Αντίο σύντροφε Τάσο...

1.06.11

Την Τετάρτη 1 Ιούνη, έχασε τη μάχη με την επάρατη νόσο ο αγαπημένος μας σύντροφος Τάσος Κοζανιτάς. Σε ηλικία μόλις 30 ετών ο Τάσος, που ήταν μέλος του Γραφείου του Κεντρικού Συμβουλίου της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση και υπεύθυνος της Συντακτικής Επιτροπής του περιοδικού των Αναιρέσεων, άφησε την τελευταία του πνοή στο Αττικό νοσοκομείο.

Γνωστός για τη συντροφικότητά και τη σεμνότητά του, τον κοφτό του λόγο, την εύθυμη παρέα του, αγαπήθηκε από εκατοντάδες συναγωνιστές, συντρόφους και φίλους. Αυτές τις δύσκολες ώρες οι σύντροφοι του ΝΑΡ και της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση είναι κοντά στην οικογένειά του, τη σύντροφό του και τους φίλους του.

Θα μας συντροφεύει σε κάθε βήμα της δύσκολης διαδρομής μας.

Η κηδεία του συντρόφου Τάσου πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 2 Ιούνη, στο νεκροταφείο της Νέας Σμύρνης.

Εκατοντάδες σύντροφοι, συναγωνιστές, φίλοι και συγγενείς παραβρέθηκαν στον τελευταίο χαιρετισμό του Τάσου. Μέσα σε φορτισμένο και συγκινητικό κλίμα μίλησαν, εκ μέρους του σχήματος της Ν. Σμύρνης "Μια Πόλη Ανάποδα" ο σ. Αλέκος Παπασπυρίδης, εκ μέρους του Κ.Σ. της νΚΑ ο σ. Γιάννης Σκινδήλιας και εκ μέρους του Γραφείου της Οργάνωσης Αθήνας του ΝΑΡ ο σ. Παντελής Λούβρος.

Σύντομο Βιογραφικό σημείωμα:

Ο Τάσος Κοζανιτάς γεννήθηκε στις 7 Ιούλη 1980 στην Αθήνα. Τελείωσε το 1ο Γυμνάσιο και το 4ο Λύκειο Αλίμου, από όπου διατήρησε στενούς φίλους μέχρι το τέλος. Αγάπησε την αριστερά από τα μαθητικά του χρόνια και γνώριζε την ΕΑΑΚ πριν ακόμα περάσει στο πανεπιστήμιο.

Τον Οκτώβρη του 1999 εντάχθηκε στην Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση και συγκεκριμένα στην «ΑNΑΣΑ Παντείου», πρωτοετής τότε στο τμήμα «Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και Επικοινωνίας» από το οποίο και αποφοίτησε το 2008. Το Γενάρη του 2000, λίγες μέρες πριν την 4η Συνδιάσκεψη του ΝΑΡ, έγινε μέλος της οργάνωσης σπουδάζουσας Αθήνας της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση.

Τα επόμενα χρόνια έπαιξε ρόλο στην ανάπτυξη και συγκρότηση της ΕΑΑΚ στο Πάντειο και γενικότερα, πρωταγωνιστώντας με την καθημερινή του δράση και παρουσία. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του και της παρουσίας του στο φοιτητικό κίνημα έζησε και συνέβαλε σε μεγάλους για την εποχή αγώνες με κορυφαία μάχη το αντιπολεμικό κίνημα της εποχής. Ήταν μέλος του Συμβουλίου Σπουδάζουσας Αθήνας της νΚΑ από το Μάρτη του 2001, ενώ αργότερα του γραφείου της. Μετά την οργάνωση σπουδάζουσας ασχολήθηκε με την ομάδα μαθητών και τα έντυπα της οργάνωσης. Τον Μάρτη του 2004 έγινε μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της νΚΑ.

Στο κοινωνικό πεδίο, εντάχθηκε με αφοσίωση στο εγχείρημα των αντικαπιταλιστικών κινήσεων πόλης και συγκεκριμένα στην «Μια πόλη ανάποδα» της Νέας Σμύρνης, της πόλης που αγάπησε.

Εξέτισε τη θητεία του στον στρατό από τις 9/5/2007 και για ένα χρόνο, δίνοντας τη μάχη ενάντια στο «βύσμα», τις άθλιες συνθήκες και την άνιση μεταχείριση, με πολλαπλές αποκαλύψεις και εμπνέοντας δεκάδες συναδέλφους του την εποχή εκείνη να κρατήσουν στάση αξιοπρέπειας και αγώνα.

Μετά το στρατό συνέβαλε στην διεξαγωγή του 3ου Συνεδρίου της νΚΑ, το Μάρτη του 2010, όπου και επανεκλέχθηκε για τελευταία φορά στο Κεντρικό Συμβούλιο της οργάνωσης και το Γραφείο του ΚΣ, υπεύθυνος για την αυτοτελή έντυπη παρέμβαση της νεολαίας και ιδιαίτερα το περιοδικό των «Αναιρέσεων». Συνέβαλλε αποφασιστικά ακόμα και στο πιο πρόσφατο τεύχος, αναλαμβάνοντας την επιμέλεια του αφιερώματος στα 20 χρόνια της ΕΑΑΚ, ενώ έγραψε το τελευταίο του άρθρο γνωρίζοντας ήδη πως είναι βαριά άρρωστος.

Παρά τη μεγάλη του θέληση να ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία, δεν κατάφερε ποτέ να βρει μια δουλειά στον συγκεκριμένο χώρο, αρνούμενος να δουλέψει αμισθί, γεγονός που τον οδήγησε να προετοιμαστεί για το διαγωνισμό ένταξης στην ΕΣΔΔ, έναν διαγωνισμό ο οποίος δεν δόθηκε ποτέ μέχρι σήμερα.

Εδώ και 8 χρόνια, στη ζωή του τον συντρόφευσε η Στέλλα, με την οποία μοιράστηκαν κοινές αγωνίες και ειλικρινή αγάπη. Προσφέροντας μαζί, σε όλους τους γύρω, πολλές στιγμές χαράς κι ευχάριστης παρέας.