΣΟΑΠ Δυτικής Αθήνας. Ο Αναπτυξιακός Σύνδεσμος Δυτικής Αθήνας (ΑΣΔΑ) και ο Οργανισμός Ρυθμιστικού Σχεδίου και Προστασίας Περιβάλλοντος Αθήνας (ΟΡΣΑ) υπέγραψαν το Νοέμβριο του 2013 προγραμματική σύμβαση  με γενικό αντικείμενο τη δημιουργία Σχεδίου Ολοκληρωμένης Αστικής Παρέμβασης (ΣΟΑΠ) στη  Δυτική Αθήνα (με την έννοια της περιοχής ευθύνης του ΑΣΔΑ). Ειδικότερα, ο ΟΡΣΑ έχει την αρμοδιότητα να παράσχει τους κατευθυντήριους άξονες,  την απαραίτητη  τεχνογνωσία και την απαιτούμενη κατά περίπτωση αρωγή για τον συντονισμό των συναρμόδιων φορέων, ενώ ο Αναπτυξιακός Σύνδεσμος Δυτικής Αθήνας έχει αναλάβει την εκπόνηση του ΣΟΑΠ.

Ενημερωτικά, ο Αναπτυξιακός Σύνδεσμος Δυτικής Αθήνας (ΑΣΔΑ) ιδρύθηκε το 1989 μετά από κοινή απόφαση εννέα Δήμων της περιοχής και συγκεκριμένα των Δήμων Αγίας Βαρβάρας, Αγίων Αναργύρων, Αιγάλεω, Ζεφυρίου, Ιλίου, Καματερού, Περιστερίου, Πετρούπολης και Χαϊδαρίου. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι στις 18/9/2014, η κυβέρνηση κατέθεσε fast-truck νομοθετική ρύθμιση που αναθέτει στον ΑΣΔΑ την ιδιοκτησία και διαχείριση του πάρκου Τρίτση !

Πιο συγκεκριμένα, οι υπό μελέτη θύλακες του ΣΟΑΠ για τη Δυτική Αθήνα περιλαμβάνουν περιοχές των Δήμων Αιγάλεω, Περιστερίου, Πετρούπολης, Χαϊδαρίου, Αγ. Βαρβάρας, Ιλίου , Αγίων Αναργύρων-Καματερό. Για τους θύλακες αυτούς αξιολογούνται τα βασικά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα και προτείνονται μία σειρά από δράσεις προσωρινού προγράμματος . Δεν αποτελεί έκπληξη πως βασικούς άξονες δράσεις αποτελούν μεταξύ άλλων:
    • η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας,
    • ο καθορισμός ειδικών ενισχύσεων προς τις ιδιωτικές επιχειρήσεις,
    • η αξιοποίηση ακινήτων του δημόσιου τομέα,
    •  ειδικά μέτρα στήριξης του τουρισμού,
    • η εφαρμογή εθνικής στρατηγικής για τους ρομά,
    • oι ειδικές ζώνες ανάπλασης,
    • η στήριξη πρωτοβουλιών κοινωνικής οικονομίας κ.α.

Ομοίως, ο δήμος Αθηναίων, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, επεξεργάζεται το ΣΟΑΠ Κέντρου Αθήνας με τίτλο «∆ιερεύνιση κοινωνικών, αναπτυξιακών και περιβαλλοντικών παραμέτρων και διαμόρφωση στρατηγικής αστικής παρέμβασης στην περιοχή του ∆ήμου Αθηναίων και ειδικότερα στην ευρύτερη κεντρική ζώνη του», και έχει κατατεθεί σχετική Έκθεση. Ομοίως στους άξονες του ως  δράσεις αναφέρονται η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, η ενίσχυση χαρακτηριστικών λειτουργιών κέντρου, η ενίσχυση της πολιτιστικής δημιουργίας, η αναθέρμανση της αγοράς ακινήτων, η αντιμετώπιση των μεταναστών κ.α.

5. Μέτωπο αγώνα ενάντια στη πολιτική καταστροφής του χώρου και της επιχειρηματικής εκμετάλλευσής του
Συνοπτικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η σημερινή εποχή της κρίσης επαναπροσδιορίζει σε ακόμη πιο αντιδραστική και αντιλαϊκή γραμμή τις αναπτυξιακές κατευθύνσεις της προηγούμενης περιόδου. Το πλήρες ξεπούλημα και η ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας και του φυσικού πλούτου αποτελούν κρίσιμες επιδιώξεις του κεφαλαίου, ενώ πλέον με τη νομοθετική θεσμοθέτηση της διαδικασίας του fast track κάθε επιχειρηματικό σχέδιο διευκολύνεται και προωθείται ανεξάρτητα από τις όποιες περιβαλλοντικές ή κοινωνικές επιπτώσεις του. Συνοπτικά, διανύουμε μία περίοδο έντασης της επίθεσης στο δημόσιο χώρο με στόχο την επιχειρηματική κερδοφορία, ενώ το νομοθετικό οπλοστάσιο που προωθείται  αποτελεί ουσιαστικά την αποτύπωση της αντεργατικής πολιτικής των μνημονίων στο επίπεδο του χώρου.

Παράλληλα, από τις κινητοποιήσεις για το χώρο του Ελληνικού και το παραλιακό μέτωπο μέχρι και τα πρόσφατα γεγονότα στη Φιλαδέλφεια, γίνεται σήμερα σαφές ότι η όποια διεκδίκηση για το δημόσιο χώρο, τις παραλίες ή το πράσινο συμπυκνώνει τη σύγκρουση με το κεφάλαιο, την ιδιωτικοποίηση του κοινωνικού πλούτου, αλλά και ζητήματα δημοκρατίας και καταστολής.

Σε αυτά τα πλαίσια οι μάχες για κάθε μικρό ή μεγάλο ελεύθερο χώρο ενάντια σε «φαραωνικά» έργα που υποβαθμίζουν το τοπικό περιβάλλον, οι κινήσεις ανάκτησης του δημόσιου χώρου προς όφελος των λαϊκών αναγκών και η πάλη για την αποτροπή της παράδοσής τους στα επιχειρηματικά συμφέροντα αποτελούν βασικό κομμάτι της  αντικαπιταλιστικής πάλης και μπορούν να γίνουν εργαλεία καθοριστικά για την εξέλιξή της.

Απέναντι στην καταιγίδα επίθεσης στο χώρο απαιτείται η αναβάθμιση της παρέμβασης για τα ζητήματα αυτά και καλούμαστε να απαντήσουμε το άμεσο επόμενο διάστημα από αντικαπιταλιστική ανατρεπτική σκοπιά, διεκδικώντας:

    • Κατάργηση των καταστροφικών νόμων για το χώρο και το περιβάλλον. Άμεση απόσυρση του νόμου «Χωροταξική και πολεοδομική μεταρρύθμιση – Βιώσιμη Ανάπτυξη», του νέου Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας, των νομοσχεδίων για τους αιγιαλούς και τα δάση.
    • Να διαλυθεί το ΤΑΙΠΕΔ, η «ΕΛΛΗΝΙΚΟ Α.Ε.» και η «ΠΑΡΑΚΤΙΟ ΜΕΤΩΠΟ Α.Ε.» Καμία πώληση σε εταιρείες και εκμετάλλευση δημόσιου χώρου από το κεφάλαιο.
    • Η δημόσια περιουσία  και οι παραλίες ανήκουν στο λαό – Δε θα επιτρέψουμε την εκποίησή τους. Λέμε όχι στην τσιμεντοποίηση και την εμπορική εκμετάλλευση του δημόσιου χώρου, των δασών, των πάρκων, των αρχαιολογικών χώρων και κάθε κοινόχρηστου αγαθού (αιγιαλός-παραλία).
    • Αύξηση των δαπανών για υποδομές και νέους ελεύθερους δημόσιους χώρους. Θέλουμε ανθρώπινες γειτονιές, με καθορισμό και απαγόρευση χρήσεων, με περιορισμούς στη δόμηση, με δημόσια σχολεία, νοσοκομεία, βιβλιοθήκες, γηροκομεία, αθλητικούς χώρους, πολιτιστικούς χώρους που να καλύπτουν τις ανάγκες ζωής και αναψυχής των κατοίκων.
    • Μέτρα για την προστασία της δημόσιας – δημοτικής περιουσίας από τα ιδιωτικά συμφέροντα, τους διεκδικητές της ιδιοκτησίας της, τους καταπατητές, τους εργολάβους.
    • Μέτρα για την προστασία των δασών και των παραλιών. Διαφύλαξη τους από κάθε είδους οικοδομικές δραστηριότητες (από κράτος, ιδιώτες, δήμους, εκκλησία).  Ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες. Φροντίδα για τη διατήρηση όσων δασών, αλσών, χώρων πρασίνου έχουν απομείνει στον αστικό και περιαστικό ιστό των πόλεων. Μέτρα για την προστασία τους.

Οκτώβριος 2014
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΟΛΗΣ – ΧΩΡΟΥ - ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΤΟΥ
ΝΑΡ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ